1. IntroductionFood is a susceptibl

1. Introduction
Food is a susceptible commodity bound to decompose in time (Gram
et al., 2002). In general, apart fromthe physicochemical alterations (e.g.,
respiration, macromolecule breakdown, lipid oxidation, or other autolytic
reactions catalyzed by the endogenous enzymes), food is prone
to microbial growth since the composition of nutrients facilitates cell
proliferation. Hence, microbial activity leads inevitably to undesirable
deterioration accelerating the decay of foodstuffs. Fresh raw meat constitutes
a highly perishable ecological niche (Borch, Kant-Muermans,
& Blixt, 1996), due to intrinsic parameters and the direct exposure of
the carcass to the environment once the natural anatomical barrier of
the skin/hide is removed. More in detail, the high water content
(aw N 0.99), the pH that corresponds to the optimal range for microbial
growth (5.5–6.5), the availability of energy-yielding nutrients (e.g., glucose,
ribose, amino acids, and nucleosides) aswell as vitamins andminerals,
account for meat being a foodstuff with a short shelf-life (Buncic
et al., 2014).
Meat is contaminated with microbiota originating initially from the
animal and/or the abattoir facilities. Additionally, microorganisms can
also derive from the processing environment, whereat carcasses are
handled, during transportation and distribution (Nychas, Skandamis,
Tassou, & Koutsoumanis, 2008). Therefore, the initial, diverse microbial
community colonizing retail meat encompasses biota with heterogeneous
traits that require different environmental conditions to thrive
and eventually cause spoilage manifestations (Gram et al., 2002).
Meat spoilage is usually caused by Gram negative bacteria (pseudomonads,
Enterobacteriaceae, Shewanella putrefaciens) and several Gram
positive (lactic acid bacteria (LAB), Brochothrix thermosphacta, clostridia)
that dominate under different conditions (Casaburi, Piombino,
Nychas, Villani, & Ercolini, 2015; Doulgeraki, Ercolini, Villani, &
Nychas, 2012; Nychas et al., 2008).
Currently, the microbial spoilage is defined as the perceivable
biochemical alteration occurring on food by the microbiota reaching
the highest cell density among the microbial community and thus the
alterations are generally attributed to the dominant microbial consortium(
Huis in' t Veld, 1996). LAB constitute a group that has been greatly
associated with fresh meat and cooked meat products but represents a
controversial cohort ofmicrobial species that either contribute to generation
of offensive metabolites and the subsequent organoleptic
downgrading of meat (Huis in' t Veld, 1996; Labadie, 1999) or serve as
bioprotective agents with strains of certain species demonstrating
reduced spoilage capacities and inhibitory activity against spoiling
microbiota (Chaillou et al., 2014b; Fall et al., 2012; Vasilopoulos et al.,
2010). Consequently, this suggests that the presence of high LAB
communities does not necessarily result in quality defects. In addition,
the intra-species variation in the capability of LAB strains to cause
spoilage has been recognized (Björkroth, Vandamme, & Korkeala,
1998; Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys, & Devlieghere, 2014b).
Currently, significant distinction among biotypes is substantiated by
studies monitoring spoilage potential at strain level corroborating the
