In Tasmania it preferred the woodla

In Tasmania it preferred the woodlands of the midlands and coastal heath, which eventually became the primary focus of British settlers seeking grazing land for their livestock.[39] The striped pattern may have provided camouflage in woodland conditions,[26] but it may have also served for identification purposes.[40] The animal had a typical home range of between 40 and 80 km2 (15 and 31 sq mi).[28] It appears to have kept to its home range without being territorial; groups too large to be a family unit were sometimes observed together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทัสมาเนีย มันต้องวู้ดแลนด์มิดแลนด์และชายฝั่งฮีธ ซึ่งในที่สุดกลายเป็นโฟกัสหลักของการตั้งถิ่นฐานชาวอังกฤษกำลัง grazing ที่ดินปศุสัตว์ของพวกเขา[39] รูปแบบลายที่ให้ไว้พรางในวู้ดแลนด์, [26] แต่ก็อาจมีให้บริการสำหรับการระบุวัตถุประสงค์[40] สัตว์ทั่วไปบ้านช่วงระหว่าง 40 และ 80 km2 (15 และ 31 mi ตาราง) ได้[28] เหมือนจะได้เก็บช่วงของบ้านไม่อยู่ดินแดน กลุ่มขนาดใหญ่เกินไปเป็นหน่วยครอบครัวบางครั้งสังเกตกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรัฐแทสเมเนียมันต้องการป่าของภาคกลางและป่าชายฝั่งซึ่งท้ายที่สุดก็กลายเป็นเป้าหมายหลักของการตั้งถิ่นฐานชาวอังกฤษที่กำลังมองหาที่ดินทุ่งเลี้ยงสัตว์สำหรับปศุสัตว์ของพวกเขา. [39] ลายอาจจะให้อำพรางในสภาพป่า [26] แต่มันอาจจะมี ยังทำหน้าที่เพื่อประชาชน [40] สัตว์มีช่วงของบ้านโดยทั่วไประหว่าง 40 และ 80 กิโลเมตร 2 (15 และ 31 ตารางไมล์) [28] มันดูเหมือนว่าจะเก็บไว้ในช่วงที่บ้านของตนโดยไม่ถูกดินแดน.. กลุ่มใหญ่เกินไปที่จะเป็นครอบครัวถูกตั้งข้อสังเกตบางครั้งด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรัฐทัสมาเนียมันชอบป่าแห่งมิดแลนด์ และป่าชายฝั่ง ที่กลายมาเป็นโฟกัสหลักของชาวอังกฤษมาตั้งถิ่นฐาน หาที่ดิน เพื่อเป็นปศุสัตว์ของพวกเขา [ 39 ] รูปแบบลายพราง Woodland อาจมีให้ในเงื่อนไข [ 26 ] แต่มันอาจจะยังทำหน้าที่เพื่อการศึกษา [ 40 ] สัตว์มีช่วง บ้านโดยทั่วไประหว่าง 40 และ 80 กิโลเมตร ( 15 และ 31 ตารางไมล์ )[ 28 ] ดูเหมือนจะอยู่ช่วงบ้านโดยไม่น่าน กลุ่มที่มีขนาดใหญ่เกินไปที่จะเป็นหน่วยครอบครัว บางครั้งพบด้วยกัน