However, the station was brightly l

However, the station was brightly lit. A few of the spotlights were also switched on. The on-duty policemen also increased from 3-4 to over 10 of them. They knew that something had happened here, so those who were off duty had returned to help with controlling the reporters. They were now kept out with barriers in the courtyard at the back gate.

A car arrived. The door opened.

“Superintendent Song!”

“Superintendent, you’re finally here!”

“What do we do now? I’ve seen the situation on the internet…..”

“There are too many reporters outside. A wave of them just left, but another wave has arrived. They are blocking the gate. The back gate and the front gates are full of reporters!”

“Superintendent, our station’s ‘famous’ now. When I was taking the public bus here, I was on the phone regarding a previous case and when I said that I was from this police station, a few people overheard me. They were all looking at me with contempt. That feeling was so burdensome and I didn’t dare raise my head until I got off! Who do you think we offended?”

When Superintendent Song arrived, everyone was complaining.

“Where’s Zhang Ye?” Superintendent Song asked directly.

Old Zhao pointed over to the other side, “Still in the dark room.”

Superintendent Song did not answer their questions. Instead, he walked straight toward that room.

He pulled open the door and saw Zhang Ye sitting down, holding the cuffs on his legs, He was idly humming a song like nothing had happened.

“Superintendent Song?” Zhang Ye looked up.

A few policemen also followed over. They wanted to see how Superintendent Song would handle this. It was Zhang Ye’s two poems that had caused all the trouble. With Superintendent Song’s hot temper, he would be crazy if he didn’t get mad! Sure enough, Superintendent Song shouted out. But what they did not expect was that the shout was directed at them, not Zhang Ye!

“Who cuffed up Teacher Zhang Ye? Eh? Who was it!” Superintendent Song face was full of anger. He pointed at the policemen, “Who was it? Stand forward now!”

Everyone was confused!

A policeman nearly vomited blood. Superintendent Song! Wasn’t it you who asked us to cuff him up?

Superintendent Song angrily slammed his fist on the table in the dark room, “Are you all rebelling? Eh? Do you all even care that I am your Superintendent?” Then, he pointed towards Zhang Ye who was seated on the floor, “Do you know who this is? Do you? This is one of the famous writers in Beijing! A writer! And a historian! Such a prestigious teacher! How could you all beat him? And even put cuffs on him? How do you all handle things around here? Eh? Are you not trying to drive me to the grave!”

Old Zhao, “…….”

The policewoman, “……….”

The policemen were all unsure of what was going on!

Superintendent Song shouted, “What are you all looking at me for? Quickly take the cuffs off Teacher Zhang Ye! What are you waiting for!”

A junior policeman quickly came forward, “Let me do it, let me do it!”

When the cuffs were off, Superintendent Song continued, “I’ve only been away for a short while! And you guys have already caused such a big mess! How many times have I told you all! To a venerable person like Teacher Zhang Ye, you have to be respectful and courteous! But see what you all did? Did you just ignore my words? Instead of treating Teacher Zhang Ye properly, all of you cuffed him up instead?” Superintendent Song said disappointedly, knocking his clenched fist on the table, “I am bitterly disappointed! I’m really disappointed in all of you!”

Zhang Ye was venerable?

You want us to treat him with respect and courteously?

F**k, when did you tell us that!

Seeing Superintendent Song like totally a different man now, with that air of righteousness, made Zhang Ye, who was still seated there, speechless. The small table looked like it was about to collapse from his knocking. The table’s four legs looked like they were now embedded in the crumbling cement floor!

“Go! Go away, all of you. You guys are a sore sight!” Superintendent Song chased away the group of policemen.

When they left, Superintendent Song quickly helped Zhang Ye up. “Teacher Zhang, sorry to have let you suffered. I did not teach my men well; please quickly get up.”

Zhang Ye got up and patted off the dust on his butt.

Superintendent Song looked at him, “But Teacher Zhang, I feel that you are not particular. You were really not particular. What whip? What bayonet? Speak with your conscience. Have we lay a finger on you ever since you came? We didn’t! But your poem was written with those descriptions, like torture? I really feel that you are a little not particular!”