need to revisit the concept of spoilage, at least in the case of LAB.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำอาหารเป็นสินค้าที่ไวต่อกับเปื่อยในเวลา (กรัมและ al., 2002) ทั่วไป นอกจากเปลี่ยนแปลง physicochemical (เช่นหายใจ macromolecule ชำรุด ออกซิเดชันของไขมัน หรืออื่น ๆ autolyticปฏิกิริยากระบวน โดยเอนไซม์ endogenous), อาหารมีแนวโน้มการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารเซลล์ที่อำนวยความสะดวกแพร่หลาย ดังนั้น กิจกรรมจุลินทรีย์เป้าหมายย่อมจะไม่พึงปรารถนาเสื่อมสภาพเร่งการเสื่อมลงของกิน เนื้อสัตว์ดิบสดถือเฉพาะระบบนิเวศเปื่อยได้สูง (Borch, Kant-Muermans& Blixt, 1996), พารามิเตอร์ intrinsic และเปิดเผยโดยตรงซากสิ่งแวดล้อมครั้งธรรมชาติกายวิภาคอุปสรรคของผิวหนัง/ซ่อนจะถูกเอาออก เพิ่มเติมในรายละเอียด เนื้อหาน้ำสูง(กม. N 0.99), pH ที่ตรงกับช่วงเหมาะสมสำหรับจุลินทรีย์เจริญเติบโต (5.5 – 6.5), พร้อมใช้งานของผลผลิตพลังงานสารอาหาร (เช่น กลูโคสribose กรดอะมิโน และ nucleosides) aswell เป็นวิตามิน andmineralsบัญชีสำหรับเนื้อสัตว์ที่เป็นอาหารที่ มีความสั้นอายุ (Buncicร้อยเอ็ด al., 2014)เนื้อปน microbiota มาเริ่มจากการสัตว์หรือสิ่งอำนวยความสะดวกที่โรงฆ่าสัตว์ นอกจากนี้ จุลินทรีย์สามารถนอกจากนี้ยัง มาจากสภาพแวดล้อมการประมวลผล whereat ซากจัดการ ในระหว่างการขนส่งและกระจายสินค้า (Nychas, SkandamisTassou, & Koutsoumanis, 2008) ดังนั้น ต้น มีจุลินทรีย์สิ่งที่ มีบริการครอบคลุมชุมชน colonizing ขายปลีกเนื้อลักษณะที่ต้องการสภาพแวดล้อมต่าง ๆ การเจริญเติบโตและในที่สุดทำให้เกิดลักษณะการเน่าเสีย (กรัมและ al., 2002)เนื้อเน่าเสียมักเกิดจากเชื้อแบคทีเรียกรัมลบ (pseudomonadsEnterobacteriaceae, Shewanella putrefaciens) และหลายกรัมบวก (แบคทีเรียกรดแลกติก (LAB), Brochothrix thermosphacta, clostridia)ที่ครองภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆ (Casaburi, PiombinoNychas, Villani, & Ercolini, 2015 Doulgeraki, Ercolini, Villani, &Nychas, 2012 Nychas et al., 2008)ในปัจจุบัน การเน่าเสียจุลินทรีย์ถูกกำหนดเป็นที่ perceivableแก้ไขชีวเคมีที่เกิดขึ้นในอาหาร โดย microbiota ถึงความหนาแน่นเซลล์สูงสุดระหว่างชุมชนจุลินทรีย์ และทำการเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปมาจาก(consortium ตัวจุลินทรีย์ฮุยส์ใน ' t Veld, 1996) ห้องปฏิบัติเป็นกลุ่มที่ได้รับอย่างมากเกี่ยวข้องกับเนื้อสดและเนื้อสัตว์สุกผลิตภัณฑ์แต่แสดงถึงความพันธุ์ ofmicrobial แย้ง cohort ที่อาจนำไปสร้างของ metabolites ที่ไม่เหมาะสมและในเวลาต่อมา organolepticนักการเนื้อ (ฮุยส์ใน ' t Veld, 1996 Labadie, 1999) หรือเป็นตัวแทน bioprotective กับสายพันธุ์ของโมเสสบางสปีชีส์กำลังเน่าเสียลดลงและลิปกลอสไขกิจกรรมกับ spoilingmicrobiota (Chaillou et al., 2014b Al. อยู่ร้อยเอ็ด 2012 Vasilopoulos et al.,2010) . ดังนั้น นี้แนะนำที่อยู่ของห้องปฏิบัติการสูงชุมชนไม่จำเป็นต้องทำข้อบกพร่องคุณภาพ นอกจากนี้ความผันแปรภายในสปีชีส์ในความสามารถของห้องปฏิบัติการสายพันธุ์ทำเน่าเสียได้รับการยอมรับ (Björkroth, Vandamme, & Korkealaปี 1998 Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys และ Devlieghere, 2014b)ในปัจจุบัน ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจาก biotypes เป็น substantiated โดยตรวจสอบการเน่าเสียมีศักยภาพในการศึกษาสายพันธุ์ corroborating ระดับต้องมาทบทวนแนวคิดของเน่าเสีย น้อยในกรณีของห้องปฏิบัติการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำอาหารเป็นสินค้าที่ถูกผูกไว้ที่ไวต่อการย่อยสลายในเวลา(แกรม
et al., 2002) โดยทั่วไปนอกเหนือ fromthe การเปลี่ยนแปลงทางเคมีกายภาพ
(เช่นการหายใจการสลายโมเลกุล, ออกซิเดชันของไขมันหรือสลายอื่น ๆ
ปฏิกิริยาเร่งปฏิกิริยาด้วยเอนไซม์ภายนอก) อาหารมีแนวโน้มการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารที่เซลล์อำนวยความสะดวกในการแพร่กระจาย ดังนั้นกิจกรรมของจุลินทรีย์ที่จะนำไปสู่การหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ไม่พึงประสงค์การเสื่อมสภาพเร่งการสลายตัวของอาหาร เนื้อดิบสดถือว่าเป็นช่องที่เน่าเสียง่ายอย่างมากในระบบนิเวศ (Borch คานท์-Muermans, และ Blixt, 1996) เนื่องจากค่าพารามิเตอร์ที่แท้จริงและการสัมผัสโดยตรงของซากกับสภาพแวดล้อมที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอุปสรรคทางกายวิภาคตามธรรมชาติของผิว / ซ่อนจะถูกลบออก เพิ่มเติมในรายละเอียดปริมาณน้ำสูง(อัไม่มี 0.99) ค่า pH