The Pampean region is a vast plain

The Pampean region is a vast plain located in the centre-east of Argentina that extends over ~600,000 km2 (Fig. 2). It was originally covered by temperate grasslands composed by C3 and C4 Poaceae species ( Soriano, 1991). Arable lands in this region have been used for cropping and cattle ranching for more than a century owing to its deep fertile soils and the temperate humid climate. During the 1960s, the cropping system was characterized by low-input and mixed crop-livestock production systems (Viglizzo et al., 2001). From 1970s, the expansion of crop cultivation over cattle grazing lands and a more intensive use of agricultural inputs (machinery and agrochemicals) led to yield increases, but also to substantial landscape homogenization (Reboratti, 2006). This process of “agriculturization” accelerated with the adoption of the technological suite formed by no-till and glyphosate-resistant soybean in the 1990s (Manuel-Navarrete et al., 2009). Soybean expansion in the Pampean region was associated with profound ecological and social changes. Cattle production was either intensified in feedlots or displaced to marginal areas (Ortega and Azcuy Ameghino, 2009). Average farm size increased by 25%, and 34% of small and medium-sized farmers left the activity between 1988 and 2002 (SAGPyA, 2002). In addition to land tenure, production management was also concentrated in fewer hands, as it has been estimated that 75% of grain production is managed by leaseholders

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิภาค Pampean เป็นราบใหญ่ที่ตั้งอยู่ในตะวันออกกลางของอาร์เจนตินาที่ขยายกว่า ~ 600,000 กม. 2 (2 รูป) มันเดิมถูกปกคลุมไป ด้วยทุ่งหญ้าเขตอบอุ่นประกอบ ด้วย C3 และ C4 หญ้าสายพันธุ์ (โซเรีย 1991) ที่ดินทำกินในพื้นที่นี้มีการใช้สำหรับการปลูกพืชและการปศุสัตว์ ranching มากกว่าศตวรรษเนื่องจากดินของมันลึกอุดมสมบูรณ์และภูมิอากาศชื้น ในช่วงปี 1960 การครอบตัดถูกลักษณะ โดย อินพุตต่ำ และผสมพืชเกษตรกรรม (Viglizzo et al. 2001) จากปี 1970 การขยายตัวของการเพาะปลูกพืชมากกว่าวัวเล็มหญ้าที่ดิน และการใช้ปัจจัยการผลิตทางการเกษตร (เครื่องจักรและเคหะ) เข้มข้นนำไปสู่ผลผลิตที่เพิ่มขึ้น แต่ยังรวมถึงภูมิทัศน์พบ homogenization (Reboratti, 2006) กระบวนการของ "agriculturization" เร่ง ด้วยการนำชุดเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นจากถั่วเหลืองไม่มีลิ้นชักเก็บเงิน และไกลโฟเสตทนในปี 1990 (Manuel Navarrete et al. 2009) ถั่วเหลืองขยายตัวในภูมิภาค Pampean ถูกเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศ และสังคมอย่างลึกซึ้ง การผลิตปศุสัตว์ได้ทวีความรุนแรงมากใน feedlots หรือพลัดถิ่นไปยังพื้นที่ที่ร่อแร่ (Ortega และ Azcuy Ameghino, 2009) ขนาดฟาร์มเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 25% และ 34% ของเกษตรกรขนาดเล็ก และ ขนาดกลางทิ้งกิจกรรมระหว่างปี 1988-2002 (SAGPyA, 2002) นอกจากดำรงตำแหน่งที่ดิน การจัดการการผลิตคือยังเข้มข้นในมือน้อยกว่า เป็นประมาณกันว่า 75% ของการผลิตเมล็ดข้าวจะถูกจัดการ โดย leaseholders

