“Ah……Alexander!”Angela yelled in su

“Ah……Alexander!”

Angela yelled in surprise as she turned around and looked at the figure that appeared behind her.

As soon as she saw that tall and strong figure, Angela felt like all the pressure instantly disappeared. Her eyes cleared up and all the anxiety and worries weighing on her mind were gone.

Lampard who was standing beside Angela finally loosen his grip on the hilt on his black sword, and gently let out a deep breath. The crowds on both sides of the street couldn’t help but to cheer quietly. King Alexander had arrived, and everyone felt like they had found their spiritual pillar. They firmly believed that nothing in this world would be a problem for the “omnipotent” King Alexander.

“Unlock the chains, then go away.”

Fei looked at the short and fat novice priest who was being too arrogant and said casually.



The novice priest was mad, however…… He clearly felt that this young man in front of him was very dangerous; it even gave him chills. His intuition told him to move away quickly, otherwise…… the consequence would be too severe.

As if he was hypnotized, the short and fat priest let go of his hands on the [Light Chain], and released the poor brown haired girl. The poor girl trembled as she ran behind Fei like a frightened bunny; Angela whispered to calm her down and stroked her hair to comfort her heart.

Fei stood in front of them. He didn’t say anything, he just glanced around with a calm expression on his face.

It was only a simple glance.

However, wherever he looked, the cavaliers’ retinues who were like vicious wolves were all terrified. They shook in fear as if a bunch of dogs saw the king of the jungle.

No one dared to stared back at Fei.

The novice priests who held the [Light Chain] tight in their hands felt like a sharp sword was placed beside their necks as soon as Fei gazed at them. The hands that were clutching onto the [Light Chains] trembled as they quickly released them; as if what they gripping in their hands weren’t the Church’s instrument [Light Chain] that they could tie up any noble on a regular day, but rather a piece of red-hot iron.

As if they were amnestied, the poor residents who were arrested quickly got off of the ground and raced to hide behind Fei’s back frighteningly.

In their eyes, this figure was the most indestructible castle wall in the whole world. Half a month ago when the black armoured enemies tried to siege the kingdom, this figure had blocked them out of the main gate. At this very moment, it was this figure that rescued them from the hands of the Grim Reaper in the nick of time.
“Tap, tap, tap, tap, tap……”

Fei completely ignored the novice priests and their retinue. He gently walked towards the gilded magic carriage. The dozens of guards who were taking everything seriously didn’t even dare to stop him. They all moved and made a path for him obediently, as if they were greeting their masters.

Fei laid his hand on the thrill of the gilded magic carriage and knocked it lightly: “Hey, come out. Let’s have a talk.”

There was no reaction within the carriage.