Zhang Ye casually said, “Those are artistic embellishments. Actually, I didn’t mean to be sarcastic. It was just a stroke of inspiration, and it had nothing to do with you all.”

Superintendent Song was at a loss to cry or laugh, “But the public believes it. Everyone’s saying that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม สถานีสดใสสว่างขึ้น ของสปอตไลท์ถูกเปิดบน หน้าที่ตำรวจในพื้นที่ยังเพิ่มขึ้นจาก 3-4 เป็น 10 กว่าของพวกเขา พวกเขารู้ว่า สิ่งที่ได้เกิดขึ้นที่นี่ เพื่อให้คนที่ปิดหน้าที่ได้กลับไปช่วยควบคุมข่าว ตอนนี้พวกเขาถูกเก็บไว้ออก ด้วยอุปสรรคในลานที่ประตูหลังรถมาถึง ประตูเปิด"ผู้กำกับเพลง""ผู้กำกับ คุณอยู่ในที่สุดที่นี่""เราทำอะไรขณะนี้ ผมเคยเห็นสถานการณ์บนอินเทอร์เน็ต..."มีผู้สื่อข่าวมากเกินไปภายนอก เหลือเพียงคลื่นของพวกเขา แต่คลื่นมาถึง พวกเขาจะปิดกั้นประตู ประตูหลังและประตูด้านหน้าจะเต็มไปด้วยผู้สื่อข่าว""ผู้กำกับ สถานีของเราของ 'ชื่อดัง' ตอนนี้ เมื่อฉันถูกนำรถโดยสารสาธารณะที่นี่ ผมทางโทรศัพท์เกี่ยวกับกรณีก่อนหน้า และเมื่อฉันบอกว่า ฉันนี้สถานีตำรวจ คนกี่ overheard ฉัน พวกเขาทั้งหมดมองหาฉัน ด้วยความชิงชัง ความรู้สึกที่เป็นภาระมาก และผมไม่กล้าเลี้ยงหัวของฉันจนกว่าฉันปิด ที่คุณคิดว่า เราโกรธเคืองหรือไม่"เมื่อมาถึงผู้กำกับเพลง ทุกคนถูกบ่น"จางเย่? " ผู้กำกับเพลงถามตรงจ่าวอันเก่าชี้ผ่านไปอีกด้านหนึ่ง "ยังอยู่ในห้องมืด"ผู้กำกับเพลงคุณไม่ตอบคำถามของ แทน เขาเดินตรงไปที่ห้องเขาดึงเปิดประตู และเห็นจางเย่นั่งลง ถือ cuffs ขาของเขา เขาเปล่า ๆ ก็ฮัมเพลงเหมือนมีอะไรเกิดขึ้น"ผู้กำกับซอง" จางเย่มองขึ้นตำรวจกี่ยังตามไป พวกเขาต้องการดูวิธีกำกับเพลงจะจัดการนี้ จางเย่ของสองบทกวีที่ได้เกิดปัญหาทั้งหมดได้ กับผู้กำกับเพลงอารมณ์ร้อน เขาจะบ้าถ้าเขาไม่ได้บ้า พอแน่ใจว่า เพลงผู้กำกับตะโกนออกมา แต่สิ่งที่พวกเขาคาด ว่า ที่ตะโกนไปที่พวกเขา ไม่จางเย่"ใคร cuffed ค่าครูจางเย เอ๊ะ ใครคือมัน" ผู้กำกับเพลงหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ล่ามัน ยืนข้างหน้าตอนนี้"ทุกคนก็สับสนตำรวจเกือบอาเจียนครับเลือด ผู้กำกับเพลง ไม่ได้ที่ขอให้เรา cuff เขาขึ้นผู้กำกับเพลงปากกำปั้นของเขาบนโต๊ะในห้องมืด "บ้างคุณกบฎทั้งหมดด้วยความโกรธ เอ๊ะ คุณทำการดูแลทั้งหมดแม้ว่า ผมของคุณผู้กำกับหรือไม่" จากนั้น เขาชี้ไปทางจางเยที่ได้นั่งชั้น "ว่าเป็นอย่างไร คุณทำหรือไม่ นี้เป็นหนึ่งในนักเขียนชื่อดังในปักกิ่ง นักเขียน และนักประวัติศาสตร์ เช่นคุณครู คุณทั้งหมดสามารถเอาชนะเขาได้อย่างไร และแม้จะใส่กุญแจมือเขา คุณไรจับสิ่งต่าง ๆ ทั้งหมดที่นี่ เอ๊ะ คุณไม่พยายามที่จะขับรถฉันจนตาย"อายุ Zhao '...'