Fifty-five cases were enrolled in t

Fifty-five cases were enrolled in the present
study. The mortality rate was nearly 24 percent (13/55).
Male to female ratio was 2.2 to 1.Demographic data
showed no statistically significant differences between
survivors and non survivors groups except for the age
of diagnosis and duration of treatment with iNO which
were earlier and shorter in the non survivors group
than in the survivor group(as shown in Table 1).
Meconium aspiration syndrome was found
to be the most common underlying cause among
patients (25 cases, 45.4%). The other causes were
birth asphyxia (14 cases, 25.5%), secondary respiratory
distress syndrome (6 cases, 10.9%), pulmonary
hemorrhage (4 cases, 7.2%), sepsis (4 cases, 7.2%), and
anemia with shock (2 cases, 3.6%). The most common
cause of death was meconium aspiration syndrome
(7 cases, 12.7%). Before treatment with iNO, there were
no significant differences in oxygenation index, arterial
alveolar oxygen tension ratio (a/A O2), and alveolar
arterial oxygen gradient between the survivor and nonsurvivor
groups. However, all the parameters showed
significant difference between the groups after treatment
with iNO for six hours as shown in Table 2 and
Fig. 1. The response time for improvement of oxygen
saturation to > 90 percent was as early as 10 minutes
in some patients and 85.45% responded to iNO within
12 hours. There was no response to treatment in eight
cases as shown in Table 3.The underlying diseases in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีที่ห้าได้ลงทะเบียนในปัจจุบันการศึกษา อัตราการตายเป็นร้อยละ 24 เกือบ (13/55)อัตราส่วนหญิงชายคือ 2.2 เพื่อ 1.ข้อมูลประชากรแสดงให้เห็นความแตกต่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติผู้รอดชีวิตและผู้รอดชีวิตที่ไม่ใช่กลุ่มยกเว้นอายุการตรวจวินิจฉัยและระยะเวลาการรักษาด้วยไอซึ่งก่อนหน้านี้ และในกลุ่มผู้รอดชีวิตไม่สั้นกว่าในผู้รอดชีวิตกลุ่ม (ตามที่แสดงในตารางที่ 1)พบอาการสำลักเป็น สาเหตุพบบ่อยที่สุดในหมู่ผู้ป่วย (กรณี 25, 45.4%) สาเหตุอื่น ๆ ได้เกิด asphyxia (14 กรณี 25.5%), รองทางเดินหายใจกลุ่มอาการทุกข์ (6 กรณี 10.9%), ปอดการตกเลือด (4 กรณี 7.2%), sepsis (4 กรณี 7.2%), และโรคโลหิตจางกับช็อต (2 กรณี 3.6%) พบมากที่สุดสาเหตุการเสียชีวิตคือ อาการสำลัก(กรณีที่ 7, 12.7%) มีก่อนการรักษากับการ์ตูนไม่มีความแตกต่างกันในดัชนีออกซิเจน หลอดเลือดแดงอัตราส่วนแรงปุ่มเหงือกออกซิเจน (O2/A), และถุงไล่ก๊าซออกซิเจนระหว่างเซอร์และ nonsurvivorกลุ่มนี้ อย่างไรก็ตาม พารามิเตอร์ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างที่สำคัญระหว่างกลุ่มหลังการรักษากับไอ 6 ชั่วโมงดังแสดงในตารางที่ 2 และรูปที่ 1 เวลาตอบรับสำหรับการปรับปรุงของออกซิเจนความอิ่มตัว > 90 เปอร์เซ็นต์ถูกเริ่มต้นที่ 10 นาทีในผู้ป่วยบางและ 85.45% ตอบไอภายใน12 ชั่วโมง ก็ไม่ตอบสนองต่อการรักษาในแปดกรณีดังที่แสดงในตาราง 3.โรคพื้นฐานใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้าสิบห้ากรณีได้รับการคัดเลือกในปัจจุบัน
การศึกษา อัตราการตายเกือบร้อยละ 24 (13/55).
ชายหญิงเท่ากับ 2.2 ข้อมูล 1.Demographic
แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง
ผู้รอดชีวิตและกลุ่มผู้รอดชีวิตที่ไม่ใช่ยกเว้นสำหรับอายุ
ของการวินิจฉัยและระยะเวลาของการรักษาด้วย Ino ซึ่ง
ก่อนหน้านี้ และสั้นในกลุ่มผู้รอดชีวิตที่ไม่ใช่
กว่าในกลุ่มผู้รอดชีวิต (ดังแสดงในตารางที่ 1).
