among others. These courses were de

among others. These courses were designed to meet the skilled manpower needs of industrialization.
The phenomenal growth of technical and vocational education in Singapore required much coordination and management. The Technical Education Depart- ment (TED) was created within the MOE. All the technical and vocational schools and industrial training centers came under the coordination and management of the TED.
It was through the TED that basic workshop subjects such metalwork, techni- cal drawing, and basic electricity were made compulsory for all male students and 50 percent of girls in their first two years in secondary schools. The other 50 per- cent of girls took courses such as home economics (Chiang 1998). It was not pos- sible to provide every secondary school with workshop facilities. Centralized workshops, strategically located near most of the secondary schools, were set up to give students hands-on training in the use of basic tools and materials. As a result, every morning and afternoon, thousands of students traveled a few kilo- meters to the nearest centralized workshop.
In 1969, the TED made several changes to technical education based on recommendations from the MOE, MTI, and MOM. These policy changes once again reflected the interministerial collaborative working relationship. The voca- tional stream in secondary school education was discontinued. This vocational stream, introduced in 1964, was a stop-gap measure to keep those who failed primary six and primary school dropouts off the streets in the early turbulent and politically volatile days. With the economy growing, the need in the industrial sector changed from unskilled or semiskilled labor to technically trained workers. To meet the new challenge, the TED converted four vocational schools into indus- trial training centers. Six other vocational schools were amalgamated with secondary schools adjacent to them.
Strategy 3: EDB Training Centers. Singapore’s success in establishing a thriving manufacturing sector surfaced an increased demand for more skilled manpower. There was a need to meet this demand immediately, and the time taken for students to complete their secondary education and then proceed to technical education was too long. The EDB’s response was to set up training centers. This was achieved with technical and financial assistance from the United Nations Development Programme (UNDP).10 By 1968, six EDB training centers were set up (Chiang 1998).