แย้ม '...'เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่แน่ใจทั้งหมดของสิ่งที่เกิดขึ้นเพลงผู้กำกับตะโกน "มีทุกสิ่งที่ฉันสำหรับ ได้อย่างรวดเร็วนำ cuffs ปิดครูจางเย่ สิ่งคุณรอ"ตำรวจจูเนียร์ได้อย่างรวดเร็วออกมาข้างหน้า "ให้ฉันสามารถทำมัน ให้ฉันทำได้"เมื่อ cuffs ที่ถูกปิด เพลงผู้กำกับอย่างต่อเนื่อง "เพียงได้ออกไปครู่ และพวกคุณแล้วทำให้เกิดระเบียบใหญ่ จำนวนครั้งที่มีผมบอกคุณทั้งหมด บุคคลที่เคารพเช่นครูจางเย คุณจะต้องเคารพ และสุภาพ แต่ดูสิ่งที่คุณทั้งหมดได้หรือไม่ คุณไม่เพียงไม่สนใจคำพูดของฉัน แทนที่จะรักษาครูจางเย่ถูกต้อง คุณ cuffed เขาขึ้นแทน" เพลงผู้กำกับกล่าวว่า disappointedly เคาะกำปั้น clenched บนตาราง ฉันผิดหวังดี ๆ ผมผิดหวังจริง ๆ ทั้งหมดของคุณ"จางเย่เป็นหูคุณต้องการให้เราปฏิบัติต่อเขา ด้วยความเคารพ และสุภาพF**k เมื่อได้คุณบอกเราว่าเห็นผู้กำกับเพลงเหมือนคนอื่นทั้งหมดตอนนี้ ที่อากาศของความชอบธรรม ทำจางเย่ ผู้แก้ไขยังคงนั่งอยู่ที่นั่น พูด โต๊ะเล็กดูเหมือนมันจะยุบจากเขาเคาะ ตารางสี่ขาดูเหมือนพวกเขาถูกฝังในพื้นซีเมนต์บี้ตอนนี้"ไป หายไป ทั้งหมดของคุณ พวกคุณมีสายตาเจ็บ" ผู้กำกับเพลงไล่ออกไปในกลุ่มของตำรวจเมื่อพวกเขาซ้าย ผู้กำกับเพลงอย่างรวดเร็วช่วยจางเย่ขึ้น "ครูจาง ขออภัยที่ต้องมีให้คุณรับความเดือดร้อน ฉันไม่สอนผู้ชายของฉันดี โปรดได้อย่างรวดเร็วขึ้น"จางเย่ตื่น และโรคกลัวฝุ่นบนก้นของเขาผู้กำกับเพลงมองเขา "แต่ครูจาง ฉันรู้สึกว่า คุณจะไม่เฉพาะ คุณได้จริง ๆ ไม่เฉพาะ แส้อะไร ดาบปลายปืนอะไร พูดคุยกับจิตสำนึกของคุณ เราต้องวางนิ้วบนคุณตั้งแต่ที่คุณมา เราไม่ได้ แต่บทกวีของคุณถูกเขียนขึ้น ด้วยคำอธิบายเหล่านั้น เช่นทรมาน ผมรู้สึกว่า คุณไม่น้อยโดยเฉพาะ"จางเย่ตั้งใจกล่าวว่า "ผู้มีศิลปะการปรุงแต่ง จริง ๆ แล้ว ฉันไม่ได้เจตนา ประชดประชัน มันเป็นเพียงจังหวะของแรงบันดาลใจ และมันมีอะไรที่จะทำกับคุณทั้งหมด"ผู้กำกับเพลงจนร้องไห้ หรือหัวเราะ "แต่ประชาชนเชื่อมัน คนพูดที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามสถานีสว่างสดใส ไม่กี่ไฟสปอร์ตไลท์ก็ยังเปิดอยู่ ตำรวจในการปฏิบัติหน้าที่เพิ่มขึ้นจาก 3-4 มากกว่า 10 ของพวกเขา พวกเขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ดังนั้นผู้ที่ออกเวรกลับมาเพื่อช่วยให้มีการควบคุมผู้สื่อข่าว พวกเขาจะถูกเก็บไว้ในขณะนี้ออกมาพร้อมกับอุปสรรคในลานที่ประตูด้านหลัง

