The phosphorus cyclePhosphorus is a

The phosphorus cycle
Phosphorus is a chemical element found on Earth in numerous compound forms, such as the phosphate ion (PO43-), located in water, soil and sediments. The quantities of phosphorus in soil are generally small, and this often limits plant growth. That is why people often apply phosphate fertilisers on farmland. Animals absorb phosphates by eating plants or plant-eating animals.

The role of phosphorus in animals and plants

Phosphorus is an essential nutrient for animals and plants. It plays a critical role in cell development and is a key component of molecules that store energy, such as ATP (adenosine triphosphate), DNA and lipids (fats and oils). Insufficient phosphorus in the soil can result in a decreased crop yield.

The phosphorus cycle

Phosphorus moves in a cycle through rocks, water, soil and sediments and organisms.

Here are the key steps of the phosphorus cycle:

Over time, rain and weathering cause rocks to release phosphate ions and other minerals. This inorganic phosphate is then distributed in soils and water.
Plants take up inorganic phosphate from the soil. The plants may then be consumed by animals. Once in the plant or animal, the phosphate is incorporated into organic molecules such as DNA. When the plant or animal dies, it decays, and the organic phosphate is returned to the soil.
Within the soil, organic forms of phosphate can be made available to plants by bacteria that break down organic matter to inorganic forms of phosphorus. This process is known as mineralisation.
Phosphorus in soil can end up in waterways and eventually oceans. Once there, it can be incorporated into sediments over time.

Image: The phosphorus cycle

Most phosphorus is unavailable to plants

Since most of our phosphorus is locked up in sediments and rocks, it’s not available for plants to use. A lot of the phosphorus in soils is also unavailable to plants.

Soil phosphorus becomes unavailable to plants through several routes:

Bacteria: Bacteria convert plant-available phosphate into organic forms that are then not available to plants. Although other bacteria make phosphate available by mineralisation, the contribution of this is small.
Adsorption: Inorganic (and available) phosphorus can be chemically bound (adsorbed) to soil particles, making it unavailable to plants. Desorption is the release of adsorbed phosphorus from its bound state into soil solution.
pH: Inorganic phosphorus compounds need to be soluble to be taken up by plants. This depends on the acidity (pH) of the soil. If soils are less than pH 4 or greater than pH 8, the phosphorus starts to become tied up with other compounds, making it less available to plants.
Many plant crops need more phosphorus than is dissolved in the soil to grow optimally. In addition, crops are usually harvested and removed – leaving no decaying vegetation to replace phosphorus. Therefore, farmers replenish the phosphorus ‘pool’ by adding fertilisers or effluent to replace the phosphorus taken up by plants.

Image: Phosphorus availability to plants

Phosphate fertilisers replenish soil phosphorus

Many farmers replenish phosphorus through the use of phosphate fertilisers. The phosphorus is obtained by mining deposits of rock phosphate. Locally produced sulfuric acid is used to convert the insoluble rock phosphate into a more soluble and usable form – a fertiliser product called superphosphate.

In New Zealand, superphosphate is made using rock imported mainly from Morocco.

Adjusting the pH of the soil for efficient plant uptake of phosphate should be done prior to fertilisation. For example, adding lime reduces soil acidity, which provides an environment where phosphate becomes more available to plants.

Water pollution by fertilisers

When fields are overfertilised (through commercial fertilisers or manure), phosphate not utilised by plants can be lost from the soil through leaching and water run-off. This phosphate ends up in waterways, lakes and estuaries. Excess phosphate causes excessive growth of plants in waterways, lakes and estuaries leading to eutrophication.

Steps are being taken in agriculture to reduce phosphate losses in order to maximise the efficiency of fertiliser and effluent applications.

NATURE OF SCIENCE

Scientists make observations and develop their explanations using inference, imagination and creativity. Often they use models to help other scientists understand their theories. The phosphorus cycle diagram is an example of an explanatory model. Diagrams demonstrate the creativity required by scientists to use their observations to develop models and to communicate their explanations to others.

The role of phosphorus in animals and plants

Phosphorus is an essential nutrient for animals and plants. It plays a critical role in cell development and is a key component of molecules that store energy, such as ATP (adenosine triphosphate), DNA and lipids (fats and oils). Insufficient phosphorus in the soil can result in a decreased crop yield.

