I will be good, sir!" he said. "I a

I will be good, sir!" he said. "I am a very little boy and it is so - so - lonely! Please don't be angry with me, sir!" To Mr Bumble's surprise, Oliver had tears in his eyes. He told the boy not to complain, to dry his eyes and to be good. He took Oliver's hand, and they continued walking in silence.
Mr Sowerberry had closed the shop, and he was writing by the light of a candle when they arrived.
"Here, Mr Sowerberry, I have brought the boy," said Mr Bumble. Oliver bowed.
"Oh, that is the boy, is it?" said Mr Sowerberry. "Mrs Sowerberry, come here, my dear." A short thin woman with a narrow face came out from a little room behind the shop. "My dear," said Mr Sowerberry, "this is the boy from the workhouse that I told you about."
Oliver bowed again.
"Oh!" said the woman. "He is very small."
"Yes, he is rather small!" said Mr Bumble. "But he will grow, Mrs Sowerberry, he will grow."
"Yes, I expect he will," said the lady angrily, "on our food and our drink. Here, get downstairs, you little bag of bones. you can have some of the cold meat that we saved for the dog. The dog hasn't come home since this morning."
Mrs Sowerberry opened a door and pushed Oliver down some stairs into a dark room.
Oliver's eyes shone at the thought of meat. They gave him a plate of the dog's food, and he ate very quickly. Mrs Sowerberry was not pleased that he was so enthusiastic.
"Come with me," she said, taking a dirty lamp and leading him upstairs again. "Your bed is in the shop."
Oilver was left alone in the shop. He was alone in a strange place. He climbed quickly into his narrow bed and fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจะไม่ดี ที่รัก! "เขากล่าวว่า "ฉันเป็นเด็กน้อยมาก และก็เพื -อื่น ๆ - กรุณาไม่โกรธกับฉัน ที่รัก" เพื่อนายบัมเบิลของแปลกใจ Oliver มีน้ำตาในดวงตาของเขา เขาบอกเด็กไม่บ่น แห้งตา และจะดี เขาเอามือของ Oliver และพวกเขายังคงเดินต่อไปในความเงียบนาย Sowerberry ได้ปิดร้าน และเขาถูกเขียน โดยแสงเทียนเมื่อพวกเขามาถึง"ที่นี่ นาย Sowerberry ฉันได้นำเด็กชาย กล่าวว่า นายบัมเบิล Oliver ลง"โอ้ ที่เป็นเด็ก เป็นกล่าวว่า นาย Sowerberry "นาง Sowerberry มา รักของฉัน" ผู้หญิงบางสั้นหน้าแคบออกมาจากห้องเล็ก ๆ หลังร้าน นาย Sowerberry "ซึ่งเป็นเด็กจากโรงทำงานที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ" กล่าวว่า "รักของฉันOliver ก้มกราบอีกครั้ง"โอ้" กล่าวว่า ผู้หญิง "เขามีขนาดเล็กมาก""ใช่ เขาจะค่อนข้างเล็ก" กล่าวว่า นายบัมเบิล " แต่เขาจะเติบ โต นาง Sowerberry เขาจะเติบโต""ใช่ ฉันคาดว่า เขาจะ กล่าวว่า เลดี้ angrily "ในอาหารและเครื่องดื่มของเรา ได้ที่นี่ ด้านล่าง คุณน้อยถุงของกระดูก คุณสามารถมีบางส่วนของเนื้อเย็นที่เราบันทึกไว้สำหรับสุนัข สุนัขยังไม่มาบ้านตั้งแต่เช้า "นาง Sowerberry เปิดประตู และผลัก Oliver ลงบันไดบางเข้าไปในห้องมืดตาของ Oliver shone ที่คิดเนื้อ พวกเขาให้เขาจานอาหารของสุนัข และเขากินอย่างรวดเร็ว นาง Sowerberry ไม่พอใจที่เขามีความกระตือรือร้นเพื่อให้"มากับฉัน เธอกล่าว ทำโคมไฟสกปรก และนำเขาชั้นบนอีกครั้ง "เตียงนอนของคุณอยู่ในร้าน"Oilver เหลือคนเดียวในร้าน เขาเป็นคนเดียวในสถานแปลก เขาปีนขึ้นเตียงของเขาแคบอย่างรวดเร็ว และหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะดีครับ "เขากล่าว." ผมเป็นเด็กน้อยมากและมันก็เป็นเช่นนั้น! - ดังนั้น - เหงา! กรุณาอย่าโกรธผมครับ! "ที่แปลกใจของนายบัมเบิลของโอลิเวอร์มีน้ำตาในดวงตาของเขา. เขาบอกว่าเด็กไม่ได้ที่จะบ่น, ให้แห้งตาของเขาและจะดี. เขาเอามือของโอลิเวอร์และพวกเขายังคงเดิน ในความเงียบ.
นาย Sowerberry ได้ปิดร้านและเขาเขียนด้วยแสงของเทียนเมื่อพวกเขามาถึง.
"นี่นาย Sowerberry ผมได้นำเด็ก" นายบัมเบิล. โอลิเวอร์โค้งคำนับ.