The silence was frightening.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อา... อเล็กซานเดอร์"แองเจล่าตะโกนในความประหลาดใจเมื่อเธอหันไปรอบ ๆ และมองที่ตัวเลขที่ปรากฏอยู่เบื้องหลังของเธอทันทีที่เธอเห็นรูปที่สูง และแข็งแรง แองเจล่ารู้สึกเหมือนความดันหายไปทันที ดวงตาของเธอล้างขึ้น และหมดความวิตกกังวล และความกังวลที่ชั่งน้ำหนักในใจของเธอได้หายไปแลมพาร์ดที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ แองเจล่าก็ คลายเขาจับบนด้ามจับบนดาบสีดำ และค่อย ๆ ปล่อยออกหายใจลึก ๆ ฝูงชนทั้งสองด้านของถนนไม่สามารถช่วยแต่การเชียร์อย่างเงียบ ๆ มาถึงกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ และทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขาได้พบเสาหลักทางจิตวิญญาณของพวกเขา เขาเชื่อมั่นว่า ไม่มีอะไรในโลกนี้จะเป็นปัญหาสำหรับกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ "อำนาจทุกอย่าง""ปลดล็อกโซ่ จาก นั้นไป"หุยมองดูที่พระสงฆ์สามเณรสั้น และไขมันที่ถูกเกินไปหยิ่ง และกล่าวว่าตั้งใจ พระสงฆ์สามเณรเป็นบ้า อย่างไรก็ตาม... เขารู้สึกอย่างชัดเจนว่า หนุ่มคนนี้เขาเป็นอันตราย มันยังให้เขาหนาวสั่น สัญชาตญาณของเขาบอกเขาต้องเคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้น...ผลจะรุนแรงเกินไปว่าเขาถูกสะกดจิต ปุโรหิตสั้น และอ้วนปล่อยมือของเขาบน [สายไฟ], แล้วปล่อยแย่สาวผมสีน้ำตาล สาวจน trembled เป็นเธอก็วิ่งเฟยเช่นกระต่ายกลัว แองเจล่ากระซิบบอกเธอสงบลง และ stroked ผมของเธอเพื่อความสบายใจของเธอหุยยืนอยู่ด้านหน้า เขาไม่ได้พูดอะไร เขาเพียง glanced ใกล้เคียงกับนิพจน์ที่สงบบนใบหน้าของเขามันเป็นรวดเร็วง่ายเท่านั้นอย่างไรก็ตาม ทุกที่เขาดู retinues คาวาเลียส์ที่เหมือนหมาป่าหินได้กลัวหมด พวกเขาส่ายในกลัวว่าพวงของสุนัขเห็นพระป่าไม่มีใครกล้าที่จะจ้องมาที่เฟยพระสงฆ์สามเณรผู้จัด [สายไฟ] แน่นในมือรู้สึกเหมือนคมดาบอยู่ข้างคอของพวกเขาทันทีที่เฟยจ้องพวกเขา มือที่ถูกกำลง [โซ่แสง] trembled พวกเขาออกอย่างรวดเร็วพวกเขา เช่นถ้าสิ่งที่พวกเขาจับในมือไม่มือของคริสตจักร [สายไฟ] ที่พวกเขาสามารถรัดใด ๆ โนเบิลในวันปกติ แต่ค่อนข้างชิ้นส่วนของเหล็กอยู่ว่าพวกเขาถูก amnestied ประชาชนยากจนที่ถูกจับกุมได้อย่างรวดเร็วได้ออกจากพื้นดิน และวิ่งไปซ่อนหลังของเฟย frighteninglyในตา รูปนี้เป็นกำแพงปราสาททำลายมากที่สุดในโลก เดือนครึ่งที่แล้วเมื่อศัตรูเกราะดำพยายามล้อมอาณาจักร รูปนี้ได้ถูกบล็อกไว้จากประตูหลัก ขณะนี้ มันเป็นรูปนี้ที่ได้ช่วยเหลือพวกเขาจากมือของยมทูตในที่ nick ของเวลา"แตะ แตะ แตะ แตะ แตะ..."หุยพระสงฆ์สามเณรและบริวารของตนที่ละเว้นสมบูรณ์ เขาค่อย ๆ เดินไปสู่การขนส่งวิเศษลงรักปิดทอง หลายสิบของเจ้าหน้าที่ที่ได้สละทุกสิ่งอย่างจริงจังแม้จะไม่กล้าที่จะหยุดเขา พวกเขาทั้งหมดถูกย้าย และทำเส้นทางสำหรับเขาเชื่อฟัง ว่าพวกเขาถูกทักทายโทของพวกเขาFei วางมือบนความตื่นเต้นของการขนส่งวิเศษลงรักปิดทอง และเคาะเบา ๆ: "เฮ้ ออกมา ลองมาพูดคุย"ไม่เกิดปฏิกิริยาภายในขนส่งได้ความเงียบที่น่ากลัวมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อาเล็กซานเดอ ...... !"

แองเจล่าตะโกนด้วยความประหลาดใจที่เธอหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ตัวเลขที่ปรากฏด้านหลังของเธอ.

ทันทีที่เธอเห็นว่าตัวเลขสูงและแข็งแรงแองเจล่ารู้สึกเหมือนความกดดันทั้งหมดหายไปทันที ดวงตาของเธอล้างขึ้นและทุกความวิตกกังวลและความกังวลการชั่งน้ำหนักในใจของเธอก็หายไป.

แลมพาร์ดที่ยืนอยู่ข้างแองเจล่าที่สุดคลายการยึดเกาะของเขาบนด้ามดาบสีดำของเขาและค่อยๆให้ออกหายใจเข้าลึก ๆ ฝูงชนทั้งสองด้านของถนนไม่สามารถช่วย แต่ให้กำลังใจอย่างเงียบ ๆ กษัตริย์อเล็กซานเดได้เดินทางมาถึงและทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขาได้พบเสาหลักทางจิตวิญญาณของพวกเขา พวกเขาเชื่อมั่นว่าไม่มีอะไรในโลกนี้จะเป็นปัญหาสำหรับ "สารพัด" กษัตริย์อเล็กซานเด.

"ปลดล็อกโซ่แล้วหายไป."

เฟยมองไปที่พระสงฆ์สามเณรในระยะสั้นและไขมันที่ถูกหยิ่งเกินไปและกล่าวว่าตั้งใจ.