The phosphorus cycle

Phosphorus moves in a cycle through rocks, water, soil and sediments and organisms.

Here are the key steps of the phosphorus cycle:

Over time, rain and weathering cause rocks to release phosphate ions and other minerals. This inorganic phosphate is then distributed in soils and water.
Plants take up inorganic phosphate from the soil. The plants may then be consumed by animals. Once in the plant or animal, the phosphate is incorporated into organic molecules such as DNA. When the plant or animal dies, it decays, and the organic phosphate is returned to the soil.
Within the soil, organic forms of phosphate can be made available to plants by bacteria that break down organic matter to inorganic forms of phosphorus. This process is known as mineralisation.
Phosphorus in soil can end up in waterways and eventually oceans. Once there, it can be incorporated into sediments over time.
 
Image: The phosphorus cycle

Most phosphorus is unavailable to plants

Since most of our phosphorus is locked up in sediments and rocks, it’s not available for plants to use. A lot of the phosphorus in soils is also unavailable to plants.

Soil phosphorus becomes unavailable to plants through several routes:

Bacteria: Bacteria convert plant-available phosphate into organic forms that are then not available to plants. Although other bacteria make phosphate available by mineralisation, the contribution of this is small.
Adsorption: Inorganic (and available) phosphorus can be chemically bound (adsorbed) to soil particles, making it unavailable to plants. Desorption is the release of adsorbed phosphorus from its bound state into soil solution.
pH: Inorganic phosphorus compounds need to be soluble to be taken up by plants. This depends on the acidity (pH) of the soil. If soils are less than pH 4 or greater than pH 8, the phosphorus starts to become tied up with other compounds, making it less available to plants.
Many plant crops need more phosphorus than is dissolved in the soil to grow optimally. In addition, crops are usually harvested and removed – leaving no decaying vegetation to replace phosphorus. Therefore, farmers replenish the phosphorus ‘pool’ by adding fertilisers or effluent to replace the phosphorus taken up by plants.

Image: Phosphorus availability to plants

Phosphate fertilisers replenish soil phosphorus

Many farmers replenish phosphorus through the use of phosphate fertilisers. The phosphorus is obtained by mining deposits of rock phosphate. Locally produced sulfuric acid is used to convert the insoluble rock phosphate into a more soluble and usable form – a fertiliser product called superphosphate.

In New Zealand, superphosphate is made using rock imported mainly from Morocco.

Adjusting the pH of the soil for efficient plant uptake of phosphate should be done prior to fertilisation. For example, adding lime reduces soil acidity, which provides an environment where phosphate becomes more available to plants.

Water pollution by fertilisers

When fields are overfertilised (through commercial fertilisers or manure), phosphate not utilised by plants can be lost from the soil through leaching and water run-off. This phosphate ends up in waterways, lakes and estuaries. Excess phosphate causes excessive growth of plants in waterways, lakes and estuaries leading to eutrophication.

Steps are being taken in agriculture to reduce phosphate losses in order to maximise the efficiency of fertiliser and effluent applications.

NATURE OF SCIENCE

Scientists make observations and develop their explanations using inference, imagination and creativity. Often they use models to help other scientists understand their theories. The phosphorus cycle diagram is an example of an explanatory model. Diagrams demonstrate the creativity required by scientists to use their observations to develop models and to communicate their explanations to others.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

วัฏจักรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสเป็นธาตุที่พบบนโลกในหลายฟอร์มผสม เช่นฟอสเฟตไอออน (PO43-), อยู่ในน้ำ ดิน และตะกอน ปริมาณของฟอสฟอรัสในดินที่มีขนาดเล็กโดยทั่วไป และนี้มักจะจำกัดการเจริญเติบโตของพืช นั่นคือเหตุผลที่คนมักจะใช้ปุ๋ยฟอสเฟตในพื้นที่การเกษตร สัตว์เลี้ยงดูดซับฟอสเฟต โดยการกินพืชหรือสัตว์กินพืชบทบาทของฟอสฟอรัสในพืชและสัตว์ฟอสฟอรัสเป็นธาตุอาหารจำเป็นสำหรับสัตว์และพืช มันมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของเซลล์ และเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของโมเลกุลที่เก็บพลังงาน เช่น ATP (อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต), ดีเอ็นเอและโครงการ (ไขมันและน้ำมัน) ฟอสฟอรัสในดินไม่เพียงพออาจส่งผลกับผลผลิตพืชลดลงวัฏจักรฟอสฟอรัสย้ายฟอสฟอรัสในวงจรผ่านหิน น้ำ ดิน และตะกอน และสิ่งมีชีวิตนี่คือขั้นตอนสำคัญของวัฏจักรฟอสฟอรัส:ช่วงเวลา ฝนและสภาพอากาศทำให้หินปล่อยประจุฟอสเฟตและแร่ธาตุอื่น ๆ จากนั้นมีกระจายนี้ฟอสเฟตอนินทรีย์ในดินเนื้อปูนและน้ำพืชใช้อนินทรีย์ฟอสเฟตจากดิน แล้วอาจใช้พืชสัตว์ ครั้งในพืชหรือสัตว์ ฟอสเฟตเป็นส่วนประกอบในโมเลกุลอินทรีย์เช่นดีเอ็นเอ เมื่อพืชหรือสัตว์ตาย มัน decays และฟอสเฟตอินทรีย์ถูกส่งกลับไปดินภายในดิน ฟอสเฟตในรูปแบบเกษตรอินทรีย์สามารถทำให้พืชโดยแบคทีเรียที่แบ่งอินทรีย์ฟอสฟอรัสอนินทรีย์แบบ กระบวนการนี้เรียกว่า mineralisationPhosphorus in soil can end up in waterways and eventually oceans. Once there, it can be incorporated into sediments over time. Image: The phosphorus cycleMost phosphorus is unavailable to plantsSince most of our phosphorus is locked up in sediments and rocks, it’s not available for plants to use. A lot of the phosphorus in soils is also unavailable to plants.Soil phosphorus becomes unavailable to plants through several routes:Bacteria: Bacteria convert plant-available phosphate into organic forms that are then not available to plants. Although other bacteria make phosphate available by mineralisation, the contribution of this is small.Adsorption: Inorganic (and available) phosphorus can be chemically bound (adsorbed) to soil particles, making it unavailable to plants. Desorption is the release of adsorbed phosphorus from its bound state into soil solution.pH: Inorganic phosphorus compounds need to be soluble to be taken up by plants. This depends on the acidity (pH) of the soil. If soils are less than pH 4 or greater than pH 8, the phosphorus starts to become tied up with other compounds, making it less available to plants.Many plant crops need more phosphorus than is dissolved in the soil to grow optimally. In addition, crops are usually harvested and removed – leaving no decaying vegetation to replace phosphorus. Therefore, farmers replenish the phosphorus ‘pool’ by adding fertilisers or effluent to replace the phosphorus taken up by plants. ภาพ: พร้อมใช้งานของฟอสฟอรัสกับพืชปุ๋ยฟอสเฟตเติมฟอสฟอรัสดินเกษตรกรจำนวนมากเติมฟอสฟอรัสโดยใช้ปุ๋ยฟอสเฟต ฟอสฟอรัสได้รับจากเงินฝากทำเหมืองแร่ของหินฟอสเฟต กรดกำมะถันที่ผลิตในท้องถิ่นใช้แปลงละลายหินฟอสเฟตละลายน้ำได้มากขึ้น และใช้งานได้แบบสินค้า fertiliser ที่เรียกว่า superphosphateในนิวซีแลนด์ superphosphate จะทำโดยใช้หินที่นำเข้าจากโมร็อกโกปรับ pH ของดินสำหรับพืชมีประสิทธิภาพการดูดซับของฟอสเฟตควรจะทำก่อนที่จะปฏิสนธิ ตัวอย่าง การเพิ่มมะนาวลดดินมี ซึ่งช่วยให้สภาพแวดล้อมที่ฟอสเฟตจะยิ่งใช้พืชมลพิษทางน้ำ โดยปุ๋ยเมื่อเขตข้อมูลมี overfertilised (ผ่านค้าปุ๋ยหรือมูล), ฟอสเฟตไม่ใช้ โดยพืชได้หายไปจากดินผ่าน run-off ละลายและน้ำ ฟอสเฟตนี้สิ้นสุดขึ้นในการบ้าน ทะเลสาบ และปากแม่น้ำ ฟอสเฟตส่วนเกินทำให้เกิดการเติบโตของพืชมากเกินไปในการบ้าน ทะเลสาบ และปากแม่น้ำที่นำไปสู่เคขั้นตอนถูกถ่ายในเกษตรเพื่อลดความสูญเสียฟอสเฟตเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของ fertiliser และการประยุกต์ใช้น้ำทิ้งธรรมชาติของวิทยาศาสตร์นักวิทยาศาสตร์ทำการสังเกต และพัฒนาคำอธิบายของพวกเขาใช้ข้อ จินตนาการ และความคิดสร้างสรรค์ มักจะใช้รุ่นเพื่อช่วยให้นักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ เข้าใจทฤษฎีของพวกเขา แผนภาพวัฏจักรฟอสฟอรัสเป็นตัวอย่างของแบบจำลองที่อธิบาย ไดอะแกรมแสดงให้เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์ที่จำเป็น โดยนักวิทยาศาสตร์ใช้การสังเกต การพัฒนารูปแบบ และ การสื่อสารคำที่อธิบายให้ผู้อื่น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

วงจรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสเป็นองค์ประกอบทางเคมีที่พบบนโลกในรูปแบบสารมากมายเช่นไอออนฟอสเฟต (PO43-) ที่ตั้งอยู่ในน้ำดินและตะกอน
ปริมาณของฟอสฟอรัสในดินที่มีขนาดเล็กโดยทั่วไปและนี้มักจะ จำกัด การเจริญเติบโตของพืช นั่นคือเหตุผลที่คนมักจะใช้ปุ๋ยฟอสเฟตในพื้นที่เพาะปลูก สัตว์ดูดซับฟอสเฟตโดยการกินพืชหรือสัตว์กินพืช. บทบาทของฟอสฟอรัสในสัตว์และพืชฟอสฟอรัสเป็นสารอาหารที่จำเป็นสำหรับพืชและสัตว์ มันมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของเซลล์และเป็นองค์ประกอบสำคัญของโมเลกุลที่เก็บพลังงานเช่น ATP (adenosine triphosphate) ดีเอ็นเอและไขมัน (ไขมันและน้ำมัน) ฟอสฟอรัสไม่เพียงพอในดินอาจส่งผลให้ผลผลิตลดลง. วงจรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสย้ายในวงจรผ่านโขดหิน, น้ำ, ดินและตะกอนและสิ่งมีชีวิต. นี่คือขั้นตอนที่สำคัญของวัฏจักรฟอสฟอรัสคือเมื่อเวลาผ่านไปฝนและสภาพดินฟ้าอากาศหินสาเหตุที่จะปล่อยไอออนฟอสเฟตและแร่ธาตุอื่น ๆ นี้ฟอสเฟตนินทรีย์มีการกระจายแล้วในดินและน้ำ. พืชใช้เวลาถึงฟอสเฟตนินทรีย์จากดิน พืชอาจจะถูกบริโภคโดยสัตว์ เมื่ออยู่ในพืชหรือสัตว์ฟอสเฟตจะถูกรวมอยู่ในโมเลกุลของสารอินทรีย์เช่นดีเอ็นเอ เมื่อพืชหรือสัตว์ตายก็สูญสลายและฟอสเฟตอินทรีย์จะถูกส่งกลับไปยังดิน. ภายในดินรูปแบบอินทรีย์ฟอสเฟตสามารถทำใช้ได้กับพืชจากเชื้อแบคทีเรียที่ทำลายลงสารอินทรีย์ในรูปแบบอนินทรีของฟอสฟอรัส กระบวนการนี้เรียกว่าแร่. ฟอสฟอรัสในดินสามารถจบลงในน้ำและมหาสมุทรในที่สุด เมื่อมีก็สามารถรวมอยู่ในตะกอนเมื่อเวลาผ่านไป. ภาพ: วัฏจักรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสส่วนใหญ่ไม่สามารถใช้งานกับพืชเนื่องจากส่วนใหญ่ของฟอสฟอรัสของเราจะถูกขังไว้ในตะกอนและก้อนหินก็ไม่สามารถใช้ได้กับพืชที่จะใช้ จำนวนมากของฟอสฟอรัสในดินที่ยังไม่สามารถใช้ได้กับพืช. ฟอสฟอรัสในดินกลายเป็นไม่สามารถใช้ได้กับพืชผ่านหลายเส้นทาง: แบคทีเรีย: แบคทีเรียแปลงฟอสเฟตพืชที่มีอยู่ในรูปแบบเกษตรอินทรีย์ที่มีแล้วไม่สามารถใช้ได้กับพืช แม้ว่าเชื้อแบคทีเรียอื่น ๆ ทำให้ฟอสเฟตแร่ใช้ได้โดยการมีส่วนร่วมในครั้งนี้มีขนาดเล็ก. การดูดซับ: นินทรีย์ (และมี) ฟอสฟอรัสสามารถผูกพันทางเคมี (ดูดซับ) อนุภาคดินทำให้มันไม่สามารถใช้ได้กับพืช คายเป็นรุ่นของฟอสฟอรัสดูดซับจากรัฐผูกพันของตนลงในสารละลายดิน. ค่า pH: สารประกอบของฟอสฟอรัสนินทรีย์จะต้องมีการละลายน้ำที่จะนำขึ้นมาจากพืช นี้ขึ้นอยู่กับความเป็นกรด (pH) ของดิน ถ้าดินมีน้อยกว่าค่า pH 4 หรือสูงกว่าค่า pH 8 ฟอสฟอรัสเริ่มที่จะกลายเป็นที่เชื่อมโยงกับสารอื่น ๆ ทำให้สามารถใช้ได้กับพืชน้อย. พืชพืชหลายคนต้องฟอสฟอรัสมากขึ้นกว่าที่จะละลายในดินที่จะเติบโตได้อย่างดีที่สุด นอกจากนี้ยังมีการเก็บเกี่ยวพืชผลและมักจะลบออก - ไม่ทิ้งเศษพืชผุพังที่จะเปลี่ยนฟอสฟอรัส ดังนั้นเกษตรกรเติมฟอสฟอรัส 'สระว่ายน้ำ' โดยการเพิ่มปุ๋ยหรือน้ำทิ้งเพื่อแทนที่ฟอสฟอรัสนำขึ้นโดยพืช. ภาพ: ความพร้อมฟอสฟอรัสให้กับพืชปุ๋ยฟอสเฟตเติมฟอสฟอรัสในดินเกษตรกรจำนวนมากเติมฟอสฟอรัสผ่านการใช้ปุ๋ยฟอสเฟต ฟอสฟอรัสจะได้รับเงินฝากจากการทำเหมืองหินฟอสเฟต ในประเทศที่ผลิตกรดกำมะถันจะใช้ในการแปลงหินฟอสเฟตที่ไม่ละลายน้ำในรูปแบบที่ละลายน้ำได้มากขึ้นและสามารถใช้งานได้ -. ที่เรียกว่าผลิตภัณฑ์ปุ๋ย superphosphate ในนิวซีแลนด์ superphosphate จะทำโดยใช้หินที่นำเข้าส่วนใหญ่มาจากประเทศโมร็อกโก. ปรับค่า pH ของดินในการดูดซึมของพืชที่มีประสิทธิภาพ ฟอสเฟตควรจะทำก่อนที่จะมีการปฏิสนธิ ตัวอย่างเช่นการเพิ่มมะนาวจะช่วยลดความเป็นกรดของดินซึ่งมีสภาพแวดล้อมที่ฟอสเฟตจะมีมากขึ้นในพืช. มลพิษทางน้ำจากการใช้ปุ๋ยเมื่อเขตข้อมูลที่ overfertilised (ผ่านการใช้ปุ๋ยในเชิงพาณิชย์หรือปุ๋ยคอก) ฟอสเฟตไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพืชจะหายไปจากดินที่ผ่านการชะล้าง และน้ำวิ่งออก ฟอสเฟตนี้จะจบลงในน้ำทะเลสาบและบริเวณปากแม่น้ำ ฟอสเฟตส่วนเกินทำให้เกิดการเจริญเติบโตมากเกินไปของพืชในน้ำทะเลสาบและอ้อยที่นำไปสู่ eutrophication. ขั้นตอนที่มีการดำเนินการในการเกษตรเพื่อลดการสูญเสียฟอสเฟตเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของปุ๋ยและการใช้น้ำทิ้ง. ธรรมชาติของวิทยาศาสตร์นักวิทยาศาสตร์ให้ข้อสังเกตและพัฒนาคำอธิบายของตนโดยใช้อนุมานจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ พวกเขามักจะใช้รูปแบบที่จะช่วยให้นักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ เข้าใจทฤษฎีของพวกเขา แผนภาพวัฏจักรฟอสฟอรัสเป็นตัวอย่างของรูปแบบการอธิบาย แผนภาพแสดงให้เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์ที่จำเป็นโดยนักวิทยาศาสตร์ที่จะใช้สังเกตของพวกเขาในการพัฒนารูปแบบและการสื่อสารคำอธิบายของพวกเขากับคนอื่น ๆ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

วัฏจักรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสเป็นองค์ประกอบทางเคมีที่พบในดินในรูปสารมากมาย เช่น ฟอสเฟตไอออน ( po43 - ) , อยู่ในน้ำ และดินตะกอน ทำไมปริมาณของฟอสฟอรัสในดินโดยทั่วไปจะมีขนาดเล็กและนี้มักจะ จำกัด การเจริญเติบโตของพืช นั่นคือเหตุผลที่คนมักจะใช้ฟอสเฟตปุ๋ยในนาสัตว์กินพืชดูดซับฟอสเฟตโดยพืชหรือสัตว์กิน

บทบาทของฟอสฟอรัสในพืชและสัตว์

ฟอสฟอรัสเป็นสารอาหารที่จำเป็นสำหรับพืชและสัตว์ มันมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเซลล์และโมเลกุลที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของพลังงานที่เก็บ เช่น ATP ( อะดีโนซีนไตรฟอสเฟต ) , ดีเอ็นเอและไขมัน ( ไขมันและน้ำมัน )ฟอสฟอรัสในดินไม่เพียงพอได้ผลในการลดผลผลิต .

ฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสวงจรย้ายในรอบผ่านหิน ดิน น้ำ และดินตะกอน และสิ่งมีชีวิต

นี่เป็นขั้นตอนที่สำคัญของวัฏจักรฟอสฟอรัส :

ตลอดเวลา ฝน และสภาพดินฟ้าอากาศ เพราะหินจะปล่อยไอออนฟอสเฟตและแร่ อื่น ๆ ฟอสเฟตอนินทรีย์จะกระจายในดินและน้ำ
พืชที่ใช้สารอนินทรีย์ฟอสเฟตจากดิน พืชที่อาจจะถูกบริโภคโดยสัตว์ หนึ่งในพืช หรือสัตว์ ฟอสเฟตจะถูกรวมเข้าไปในโมเลกุลอินทรีย์เช่นดีเอ็นเอ เมื่อพืชและสัตว์ตาย มันสลายตัวและฟอสเฟตอินทรีย์กลับคืนสู่ดิน
ภายในดินรูปแบบอินทรีย์ฟอสเฟต สามารถให้บริการแก่พืชโดยแบคทีเรียที่ทำลายอินทรียวัตถุในรูปของอนินทรีย์ฟอสฟอรัส กระบวนการนี้เป็นที่รู้จักกันเป็น mineralisation .
ฟอสฟอรัสในดินสามารถจบลงในน้ำและในที่สุดมหาสมุทร ถ้ามันสามารถรวมอยู่ในตะกอนตลอดเวลา

ภาพ : วัฏจักรฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสมาก

ใช้กับพืชเนื่องจากส่วนใหญ่ของฟอสฟอรัสของเราถูกขังอยู่ในดินตะกอนและหิน มันไม่สามารถใช้ได้สำหรับพืชใช้ มากของฟอสฟอรัสในดินยังไม่มีพืช

ดินฟอสฟอรัสจะใช้งานไม่ได้กับพืชผ่านหลายเส้นทาง :

