Traditional Indian architecture is

Traditional Indian architecture is typically associated with ornamental detailing, and more specifically in Rajasthan, the architecture connotes the forts and palaces through techniques that are resonant of the wealth and culture of the region. Typically, people engage with tradition in a superficial manner in ways that are ordered, orthogonal and more often than not, a contemporary take on Indo-Sarcenic architecture. Architectural experience is about creating memories, and often, in an attempt to insinuate traditional architecture in order to create a lasting image while adopting a universal aesthetic, intervention ends up being kitschy and pastiche. Techniques, Technology and methods of construction that draw from the region and are ‘of the earth’ get lost in the midst of mainstream processes. Within this context, the design of Mana Ranakpur attempts to demonstrate the studio’s agenda of regional expression within a global context while being environmentally conscious, without adopting a kitschy intervention and predictable construction techniques. The local and regional forms of expression are explored as vital resources to create an architecture that engages with the future and is of a progressive disposition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถาปัตยกรรมอินเดียโบราณโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับรายละเอียดสวยงาม และอื่น ๆ โดยเฉพาะในรัฐราชสถาน สถาปัตยกรรม connotes ป้อมปราการและพระราชวังผ่านเทคนิคที่คงสมบัติและวัฒนธรรมของภูมิภาค โดยปกติ ผู้ต่อสู้กับประเพณีอย่างผิวเผินในวิธีที่สั่ง orthogonal และมากมักจะไม่เป็น ใช้ร่วมสมัยบนสถาปัตยกรรมอินโด-Sarcenic งานสถาปัตยกรรมเป็นประสบการณ์เกี่ยวกับการสร้างความทรงจำ และมักจะ ในความพยายามที่จะพูดเป็นนัยสถาปัตยกรรมดั้งเดิมเพื่อสร้างรูปแบบยั่งยืนในขณะที่ใช้ความงามสากล แทรกแซงจบการหย่อนและ pastiche เทคนิค เทคโนโลยี และวิธีการก่อสร้างที่วาดจากภูมิภาค และมี 'โลก' หลงกลางกระบวนการหลัก ภายในบริบทนี้ การออกแบบของ Mana นัคพยายามแสดงให้เห็นถึงวาระสตูดิโอของนิพจน์ภูมิภาคภายในบริบทสากลในขณะที่กำลังใส่ใจสิ่งแวดล้อม โดยไม่ต้องใช้การแทรกแซงหย่อนและเทคนิคการก่อสร้างได้ และรูปแบบของนิพจน์จะอุดมเป็นทรัพยากรสำคัญในการสร้างสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวกับอนาคต และเป็นการจัดการที่ก้าวหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมอินเดียมักจะเกี่ยวข้องกับรายละเอียดของประดับและอื่น ๆ โดยเฉพาะในรัฐราชสถานสถาปัตยกรรมหมายป้อมและพระราชวังโดยใช้เทคนิคที่มีจังหวะของความมั่งคั่งและวัฒนธรรมของภูมิภาค โดยปกติคนมีส่วนร่วมกับประเพณีในลักษณะตื้นในรูปแบบที่มีการสั่งซื้อ, ฉากและบ่อยกว่าไม่ร่วมสมัยที่จะใช้ในสถาปัตยกรรมอินโด Sarcenic ประสบการณ์ทางสถาปัตยกรรมเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสร้างความทรงจำและบ่อยครั้งในความพยายามที่จะสอดแทรกสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมเพื่อสร้างภาพที่ยั่งยืนในขณะที่การนำความงามสากลแทรกแซงสิ้นสุดขึ้นเป็นที่ไร้ค่าและ pastiche เทคนิคเทคโนโลยีและวิธีการของการก่อสร้างที่วาดจากภูมิภาคและของโลก 'ได้หายไปในท่ามกลางของกระบวนการหลัก ในบริบทนี้การออกแบบของ Mana Ranakpur พยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงวาระการประชุมของสตูดิโอในการแสดงออกในระดับภูมิภาคภายในบริบทของโลกในขณะที่เป็นที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อมโดยไม่ต้องใช้การแทรกแซงที่ไร้ค่าและเทคนิคการก่อสร้างที่คาดการณ์ รูปแบบท้องถิ่นและภูมิภาคในการแสดงออกมีการสำรวจเป็นทรัพยากรที่สำคัญในการสร้างสถาปัตยกรรมที่ประกอบกับในอนาคตและมีจำหน่ายที่ก้าวหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถาปัตยกรรมอินเดียแบบดั้งเดิมโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับประดับรายละเอียดและมากขึ้นโดยเฉพาะในรัฐราชสถาน สถาปัตยกรรม connotes ป้อมและพระราชวังผ่านเทคนิคที่เรโซแนนซ์ของความมั่งคั่งและวัฒนธรรมของภูมิภาค โดยทั่วไปแล้ว คนประกอบกับประเพณีในลักษณะผิวเผินในรูปแบบที่สั่ง วิธีและบ่อยกว่าไม่ใช้ในสถาปัตยกรรมร่วมสมัย sarcenic อินโด . ประสบการณ์เกี่ยวกับการสร้างสถาปัตยกรรม คือ ความทรงจำ และ บ่อย ในความพยายามที่จะสอดแทรกสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมในการสร้างภาพยั่งยืนในขณะที่การใช้สากลสุนทรียะ การแทรกแซงและสิ้นสุดขึ้นเป็น kitschy ที่ . เทคนิคเทคโนโลยีและวิธีการก่อสร้างที่วาดจากภูมิภาคและของโลกได้หายไปในท่ามกลางกระบวนการหลัก ในบริบทนี้ การออกแบบ มานะพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึง Ranakpur สตูดิโอวาระการแสดงออกของภูมิภาคในบริบทโลกในขณะที่การใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อม ปราศจากการแทรกแซง kitschy และเทคนิคการก่อสร้างที่คาดเดาได้ภูมิภาคและท้องถิ่น โดยใช้รูปแบบของการแสดงออกเป็นแหล่งสำคัญในการสร้างสถาปัตยกรรมที่เกี่ยว กับอนาคต และมีการจัดการที่ก้าวหน้า