These centers were very different from the workshops that provided basic hands-on knowledge to secondary school students. The centers provided direct training for workers through the production of actual components or parts needed by manufacturing companies in Singapore. The training was therefore relevant and up to date, and graduates could go directly into new factories and be productive in a very short time with minimal on-the-job training.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่คนอื่น ๆ หลักสูตรเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการกำลังคนที่มีฝีมือของทวีความรุนแรงมากปรากฏการณ์การเจริญเติบโตของอาชีวศึกษา และเทคนิคศึกษาในสิงคโปร์ต้องประสานงานและการจัดการมาก Depart-ติดขัดจากการศึกษาทางเทคนิค (TED) ถูกสร้างขึ้นภายในตัวหมอ ทั้งหมดทางด้านเทคนิค และอาชีวศึกษาโรงเรียน และศูนย์ฝึกอบรมอุตสาหกรรมภายใต้การประสานงานและบริหารของ TED มาได้ผ่านการ TED ที่ประชุมเชิงปฏิบัติการพื้นฐานหัวข้อเช่น metalwork, techni cal วาด และพื้นฐานไฟฟ้าทำบังคับสำหรับนักศึกษาชายและหญิงร้อยละ 50 ในปีที่สองของพวกเขาแรกในโรงเรียนมัธยม อื่น 50 ต่อร้อยละของหญิงเอาสูตรเช่นคหกรรม (เชียงใหม่ 1998) ไม่ sible pos ให้มัธยมทุกสิ่งอำนวยความสะดวกการประชุมเชิงปฏิบัติการ ประชุมเชิงปฏิบัติจากส่วนกลาง ห้องพักใกล้ที่สุดของโรงเรียนมัธยม สร้างขึ้นเพื่อให้นักเรียนเพื่อฝึกอบรมในการใช้เครื่องมือพื้นฐานและวัสดุ ดังนั้น ทุกเช้า และช่วง บ่าย พันนักเรียนเดินทางไม่กี่กิโลเมตรที่ใกล้ศูนย์กลางการประชุมเชิงปฏิบัติการใน 1969, TED ที่ได้เปลี่ยนแปลงหลายอย่างการศึกษาทางเทคนิคตามคำแนะนำจากหมอ MTI และคุณแม่ เปลี่ยนแปลงนโยบายเหล่านี้สะท้อนความสัมพันธ์ทำงานร่วม interministerial ครั้ง กระแส voca tional ในมัธยมศึกษาถูกยกเลิก กระแสนี้อาชีพ ในปี 1964 วัดหยุดช่องว่างเพื่อให้ผู้ที่ล้มเหลวหกหลักและตกประถมปิดถนนในช่วงปั่นป่วนและวันผันผวนทางการเมืองได้ มีการเจริญเติบโตเศรษฐกิจ ความต้องการในภาคอุตสาหกรรมเปลี่ยนจากแรงงานไร้ฝีมือ หรือ semiskilled เทคนิคฝึกอบรมคนงาน เพื่อตอบสนองความท้าทายใหม่ TED ที่แปลงสี่โรงเรียนอาชีวศึกษาเป็นศูนย์ฝึกอบรมเอยูรเวทดลอง โรงเรียนอาชีวศึกษาอื่น ๆ 6 ถูกประสมกับโรงเรียนมัธยมที่อยู่ติดกันไปกลยุทธ์ที่ 3: EDB ศูนย์ฝึกอบรม ความสำเร็จของสิงคโปร์ในการสร้างภาคการผลิตเจริญรุ่งเรืองแสดงเป็นกำลังคนที่มีทักษะมากขึ้น มีความจำเป็นเพื่อตอบสนองความต้องการนี้ทันที และเวลาที่ใช้สำหรับนักเรียนนักศึกษา และดำเนินการศึกษาทางเทคนิคแล้ว ไม่ยาวเกินไป การตอบสนองของ EDB มีการ ตั้งศูนย์ฝึกอบรม นี้สำเร็จ ด้วยเทคนิค และการเงินความช่วยเหลือจากสหประชาชาติพัฒนาโครงการ (UNDP) .10 โดย 1968 ศูนย์ฝึกอบรม EDB หกตั้ง (เชียงใหม่ 1998)ศูนย์เหล่านี้มีมากแตกต่างจากการประชุมเชิงปฏิบัติการที่ให้ความรู้ภาคปฏิบัติขั้นพื้นฐานแก่นักเรียนมัธยม ศูนย์ที่ให้การฝึกอบรมสำหรับผู้ปฏิบัติงานโดยการผลิตส่วนประกอบของจริงหรือชิ้นส่วนที่จำเป็นสำหรับบริษัทผู้ผลิตในสิงคโปร์โดยตรง การฝึกจึงเกี่ยวข้อง และทันสมัย และบัณฑิตสามารถเข้าโรงงานโดยตรง และมีประสิทธิภาพในเวลาสั้น ๆ ด้วยการฝึกอบรมแรงน้อยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่ามกลางคนอื่น ๆ. หลักสูตรเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการบุคลากรที่มีทักษะของอุตสาหกรรม.
การเจริญเติบโตของการศึกษาปรากฎการณ์ทางเทคนิคและอาชีวศึกษาในสิงคโปร์ต้องประสานงานมากและการจัดการ เทคนิคการศึกษากรม ment (TED) ถูกสร้างขึ้นภายในกระทรวงศึกษาธิการ ทุกโรงเรียนเทคนิคและอาชีวศึกษาและการฝึกอบรมอุตสาหกรรมศูนย์มาอยู่ภายใต้การประสานงานและการจัดการของ TED.
