กราบสวัสดีท่านผู้ว่าใสสื่อมือสะอาดกระผมเป็นตัวแทนของประชนทุกคนนะที่แห่งนี้อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่าเป็นระยะเวลา 1640 วันแห่งความฟ้อนเฟะ ล้มเหลว ที่ท่านได้ดำรงตำแหน่งดีมาอย่างเนินนานไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามพวกเราทีอยู่ให้ที่แห่งนี้รู้ดีว่าการบริหารท้องถิ่นของท่านเน่าเฟะเพียงใดถ้าท่านลองนั่งลงเงี่ยหูฟัง
สักนิดวาชาวบ้านประชาชนเดือดร้อนเพียงใดคุณจะพบว่าประชาชน ลูก เด็ก เล็กแดง คนนุ่มสาว คนเฒ่าคนแก่
อีกมากมายที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ยังมีแม่ลูกสี่ร้องขอถนนคอนกรีตหลังจากที่ต้องทนทุกข์กับถนนลูกรังมาเนินนานยังมีเด็กชายผอมร้องขอสนามเด็กเล่นที่แสนสนุก ยังมีชาวบ้านที่ต้องการไฟฟ้าหลังจากที่ต้องอยู่ความมืดมิดมาตลอดชีวิตยังมีคนในถิ่นทุรกันดานต้องการโรงพยาบาลในยามป่วยไข แต่เราไม่ต้องให้คุณนำเงินภาษีของเราไปสนับสนุนสถานที่อโคจร การกระทำเป็นกฏหมายและศีลธรรมอย่างนี้เยี้ยงนั้นและนำเงินเข้ากระเป๋าของตัวคุณเองผมอยากให้พวกเราที่อยู่ในที่แห่งนี้จงลุกขึ้นมาเปิดให้กว้างแล้วตั้งคำถามเกี่ยวกับการโกงกินที่น่าตะกละตะกลามเหล่านี้ คุณเป็นเพียงคนกลุ่มเล็กๆที่มีอำนาจอยู่ในมือ จงอย่าลืมว่าคุณได้อำนาจเหล่านั้นมาได้อย่างไร ลองนั่งลงสักนิดและหันมามองประชาชนด้วยความเข้าใจด้วยสายตาที่เข้าใจอย่างเท่าเทียบแล้วทำให้พวกเราอ่อนและถามหาความทุกข์ยากและความต้องในชีวิตขิงผู้พวกเราอย่างที่มันควรจะเป็นมันคงเป็นยุคของพวกเราแล้วที่จะถามคุณว่า โกงทำไมครับตายไปแล้วเอาอะไรไปได้คุณจะโลภไปถึงไหนทำไมไม่คิดถึงประชาชนได้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเราต้องการให้คุณรู้ว่าทุกๆสายที่อยู่ในที่แห่งนี้กำลังจ่องมองคุณอยู่ ถ้าทุกๆคนเห็นด้วยกับผมเจ็บปวดเหมือนกับผมเรามาตะโกนกู่เสียงให้ดังกึกก้องไปพร้อมๆกัน ขอให้ทุกคนโชคดี