Following Helmholtz, we view the hu

Following Helmholtz, we view the human perceptual system as a statistical
inference engine whose function is to infer the probable causes
of sensory input. We show that a device of this kind can learn how to
perform these inferences without requiring a teacher to label each sensory
input vector with its underlying causes. A recognition model is used
to infer a probability distribution over the underlying causes from the
sensory input, and a separate generative model, which is also learned, is
used to train the recognition model (Zemel 1994; Hinton and Zemel 1994;
Zemel and Hinton 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อ Helmholtz เราดูมนุษย์รับรู้ระบบการทางสถิติสรุปเครื่องมือที่มีฟังก์ชั่นคือการ อนุมานสาเหตุ probableป้อนข้อมูลความรู้สึก เราแสดงว่า อุปกรณ์ชนิดนี้สามารถเรียนรู้วิธีการทำ inferences เหล่านี้โดยไม่ต้องมีครูเพื่อรับความรู้สึกแต่ละป้ายชื่อเวกเตอร์อินพุต ด้วยสาเหตุของ ใช้แบบจำลองการรับรู้เราจะเข้าใจการกระจายความน่าเป็นมากกว่าสาเหตุจากการป้อนข้อมูลทางประสาทสัมผัส และแยกส่วนแบบ ซึ่งจะยังได้เรียนรู้ใช้ในการฝึกการรู้จำรูปแบบ (Zemel 1994 Hinton และ Zemel 1994Zemel และ Hinton 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้ Helmholtz เราดูระบบการรับรู้ของมนุษย์เป็นสถิติ
กลไกการอนุมานที่มีฟังก์ชั่นเพื่อสรุปสาเหตุที่น่าจะเป็น
ของประสาท เราแสดงให้เห็นว่าอุปกรณ์ชนิดนี้สามารถเรียนรู้วิธีการที่จะ
ดำเนินการหาข้อสรุปเหล่านี้โดยไม่ต้องมีครูที่จะติดป้ายแต่ละประสาทสัมผัส
เวกเตอร์การป้อนข้อมูลที่มีสาเหตุของมัน รูปแบบการรับรู้ถูกนำมาใช้
เพื่อสรุปการกระจายความน่าจะเป็นมากกว่าสาเหตุจาก
ประสาทและรูปแบบการกำเนิดที่แยกต่างหากซึ่งจะเรียนรู้นอกจากนี้ยังถูก
นำมาใช้ในการฝึกอบรมรูปแบบการรับรู้ (Zemel ปี 1994 ฮินตันและ Zemel ปี 1994
Zemel และฮินตัน 1995 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้ เฮล์มโฮลทซ์ เราดูระบบการรับรู้ของมนุษย์เป็นสถิติการอนุมานเครื่องยนต์ที่มีฟังก์ชันการอนุมานสาเหตุที่น่าจะเป็นไปได้คือของความรู้สึกที่เข้ามา เราพบว่าอุปกรณ์ชนิดนี้สามารถเรียนรู้วิธีการการใช้ เหล่านี้ โดยไม่ต้องมีครูที่ติดป้ายแต่ละทางประสาทสัมผัสข้อมูลเชิงเส้นที่มีสาเหตุเป็นต้น การรับรู้รูปแบบใช้การอนุมานการแจกแจงความน่าจะเป็นมากกว่า สาเหตุจากความรู้สึกที่เข้ามาและแยกเข้าโมเดล ซึ่งยังได้เรียนรู้ คือใช้ในการฝึกการจดจำรูปแบบ ( เซเมล 1994 ; เด็กและ เซเมล 1994 ;ซีเมล และ ฮินตัน ปี 1995 )