รถมาถึง ประตูเปิด

"ผู้กำกับเพลง!"

"ผู้กำกับคุณที่สุดที่นี่!"

"สิ่งที่เราทำตอนนี้หรือไม่ ผมเคยเห็นสถานการณ์บนอินเทอร์เน็ต ... ..

" " มีผู้สื่อข่าวจำนวนมากเกินไปนอก คลื่นของพวกเขาเหลือเพียง แต่อีกระลอกได้มาถึง พวกเขามีการปิดกั้นประตู ประตูหลังและประตูด้านหน้าเต็มไปด้วยผู้สื่อข่าว! "

" ผู้กำกับการสถานีของเรา 'ที่มีชื่อเสียงในขณะนี้ เมื่อฉันถูกการรถโดยสารสาธารณะที่นี่ ผมอยู่บนโทรศัพท์เกี่ยวกับกรณีที่ก่อนหน้านี้และเมื่อผมบอกว่าผมมาจากสถานีตำรวจนี้ไม่กี่คนที่ฉันได้ยิน พวกเขาทุกคนมองผมด้วยความชิงชัง รู้สึกว่าเป็นภาระหนักมากและผมไม่กล้ายกหัวของฉันจนฉันได้ออก!

ใครที่คุณคิดว่าเราโกรธเคือง? " เมื่อผู้กำกับเพลงมาถึงทุกคนบ่น

"ที่ไหนจางเจ้า?" ผู้กำกับเพลงถามโดยตรง

เก่า Zhao ชี้ไปยังด้านอื่น ๆ "ยังคงอยู่ในห้องมืด."

ผู้กำกับเพลงไม่ได้ตอบคำถามของพวกเขา แต่เขาเดินตรงไปยังห้องพักที่

เขาดึงเปิดประตูและเห็นจางเจ้านั่งลงถือ cuffs บนขาของเขาเขาเป็นอย่างเกียจคร้านฮัมเพลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ผู้กำกับเพลง?" จางเจ้าเงยหน้าขึ้นมอง

ไม่กี่ตำรวจยังตามมากกว่า พวกเขาต้องการที่จะดูว่าผู้กำกับจะจัดการเพลงนี้ มันก็จางเจ้าสองบทกวีที่ได้ก่อให้เกิดปัญหาทั้งหมด ด้วยอารมณ์ร้อนกำกับเพลงของเขาจะบ้าถ้าเขาไม่ได้บ้า! พอแน่ใจว่าผู้กำกับเพลงตะโกนออกมา แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้คาดหวังก็คือว่าเสียงร้องได้โดยตรงที่พวกเขาไม่ได้จางเจ้า!

"ใครที่ถูกใส่กุญแจมือขึ้นครูจางเจ้า? ใช่มั้ย? ใครคือมัน! "ใบหน้าของผู้กำกับเพลงก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่ตำรวจ "ใครมันเป็น? ยืนอยู่ข้างหน้าในขณะนี้! "

ทุกคนสับสน!

