After the Prophet’s death, Islam co

After the Prophet’s death, Islam continued to expand. At the height of its power between the eighth and fifteenth centuries, a united Muslim Empire included all North Africa, Sicily, Egypt, Syria, Turkey, western Arabia, and southern Spain. From the tenth century CE Islam was subsequently brought to India by a similar moment of conquest and conversion, and its dominant political position was confirmed when the Mughal dynasty was established in the sixteenth century.

The chronology of Islam’s arrival in Southeast Asia is not known exactly. From at least the tenth century, Muslims were among the many foreigners trading in Southeast Asia, and a few individuals from Southeast Asia traveled to the Middle East for study. In the early stages of conversion, trade passing from Yemen and the Swahili coast across to the Malabar Coast and then the Bay of Bengal was also influential, as well as the growing connections with Muslims in China and India. Muslim traders from western China also settled in coastal towns on the Chinese coast, and Chinese Muslims developed important links with communities in central Vietnam, Borneo, the southern Philippines, and the Javanese coast. Muslim traders from various parts of India (e.g. Bengal, Gujarat, Malabar) came to Southeast Asia in large numbers and they, too, provided a vehicle for the spread of Islamic ideas.

As a result of its multiple origins, the Islam that reached Southeast Asia was very varied. The normal pattern was for a ruler or chief to adopt Islam—sometimes because of a desire to attract traders, or to be associated with powerful Muslim kingdoms like Mamluk Egypt, and then Ottoman Turkey and Mughal India, or because of the attraction of Muslim teaching. Mystical Islam (Sufism), which aimed at direct contact with Allah with the help of a teacher using techniques such as meditation and trance, was very appealing.

The first confirmed mention of a Muslim community came from Marco Polo, the well-known traveler, who stopped in north Sumatra in 1292. Inscriptions and graves with Muslim dates have been located in others coastal areas along the trade routes. A major development was the decision of the ruler of Melaka, on the west coast of the Malay Peninsula, to adopt Islam around 1430. Melaka was a key trading center, and the Malay language, spoken in the Malay Peninsula and east Sumatra, was used as a lingua franca in trading ports throughout the Malay-Indonesian archipelago. Malay is not a difficult language to learn, and it was already understood by many people along the trade routes that linked the island world. Muslim teachers therefore had a common language through which they could communicate new concepts through oral presentations and written texts. A modified Arabic script displaced the previous Malay script. Arabic words were incorporated into Malay, particularly in regard to spiritual beliefs, social practices, and political life.


Change over Time

Islam’s success was primarily due to a process that historians term “localization,” by which Islamic teachings were often adapted in ways that avoided avoid major conflicts with existing attitudes and customs. Local heroes often became Islamic saints, and their graves were venerated places at which to worship. Some aspects of mystical Islam resembled pre-Islamic beliefs, notably on Java. Cultural practices like cockfighting and gambling continued, and spirit propitiation remained central in the lives of most Muslims, despite Islam’s condemnation of polytheism. Women never adopted the full face veil, and the custom of taking more than one wife was limited to wealthy elites. Law codes based on Islam usually made adjustments to fit local customs.

The changes that Islam introduced were often most visible in people’s ordinary lives. Pork was forbidden to Muslims, a significant development in areas like eastern Indonesia and the southern Philippines where it had long been a ritual food. A Muslim could often be recognized by a different dress style, like chest covering for women. Male circumcision became an important rite of passage. Muslims in urban centers acquired more access to education, and Qur’anic schools became a significant focus of religious identity.

Reforming tendencies gained strength in the early nineteenth century when a group known as the Wahhabis captured Mecca. The Wahhabis demanded a stricter observance of Islamic law. Although their appeal was limited in Southeast Asia, some people were attracted to Wahhabi styles of teaching. There was a growing feeling that greater observance of Islamic doctrine might help Muslims resist the growing power of Europeans. Muslim leaders were often prominent in anti-colonial movements, especially in Indonesia. However, the influence of modernist Islamic thinking that developed in Egypt meant educated Muslims in Southeast Asia also began to think about reforming Islam as a way of answering the Western challenge. These reform-minded Muslims were often impatient with rural communities or “traditionalists” who maintained older pre-Islamic customs. Europeans eventually colonized all Southeast Asia except for Thailand. Malaya, Burma, Singapore, and western Borneo were under the British; the Dutch claimed the Indonesian archipelago; Laos, Cambodia, and Vietnam were French colonies; East Timor belonged to Portugal; and the Spanish, and later the Americans, controlled the Philippines.

