ลุงฉลองวัย 76 ปี. ช่วงบ่ายปั่นสามล้อรับส่งผู้โดยสารเพื่อหารายได้อันน้อยนิด. ช่วงเย็นลุงฉลองจะคอยโบกมือให้สัญญาณกับรถและเขาจะจูงมือเด็กนักเรียนข้ามถนน. เด็กๆที่เดินข้ามถนนไปแล้วจะหันมาไหว้ลุงฉลองทุกคน.ลุงก็ทักทายกลับด้วยความใจดี. มีคนถามว่า “มาทำทำไม ทำไปก็ไม่ได้เงิน” เขาตอบว่า“เรารักที่จะทำเพื่อสังคมแค่เราพาเด็กๆข้ามถนนแล้เขายกมือไหว้บอกขอบคุณค่ะแค่นี้ผมก็ชื่นใจแล้ว”. ทุกวันนี้ทำด้วยหัวใจอย่างไม่รู้จักเหนื่อยแต่สิ่งที่เขายึดคติประจำใจอยู่เสมอคือ “เกิดมาทั้งทีเอาดีให้ได้ จะตายทั้งทีฝากดีเอาไว้”นี่คือคุณค่าของชีวิตคน.