ตำรวจเกือบอาเจียนเลือด เพลงสารวัตร! คือมันไม่ได้เป็นผู้ที่ขอให้เราข้อมือให้เขาลุกขึ้น

ผู้กำกับเพลงโกรธกระแทกกำปั้นของเขาบนโต๊ะในห้องมืด "คุณทั้งหมดกบฎ? ใช่มั้ย? คุณทั้งหมดได้ดูแลว่าผมกำกับของคุณ? "จากนั้น เขาชี้ไปที่จางเจ้าผู้ที่นั่งอยู่บนพื้น "คุณรู้ว่าใครนี้คืออะไร? คุณ? นี้เป็นหนึ่งในนักเขียนที่มีชื่อเสียงในกรุงปักกิ่ง! นักเขียน! และนักประวัติศาสตร์! เช่นครูที่มีชื่อเสียง! วิธีที่คุณทุกคนสามารถเอาชนะเขาได้? และแม้กระทั่งใส่กุญแจมือกับเขา? คุณจะทำอย่างไรทุกจัดการกับสิ่งรอบ ๆ ที่นี่? ใช่มั้ย?

คุณไม่ได้พยายามที่จะขับรถฉันไปที่หลุมศพ! "ความ เก่า Zhao" ...... . "

ตำรวจ" ......... . "

ตำรวจทุกคนไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น!

ผู้กำกับเพลงตะโกน "ทุกท่านที่กำลังมองหาอะไรที่ผมหา? ได้อย่างรวดเร็วใช้กุญแจมือปิดครูจางจง! คุณจะรออะไรอีก! "

ตำรวจจูเนียร์ได้อย่างรวดเร็วมาข้างหน้า" ให้ฉันทำมันให้ฉันทำมัน! "

เมื่อแขนเสื้อถูกปิดกำกับเพลงอย่างต่อเนื่อง" ฉันเคยห่างออกไปเพียงชั่ววูบ! และพวกคุณได้ก่อให้เกิดอยู่แล้วเช่นรับประทานอาหารขนาดใหญ่! มีกี่ครั้งที่ผมบอกคุณทั้งหมด! ให้กับบุคคลที่เคารพเหมือนครู Zhang Ye, คุณจะต้องเคารพและสุภาพ! แต่ดูสิ่งที่ทุกท่านไม่ได้? คุณไม่เพียงไม่สนใจคำพูดของฉัน? แทนที่จะรักษาครูจางเจ้าอย่างถูกต้องทุกท่านที่ถูกใส่กุญแจมือเขาขึ้นมาแทนหรือไม่ "ผู้กำกับกล่าวว่าเพลง disappointedly เคาะกำปั้นของเขาบนโต๊ะ" ผมผิดหวังขมขื่น!

ผมผิดหวังจริงๆในทุกท่าน! " จางเจ้าเป็นที่เคารพ?

คุณต้องการให้เราปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพและสุภาพ?

F ** K, คุณไม่ได้บอกเราว่าเมื่อ!

เห็นผู้กำกับเพลงเหมือนกันโดยสิ้นเชิงเป็นคนที่แตกต่างกันในขณะนี้กับอากาศแห่งความชอบธรรมที่ทำให้จางเจ้าซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่นั่นพูด ตารางเล็ก ๆ ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการยุบจากการเคาะของเขา ตารางสี่ขาดูเหมือนว่าพวกเขาถูกฝังอยู่ในขณะนี้ในพื้นปูนบี้!

"ไป! ไปให้พ้นทุกท่าน พวกคุณมีสายตาเจ็บ! "ผู้กำกับเพลงไล่ไปในกลุ่มของตำรวจ

เมื่อพวกเขาออกผู้กำกับเพลงได้อย่างรวดเร็วช่วยให้จางเจ้าขึ้น "อาจารย์จางขอโทษที่ช่วยให้คุณได้รับความเดือดร้อน ผมไม่ได้สอนคนของฉันดี; โปรดได้อย่างรวดเร็วขึ้น. "

จางเจ้าลุกขึ้นและตบปิดฝุ่นบนก้นของเขา

ผู้กำกับเพลงมองไปที่เขา " แต่ครู Zhang ผมรู้สึกว่าคุณไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณได้มันไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อะไรแส้? อะไรดาบปลายปืน? พูดคุยกับจิตสำนึกของคุณ มีเราวางนิ้วบนคุณนับตั้งแต่คุณมา? เราไม่ได้! แต่บทกวีของคุณถูกเขียนมีรายละเอียดเหล่านั้นเช่นการทรมาน? ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้โดยเฉพาะ! "

