2.6. TendernessTenderness of steaks

2.6. Tenderness
Tenderness of steaks was determined as Warner–Bratzler peak shear force but the small sample size necessitated using a modified holder to allow the small fibre-length samples to be adequately secured for shearing. Briefly, the samples (fibres approximately 25 mm long) were cut so that they had a rectangular cross-sectional area of 0.2 cm2 (6.42 mm × 3 mm). Shear force was measured (n = 8) using a rectangular blade pulled upwards at a speed of 100 mm/min at right angles to the muscle fibre direction, as described previously (Bouton & Harris, 1972; Bouton, Harris, & Shorthose, 1971). Tenderness of each sample, without further cooking, was assessed as peak shear force (N). Because of the different cross-sectional area, shear force values reported for these samples cannot be compared with other values measured using the standard device (Sikes et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.6. ความอ่อนโยนความอ่อนโยนของสเต็กถูกกำหนดเป็นแรงเฉือนสูงสุดที่วอร์เนอร์ – Bratzler แต่ขนาดเล็กอย่าง necessitated ที่ใช้ผู้ถือแก้ไขอนุญาตให้ตัวอย่างความยาวเส้นใยขนาดเล็กที่มีความปลอดภัยเพียงพอสำหรับตัด สั้น ๆ ตัวอย่าง (เส้นใยยาวประมาณ 25 มม.) ถูกตัดเพื่อให้พวกเขามีพื้นที่หน้าตัดสี่เหลี่ยมของ 0.2 cm2 (6.42 มม. × 3 mm) โดยวัดแรงเฉือน (n = 8) ใช้ใบมีดสี่เหลี่ยมที่ถูกดึงขึ้นไปที่ความเร็ว 100 มม.ต่อนาทีที่มุมขวาทิศทางเส้นใยของกล้ามเนื้อ เป็นการอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Bouton & Harris, 1972 Bouton แฮร์ริส & Shorthose, 1971) ความอ่อนโยนของแต่ละอย่าง โดยไม่ต้องทำอาหารเพิ่มเติม รับประเมินเป็นแรงเฉือนสูงสุด (N) เนื่องจากพื้นที่หน้าตัดแตกต่างกัน ค่าแรงเฉือนที่รายงานสำหรับตัวอย่างเหล่านี้ไม่สามารถจะเปรียบเทียบกับค่าอื่น ๆ ใช้อุปกรณ์มาตรฐาน (Sikes et al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.6 ความอ่อนโยน
ความอ่อนโยนของสเต็กถูกกำหนดเป็นวอร์เนอร์-Bratzler แรงเฉือนสูงสุด แต่ขนาดกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กเพียงพอใช้ผู้ถือแก้ไขเพื่อให้ตัวอย่างเส้นใยที่มีความยาวขนาดเล็กเพื่อจะมีความปลอดภัยเพียงพอสำหรับการตัด สั้น ๆ , ตัวอย่าง (เส้นใยประมาณ 25 มิลลิเมตรยาว) ถูกตัดเพื่อให้พวกเขามีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าพื้นที่หน้าตัด 0.2 ซม 2 (6.42 มม× 3 มิลลิเมตร) แรงเฉือนวัด (n = 8) โดยใช้ใบมีดสี่เหลี่ยมดึงขึ้นไปที่ความเร็ว 100 มิลลิเมตร / นาทีที่มุมขวาไปในทิศทางเส้นใยกล้ามเนื้อตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Bouton และแฮร์ริส 1972; Bouton, แฮร์ริสและ Shorthose 1971 ) อ่อนโยนของแต่ละตัวอย่างโดยไม่ต้องปรุงอาหารต่อไปได้รับการประเมินเป็นแรงเฉือนสูงสุด (N) เพราะพื้นที่หน้าตัดที่แตกต่างกันค่าแรงเฉือนรายงานสำหรับกลุ่มตัวอย่างเหล่านี้ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับค่าอื่น ๆ วัดโดยใช้อุปกรณ์มาตรฐาน (ไซคซ์ et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.6 ความอ่อนโยนความอ่อนโยน สเต็กถูกกำหนดเป็นวอร์เนอร์– bratzler แรงเฉือนสูงสุด แต่กลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กบังคับที่ใช้แก้ไขยึดเพื่อให้ความยาวเส้นใยขนาดเล็กตัวอย่างจะเพียงพอปลอดภัยสำหรับตัด สั้น , ตัวอย่าง ( เส้นใยประมาณ 25 มิลลิเมตรยาว ) ถูกตัดเพื่อให้พวกเขามีพื้นที่หน้าตัดสี่เหลี่ยม 0.2 cm2 ( 6.42 มิลลิเมตร× 3 มม. ) แรงเฉือนได้ ( n = 8 ) โดยใช้ใบมีดสี่เหลี่ยมดึงขึ้นไปที่ความเร็ว 100 mm / min ที่มุมขวาเพื่อกล้ามเนื้อเส้นใยทิศทางตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ( ปุ่ม & Harris , 1972 ; ปุ่ม แฮร์ริส และ shorthose 1971 ) ความอ่อนโยนของแต่ละตัวอย่าง ไม่มีอาหารเพิ่มเติม และเป็นจุดสูงสุดแรงเฉือน ( N ) เพราะพื้นที่ภาคตัดขวางที่แตกต่างกัน , แรงเฉือนค่ารายงานตัวอย่างเหล่านี้ไม่สามารถเทียบได้กับค่าที่วัดได้โดยใช้อุปกรณ์มาตรฐาน ( ไซก์ส et al . , 2010 )