มันก็ผ่าน TED ที่เรื่องการประชุมเชิงปฏิบัติการโลหะพื้นฐานเช่นแคล techni- การวาดภาพและไฟฟ้าขั้นพื้นฐานได้ทำภาคบังคับสำหรับนักเรียนชายและร้อยละ 50 ของสาว ๆ ในสองปีแรกของพวกเขาในโรงเรียนมัธยมศึกษา ส่วนอีก 50 เปอร์เซ็นต์ของสาว ๆ เอาหลักสูตรเช่นคหกรรมศาสตร์ (เชียงใหม่ 1998) มันก็ไม่ได้ pos- กฎข้อบังคับเพื่อให้ทุกโรงเรียนมัธยมที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกการประชุมเชิงปฏิบัติการ การประชุมเชิงปฏิบัติการส่วนกลางที่ตั้งอยู่ใกล้กับส่วนใหญ่ของโรงเรียนมัธยมที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้นักเรียนฝึกอบรมในการใช้เครื่องมือพื้นฐานและวัสดุ เป็นผลให้ทุกเช้าและช่วงบ่ายหลายพันคนเดินทางไม่กี่ kilo- เมตรการประชุมเชิงปฏิบัติการส่วนกลางที่ใกล้ที่สุด.
ในปี 1969 ที่ทำให้มีการเปลี่ยนแปลง TED หลายที่จะศึกษาทางด้านเทคนิคตามคำแนะนำจากกระทรวงศึกษาธิการ, MTI และ MOM การเปลี่ยนแปลงนโยบายเหล่านี้อีกครั้งสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ทำงานร่วมกัน interministerial กระแส tional voca- ในการศึกษาโรงเรียนมัธยมถูกยกเลิก นี้กระแสอาชีวศึกษานำมาใช้ในปี 1964 เป็นมาตรการช่องว่างหยุดเพื่อให้ผู้ที่ล้มเหลวหลักหกและ dropouts โรงเรียนประถมศึกษาออกจากถนนในช่วงวันที่ปั่นป่วนและผันผวนทางการเมือง กับเศรษฐกิจที่เติบโตความต้องการในภาคอุตสาหกรรมเปลี่ยนจากแรงงานไร้ฝีมือหรือคนงาน semiskilled ผ่านการฝึกอบรมทางเทคนิค เพื่อตอบสนองความท้าทายใหม่ที่ TED แปลงสี่โรงเรียนอาชีวศึกษาเข้าไปทดลองใช้ศูนย์ฝึกอบรม indus- หกโรงเรียนอาชีวศึกษาอื่น ๆ ที่ถูกกับ บริษัท โรงเรียนมัธยมที่อยู่ติดกันกับพวกเขา.
ยุทธศาสตร์ที่ 3: กีฬาศูนย์ฝึกอบรม ความสำเร็จของสิงคโปร์ในการสร้างความเจริญรุ่งเรืองภาคการผลิตโผล่ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับบุคลากรที่มีทักษะมากขึ้น มีความจำเป็นที่จะต้องตอบสนองความต้องการนี้คือทันทีและเวลาสำหรับนักเรียนที่จะสำเร็จการศึกษามัธยมศึกษาและดำเนินการศึกษาทางด้านเทคนิคเป็นเวลานานเกินไป การตอบสนองของกีฬาคือการตั้งค่าศูนย์ฝึกอบรม นี่คือความสำเร็จด้วยความช่วยเหลือด้านเทคนิคและการเงินจากโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) 0.10 โดยปี 1968 หกกีฬาศูนย์ฝึกอบรมตั้งอยู่ (เชียงใหม่ 1998).
ศูนย์เหล่านี้มีความแตกต่างจากการประชุมเชิงปฏิบัติการที่ให้ความรู้มือบนพื้นฐาน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ศูนย์ให้การฝึกอบรมโดยตรงสำหรับแรงงานที่ผ่านการผลิตชิ้นส่วนที่เกิดขึ้นจริงหรือชิ้นส่วนที่จำเป็นในการผลิตโดย บริษัท ในสิงคโปร์ การฝึกอบรมจึงมีความเกี่ยวข้องและถึงวันที่และผู้สำเร็จการศึกษาสามารถไปโดยตรงในโรงงานใหม่และมีประสิทธิภาพในเวลาที่สั้นมากที่มีน้อยที่สุดในการที่งานฝึกอบรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหมู่คนอื่น ๆ หลักสูตรเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการกำลังคนที่มีทักษะของอุตสาหกรรม .
