The entrances were discovered in Ju

The entrances were discovered in June 1983 by Americans W. Don Davison, Jr. (nickname: D2) and his wife, Cheryl S. Jones. Don, a hydrogeologist, who was employed by the government of Oman's Public Authority for Water Resources (PAWR), which later became the Ministry of Water Resources. The cave was located and mapped as part of the PAWR's Karst Research Program.

Exploration of Majlis Al Jinn began on 23 June 1983, when Don rappelled down the 118m First Drop. Cheryl's Drop was first negotiated on 1 March 1984, by Cheryl Jones. The 158m drop is deepest free rappel into a cave known in Oman and the Persian peninsula. Finally, Don descended the Asterisk on 22 April 1985.[3]

Don and Cheryl surveyed and photographed the cave in April and May, 1985. The map and cross sections they created, as well as photos, were originally published in the special PAWR report and have been reproduced many times since.

Omanis living in the area of the Selma Plateau told Don and Cheryl that they didn't have names for any of the holes on the plateau that served as entrances to the caves. So Cheryl gave the cave its name, referring to the Omani belief that jinn[13] live in caves. Years later locals said they call the cave "Khoshilat Maqandeli" from the refuge for goats near one of the entrances. Nowadays locals refer to this cave as Khoshilat Maqandeli, while internationally it is known as Majlis al Jinn.[4]

Don authored the first published account of the cave's discovery as a special report Majlis Al Jinn Cave, Sultanate of Oman, issued by the PAWR in October, 1985. A second article by Don, Meeting Room of the Spirits, was featured in the September–October, 1990, issue of Aramco World magazine.[5] Majlis al Jinn was included in a story in the April, 2003, issue of National Geographic Magazine.[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางเข้าถูกค้นพบในเดือน 1983 มิถุนายน โดยชาวอเมริกันปริมาณดอน Davison จูเนียร์ (ชื่อเล่น: D2) และ ภรรยาของเขา เชอรีล S. โจนส์ ดอน hydrogeologist ที่ถูกจ้าง โดยรัฐบาลหน่วยงานราชการของประเทศโอมานสำหรับน้ำทรัพยากร (PAWR), ซึ่งภายหลังกลายเป็นกระทรวงทรัพยากรน้ำ ถ้ำอยู่ และแมปเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมวิจัยเทือกเขาของ PAWRสำรวจของญินอัลลิสเริ่มต้นเมื่อปี 1983 23 มิถุนายน เมื่อดอน rappelled ลง 118m แรกหล่น ก่อนปล่อยของเชอรีลได้เจรจาบน 1 1984 มีนาคม โดยโจนส์เชอรีล ฝาก 158m rappel ฟรีมิดเข้าไปในถ้ำที่รู้จักกันในโอมานและคาบสมุทรเปอร์เซียได้ สุดท้าย ดอนจันตั้งอยู่ในนอร์ธ 22 1985 เมษายน [3]ดอนและเชอรีลสำรวจ และถ่ายภาพถ้ำในเดือนเมษายนและพฤษภาคม 1985 การแผนที่ และส่วนระหว่างที่พวกเขาสร้าง เป็น รูป เผยครั้งแรกในรายการ PAWR พิเศษ และมีการทำซ้ำหลายครั้งตั้งแต่Omanis ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ของราบสูงเซลบอกดอนและเชอรีลที่มีชื่อของหลุมบนราบสูงที่ทำหน้าที่เป็นทางเข้าสู่ถ้ำ ดังนั้น เชอรีลให้ถ้ำชื่อ อ้างอิงถึงความเชื่อโอมานว่า ญิน [13] อาศัยอยู่ในถ้ำ ปีชาวบ้านในภายหลังว่า พวกเขาเรียกถ้ำ "Khoshilat Maqandeli" จากกำบังสำหรับแพะใกล้ทางเข้าอย่างใดอย่างหนึ่ง ปัจจุบันชาวบ้านถึงถ้ำนี้เป็น Khoshilat Maqandeli ในขณะที่ในระดับสากลเป็นที่รู้จักกันเป็นลิสอัลญิน [4]ดอนเขียนเผยแพร่บัญชีแรกของการค้นพบของถ้ำเป็นพิเศษรายงานลิสอัลญินถ้ำ รัฐสุลต่านโอมาน PAWR ที่ออกในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1985 บทความที่สอง โดยดอน บวงสรวง ห้องประชุมเป็นที่โดดเด่นในเดือนกันยายน – เดือนตุลาคม 1990 นิตยสารโลก Aramco ออก [5] ลิสอัลญินถูกรวมอยู่ในเรื่องราวในเรื่องนิตยสารภูมิศาสตร์แห่งชาติเดือนเมษายน 2546 [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางเข้าที่ถูกค้นพบในเดือนมิถุนายนปี 1983 โดยชาวอเมริกันดับบลิวดอนเดวิสันจูเนียร์ (ชื่อเล่น: D2) และภรรยาของเขาเอสเชอริลโจนส์ ดอน hydrogeologist ที่ถูกว่าจ้างโดยรัฐบาลโอมานอำนาจสาธารณะสำหรับทรัพยากรน้ำ (PAWR) ซึ่งต่อมากลายเป็นกระทรวงทรัพยากรน้ำ ถ้ำที่ตั้งอยู่แมปและเป็นส่วนหนึ่งของ Karst PAWR ของโครงการวิจัย. สำรวจลิสอัลญินเริ่มวันที่ 23 มิถุนายน 1983 เมื่อดอน rappelled ลง 118m Drop แรก วางของเชอริลกำลังเจรจาครั้งแรกวันที่ 1 มีนาคม 1984 โดยเชอริลโจนส์ 158m ลดลงเป็นเชือกฟรีที่ลึกที่สุดเข้าไปในถ้ำที่รู้จักกันในโอมานและคาบสมุทรเปอร์เซีย สุดท้ายอย่าสืบเชื้อสายมาดอกจันวันที่ 22 เมษายน 1985 [3] และอย่าเชอริลสำรวจและถ่ายภาพถ้ำในเดือนเมษายนและพฤษภาคมปี 1985 แผนที่และส่วนข้ามพวกเขาสร้างขึ้นเช่นเดียวกับภาพที่ถูกตีพิมพ์ในรายงาน PAWR พิเศษ และได้รับการทำซ้ำหลายครั้งตั้งแต่. Omanis ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ราบเซลบอกดอนและเชอริลที่พวกเขาไม่ได้มีชื่อสำหรับการใด ๆ ของหลุมบนที่ราบสูงที่ทำหน้าที่เป็นทางเข้าถ้ำ ดังนั้นเชอริลให้ถ้ำชื่อของมันหมายถึงความเชื่อที่โอมานญิน [13] อาศัยอยู่ในถ้ำ ปีต่อมาชาวบ้านกล่าวว่าพวกเขาเรียกถ้ำ "Khoshilat Maqandeli" จากที่หลบภัยสำหรับแพะหนึ่งใกล้ทางเข้า ปัจจุบันชาวบ้านอ้างถึงถ้ำแห่งนี้เป็น Khoshilat Maqandeli ในขณะที่ต่างประเทศเป็นที่รู้จักกันลิสอัลญิน. [4] ดอนประพันธ์บัญชีตีพิมพ์ครั้งแรกของการค้นพบถ้ำเป็นรายงานพิเศษลิสอัลญินถ้ำรัฐสุลต่านโอมานออกโดย PAWR ในเดือนตุลาคมปี 1985 บทความที่สองโดยดอน, ห้องประชุมวิญญาณที่เป็นจุดเด่นในเดือนกันยายนถึงเดือนตุลาคมปี 1990 ปัญหาของ Aramco นิตยสารโลก. [5] ลิสอัลญินถูกรวมอยู่ในเรื่องราวในเดือนเมษายน 2003 ปัญหาของนิตยสารเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก. [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางเข้าถูกค้นพบในเดือนมิถุนายน 1983 โดยชาวอเมริกัน ว. ดอนเดวิสัน จูเนียร์ ( ชื่อเล่น : D2 ) และภรรยาของเขา , Cheryl S . Jones ไม่ , hydrogeologist ที่ถูกว่าจ้างโดยรัฐบาลโอมานของประชาชน อำนาจทรัพยากรน้ำ ( pawr ) ซึ่งต่อมากลายเป็นกระทรวงทรัพยากรน้ำ ถ้ำตั้งอยู่และแมปเป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัยอารมณ์ของ pawr .