After these countries gained their independence following World War II, the major question for politically active Muslims has concerned the relationship between Islam and the state. In countries where Muslims are in a minority (like Thailand and the Philippines) this relationship is still causing tension. In Malaysia, Muslims are only around 55 percent of the population and there must be significant adjustments with the largest non-Muslim group, the Chinese. In Indonesia, Muslims are engaged in a continuing debate about different ways of observing the faith, and hether Islam should assume a greater role in government.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังความตายของผู้เผยพระวจนะ อิสลามต่อการขยาย ที่ความสูงของพลังงานระหว่างศตวรรษแปด และสิบห้า จักรวรรดิมุสลิมที่สหรัฐรวมทั้งหมดแอฟริกาเหนือ อิตาลี อียิปต์ ซีเรีย ตุรกี ดีอาระเบียตะวันตก และภาคใต้ของสเปน จากศตวรรษสิบ CE อิสลามถูกมานำมาสู่อินเดีย โดยครู่คล้ายชนะและแปลง และตำแหน่งทางการเมืองที่โดดเด่นได้รับการยืนยันเมื่อราชวงศ์ Mughal ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษ sixteenthลำดับของการมาถึงของอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีชื่อเสียงไม่ตรง จากน้อยสิบศตวรรษ มุสลิมได้ระหว่างต่างชาติที่ค้าขายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเดินทางกี่คนจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปตะวันออกกลางศึกษา ในระยะแรก ๆ ของการแปลง ค้าผ่านจากเยเมนและสวาฮิลีชายฝั่งทั่วไปชายฝั่งมาลาบาร์ และอ่าวเบงกอลยังมีอิทธิพล และการเชื่อมต่อกับมุสลิมในประเทศจีนและอินเดียเติบโต ยังตัดสินค้ามุสลิมจากตะวันตกจีนในเมืองชายฝั่งจีน และมุสลิมจีนพัฒนาเชื่อมโยงสำคัญกับชุมชนในเวียดนามกลาง บอร์เนียว ตอนใต้ของฟิลิปปินส์ และชายฝั่งชวา ค้ามุสลิมจากส่วนต่าง ๆ ของอินเดีย (เช่นเบงกอล Gujarat มาลาบาร์) มาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในจำนวนมากและพวกเขา เกินไป มียานพาหนะสำหรับการแพร่กระจายของแนวคิดอิสลามAs a result of its multiple origins, the Islam that reached Southeast Asia was very varied. The normal pattern was for a ruler or chief to adopt Islam—sometimes because of a desire to attract traders, or to be associated with powerful Muslim kingdoms like Mamluk Egypt, and then Ottoman Turkey and Mughal India, or because of the attraction of Muslim teaching. Mystical Islam (Sufism), which aimed at direct contact with Allah with the help of a teacher using techniques such as meditation and trance, was very appealing.The first confirmed mention of a Muslim community came from Marco Polo, the well-known traveler, who stopped in north Sumatra in 1292. Inscriptions and graves with Muslim dates have been located in others coastal areas along the trade routes. A major development was the decision of the ruler of Melaka, on the west coast of the Malay Peninsula, to adopt Islam around 1430. Melaka was a key trading center, and the Malay language, spoken in the Malay Peninsula and east Sumatra, was used as a lingua franca in trading ports throughout the Malay-Indonesian archipelago. Malay is not a difficult language to learn, and it was already understood by many people along the trade routes that linked the island world. Muslim teachers therefore had a common language through which they could communicate new concepts through oral presentations and written texts. A modified Arabic script displaced the previous Malay script. Arabic words were incorporated into Malay, particularly in regard to spiritual beliefs, social practices, and political life.

Change over Time

Islam’s success was primarily due to a process that historians term “localization,” by which Islamic teachings were often adapted in ways that avoided avoid major conflicts with existing attitudes and customs. Local heroes often became Islamic saints, and their graves were venerated places at which to worship. Some aspects of mystical Islam resembled pre-Islamic beliefs, notably on Java. Cultural practices like cockfighting and gambling continued, and spirit propitiation remained central in the lives of most Muslims, despite Islam’s condemnation of polytheism. Women never adopted the full face veil, and the custom of taking more than one wife was limited to wealthy elites. Law codes based on Islam usually made adjustments to fit local customs.

