I have no heart for noon-tide and t

I have no heart for noon-tide and the sun,
But I will take me where more tender night
Shakes, fold on fold, her dewy darkness down.
And shelters me that I may weep in peace,
And feel no pitying eyes, and hear no voice
Attempt my grief in comfort's alien tongue.

Where cypresses, more black than night is black,
Border straight paths, or where, on hillside slopes,
The dim grglimmer of the olive trees
Lies like a breath, a ghost, upon the dark,
There will I wander when the nightingale
Ceases, and even the veil`ed stars withdraw
Their tremulous light, there find myself at rest,

A silence and a shadow in the gloom.
But all the dead of all the world shall know
The pacing of my sable-sandall'd feet,
And know my tear-drenched veil along the grass,
And think them less forsaken in their graves,

Saying: There's one remembers, one still mourns;
For the forgotten dead are dead indeed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมีหัวใจไม่เที่ยงไทด์และดวงอาทิตย์ แต่ฉันจะฉันที่อื่น ๆ วิธีการชำระเงินคืน น้ำปั่น พับในพับ ความสดชื่นของเธอลง และฯ ผมว่าผมอาจร้องในความสงบ รู้สึกไม่มีตา pitying และได้ยินเสียงไม่มี พยายามความเศร้าโศกของฉันในภาษาต่างด้าวของความสะดวกสบาย Cypresses ดำมากกว่ากว่าคืนดำ เส้นขอบเส้นตรง หรือ ที่ลาดเชิงเขา Grglimmer ติ่มซำของต้นมะกอก อยู่เช่นลมหายใจ ผี เมื่อมืด จะมีฉันเดินเมื่อ nightingale สิ้นสุดลง และแม้กระทั่งดาว veil'ed ถอน Tremulous ของแสง มีพบตัวเองในส่วนที่เหลือ เงียบและมีเงาในความหดหู่ แต่จะรู้ความตายของโลกทั้งหมด Pacing ของฉัน sandall sable ที่เกี่ยวกับเท้า และรู้ว่าฉันน้ำตาเปียกโชกม่านตามแนวหญ้า และคิดว่า พวกเขาไม่ทอดทิ้งในหลุมฝังศพของพวกเขา พูดว่า: จะมีจำหนึ่ง หนึ่งยังคงคร่ำครวญถึง คนตายลืมมีคนตายแน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีหัวใจเที่ยงน้ำและดวงอาทิตย์ไม่มี
แต่ผมจะพาฉันไปที่คืนอ่อนโยน
สั่นพับในพับมืดสดชื่นของเธอลง.
และที่พักอาศัยฉันว่าฉันอาจร้องไห้อยู่ในความสงบ
และความรู้สึกไม่มีลูกตาเวทนาและได้ยิน ไม่มีเสียง
พยายามความเศร้าโศกของฉันในลิ้นของคนต่างด้าวความสะดวกสบายของ.

ที่ไหนไซเปรสสีดำมากกว่าคืนเป็นสีดำ
ชายแดนเส้นทางตรงหรือที่อยู่บนเนินเขาเนินเขา
grglimmer มืดสลัวของต้นมะกอก
อยู่เหมือนลมหายใจเป็นผีเมื่อความมืด
ที่นั่นเราจะเดินเมื่อไนติงเกล
สิ้นสุดลงและแม้กระทั่งดาว veil`ed ถอน
แสงสั่นไหวของพวกเขามีพบตัวเองที่เหลือ

เงียบและเงาในความเศร้าโศก.
แต่ทั้งหมดการตายของคนทั้งโลกจะได้รู้ว่า
เดินไปของฉัน ฟุต Sable-sandall'd,
และรู้ม่านน้ำตาเปียกโชกของฉันพร้อมหญ้า
และคิดว่าพวกเขาน้อยที่ถูกทอดทิ้งในหลุมฝังศพของพวกเขา

กล่าวว่า: มีใครจำได้หนึ่งยังคง mourns;
สำหรับลืมตายมีคนตายแน่นอน