ที่สอดคล้องกับช่วงที่เหมาะสมที่สุดสำหรับจุลินทรีย์เจริญเติบโต(5.5-6.5) ความพร้อมของสารอาหารที่ให้ผลผลิตพลังงาน (เช่นกลูโคสน้ำตาลกรดอะมิโนและnucleosides ) เช่นกันเป็น andminerals วิตามินบัญชีสำหรับเนื้อสัตว์เป็นอาหารที่มีอายุการเก็บรักษาสั้น(Buncic et al., 2014). เนื้อสัตว์ที่ปนเปื้อนด้วยต้นกำเนิด microbiota ขั้นต้นจากสัตว์และ/ หรือสถานที่โรงฆ่าสัตว์ นอกจากนี้จุลินทรีย์สามารถนอกจากนี้ยังเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมการประมวลผลซากที่นั้นมีการจัดการในระหว่างการขนส่งและการจัดจำหน่าย(Nychas, Skandamis, Tassou และ Koutsoumanis 2008) ดังนั้นการเริ่มต้นของจุลินทรีย์ที่มีความหลากหลายของชุมชนอาณานิคมเนื้อค้าปลีกครอบคลุมสิ่งมีชีวิตที่มีความแตกต่างกันในลักษณะที่ต้องมีสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันในการเจริญเติบโตและในที่สุดก็ทำให้เกิดอาการเน่าเสีย(แกรม et al., 2002). การเน่าเสียของเนื้อสัตว์ที่มักจะเกิดจากแบคทีเรียแกรมลบ (pseudomonads, Enterobacteriaceae , Shewanella putrefaciens) และอีกหลายแกรมบวก(แบคทีเรียกรดแลคติก (LAB) Brochothrix thermosphacta, clostridia) ที่ครองภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน (Casaburi, Piombino, Nychas, Villani และ Ercolini 2015; Doulgeraki, Ercolini, Villani และNychas 2012 .. Nychas et al, 2008) ปัจจุบันการเน่าเสียของจุลินทรีย์หมายถึงการรับรู้การเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับอาหารโดย microbiota ถึงความหนาแน่นของเซลล์ที่สูงที่สุดในหมู่ชุมชนจุลินทรีย์และทำให้การปรับเปลี่ยนจะมีการบันทึกโดยทั่วไปสมาคมจุลินทรีย์ที่โดดเด่น(Huis ใน 'เสื้อ Veld, 1996) LAB เป็นกลุ่มที่ได้รับอย่างมากที่เกี่ยวข้องกับเนื้อสดและปรุงสุกผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์แต่แสดงให้เห็นถึงการศึกษาความขัดแย้ง ofmicrobial สายพันธุ์ที่อาจนำไปสู่การสร้างของสารที่น่ารังเกียจและประสาทสัมผัสที่ตามมาปรับลดเนื้อสัตว์(Huis ใน t 'Veld 1996; Labadie 1999 ) หรือทำหน้าที่เป็นตัวแทนbioprotective กับสายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตบางอย่างแสดงให้เห็นถึงขีดความสามารถในการเน่าเสียลดลงและยับยั้งการเสียmicrobiota (Chaillou, et al, 2014b. ฤดูใบไม้ร่วง et al, 2012;.. Vasilopoulos, et al, 2010) ดังนั้นนี้แสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของ LAB สูงชุมชนไม่จำเป็นต้องส่งผลให้เกิดข้อบกพร่องที่มีคุณภาพ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงภายในชนิดนี้ในความสามารถของสายพันธุ์ LAB จะก่อให้เกิดการเน่าเสียได้รับการยอมรับ(Björkroth, Vandamme และ Korkeala, 1998; Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys และ Devlieghere, 2014b). ปัจจุบันความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ไบโอไทป์คือการยืนยันจากการศึกษาการตรวจสอบการเน่าเสียที่อาจเกิดขึ้นในระดับความเครียดยืนยันจำเป็นที่จะต้องทบทวนแนวคิดของการเน่าเสียอย่างน้อยในกรณีของห้องปฏิบัติการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
อาหารเป็นสินค้าเสี่ยงถูกย่อยสลายในเวลา ( กรัม
et al . , 2002 ) โดยทั่วไปแตกต่างจากลักษณะการเปลี่ยนแปลง ( เช่น
การหายใจ การสลายโมเลกุลปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิด , หรืออื่น ๆ autolytic
ปฏิกิริยาเร่งด้วยเอนไซม์ภายใน ) , อาหารมีแนวโน้ม
เพื่อการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารในเซลล์
การแพร่เชื้อ ดังนั้นกิจกรรมของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์นัก ย่อมถึงความเสื่อมสลาย
เร่งเอ่ย เนื้อดิบสดถือเป็น
ขอแบบทางนิเวศ ( บอร์ก muermans Kant , ,
& blixt , 1996 ) เนื่องจากตัวแปรภายใน และการสัมผัสโดยตรงของ
ซากเพื่อสิ่งแวดล้อม เมื่ออุปสรรคทางกายวิภาคของธรรมชาติ
ผิว / ซ่อนจะถูกเอาออก เพิ่มเติมในรายละเอียด
ปริมาณน้ำสูง( อ้อ - 0.99 ) , pH ที่สอดคล้องกับช่วงที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์
( 5.5 – 6.5 ) , ความพร้อมของพลังงานสารอาหารที่ให้ผลผลิต ( เช่น กลูโคส
หน้าตัวเมีย กรดอะมิโน และวิตามิน nucleosides ) andminerals
บัญชี , เนื้อเป็นอาหารที่มีอายุการเก็บรักษาสั้น ( buncic
และ al . , 2010 ) .