The changes that Islam introduced were often most visible in people’s ordinary lives. Pork was forbidden to Muslims, a significant development in areas like eastern Indonesia and the southern Philippines where it had long been a ritual food. A Muslim could often be recognized by a different dress style, like chest covering for women. Male circumcision became an important rite of passage. Muslims in urban centers acquired more access to education, and Qur’anic schools became a significant focus of religious identity.

Reforming tendencies gained strength in the early nineteenth century when a group known as the Wahhabis captured Mecca. The Wahhabis demanded a stricter observance of Islamic law. Although their appeal was limited in Southeast Asia, some people were attracted to Wahhabi styles of teaching. There was a growing feeling that greater observance of Islamic doctrine might help Muslims resist the growing power of Europeans. Muslim leaders were often prominent in anti-colonial movements, especially in Indonesia. However, the influence of modernist Islamic thinking that developed in Egypt meant educated Muslims in Southeast Asia also began to think about reforming Islam as a way of answering the Western challenge. These reform-minded Muslims were often impatient with rural communities or “traditionalists” who maintained older pre-Islamic customs. Europeans eventually colonized all Southeast Asia except for Thailand. Malaya, Burma, Singapore, and western Borneo were under the British; the Dutch claimed the Indonesian archipelago; Laos, Cambodia, and Vietnam were French colonies; East Timor belonged to Portugal; and the Spanish, and later the Americans, controlled the Philippines.

