under RB + B, LRB + B and RB + LB w

under RB + B, LRB + B and RB + LB were 1.3, 1.5 and 1.7 times longer
than that of RB treatment, respectively. The average internode
length was also highest for plants grown under RB + LB; however,
the number of internodes was much greater in non-budded plants
(34.8) than budded plants (31.7). On the other hand, no difference
was observed in the internode length between plants grown under
RB + B and LRB + B; however, the number of internodes was greater
under LRB + B (34.8) than SD + B (31.7). There was no significant
difference in the number of internodes between RB and RB + B;
however, internode length was longer under RB + B (23.6 mm) than
RB (19.1 mm). Leaf area and shoot dry weight were much higher
in plants grown under LRB + B and RB + LB, followed by RB + B and
then RB.
4. Discussion
No flower buds were obtained in plants grown under LRB + B
treatment after 42 days. In this work, the duration of RB light was
15 h per day under LRB + B. It has been reported previously that a
high ratio of R light in the spectral distribution or R light irradiance
inhibits flowering response in SDPs (Cathey and Borthwick,
1964; Bavrina et al., 2002). Therefore, it seems that the extent
of R light distribution has an inhibitory effect on flowering in
chrysanthemum. In general, chrysanthemum will induce flowers
under a critical day-length photoperiod of less than 13.5 h,
and fails to flower under longer critical day-length photoperiods
(McMahon, 1999). In the current study, fully developed buds were
formed under RB and RB + B treatments, and there was no statistical
difference between these treatments. Similar results were
reported for chrysanthemums in previous studies (Stack et al.,
1998; Jeong et al., 2012). Jeong et al. (2012) suggested that the budding
response under supplemental B light irradiance does not seem
to follow critical day-length. However, it remains unknown why the
B light did not interrupt chrysanthemum flowering. Even though B
light-related photoreceptors play an important role towards inducing
the flowering responses of model plants (Hirose et al., 2006;
Fankhauser and Ulm, 2011), the molecular mechanism underlying
the photoreceptors needs to be elucidated for chrysanthemum.
On the other hand, the promotional effect of B light irradiance on
flower budding in chrysanthemum was restricted in our experiment,
because the flower buds were partially formed under RB + LB
treatment. Thus, it also remains unclear why flower bud formation
is unstable depending on the duration of B light irradiance.
Whether the result of the unstable budding response is due to
continuous light damage or another reason requires investigation.
Since flower markets specify a strict stem length for cut
chrysanthemum (Karlsson and Heins, 1994), 2–3 weeks of artificial
LDs have been routinely maintained in greenhouses. The
final stem length in plants grown under RB reached just 53.8 cm,
whereas it was significantly increased under RB + B (71.3 cm),
LRB + B (82.8 cm), and RB + LB (91.8 [buds] or 90.2 cm [non-buds])
(Table 3). Stem length also showed a positive linear relationship
(R2 = 0.9569, data not shown) with light duration (11, 15, 19, and
24 h). In comparison, no significant difference was observed in leaf