สำรวจอัลญินลิสเริ่มวันที่ 23 มิถุนายน 1983 เมื่อไม่ rappelled ลง 118m ก่อนปล่อย ของ Cheryl ทิ้งก่อนเจรจา 1 มีนาคม 2527 โดย เชอรี่ โจนส์ การ 158m ปล่อยฟรีปีนเข้าไปในถ้ำลึก รู้จักในโอมานและคาบสมุทรเปอร์เซีย ในที่สุดก็ลงมาดอกจันบน 22 เมษายน 1985 [ 3 ]

ก็เชอรีลสำรวจและถ่ายภาพถ้ำในเดือนเมษายนและพฤษภาคม 1985แผนที่และข้ามส่วนที่พวกเขาสร้างขึ้น รวมทั้งภาพถ่าย , ถูกตีพิมพ์ในรายงาน pawr พิเศษและได้รับการทำซ้ำหลายตั้งแต่ครั้ง

omanis อาศัยอยู่ในบริเวณที่ราบสูงของเซลมาบอกดอน และ เชอรี่ ที่พวกเขาไม่ได้มีชื่อสำหรับใด ๆของหลุมบนที่ราบสูงที่ทำหน้าที่เป็นทางเข้าถ้ำ ดังนั้น เชอรี่ ให้ถ้ำชื่ออ้างอิงกับโอมาน ความเชื่อว่าญิน [ 13 ] อาศัยอยู่ในถ้ำ ปีต่อมาชาวบ้านบอกว่าเขาเรียกถ้ำ " khoshilat maqandeli " จากที่หลบภัยสำหรับแพะใกล้หนึ่งของทางเข้า ปัจจุบันชาวบ้านเรียก ถ้ำนี้เป็น khoshilat maqandeli ในขณะที่ต่างประเทศที่เรียกว่า Majlis อัลญิน [ 4 ]

ก็เขียนครั้งแรกตีพิมพ์บัญชีของถ้ำการค้นพบของรายงานพิเศษอัลญิน Majlis เป็นถ้ำสุลต่านแห่งโอมาน ที่ออกโดย pawr ในตุลาคม 1985 บทความที่สอง โดย ดอน ห้องประชุม ของวิญญาณที่ถูกแนะนำในเดือนกันยายน–ตุลาคม 1990 ปัญหาของนิตยสาร Aramco โลก [ 5 ] ลิสอัลญินถูกรวมอยู่ในเรื่องราว ในเดือนเมษายน 2003 ปัญหาของนิตยสารภูมิศาสตร์แห่งชาติ [ 14 ]