กลุ่มอาการสำลักขี้เทาก็พบว่า
จะเป็นสาเหตุที่พบมากที่สุดในหมู่
ผู้ป่วย (25 ราย, 45.4%) สาเหตุอื่น ๆ ก็
เกิดภาวะขาดอากาศหายใจ (14 กรณี 25.5%) ทางเดินหายใจรอง
ซินโดรมความทุกข์ (6 กรณี 10.9%) ปอด
ตกเลือด (4 กรณี 7.2%) การติดเชื้อ (4 กรณี 7.2%) และ
โรคโลหิตจางด้วยความตกใจ ( 2 กรณี 3.6%) ที่พบมากที่สุด
สาเหตุของการตายเป็นกลุ่มอาการสำลักขี้เทา
(7 กรณี 12.7%) ก่อนการรักษาด้วย Ino มี
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในดัชนีออกซิเจนหลอดเลือดแดง
อัตราส่วนถุงออกซิเจนความตึงเครียด (ก / A O2) และถุง
ลาดหลอดเลือดแดงออกซิเจนระหว่างผู้รอดชีวิตและ nonsurvivor
กลุ่ม อย่างไรก็ตามพารามิเตอร์ทั้งหมดแสดงให้เห็น
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มหลังการรักษา
ด้วย Ino หกชั่วโมงดังแสดงในตารางที่ 2 และ
รูป 1. เวลาการตอบสนองในการปรับปรุงออกซิเจน
อิ่มตัวที่> ร้อยละ 90 เป็นช่วงต้นเป็นเวลา 10 นาที
ในผู้ป่วยบางและ 85.45% ตอบสนองต่อการ Ino ภายใน
12 ชั่วโมง มีการตอบสนองต่อการรักษาในแปดไม่มี
กรณีดังแสดงในตาราง 3. โรคประจำตัวใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้าสิบห้ากรณีลงทะเบียนเรียนในปัจจุบันการศึกษา อัตราการเสียชีวิตเกือบร้อยละ 24 ( 13 / 55 )ชาย - หญิงเท่ากับ 2.2 ข้อมูลประชากรพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างและไม่มีผู้รอดชีวิตกลุ่มยกเว้นอายุผู้รอดชีวิตของการวินิจฉัยและระยะเวลาของการรักษาด้วยอิโนะซึ่งคือก่อนหน้านี้และสั้นในกลุ่มไม่มีผู้รอดชีวิตกว่าในกลุ่มผู้รอดชีวิต ( ดังแสดงใน ตารางที่ 1 )กลุ่มอาการสำลักขี้เทา พบว่าเป็น สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของผู้ป่วย 25 ราย , 45.4 % ) สาเหตุอื่น ๆกำเนิดออกซิเจน ( 14 ราย , 25.5 % ) , รอง ทางเดินหายใจdistress syndrome ( 6 กรณี 10.9 % ) , ปอดการตกเลือด ( 4 ราย ร้อยละ 7.2 ) การติดเชื้อ ( 4 ราย ร้อยละ 7.2 )ภาวะช็อก ( 2 กรณี 3.6% ) ที่พบบ่อยที่สุดสาเหตุของการตายคือการเกิดภาวะสูดสำลักขี้เทา( 7 กรณี 12.7% ) ก่อนการรักษากับอิโนะมีไม่มีความแตกต่างในดัชนีออกซิเจนในหลอดเลือดแดงถุงลมออกซิเจนแรงอัตราส่วน ( / O2 ) และ ปุ่มเหงือกไล่ระดับออกซิเจนในหลอดเลือดแดงระหว่างผู้รอดชีวิตและ nonsurvivorกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ตัวแปรทั้งหมดที่แสดงความแตกต่าง ระหว่างกลุ่ม หลังการรักษากับอิโนะหกชั่วโมง ดังแสดงในตารางที่ 2 และรูปที่ 1 เวลาตอบสนองสำหรับการปรับปรุงของออกซิเจนอิ่มตัวไป > 90 เปอร์เซ็นต์ได้เร็ว 10 นาทีในผู้ป่วยบางและ 85.45 % ตอบอิโนะ ภายใน12 ชั่วโมง ไม่มีการตอบสนองการรักษา ใน แปดกรณี ดังแสดงในตารางที่ 3 . โรคใน