เนื้อสัตว์ที่ปนเปื้อนด้วยไมโครไบโ ้าที่มาเริ่มต้นจาก
สัตว์และ / หรือโรงฆ่าสัตว์ สิ่งอำนวยความสะดวก นอกจากนี้ จุลินทรีย์สามารถ
ยังเกิดขึ้นจากการประมวลผล สิ่งแวดล้อม ที่ซึ่งเจ้าจะ
จัดการในระหว่างการขนส่งและการกระจายสินค้า ( nychas skandamis tassou &
, , , koutsoumanis , 2008 ) ดังนั้น การเริ่มต้นของชุมชนที่มีความหลากหลายครอบคลุมเนื้อขายปลีก
colonizing พฤกษากับต่างกัน
คุณลักษณะที่ต้องมีสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน และทำให้เกิดการเน่าเสียเจริญ
อาการ ( กรัม et al . , 2002 ) .
ของเสียเนื้อมักจะเกิดจากแบคทีเรียแกรมลบ ( pseudomonads ผิดเพี้ยน
, ,
shewanella putrefaciens ) และหลายกรัมบวก ( แบคทีเรียกรดแล็กติก ( Lab ) brochothrix thermosphacta Clostridia
, ) ที่ครองภายใต้ ( casaburi เงื่อนไขที่แตกต่างกัน ,Corfu
nychas villani & , , , ercolini 2015 ; doulgeraki ercolini villani & , , ,
nychas , 2012 ; nychas et al . , 2008 ) .
ในปัจจุบัน การเน่าเสียของจุลินทรีย์ หมายถึง การเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่เกิดขึ้นในอาหาร โดย perceivable

เซลล์ไมโครไบโ ้าถึงความหนาแน่นสูงสุดในหมู่ชุมชนจุลินทรีย์ และดังนั้นจึง
ดัดแปลงโดยทั่วไปประกอบกับกลุ่มจุลินทรีย์เด่น (
เมื่อไหร่ของเวลด์ , 1996 ) ห้องปฏิบัติการเป็นกลุ่มที่ได้รับอย่างมาก
เกี่ยวข้องกับเนื้อสดและปรุงสุกผลิตภัณฑ์เนื้อ แต่เป็นชนิดที่ ofmicrobial แย้งหรือไม่

สนับสนุนรุ่นของสารที่ไม่เหมาะสม และออกทางประสาทสัมผัส
ตามมาจากเนื้อ ( บ้านของเวลด์ , 1996 ; labadie , 1999 ) หรือรับใช้
ตัวแทน bioprotective กับสายพันธุ์บางชนิดเพื่อลดการเน่าเสีย
ความจุ และฤทธิ์ยับยั้งการ
ไมโครไบโ ้า ( chaillou et al . , 2014b ; ตก et al . , 2012 ; vasilopoulos et al . ,
2010 ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีชุมชน Lab
สูงไม่ได้แปลผลในข้อบกพร่องที่มีคุณภาพ นอกจากนี้
ความผันแปรภายในชนิดในความสามารถของห้องปฏิบัติการสายพันธุ์ก่อให้เกิด
ของเสียได้รับการยอมรับ ( BJ ö rkroth vandamme & korkeala
, , , 1998 ; pothakos snauwaert เดอวอส huys , , , , devlieghere 2014b & , ) .
ขณะนี้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง biotypes เป็น substantiated โดยการตรวจสอบศักยภาพในระดับความเครียด
corroborating
การศึกษาต้องทบทวนแนวคิดของการเน่าเสีย ,อย่างน้อยในกรณีของแล็บ