จางเยลวกกล่าวว่า "ผู้ที่มีการปรุงแต่งทางศิลปะ อันที่จริงผมก็ไม่ได้หมายความว่าจะเหน็บแนม

มันเป็นเพียงแค่จังหวะของแรงบันดาลใจและมันก็ไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับพวกคุณทุกคน. " ผู้กำกับเพลงเป็นที่สูญเสียจะร้องไห้หรือหัวเราะ" แต่ประชาชนเชื่อว่ามัน ทุกคนบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม สถานีก็สว่างจ้า . ไม่กี่ของไฟสปอร์ตไลท์ที่ยังเปิดอยู่ ในหน้าที่ตำรวจยังเพิ่มจาก 3-4 กว่า 10 คน เขารู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่ ดังนั้นใครที่เลิกงานแล้วกลับมาช่วยควบคุมนักข่าว พวกเขามีตอนนี้เก็บออกกับอุปสรรคในสนามที่ประตูด้านหลังรถมาถึงแล้ว ประตูเปิด" ผู้อำนวยการเพลง "" ผู้กำกับ ในที่สุดเธอก็มา ! "" ตอนนี้เราจะทำอะไร ? ผมเคยเห็นสถานการณ์บนอินเทอร์เน็ต " . . . . ." มีเยอะพวกนักข่าวข้างนอก คลื่นของพวกเขาไป แต่คลื่นอื่นมาถึงแล้ว มีกั้นประตู ประตูและประตูด้านหน้าเต็มไปด้วยนักข่าว ! "" ผู้กำกับการสถานีของเราที่มีชื่อเสียงของ ' ' ตอนนี้ เมื่อฉันขึ้นรถประจำทางมาที่นี่ ฉันโทรมาเกี่ยวกับกรณีก่อนหน้านี้ และเมื่อผมบอกว่าผมมาจากสถานีตำรวจ บางคนได้ยินฉัน พวกเขามองฉันด้วยการดูถูก รู้สึกว่ามันเป็นภาระ และฉันไม่กล้าเงยหน้าขึ้นจนฉันต้องออก ! คุณคิดว่าใครที่เราไม่พอใจเหรอ ? "เมื่อผู้กำกับเพลงมาถึง ทุกคนก็บ่น" จาง " เพลง " ผู้อำนวยการถามโดยตรงเก่าจ้าวชี้ไปอีกฝั่ง " ยังอยู่ในห้องมืด”ผู้กำกับเพลงไม่ได้ตอบคำถามของพวกเขา แทน เขาเดินตรงไปที่ห้องเขาดึงประตูเปิดแล้วเห็นจาง ท่านนั่งถือกุญแจมือบนขาของเขา เขาฮัมเพลงอย่างนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น" ผู้อำนวยการเพลง " จางเยเงยหน้าขึ้นมองไม่กี่ตำรวจยังตามไป พวกเขาต้องการเพื่อดูว่าผู้กำกับเพลงจะจัดการเรื่องนี้ มันก็จางเยสองบทกวีที่เป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด กับผู้อำนวยการเพลงคืออารมณ์ร้อน เขาคงต้องบ้าแน่ถ้าเขาไม่บ้า พอแน่ใจว่าผู้กำกับเพลงตะโกนออกไป แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าตะโกนได้โดยตรงที่พวกเขาไม่จาง เย !" ที่ถูกใส่กุญแจมือไว้ อาจารย์จาง " เอ๋ ? มันเป็นใคร " ผู้กำกับเพลงใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่ตำรวจ " คือใคร ? ยืนขึ้นเดี๋ยวนี้ ! "ทุกคนก็งงตำรวจเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด ผู้อำนวยการเพลง