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิภาค Pampean เป็นธรรมดาใหญ่ตั้งอยู่ในศูนย์กลางตะวันออกเฉียงเหนือของอาร์เจนตินาที่ขยายมากกว่า 600,000 กิโลเมตร 2 ~ (รูปที่. 2) มันถูกปกคลุมโดยเดิมทีทุ่งหญ้าพอสมควรประกอบด้วย C3 และ C4 หญ้าสายพันธุ์ (Soriano, 1991) พื้นที่การเพาะปลูกในภูมิภาคนี้ได้ถูกนำมาใช้สำหรับการปลูกพืชและสัตว์ ranching สำหรับกว่าศตวรรษเนื่องจากดินอุดมสมบูรณ์ลึกและอากาศชื้นพอสมควร ในช่วงทศวรรษที่ 1960, ระบบการปลูกพืชก็มีลักษณะต่ำการป้อนข้อมูลและระบบการผลิตพืชปศุสัตว์ผสม (Viglizzo et al., 2001) จากปี 1970 การขยายตัวของการเพาะปลูกพืชมากกว่าวัวที่ดินทุ่งเลี้ยงสัตว์และการใช้งานที่เข้มข้นมากขึ้นของปัจจัยการผลิตทางการเกษตร (เครื่องจักรและสารเคมี) นำไปสู่การให้ผลผลิตเพิ่มขึ้น แต่ยังทำให้เป็นเนื้อเดียวกันภูมิทัศน์อย่างมีนัยสำคัญ (Reboratti 2006) กระบวนการของการ "agriculturization" นี่เร่งกับการยอมรับของชุดเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นจากไม่มีการไถและ glyphosate ทนถั่วเหลืองในปี 1990 (มานูเอล-Navarrete et al., 2009) การขยายตัวของถั่วเหลืองในภูมิภาค Pampean มีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงของระบบนิเวศและสังคมอย่างลึกซึ้ง การผลิตปศุสัตว์ได้รับการทวีความรุนแรงทั้งใน feedlots หรือย้ายไปยังพื้นที่ชายขอบ (Ortega และ Azcuy Ameghino 2009) ขนาดฟาร์มเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 25% และ 34% ของเกษตรกรขนาดเล็กและขนาดกลางซ้ายกิจกรรมระหว่างปี 1988 และ 2002 (SAGPyA, 2002) นอกเหนือไปจากการครอบครองที่ดินการจัดการการผลิตก็ยังกระจุกตัวอยู่ในมือน้อยลงในขณะที่มันได้รับการประเมินว่า 75% ของการผลิตข้าวมีการจัดการโดย leaseholders

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ pampean ภูมิภาคคือพื้นที่ราบ กว้างใหญ่ตั้งอยู่ในศูนย์ตะวันออกของอาร์เจนตินาที่ขยายเกิน ~ 600000 ตารางกิโลเมตร ( รูปที่ 2 ) มันถูกปกคลุมด้วยทุ่งหญ้าเขตอบอุ่นแต่งโดย C3 และ C4 หน้าชนิด ( Soriano , 1991 ) ที่ดินเพาะปลูกในเขตนี้ได้ถูกใช้สำหรับการปลูกพืชและปศุสัตว์ปศุสัตว์มานานกว่าศตวรรษเพราะตนลึกอุดมสมบูรณ์ ดิน และอากาศชื้นเย็น . ในช่วงทศวรรษที่ 1960 , ระบบการปลูกพืชมีลักษณะเข้าต่ำผสมระบบการผลิตปศุสัตว์และการเพาะปลูก ( viglizzo et al . , 2001 ) จากปี 1970 , การขยายตัวของการปลูกพืชมากกว่าสัตว์กินหญ้าที่ดินและการใช้งานหนักมากกว่าปัจจัยการผลิตเกษตร ( เครื่องจักรกลและเคมีเกษตร ) ทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้น แต่ยังเพื่อการแนวมาก ( reboratti , 2006 ) กระบวนการ " agriculturization " เร่งกับการยอมรับของเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นโดยไม่แต่งงานจนถึงและถั่วเหลืองป้องกันเสทในปี 1990 ( มานูเอล นาบาร์เรเต et al . , 2009 ) ถั่วเหลืองขยายตัวในภูมิภาค pampean มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางนิเวศวิทยาและการเปลี่ยนแปลงทางสังคม . การผลิตโคเป็นปณิธานใน feedlots หรือพลัดถิ่นในพื้นที่ชายขอบ ( ออร์เตกา และ azcuy ameghino , 2009 ) ขนาดฟาร์มเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 25 % และ 35 % ของเกษตรกรขนาดเล็กและขนาดกลางจากกิจกรรมระหว่างปี 1988 และปี 2002 ( sagpya , 2002 ) นอกเหนือไปจากการถือครองที่ดิน การจัดการการผลิต ยังเข้มข้นในมือน้อยลง เช่น มีการประมาณการว่า 75% ของการผลิตเม็ด leaseholders บริหารงานโดย