: แบคทีเรียแบคทีเรียแปลงฟอสเฟตของพืชในรูปแบบอินทรีย์ที่ไม่สามารถใช้ได้กับพืชแม้ว่าแบคทีเรียอื่น ๆทำให้ฟอสเฟตที่พร้อมใช้งาน โดย mineralisation , มีส่วนร่วมของนี้มีขนาดเล็ก .
: อนินทรีย์ ( และมี ) การดูดซับฟอสฟอรัสสามารถเคมีจำกัด ( ดูดซับ ) อนุภาคดิน ทำให้มันไม่สามารถใช้ได้กับพืช คายเป็นรุ่นดูดซับฟอสฟอรัสจากรัฐจำกัดในสารละลายดิน
M :อนินทรีย์สารประกอบฟอสฟอรัสต้องละลายน้ำจะถูกนำขึ้นโดยพืช นี้ขึ้นอยู่กับความเป็นกรด ( pH ) ของดิน ถ้าดินมี pH น้อยกว่า 4 หรือมากกว่าที่ pH 8 , ฟอสฟอรัสเริ่มผูกพันกับสารประกอบอื่น ๆให้ใช้ได้น้อยลง พืช พืชพืชมากมาย
ต้องการมากขึ้นกว่าละลายฟอสฟอรัสในดินที่จะเติบโตได้อย่างดีที่สุด นอกจากนี้พืชมักจะมีการเก็บเกี่ยวและลบออกโดยไม่เน่าเปื่อยพืชทดแทนฟอสฟอรัส ดังนั้น เกษตรกรต้องฟอสฟอรัสสระ ' โดยการเพิ่มปุ๋ยหรือน้ำแทนฟอสฟอรัสขึ้นโดยพืช

ภาพ : ฟอสฟอรัสและฟอสเฟตปุ๋ยพืช

เติมดิน ฟอสฟอรัสเกษตรกรหลายคนเติมฟอสฟอรัสผ่านการใช้ปุ๋ยฟอสเฟต ฟอสฟอรัสที่ได้จากเหมืองแร่เงินฝากของหินฟอสเฟต เครื่องผลิตกรดกำมะถัน ใช้แปลงหินฟอสเฟตละลายลงในแบบฟอร์มที่ละลายน้ำได้มากขึ้น และสามารถใช้งานได้ทั้งปุ๋ยซูเปอร์ฟอสเฟตผลิตภัณฑ์ที่เรียกว่า

ในนิวซีแลนด์ , ซูเปอร์ฟอสเฟตจากหินที่นำเข้าส่วนใหญ่

จากโมร็อกโกการปรับ pH ของดินสำหรับการปลูกที่มีประสิทธิภาพของฟอสเฟตที่ควรทำก่อนการปฏิสนธิ . ตัวอย่างเช่นการเพิ่มมะนาวช่วยลดความเป็นกรดของดิน ซึ่งมีสภาพแวดล้อมที่ฟอสเฟตจะมากขึ้นของพืช โดยปุ๋ยน้ำมลพิษ

เมื่อเขตข้อมูล overfertilised ( ผ่านปุ๋ยเชิงพาณิชย์หรือปุ๋ยคอก )ฟอสเฟตไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพืชที่สามารถหายไปจากดินผ่านการชะล้างและน้ำไหลบ่า . ฟอสเฟตนี้จบลงในน้ำ ทะเลสาบ และอ้อย . ฟอสเฟตส่วนเกินสาเหตุมากเกินไปการเจริญเติบโตของพืชในน้ำ ทะเลสาบ หนองบึงและนำไปสู่ปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น

ขั้นตอนถูกถ่ายในการเกษตรเพื่อลดการสูญเสียฟอสเฟตเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของปุ๋ยและการประยุกต์ใช้น้ำทิ้ง ธรรมชาติของวิทยาศาสตร์

นักวิทยาศาสตร์ตั้งข้อสังเกตและพัฒนาคำอธิบายของพวกเขาใช้ในการจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ พวกเขามักจะใช้รูปแบบเพื่อช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจทฤษฎีของพวกเขาวัฏจักรฟอสฟอรัสแผนภาพเป็นตัวอย่างของรูปแบบการ . แผนภาพแสดงให้เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์ที่จำเป็นโดยนักวิทยาศาสตร์ใช้การสังเกตของพวกเขาที่จะพัฒนารูปแบบและคำอธิบายของพวกเขาสื่อสารกับคนอื่น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.