After these countries gained their independence following World War II, the major question for politically active Muslims has concerned the relationship between Islam and the state. In countries where Muslims are in a minority (like Thailand and the Philippines) this relationship is still causing tension. In Malaysia, Muslims are only around 55 percent of the population and there must be significant adjustments with the largest non-Muslim group, the Chinese. In Indonesia, Muslims are engaged in a continuing debate about different ways of observing the faith, and hether Islam should assume a greater role in government.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการตายของท่านศาสดาศาสนาอิสลามยังคงขยายตัว ที่ความสูงของอำนาจของตนระหว่างศตวรรษที่แปดและสิบห้ามุสลิมเอ็มไพร์สหรัฐรวมไปถึงแอฟริกาเหนือซิซิลี, อียิปต์, ซีเรีย, ตุรกี, อารเบียตะวันตกและภาคใต้ของสเปน จากศตวรรษที่สิบ CE ศาสนาอิสลามที่ถูกนำมาต่อมาประเทศอินเดียโดยเป็นช่วงเวลาที่ใกล้เคียงกันพิชิตและการแปลงและตำแหน่งทางการเมืองของตนที่โดดเด่นได้รับการยืนยันเมื่อราชวงศ์โมกุลก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่สิบหก. เหตุการณ์ของการมาถึงของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่เป็นที่รู้จักว่า . อย่างน้อยก็จากศตวรรษที่สิบมุสลิมในหมู่ชาวต่างชาติจำนวนมากการซื้อขายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และคนเพียงไม่กี่จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เดินทางไปตะวันออกกลางเพื่อการศึกษา ในช่วงแรกของการแปลงการค้าผ่านจากเยเมนและชายฝั่งภาษาสวาฮิลีข้ามไปยังฝั่งหูกวางแล้วอ่าวเบงกอลก็ยังมีอิทธิพลเช่นเดียวกับการเชื่อมต่อที่เพิ่มขึ้นกับชาวมุสลิมในประเทศจีนและอินเดีย พ่อค้ามุสลิมจากภาคตะวันตกของจีนยังตั้งรกรากอยู่ในเมืองชายฝั่งบนชายฝั่งจีนและจีนมุสลิมพัฒนาเชื่อมโยงที่สำคัญกับชุมชนในภาคกลางของเวียดนามบอร์เนียวทางตอนใต้ของฟิลิปปินส์และชายฝั่งเกาะชวา พ่อค้ามุสลิมจากส่วนต่าง ๆ ของอินเดีย (เช่นเบงกอลรัฐคุชราตหูกวาง) มาถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในจำนวนมากและพวกเขาก็ให้มียานพาหนะสำหรับการแพร่กระจายของความคิดอิสลาม. อันเป็นผลมาจากต้นกำเนิดหลายศาสนาอิสลามที่ถึงตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียเป็นที่แตกต่างกันมาก รูปแบบปกติเป็นไม้บรรทัดหรือหัวหน้าที่จะนำศาสนาอิสลามบางครั้งเพราะความปรารถนาที่จะดึงดูดความสนใจจากผู้ประกอบการค้าหรือจะเกี่ยวข้องกับอาณาจักรมุสลิมที่มีประสิทธิภาพเช่นมัมลุคอียิปต์และจากนั้นออตโตมันตุรกีและอินเดียโมกุลหรือเพราะของสถานที่การเรียนการสอนของมุสลิม . ศาสนาอิสลามลึกลับ (ผู้นับถือมุสลิม) ซึ่งมุ่งเป้าไปที่การสัมผัสโดยตรงกับอัลเลาะห์ด้วยความช่วยเหลือของครูโดยใช้เทคนิคเช่นการทำสมาธิและมึนงงเป็นที่น่าสนใจมาก. กล่าวถึงการยืนยันครั้งแรกของชุมชนมุสลิมมาจากมาร์โคโปโล, นักท่องเที่ยวรู้จักกันดี ที่หยุดอยู่ทางตอนเหนือของเกาะสุมาตราใน 1292. จารึกและหลุมฝังศพของชาวมุสลิมกับวันที่ได้รับการตั้งอยู่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลอื่น ๆ ตามเส้นทางการค้า การพัฒนาที่สำคัญคือการตัดสินใจของผู้ปกครองของมะละกาบนชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรมาเลย์เพื่อนำมาใช้ศาสนาอิสลามทั่ว 1430. มะละกาเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญและภาษามาเลย์พูดในคาบสมุทรมลายูและตะวันออกของเกาะสุมาตราถูกนำมาใช้ เป็นภาษากลางในพอร์ตการซื้อขายตลอดทั้งหมู่เกาะมาเลย์อินโด มาเลย์ไม่ได้เป็นภาษาที่ยากที่จะเรียนรู้และมันก็เป็นที่เข้าใจแล้วโดยคนจำนวนมากตามแนวเส้นทางการค้าที่เชื่อมโยงโลกเกาะ ครูมุสลิมจึงมีภาษาทั่วไปผ่านที่พวกเขาสามารถสื่อสารแนวคิดใหม่ผ่านการนำเสนอปากเปล่าและเขียนตำรา สคริปต์ภาษาอาหรับพลัดถิ่นแก้ไขสคริปต์มาเลย์ก่อนหน้านี้ คำภาษาอาหรับถูกรวมเข้าไปในมาเลย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องความเชื่อทางจิตวิญญาณการปฏิบัติทางสังคมและชีวิตทางการเมือง. เปลี่ยนช่วงเวลาที่ประสบความสำเร็จของศาสนาอิสลามเป็นหลักเนื่องจากเป็นกระบวนการที่ยาวประวัติศาสตร์ "ท้องถิ่น" โดยที่คำสอนของศาสนาอิสลามที่ถูกดัดแปลงมามักจะอยู่ในรูปแบบที่หลีกเลี่ยง หลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่สำคัญที่มีทัศนคติที่มีอยู่และประเพณี วีรบุรุษท้องถิ่นมักจะกลายเป็นธรรมิกชนอิสลามและหลุมฝังศพของพวกเขาถูกสถานที่บูชาที่บูชา บางแง่มุมของศาสนาอิสลามลึกลับคล้ายกับความเชื่อก่อนอิสลามสะดุดตาบนเกาะชวา ปฏิบัติทางวัฒนธรรมเช่นการเล่นการพนันชนไก่และอย่างต่อเนื่องและบวงสรวงวิญญาณยังคงอยู่กลางในชีวิตของชาวมุสลิมส่วนใหญ่แม้จะมีการลงโทษศาสนาอิสลามของพระเจ้า ผู้หญิงไม่เคยนำมาใช้ผ้าคลุมใบหน้าเต็มรูปแบบและกำหนดเองของการมากกว่าหนึ่งภรรยาถูก จำกัด ให้ชนชั้นสูงที่ร่ำรวย รหัสกฎหมายบนพื้นฐานของศาสนาอิสลามมักจะทำให้การปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับประเพณีท้องถิ่น. การเปลี่ยนแปลงที่ว่าศาสนาอิสลามแนะนำที่มักจะถูกมองเห็นได้มากที่สุดในชีวิตของผู้คนธรรมดา หมูถูกห้ามไม่ให้ชาวมุสลิมพัฒนาที่สำคัญในพื้นที่เช่นภาคตะวันออกของอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ตอนใต้ที่มันมีมานานแล้วอาหารพิธีกรรม มุสลิมมักจะได้รับการยอมรับจากสไตล์การแต่งกายที่แตกต่างกันเช่นหน้าอกครอบคลุมสำหรับผู้หญิง ชายชาวยิวกลายเป็นพระราชพิธีที่สำคัญของทาง ชาวมุสลิมในเมืองที่ได้รับการเข้าถึงมากขึ้นเพื่อการศึกษาและโรงเรียนวากลายเป็นโฟกัสที่สำคัญของอัตลักษณ์ทางศาสนา. ปฏิรูปแนวโน้มได้รับความแข็งแรงในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้าเมื่อกลุ่มที่รู้จักกันเป็น Wahhabis จับเมกกะ Wahhabis เรียกร้องการปฏิบัติที่เข้มงวดของกฎหมายอิสลาม แม้ว่าอุทธรณ์ของพวกเขาถูก จำกัด ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บางคนถูกดึงดูดให้รูปแบบการเรียนการสอนของ Wahhabi มีความรู้สึกมากขึ้นว่าการปฏิบัติมากขึ้นของหลักคำสอนของศาสนาอิสลามอาจช่วยให้ชาวมุสลิมต่อต้านอำนาจที่เพิ่มขึ้นของชาวยุโรป ผู้นำมุสลิมมักจะประสบความสำเร็จในการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตามอิทธิพลของความคิดอิสลามสมัยใหม่ที่พัฒนาขึ้นในประเทศอียิปต์หมายถึงชาวมุสลิมศึกษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับการปฏิรูปศาสนาอิสลามเป็นวิธีการตอบรับความท้าทายตะวันตก เหล่านี้ปฏิรูปชาวมุสลิมมักจะหมดความอดทนกับชุมชนในชนบทหรือ "ประเพณีนิยม" ที่ยังคงเก่าศุลกากรก่อนอิสลาม ยุโรปในที่สุดอาณานิคมทั้งหมดเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยกเว้นประเทศไทย แหลมมลายูพม่า, สิงคโปร์, และตะวันตกของเกาะบอร์เนียวอยู่ภายใต้ของอังกฤษ ดัตช์อ้างว่าหมู่เกาะอินโดนีเซีย; ลาวกัมพูชาและเวียดนามเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส; ติมอร์ตะวันออกเป็นโปรตุเกส; และสเปนและต่อมาชาวอเมริกันที่ควบคุมฟิลิปปินส์. หลังจากที่ประเทศเหล่านี้ได้รับเอกราชของพวกเขาต่อไปสงครามโลกครั้งที่สองคำถามที่สำคัญสำหรับชาวมุสลิมที่ใช้งานทางการเมืองมีความกังวลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาอิสลามและรัฐ ในประเทศที่มีชาวมุสลิมอยู่ในชนกลุ่มน้อย (เช่นไทยและฟิลิปปินส์) ความสัมพันธ์นี้ยังคงก่อให้เกิดความตึงเครียด ในประเทศมาเลเซียชาวมุสลิมมีเพียงประมาณร้อยละ 55 ของประชากรและจะต้องมีการปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญกับกลุ่มที่ไม่ใช่มุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในจีน ในประเทศอินโดนีเซียมุสลิมมีส่วนร่วมในการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับวิธีการที่แตกต่างกันในการสังเกตความเชื่อและศาสนาอิสลาม hether ต้องถือว่ามีบทบาทสูงในรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการตายของศาสดา ศาสนาอิสลามอย่างต่อเนื่องเพื่อขยาย ที่ความสูงของพลังงานระหว่างศตวรรษที่ 8 และ 15 , สหจักรวรรดิมุสลิมรวมแอฟริกาเหนือซิซิลี อียิปต์ ซีเรีย ตุรกี ซาอุดิอาระเบีย ตะวันตก และใต้ สเปน จากศตวรรษที่สิบ CE อิสลามและนำอินเดีย โดยช่วงเวลาที่คล้ายกันของชัยชนะและการแปลงและตำแหน่งทางการเมืองเด่นได้รับการยืนยันเมื่อราชวงศ์โมกุล ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 16 .