area and shoot DW between LRB + B and RB + LB. Kurilˇcik et al.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายใต้ปีก + B, B LRB และ RB + ปอนด์ได้ 1.3, 1.5 และ 1.7 เท่ากว่าของ RB รักษา ตามลำดับ Internode เฉลี่ยยังมียาวสูงสุดสำหรับพืชที่ปลูกภายใต้ RB + ปอนด์ อย่างไรก็ตามจำนวนหม้อได้มากขึ้นในพืชที่ไม่ใช่ budded(34.8) กว่า budded พืช (31.7) ในทางกลับกัน ไม่แตกต่างกันพบว่า ในความยาว internode ระหว่างพืชที่ปลูกภายใต้RB + B และ LRB + B หมายเลขของหม้อก็มากขึ้นภายใต้ LRB + B (34.8) กว่า SD + B (31.7) ก็ไม่สำคัญความแตกต่างในจำนวนของหม้อระหว่าง RB และ RB + B, internode ยาวก็ยาวใต้ RB + B (23.6 mm) กว่าRB (19.1 มม.) ใบตั้งและยิงน้ำหนักแห้งได้สูงในพืชที่ปลูกภายใต้ LRB + B และ RB + ปอนด์ ตาม ด้วย RB + B และRB แล้ว4. สนทนาดอกตูมไม่ได้รับในโรงปลูกใต้ LRB + Bการรักษาหลังจาก 42 วัน ในงานนี้ ระยะเวลาของไฟ RB เป็น15 ชม.ต่อวันภายใต้ LRB + b มีการรายงานก่อนหน้านี้ที่มีอัตราส่วนของแสงในการกระจายสเปกตรัมหรือ irradiance แสง R Rยับยั้งการออกดอกการตอบสนองใน SDPs (Cathey และ Borthwick1964 Bavrina et al. 2002) ดังนั้น มันดูเหมือนว่าในขอบเขตR การกระจายแสงมีผลยับยั้งการออกดอกในดอกเบญจมาศ ทั่วไป เก๊กฮวยจะทำให้เกิดดอกไม้ภายใต้ช่วงแสงวันยาวสำคัญน้อยกว่า 13.5 ชั่วโมงและล้มเหลวเพื่อดอกไม้ภายใต้ photoperiods-ยาวที่สำคัญอีกต่อไป(วินซ์แม็กแมน 1999) ในการศึกษาปัจจุบัน ถูกพัฒนาอย่างเต็มตาเกิดขึ้นภายใต้ปีก และ RB + B รักษา และมีสถิติไม่ความแตกต่างระหว่างการรักษาเหล่านี้ ผลลัพธ์ที่คล้ายกันรายงานสำหรับเบญจมาศในการศึกษาก่อนหน้า (กอง et al.,1998 ฮง et al. 2012) ฮง et al. (2012) ชี้ให้เห็นว่า การแตกหน่อการตอบสนองภายใต้เติม B แสง irradiance ไม่ไปตามความยาวของวันสำคัญ อย่างไรก็ตาม มันยังคงอยู่ทำไมไม่รู้จักการแสงบีไม่มาขัดจังหวะดอกเบญจมาศ ถึงแม้ว่า Bที่เกี่ยวข้องกับแสงรับแสงมีบทบาทสำคัญต่อการกระตุ้นให้เกิดดอกการตอบสนองของพืชรุ่น (ผ่านกลาง et al. 2006Fankhauser และ Ulm, 2011), ต้นแบบกลไกในระดับโมเลกุลรับแสงต้องการจะอธิบายสำหรับดอกเบญจมาศบนมืออื่น ๆ มีผลส่งเสริมการขายของ B แสง irradiance บนดอกไม้แตกหน่อในเบญจมาศถูกจำกัดในการทดลองของเราเพราะบางส่วนจึงเกิดพยาธิภายใต้ RB + LBการรักษา ดังนั้น มันจะยังคงชัดเจนทำไมดอกหน่อก่อตัวไม่เสถียรขึ้นอยู่กับระยะเวลาของ B แสง irradianceว่าเนื่องจากผลของการตอบสนองที่ไม่เสถียรแตกหน่อหายต่อเนื่องหรืออีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องสอบสวนเนื่องจากตลาดดอกไม้ระบุความยาวของก้านที่เข้มงวดสำหรับการตัดดอกเบญจมาศ (Karlsson และ Heins, 1994), 2-3 สัปดาห์ของการประดิษฐ์LDs มีถูกรักษาไว้ในโรงเรือนเป็นประจำ การความยาวก้านสุดท้ายในโรงปลูกใต้ RB ถึงเพียง 53.8 ซม.ในขณะที่มันถูกเพิ่มภายใต้ RB + B (71.3 ซม),B (82.8 cm), LRB และ RB + ปอนด์ (91.8 [ตา] หรือ 90.2 เซนติเมตร [ไม่ใช่ตา])(ตารางที่ 3) ความยาวลำต้นยังแสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงบวก(R2 = 0.9569 ไม่แสดงข้อมูล) ด้วยระยะเวลาไฟ (11, 15, 19 และ24 h) ในการเปรียบเทียบ พบว่า ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในใบDW ที่ตั้งและยิงระหว่างปอนด์ Kurilˇcik et al, LRB และ RB + B

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้ RB + B, LRB + B และ RB + LB 1.3, 1.5 และ 1.7 ครั้งนาน
กว่าที่ของการรักษา RB ตามลำดับ ปล้องเฉลี่ย
ความยาวก็ยังสูงสุดสำหรับพืชที่ปลูกภายใต้ RB + LB; แต่
จำนวนปล้องเป็นมากขึ้นในพืชที่ไม่ใช่ดอก
(34.8) มากกว่าพืชดอก (31.7) บนมืออื่น ๆ ที่ไม่แตกต่างกัน
พบว่าในความยาวปล้องระหว่างพืชที่ปลูกภายใต้
RB + B และ LRB + B; อย่างไรก็ตามจำนวนของปล้องเป็นมากขึ้น
ภายใต้ LRB + B (34.8) มากกว่า SD + B (31.7) ไม่มีนัยสำคัญเป็น
ความแตกต่างในจำนวนปล้องระหว่าง RB และ RB + B นั้น
แต่ความยาวปล้องยาวภายใต้ RB + B (23.6 มิลลิเมตร) กว่า
RB (19.1 มิลลิเมตร) พื้นที่ใบและถ่ายน้ำหนักแห้งสูงมาก
ในพืชที่ปลูกภายใต้ LRB + B และ RB + LB ตามด้วย RB + B และ
แล้ว RB.