ปรากฏการณ์การเติบโตของเทคนิคและอาชีวศึกษาในสิงคโปร์ต้องประสานงานและการจัดการ การศึกษาทางเทคนิคออก ment ( เท็ด ) ถูกสร้างขึ้นในโมทั้งหมดเทคนิคและอาชีวศึกษาและอุตสาหกรรมศูนย์ฝึกอบรมมาภายใต้การประสานงานและการจัดการของเท็ด เท็ด
มันผ่านการประชุมเชิงปฏิบัติการพื้นฐานวิชาเช่นช่างเทคนิคช่างโลหะ - แคล , วาด , และไฟฟ้าเป็นภาคบังคับสำหรับนักเรียนชายและร้อยละ 50 ของผู้หญิงใน 2 ปีแรกของโรงเรียนมัธยมอื่น ๆ ละ 50 - ร้อยละของหญิงเอาหลักสูตรเช่นคหกรรมศาสตร์ ( เชียงใหม่ ) ปี 2541 ) มันไม่ได้ POS - ทั้งนั้นที่จะให้ทุกโรงเรียนมีการประชุมเชิงปฏิบัติการเครื่อง . ศูนย์อบรมตั้งอยู่ใกล้ที่สุดของโรงเรียน ถูกตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนฝึกภาคปฏิบัติในการใช้เครื่องมือพื้นฐาน และวัสดุ ผลคือ ทุก เช้า และ บ่ายพันนักเรียนเดินทางไม่กี่กิโลกรัม - เมตรใกล้ศูนย์การประชุม
ใน 1969 , เท็ด ทำให้การเปลี่ยนแปลงหลายการศึกษาทางเทคนิคตามคำแนะนำจากโมเอะ , MTI , และแม่ นโยบายเหล่านี้เปลี่ยนแปลงอีกครั้งสะท้อนให้เห็นถึงการทำงานร่วมกัน interministerial ความสัมพันธ์ ที่เรียนรู้ - tional สตรีมในมัธยมศึกษาถูกยกเลิกไป สายอาชีพนี้เปิดตัวในปี 1964 เป็นช่องว่างหยุดวัดเพื่อให้ผู้ที่พลาดหลักหกโรงเรียนประถม และปรากฏว่าปิดถนนในวันแรก วุ่นวาย และความผันผวนทางการเมือง กับเศรษฐกิจเติบโต ต้องการในภาคอุตสาหกรรม เปลี่ยนจากแรงงานไร้ฝีมือหรือแรงงานกับแรงงาน semiskilled เทคนิคการฝึกอบรม เพื่อตอบสนองความท้าทายใหม่เท็ดแปลงสี่ - โรงเรียนเป็นศูนย์ฝึกทดลอง Indus . 6 โรงเรียนอาชีวะอื่น ๆบริษัท มีโรงเรียนที่อยู่ติดกับพวกเขา รอง .
กลยุทธ์ที่ 3 : ศูนย์ฝึกกีฬา . สิงคโปร์ประสบความสำเร็จในการสร้างภาคการผลิตเริ่มเฟื่องฟูเพิ่มขึ้นความต้องการบุคลากรที่มีทักษะมากกว่า มีความต้องการที่จะตอบสนองความต้องการนี้ทันทีและเวลาสำหรับนักเรียนที่จะเสร็จสมบูรณ์การศึกษาระดับมัธยมของพวกเขาและจากนั้นดำเนินการเพื่อการศึกษาทางเทคนิค มันนานเกินไป การตอบสนองของกีฬาคือ การจัดตั้งศูนย์ฝึกอบรม นี้ได้รับความช่วยเหลือทางเทคนิคและทางการเงินจากโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( UNDP ) 10 โดย 1968 หกกีฬาศูนย์ฝึกตั้ง 4 ( 1998 ) .