เหตุการณ์ของการมาถึงของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไม่เป็นที่รู้จักจริงๆ อย่างน้อยสิบศตวรรษ ชาวมุสลิมในหมู่ชาวต่างชาติมากมายการค้าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และบุคคลไม่กี่จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เดินทางไปตะวันออกกลางศึกษาในช่วงแรกของการเปลี่ยนผ่านจากเยเมนและการค้าชายฝั่ง ภาษาไทย ข้ามไปยังบริเวณชายฝั่งทางตะวันตกเฉียงใต้ของอินเดีย และอ่าวเบงกอลเป็นผู้มีอิทธิพล รวมทั้งการติดต่อกับมุสลิมในประเทศจีนและอินเดีย พ่อค้ามุสลิมจากภาคตะวันตกของจีนยังปักหลักในเมืองชายฝั่งบนชายฝั่งจีน และชาวจีนมุสลิมพัฒนาเชื่อมโยงกับชุมชนในเวียดนามกลางเกาะบอร์เนียว ภาคใต้ของฟิลิปปินส์ และชวา ชายฝั่ง พ่อค้ามุสลิมจากส่วนต่าง ๆของอินเดีย เช่น เบงกอล , Gujarat , หูกวาง ) มาถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในตัวเลขขนาดใหญ่ และพวกเขาก็ให้ยานพาหนะเพื่อกระจายความคิดอิสลาม