4 การอภิปราย
ไม่มีดอกตูมที่ได้รับในพืชที่ปลูกภายใต้ LRB + B
รักษาหลังจาก 42 วัน ในงานนี้ในช่วงระยะเวลาของแสง RB เป็น
15 ชั่วโมงต่อวันภายใต้ LRB + B. มันได้รับรายงานก่อนหน้านี้ว่า
อัตราส่วนที่สูงของแสง R ในการจัดจำหน่ายหรือสเปกตรัมรังสี R แสง
ยับยั้งการตอบสนองต่อการออกดอกใน SDPs (เธ่และ Borthwick,
1964 ; Bavrina, et al, 2002). ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าขอบเขต
ของการกระจายแสง R มีผลยับยั้งการออกดอก
ดอกเบญจมาศ โดยทั่วไปจะทำให้เกิดดอกเบญจมาศดอกไม้
ภายใต้แสงวันที่มีความยาวที่สำคัญน้อยกว่า 13.5 ชั่วโมง
และล้มเหลวในการดอกไม้ภายใต้ความสำคัญอีกต่อไป photoperiods วันยาว
(แม็คมาน, 1999) ในการศึกษาในปัจจุบัน, ตาพัฒนาอย่างเต็มที่ได้รับการ
จัดตั้งขึ้นภายใต้ RB และ RB + B รักษาและไม่มีทางสถิติ
ความแตกต่างระหว่างการรักษาเหล่านี้ ผลที่คล้ายกันถูก
รายงานเบญจมาศในการศึกษาก่อนหน้า (Stack, et al.,
1998. Jeong et al, 2012) Jeong, et al (2012) ชี้ให้เห็นว่ารุ่น
ตอบสนองภายใต้การเสริมรังสีแสง B ไม่ได้ดูเหมือน
จะทำตามที่สำคัญวันที่มีความยาว แต่ก็ยังไม่ทราบว่าทำไม
แสง B ไม่ได้ขัดขวางดอกเบญจมาศ แม้ว่า B
เซลล์รับแสงไฟที่เกี่ยวข้องกับการมีบทบาทที่สำคัญต่อการกระตุ้นให้เกิด
การตอบสนองการออกดอกของพืช Model (Hirose et al, 2006;.
Fankhauser และเฮิสต์ 2011) กลไกในระดับโมเลกุลพื้นฐาน
เซลล์รับแสงจะต้องอธิบายสำหรับดอกเบญจมาศ.
ในอื่น ๆ มือที่มีผลการส่งเสริมการขายของรังสีแสง B บน
ดอกไม้ผลิดอกเบญจมาศในถูก จำกัด ในการทดลองของเรา
เพราะดอกตูมที่มีอยู่บางส่วนภายใต้ RB + LB
รักษา ดังนั้นจึงยังคงไม่ชัดเจนว่าทำไมการสร้างตาดอก
ไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับระยะเวลาของรังสีแสงข.
ไม่ว่าจะเป็นผลมาจากการตอบสนองรุ่นเสถียรเป็นเพราะ
ความเสียหายไฟต่อเนื่องหรืออีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องมีการตรวจสอบ.
ตั้งแต่ตลาดดอกไม้ระบุความยาวของลำต้นที่เข้มงวดสำหรับ ตัด
ดอกเบญจมาศ (Karlsson และ Heins, 1994), 2-3 สัปดาห์ของเทียม
เอสได้รับการบำรุงรักษาเป็นประจำในเรือนกระจก
ความยาวก้านสุดท้ายในพืชที่ปลูกภายใต้ RB ถึงเพียง 53.8 เซนติเมตร
ในขณะที่มันเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญภายใต้ RB + B (71.3 ซม.)
LRB + B (82.8 ซม.) และ RB + ปอนด์ (91.8 [ตา] หรือ 90.2 ซม. [ไม่ใช่ -buds])
(ตารางที่ 3) ความยาวของลำต้นยังแสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงบวกเชิงเส้น
(R2 = 0.9569, ไม่ได้แสดงข้อมูล) ที่มีระยะเวลาแสง (11, 15, 19 และ
24 ชั่วโมง) ในการเปรียบเทียบไม่แตกต่างกันพบว่าในใบ
พื้นที่และยิง DW ระหว่าง LRB + B + และ RB LB. Kurilcik et al,