สามเณร พระสงฆ์ไม่ได้บ้า แต่ ...... เขาอย่างชัดเจนรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ในด้านหน้าของเขาเป็นอันตรายมาก; มันยิ่งทำให้เขามีอาการหนาวสั่น สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเขาจะย้ายออกไปได้อย่างรวดเร็วมิฉะนั้น ...... ผลจะรุนแรงเกินไป.

ราวกับว่าเขาเป็นสะกดจิต, พระสงฆ์ในระยะสั้นและไขมันปล่อยให้ไปจากมือของเขาบน [สายไฟ] และปล่อยคนยากจนสาวผมสีน้ำตาล หญิงสาวที่น่าสงสารกลัวจนตัวสั่นขณะที่เธอวิ่งอยู่เบื้องหลังเฟเหมือนกระต่ายกลัว; แองเจลากระซิบที่จะสงบลงเธอและลูบผมของเธอที่จะปลอบใจเธอ.

เฟยืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขา เขาไม่ได้พูดอะไรเขาก็มองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าสงบบนใบหน้าของเขา.

มันเป็นเพียงได้อย่างรวดเร็วง่าย.

แต่ทุกครั้งที่เขามองดูบริวารตะลึง 'ที่เป็นเหมือนหมาป่าดุร้ายทุกคนกลัว พวกเขาสั่นด้วยความกลัวว่าถ้าพวงของสุนัขเห็นกษัตริย์ของป่า.

ไม่มีใครกล้าที่จะจ้องมองกลับมาที่เฟย.

พระสงฆ์สามเณรที่จัดขึ้น [สายไฟ] แน่นอยู่ในมือของพวกเขารู้สึกเหมือนดาบคมถูกวางไว้ข้างคอของพวกเขา เร็วที่สุดเท่าที่เฟจ้องมองไปที่พวกเขา มือที่ถูกกำลงบน [โซ่แสง] สั่นสะท้านขณะที่พวกเขาได้อย่างรวดเร็วการปล่อยตัวพวกเขา; ราวกับว่าสิ่งที่พวกเขาจับอยู่ในมือของพวกเขาไม่ได้เป็นคริสตจักรเครื่องดนตรี [โซ่] ว่าพวกเขาสามารถผูกขึ้น Noble ใด ๆ ในวันปกติ แต่เป็นชิ้นส่วนของเหล็กสีแดงร้อน.

ราวกับว่าพวกเขา amnestied ที่อาศัยอยู่ในที่ยากจนที่ ถูกจับได้อย่างรวดเร็วได้ออกจากพื้นดินและวิ่งไปซ่อนไว้ด้านหลังเฟใจหาย.

ในสายตาของพวกเขาตัวเลขนี้เป็นกำแพงปราสาททำลายมากที่สุดในโลกทั้งโลก ครึ่งเดือนที่ผ่านมาเมื่อศัตรูเกราะสีดำพยายามที่จะล้อมราชอาณาจักรตัวเลขนี้ได้ถูกปิดกั้นพวกเขาออกจากประตูใหญ่ ในขณะนี้ก็คือตัวเลขนี้ว่าพวกเขาได้รับการช่วยเหลือจากมือของถมึงทึงเก็บเกี่ยวในกรงขังของเวลา.
"แตะแตะแตะแตะแตะ ...... "

เฟละเว้นสมบูรณ์พระสงฆ์สามเณรและข้าราชบริพารของพวกเขา เขาค่อยๆเดินไปทางสายการบินมายากลลงรักปิดทอง หลายสิบของอังกฤษที่ได้รับการทุกอย่างอย่างจริงจังไม่ได้กล้าที่จะหยุดเขา พวกเขาทั้งหมดย้ายและทำเส้นทางสำหรับเขาเชื่อฟังคำสั่งราวกับว่าพวกเขาทักทายต้นแบบของพวกเขา.

เฟวางมือของเขาเกี่ยวกับความตื่นเต้นของสายการบินมายากลทองและเคาะมันเบา ๆ : "เฮ้ออกมา ขอให้มีการพูดคุย. "

มีปฏิกิริยาภายในสายการบินเป็น.

