Suprisingly, there is little empiri

Suprisingly, there is little empirical evidence supporting Schor's claim that the average length of the work week has changed appreciably in recent decades.Indeed,Robinson and Godbey(1997) argue that between 1965 and 1995,free time actually increased (also see Gershuny 2000).So how do we account for this mismatch with people's experience of a fall in family time?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำเล มีหลักฐานประจักษ์น้อยที่สนับสนุนการเรียกร้องของ Schor ที่มีการเปลี่ยนแปลงความยาวเฉลี่ยของสัปดาห์ทำงาน appreciably ในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุด แน่นอน โรบินสันและ Godbey(1997) โต้แย้งว่า ระหว่างปี 1965 และ 1995 เวลาว่างจริงเพิ่มขึ้น (ยังดู Gershuny 2000) ดังนั้นทำเราบัญชีนี้ไม่ตรงกับประสบการณ์ของคนตกอยู่ในครอบครัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตื่นตาตื่นใจมีหลักฐานเชิงประจักษ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สนับสนุนการเรียกร้อง Schor ที่ความยาวเฉลี่ยของสัปดาห์การทำงานที่มีการเปลี่ยนแปลงในการประเมินที่ผ่านมา decades.Indeed, โรบินสันและ Godbey (1997) ยืนยันว่าระหว่าง 1965 และ 1995, เวลาว่างเพิ่มขึ้นจริง (ดู Gershuny 2000) ดังนั้นวิธีการที่เราทำบัญชีไม่ตรงกันนี้กับประสบการณ์ของผู้คนตกอยู่ในเวลาของครอบครัวหรือไม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น่าแปลกใจที่มีหลักฐานเชิงประจักษ์สนับสนุน ชอร์ ก็อ้างว่า ความยาวเฉลี่ยของสัปดาห์การทำงาน มีการเปลี่ยนแปลงที่ได้ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา และแน่นอน , โรบินสัน godbey ( 1997 ) ยืนยันว่าระหว่าง 2508 และ 2538 เวลาว่างเพิ่มขึ้นจริง ๆ แล้ว ( ดู gershuny 2000 ) ดังนั้น วิธีทำเราบัญชีนี้ตรงกัน ด้วยประสบการณ์ของคน ของฤดูใบไม้ร่วงในเวลาของครอบครัว ?