เป็นผลของต้นกำเนิดของหลาย , ศาสนาอิสลามถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความหลากหลายรูปแบบปกติเป็นประมุขหรือหัวหน้ารับอิสลามเพราะบางทีความปรารถนาที่จะดึงดูดผู้ค้า หรือจะเกี่ยวข้องกับอาณาจักรมุสลิมที่มีประสิทธิภาพเหมือนมัมลุคอียิปต์และตุรกีตุรกีและโมกุลอินเดีย หรือเป็นเพราะเสน่ห์ของครูมุสลิม ศาสนาอิสลาม ( ซูฟีลึกลับ )ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อติดต่อกับอัลลอฮฺด้วยความช่วยเหลือของครู โดยใช้เทคนิคต่างๆ เช่น การทำสมาธิ และมึนงง ถูกมากๆ

แรกยืนยันว่าชุมชนมุสลิมมีที่มาจาก มาร์โค โปโล นักเดินทางที่รู้จักกันดีที่หยุดในสุมาตราเหนือในแบบ . และจารึกหลุมฝังศพด้วยวันที่มุสลิมได้อยู่ในพื้นที่ชายฝั่งอื่นๆตามเส้นทางการค้าการพัฒนาที่สำคัญคือการตัดสินใจของผู้ปกครองของมะละกา บนชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรมลายู กิจกรรมศาสนาอิสลามประมาณ 1 . มะละกาคือกุญแจสำคัญ ศูนย์การค้า และภาษามาเลย์ พูดในคาบสมุทรมลายูและสุมาตราตะวันออก ถูกใช้เป็นภาษากลางในพอร์ตการซื้อขายตลอด มาเลย์ อินโดนีเซีย หมู่เกาะ . ภาษามลายูเป็นภาษายากที่จะเรียนรู้และมันก็เข้าใจ โดยหลายคนตามเส้นทางการค้าที่เชื่อมโลกเกาะ มุสลิม ครูจึงมีภาษาร่วมกันผ่านที่พวกเขาสามารถสื่อสารแนวคิดใหม่ ผ่านการนำเสนอผลงานแบบปากเปล่าและเขียนข้อความ ดัดแปลงอักษรอาหรับเมื่อสคริปต์มาเลย์ก่อน ภาษาอังกฤษคำที่ถูกรวมเข้าไปในมาเลย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของความเชื่อทางจิตวิญญาณสังคม และการเมือง การเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา




ของศาสนาอิสลามที่ประสบความสำเร็จเป็นหลักเนื่องจากกระบวนการที่นักประวัติศาสตร์เรียกว่า " จำกัด " ซึ่งคำสอนของอิสลามมักจะถูกดัดแปลงในทางที่หลีกเลี่ยง หลีกเลี่ยงความขัดแย้งหลักที่มีอยู่ ทัศนคติ และศุลกากร วีรบุรุษท้องถิ่นมักจะกลายเป็นนักบุญอิสลาม , และหลุมฝังศพของพวกเขาเคารพสถานที่ที่ไปนมัสการบางแง่มุมของลึกลับอิสลามเหมือนก่อนอิสลามความเชื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Java วัฒนธรรมการปฏิบัติชอบชนไก่และการพนันอย่างต่อเนื่อง และจิตวิญญาณ ) ยังคงเป็นศูนย์กลางในชีวิตของชาวมุสลิมส่วนใหญ่ แม้อิสลามคือการลงโทษของพอลีธี ม . ผู้หญิงที่ไม่เคยใช้ผ้าคลุมหน้าเต็ม และธรรมเนียมของการมากกว่าหนึ่งภรรยาเฉพาะชนชั้นสูงที่ร่ำรวยรหัสกฎหมาย ตามหลักศาสนาอิสลาม มักจะทำให้การปรับเปลี่ยนเพื่อให้พอดีกับประเพณีท้องถิ่น .

การเปลี่ยนแปลงที่ศาสนาอิสลามแนะนำมักจะส่วนใหญ่มองเห็นได้ในชีวิตธรรมดาของคน หมูถูกห้ามไม่ให้ชาวมุสลิม ทางด้านการพัฒนาในพื้นที่ภาคตะวันออกอินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ทางภาคใต้ที่ได้นานถูกพิธีกรรมอาหาร มุสลิมสามารถมักจะได้รับการยอมรับจากสไตล์การแต่งตัวที่แตกต่างกันเช่น หน้าอกที่ครอบคลุมสำหรับผู้หญิง ชายชาวยิวกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่สำคัญ . ชาวมุสลิมในเมืองศูนย์ได้รับการเข้าถึงมากขึ้นเพื่อการศึกษา และ qur'anic โรงเรียนเป็นโฟกัสสำคัญของอัตลักษณ์ทางศาสนา

จากแนวโน้มที่ได้รับความแข็งแรงในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เมื่อกลุ่มที่เรียกว่า Wahhabis จับมักกะหฺ Wahhabis เรียกร้องการปฏิบัติที่เข้มงวดของกฎหมายอิสลามแม้อุทธรณ์ของพวกเขาถูก จำกัด ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีคนสนใจวะฮาบีย์รูปแบบการสอน มีการเติบโตที่รู้สึกมากขึ้นการปฏิบัติของลัทธิอิสลามอาจช่วยให้ชาวมุสลิมต่อต้านการเจริญเติบโตอำนาจของชาวยุโรป ผู้นำศาสนาอิสลามในการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมโดดเด่นบ่อยๆ โดยเฉพาะในอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตามอิทธิพลของความคิดอิสลามสมัยใหม่ที่พัฒนาขึ้นในอียิปต์หมายถึงการศึกษามุสลิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับการปฏิรูปศาสนาอิสลามเป็นการตอบรับความท้าทายตะวันตกด้วย เหล่านี้การปฏิรูปใจมุสลิมมักจะใจร้อนกับชุมชนชนบท หรือ " traditionalists " ที่ยังคงเก่าก่อนอิสลาม ศุลกากรในที่สุดอาณานิคมชาวยุโรปทั้งหมด เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้นประเทศไทย แหลมมลายู พม่า สิงคโปร์ และตะวันตกของเกาะบอร์เนียวอยู่อังกฤษ ดัตช์ที่อ้างว่าหมู่เกาะอินโดนีเซีย และลาว กัมพูชา และเวียดนามเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ; ติมอร์ตะวันออกเป็นของ โปรตุเกส และสเปน และต่อมาชาวอเมริกัน , ควบคุมฟิลิปปินส์ .

หลังจากที่ประเทศเหล่านี้ได้รับเอกราชหลังสงครามโลกครั้งที่สอง คำถามสำคัญสำหรับงานทางการเมืองของชาวมุสลิมที่มีความกังวลความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาอิสลามและรัฐ ในประเทศที่มุสลิมเป็นชนกลุ่มน้อย ( เช่น ไทย และฟิลิปปินส์ ) ความสัมพันธ์นี้ยังก่อให้เกิดความตึงเครียด ในมาเลเซียมุสลิมที่มีเพียงประมาณ 55 เปอร์เซ็นต์ของประชากร และต้องมีการปรับความสัมพันธ์กับองค์กรมุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่ม จีน ในอินโดนีเซีย มุสลิมจะร่วมในการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการต่าง ๆตามศรัทธา และ hether ศาสนาอิสลามควรสมมติบทบาทมากขึ้น
ในรัฐบาล