"โอ้ว่าเป็น เด็กมันคืออะไร "นาย Sowerberry กล่าวว่า." นาง Sowerberry มาที่นี่ที่รักของฉัน. "ผู้หญิงบางสั้นที่มีใบหน้าแคบ ๆ ออกมาจากห้องเล็ก ๆ ด้านหลังร้าน." ที่รักของฉัน "นาย Sowerberry กล่าวว่า" นี้ เป็นเด็กจากสถานสงเคราะห์คนอนาถาที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ. "
โอลิเวอร์โค้งคำนับอีกครั้ง.
"Oh!" หญิงกล่าว. "เขามีขนาดเล็กมาก."
"ใช่เขาเป็นค่อนข้างเล็ก!" นายบัมเบิล. "แต่เขาจะเติบโตกล่าวว่า นาง Sowerberry เขาจะเติบโต. "
"ใช่ผมคาดว่าเขาจะ" กล่าวว่าผู้หญิงคนนั้นด้วยความโกรธ "ในอาหารและเครื่องดื่มของเรา ที่นี่ได้รับการชั้นล่างคุณถุงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของกระดูก คุณสามารถมีบางส่วนของเนื้อเย็นที่เราบันทึกไว้สำหรับสุนัข สุนัขที่ยังไม่ได้มาที่บ้านตั้งแต่เช้าวันนี้. "
นาง Sowerberry เปิดประตูและผลักดันโอลิเวอร์ลงบันไดบางส่วนเข้าไปในห้องมืด.
ดวงตาของโอลิเวอร์ส่องในความคิดของเนื้อ. พวกเขาทำให้เขามีจานอาหารของสุนัขและเขากิน ได้อย่างรวดเร็ว. นาง Sowerberry ไม่พอใจว่าเขาเป็นคนที่กระตือรือร้นดังนั้น.
"มากับฉัน" เธอกล่าวว่าการโคมไฟสกปรกและนำเขาชั้นบนอีกครั้ง ". เตียงของคุณอยู่ในร้านค้า."
Oilver ถูกทิ้งอยู่ตามลำพังในร้าน เขาเป็นคนเดียวในสถานที่แปลก. เขาปีนขึ้นไปได้อย่างรวดเร็วเข้าไปในห้องนอนแคบ ๆ ของเขาและผล็อยหลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจะดีครับ " เขากล่าวว่า " . ผมเป็นผู้ชายที่น้อยมาก และมันช่าง - - เหงา ได้โปรดอย่าโกรธฉันเลยครับ ! " ถึงคุณบัมเบิ้ลเซอร์โอลิเวอร์ได้น้ำตาในดวงตาของเขา เขาบอกว่าเด็กไม่บ่น แห้งตาของเขา และจะเป็นเด็กดี เขาเอา โอลิเวอร์ มือ และพวกเขายังคงเดินในความเงียบ .
คุณโซว์เบอร์รี่ได้ปิดร้าน และเขาได้เขียนด้วยแสงจากเทียน เมื่อพวกเขามาถึง
" ที่นี่ คุณโซว์เบอร์รี่ ผมได้นำเด็ก " นายบัมเบิล . โอลิเวอร์จมลง .
" นั่นเป็นเด็กผู้ชายใช่ไหม ? " " กล่าวว่า คุณโซว์เบอร์รี่ คุณนายโซว์เบอร์รี่ มานี่สิ ที่รัก " ผู้หญิงบางสั้น ๆด้วยใบหน้าแคบออกมาจากห้องหลังร้าน . ที่รักของฉัน , " กล่าวว่า คุณโซว์เบอร์รี่ " นี่คือเด็กจากฝึกอาชีพที่ผมบอกคุณเกี่ยวกับ . "
โอลิเวอร์คำนับอีกครั้ง .
" โอ้ ! " กล่าวว่าผู้หญิง" เขามีขนาดเล็กมาก . "
" ใช่ เขาค่อนข้างเล็ก " นายบัมเบิล” แต่เขาจะเติบโต คุณนายโซว์เบอร์รี่ เขาจะเติบโต "
" ครับ ผมคาดว่าเขาจะกล่าวว่า " ผู้หญิงอย่างฉุนเฉียว " อาหารและเครื่องดื่มของเราของเรา ที่นี่ ลงไปข้างล่าง ไอ้กระเป๋าของกระดูก คุณสามารถมีบางส่วนของเนื้อเย็นที่เราบันทึกไว้สำหรับสุนัข สุนัขไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อเช้า "
.คุณนายโซว์เบอร์รี่เปิดประตูและผลักโอลิเวอร์ลงบันไดบางส่วนเข้าไปในห้องมืด
โอลิเวอร์ตาส่องที่คิดเนื้อ พวกเขาก็ให้ตักอาหารของสุนัข และเขาก็กินอย่างรวดเร็ว คุณนายโซว์เบอร์รี่ก็ยังไม่พอใจ เขาจึงกระตือรือร้น .
" มากับฉัน " เธอกล่าว ถ่ายโคมสกปรก และนำเขาขึ้นไปอีก " เตียงของคุณอยู่ในร้าน "
oilver ถูกทิ้งไว้คนเดียวในร้านเขาเป็นคนเดียวในสถานที่แปลกๆ เขาปีนขึ้นเตียงแคบของเขาได้อย่างรวดเร็ว และหลับไป