นายเองไม่ใช่เหรอที่บอกให้เราใส่กุญแจมือเขาผู้กำกับเพลงเกรี้ยวกราดกระแทกกำปั้นลงบนโต๊ะในห้องมืด " คุณกบฎ ? เอ๋ ? คุณไม่สนใจว่าฉันกับคุณ " แล้วเขาก็ชี้ไปที่จางเยที่กำลังนั่งอยู่กับพื้น " คุณรู้มั้ยว่าเป็นใคร ? คุณ ? นี้เป็นหนึ่งในนักเขียนชื่อดังในปักกิ่ง นักเขียน และนักประวัติศาสตร์ ! เป็นอาจารย์ที่มีชื่อเสียง ! เธอจะเอาชนะเขาได้อย่างไร ? และแม้แต่ใส่กุญแจมือเขา วิธีคุณจัดการกับสิ่งรอบ ๆที่นี่ เอ๋ ? ทำไมคุณไม่พยายามที่จะขับรถฉันไปหลุมศพ ! "เก่า " . . . . . . . " Zhaoตำรวจหญิงคนนั้น " . . . "ตำรวจก็ไม่แน่ใจว่า เกิดอะไรขึ้นผู้กำกับเพลงร้องว่า " อะไรที่คุณมองฉัน รีบถอดกุญแจมือออก ท่านอาจารย์จาง ! คุณกำลังรออะไรอยู่ ! "ตำรวจรุ่นน้องรีบออกมา " ให้ฉันทำมัน ฉันทำมัน "เมื่อกุญแจมือออก ผู้กำกับซง กล่าวต่อว่า " ผมเพิ่งไปชั่วขณะ ! และพวกนายได้ก่อเรื่องวุ่น ! กี่ครั้งแล้วที่ฉันบอกคุณทั้งหมด คนที่ท่านชอบ ท่านอาจารย์จาง คุณต้องเคารพและสุภาพ ! แต่ดูสิ่งที่คุณทำ เธอไม่สนใจคำพูดของฉัน ? แทนการรักษาครูจางเยได้อย่างถูกต้องทั้งหมดของคุณใส่กุญแจมือเขาแทน " ผู้กำกับซองบอกว่าผิดหวังเคาะพระมุฐิบนโต๊ะ " ผมผิดหวังขมขื่น ! ฉันผิดหวังในตัวคุณทุกคน ! "จาง ท่านเป็นที่เคารพ ?คุณต้องการให้เราปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพและสุภาพ ?F * * K , เมื่อคุณบอกเราอย่างนั้นเห็นผู้กำกับเพลงอย่างเต็มเปาแตกต่างตอนนี้ กับอากาศของความชอบธรรม ทำให้จาง ท่านทั้งหลายที่ยังนั่งอยู่ตรงนั้น พูดไม่ออก โต๊ะเล็ก ๆ เหมือนมันกำลังจะพังทลายลงมาจากการเคาะ ที่โต๊ะสี่ขาเหมือนพวกเขาถูกฝังอยู่ในขณะนี้ในบี้พื้นซีเมนต์ !" ไป ! ไป ทั้งหมดของคุณ นายมีสายตาที่เจ็บ " ผู้กำกับเพลงไล่ตามกลุ่มของข้าราชการตำรวจเมื่อพวกเขาซ้าย ผู้กำกับเพลงรีบช่วยจางเย . " ครูจาง , ขอโทษที่ทำให้คุณลำบาก ผมไม่ได้สอนให้คนของฉันดี รีบลุกขึ้น "จางจงลุกขึ้นและตบปัดฝุ่นที่ก้นผู้กำกับเพลงมองเขา " แต่อาจารย์จาง ผมรู้สึกว่าคุณไม่เกี่ยง คุณไม่ได้โดยเฉพาะ ชนะอะไร ? ปืนอะไร ? พูดกับจิตสำนึกของคุณ เราแตะต้องคุณ ตั้งแต่คุณมา เราไม่ได้ ! แต่กลอนของคุณถูกเขียนมีรายละเอียดอย่างทรมาน ผมรู้สึกว่าคุณเป็นเพียงเล็กน้อยไม่ได้โดยเฉพาะ ! "จาง ท่านก็ตอบมาว่า เป็น embellishments ศิลปะ ที่จริงผมไม่ได้ตั้งใจจะประชด มันเป็นแค่จังหวะของแรงบันดาลใจ และมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณทั้งหมด .ผู้อำนวยการเพลงคือที่สูญเสีย