ความเงียบที่น่ากลัวคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ่า . . . . . . . อเล็กซานเดอร์ "แองเจลล่าตะโกนด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอหันไปรอบ ๆและมองไปที่ตัวเลขที่ปรากฏอยู่ข้างหลังเธอทันทีที่เธอเห็นร่างสูงและแข็งแรงรูป , แองเจล่า เหมือนกดดันทันที หายตัวไป ตาของเธอขึ้นและทุกความกังวลและความกังวลหนักในใจของเธอก็หายไปแลมพาร์ด ที่ยืนอยู่ข้างๆ แองเจล่าก็คลายเขาจับที่ด้ามดาบสีดำของเขา และค่อยๆปล่อยออกมา หายใจเข้าลึกๆ ฝูงชนบนทั้งสองด้านของถนน ไม่สามารถช่วย แต่เชียร์แบบเงียบๆ กษัตริย์อเล็กซานเดอร์ ได้เดินทางมาถึง และทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขาได้พบเสาทางจิตวิญญาณของพวกเขา พวกเขาเชื่อมั่นว่าไม่มีอะไรในโลกนี้จะเป็นปัญหาสำหรับ " ผู้มีอำนาจ " กษัตริย์อเล็กซานเดอร์" ปลดล็อคโซ่ แล้ว ไปเก็บเฟยมองสั้นและไขมันสามเณรนักบวชที่หยิ่งเกินไป และพูดเรียบๆเณร พระบ้า แต่ . . . . . . . เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขาอันตรายมาก มันทำให้เขาขนลุก สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเขาย้ายไปเร็วๆ ไม่งั้น . . . . . . . ผลจะรุนแรงเกินไปเหมือนถูกสะกดจิต สั้นและไขมันพระไปจากมือของเขาบนโซ่แสง [ ] , และปล่อยจนหญิงสาวที่มีผมสีน้ำตาล สาวจนตัวสั่นขณะที่เธอวิ่งไปข้างหลัง เฟย เหมือนกระต่ายกลัว แองเจล่า กระซิบที่ข้างหูเธอสงบลงและลูบผมของเธอเพื่อปลอบโยนหัวใจเธอเฟยยืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขา เขาไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงมองไปรอบ ๆด้วยใบหน้าสงบนิ่งมันเป็นเพียงคร่าว ๆง่าย ๆอย่างไรก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เขาดู retinues Cavaliers " ที่เป็นเหมือนหมาป่าที่กำลังเสียขวัญ พวกเขาก็กลัวว่าพวกสุนัขที่เห็นเจ้าป่าไม่มีใครกล้าจ้องกลับมาที่เฟยสามเณร นักบวชที่ถือ [ แสง ] โซ่แน่นในมือของเขาเหมือนดาบคมถูกวางไว้ข้างๆ คอของพวกเขาทันทีที่เฟยจ้องมองพวกเขา มือที่กำลง [ โซ่ไฟ ] ก็เช่นที่พวกเขาได้อย่างรวดเร็วปล่อยเขา ถ้าสิ่งที่พวกเขาจับมือของพวกเขาไม่ได้ใช้โซ่ของโบสถ์ [ แสง ] พวกเขาจะผูกขึ้นใด ๆ โนเบิล ในวันปกติ แต่ชิ้นสีแดงเหล็กร้อนราวกับว่าพวกเขา amnestied , ผู้อยู่อาศัยที่ยากจนที่ถูกจับกุมได้อย่างรวดเร็วได้รับออกจากพื้นดินและวิ่งไปหลบหลังเฟยกลับมาใจหาย .ในสายตาของพวกเขา ตัวเลขนี้คือกำแพงปราสาทถูกทำลายมากที่สุดในโลก ครึ่งเดือนที่ผ่านมาเมื่อสีดำหุ้มเกราะศัตรูพยายามที่จะโจมตีอาณาจักร รูปนี้ได้ถูกปิดกั้นพวกเขาออกจากประตูหลัก ในช่วงเวลานี้ มันเป็นรูปที่ช่วยพวกเขาจากมือของยมฑูตในกรงขังของเวลา" เคาะ เคาะ เคาะ เคาะ เคาะ . . . . . . . "เฟย เพิกเฉยต่อพระสงฆ์สามเณรและบริวารของตน เขาเบา ๆเดินไปที่รถม้าเวทมนตร์ ปิดทอง หลายสิบของยามที่เอาทุกอย่างจริงๆ ไม่กล้าที่จะหยุดเขา พวกเขาย้ายและทำเส้นทางสำหรับเขาเฉยๆ ราวกับว่าพวกเขาทักทายเจ้านายของตนเฟยวางมือบนความตื่นเต้นของรถม้าเวทมนตร์ปิดทองและเคาะมันเบาๆ " นี่ ออกมา ขอคุยด้วยหน่อย "ไม่มีปฏิกิริยาภายในรถม้าความเงียบมันน่ากลัว