Victoria was born at Kensington Pal

Victoria was born at Kensington Palace, London, on 24 May 1819. She was the only daughter of Edward, Duke of Kent, fourth son of George III. Her father died shortly after her birth and she became heir to the throne because the three uncles who were ahead of her in succession - George IV, Frederick Duke of York, and William IV - had no legitimate children who survived.

Warmhearted and lively, Victoria had a gift for drawing and painting; educated by a governess at home, she was a natural diarist and kept a regular journal throughout her life. On William IV's death in 1837, she became Queen at the age of 18.

Queen Victoria is associated with Britain's great age of industrial expansion, economic progress and, especially, empire. At her death, it was said, Britain had a worldwide empire on which the sun never set.

In the early part of her reign, she was influenced by two men: her first Prime Minister, Lord Melbourne, and her husband, Prince Albert, whom she married in 1840. Both men taught her much about how to be a ruler in a 'constitutional monarchy' where the monarch had very few powers but could use much influence.

Albert took an active interest in the arts, science, trade and industry; the project for which he is best remembered was the Great Exhibition of 1851, the profits from which helped to establish the South Kensington museums complex in London.

Her marriage to Prince Albert brought nine children between 1840 and 1857. Most of her children married into other Royal families of Europe.

Edward VII (born 1841), married Alexandra, daughter of Christian IX of Denmark. Alfred, Duke of Edinburgh and of Saxe-Coburg and Gotha (born 1844) married Marie of Russia. Arthur, Duke of Connaught (born 1850) married Louise Margaret of Prussia. Leopold, Duke of Albany (born 1853) married Helen of Waldeck-Pyrmont.

Victoria, Princess Royal (born 1840) married Friedrich III, German Emperor. Alice (born 1843) married Ludwig IV, Grand Duke of Hesse and by Rhine. Helena (born 1846) married Christian of Schleswig-Holstein. Louise (born 1848) married John Campbell, 9th Duke of Argyll. Beatrice (born 1857) married Henry of Battenberg.

Victoria bought Osborne House (later presented to the nation by Edward VII) on the Isle of Wight as a family home in 1845, and Albert bought Balmoral in 1852.

Victoria was deeply attached to her husband and she sank into depression after he died, aged 42, in 1861. She had lost a devoted husband and her principal trusted adviser in affairs of state. For the rest of her reign she wore black.

Until the late 1860s she rarely appeared in public; although she never neglected her official Correspondence, and continued to give audiences to her ministers and official visitors, she was reluctant to resume a full public life.

She was persuaded to open Parliament in person in 1866 and 1867, but she was widely criticised for living in seclusion and quite a strong republican movement developed.

Seven attempts were made on Victoria's life, between 1840 and 1882 - her courageous attitude towards these attacks greatly strengthened her popularity.

With time, the private urgings of her family and the flattering attention of Benjamin Disraeli, Prime Minister in 1868 and from 1874 to 1880, the Queen gradually resumed her public duties.

In foreign policy, the Queen's influence during the middle years of her reign was generally used to support peace and reconciliation. In 1864, Victoria pressed her ministers not to intervene in the Prussia-Austria-Denmark war, and her letter to the German Emperor (whose son had married her daughter) in 1875 helped to avert a second Franco-German war.

On the Eastern Question in the 1870s - the issue of Britain's policy towards the declining Turkish Empire in Europe - Victoria (unlike Gladstone) believed that Britain, while pressing for necessary reforms, ought to uphold Turkish hegemony as a bulwark of stability against Russia, and maintain bi-partisanship at a time when Britain could be involved in war.

Victoria's popularity grew with the increasing imperial sentiment from the 1870s onwards. After the Indian Mutiny of 1857, the government of India was transferred from the East India Company to the Crown with the position of Governor General upgraded to Viceroy, and in 1877 Victoria became Empress of India under the Royal Titles Act passed by Disraeli's government.

During Victoria's long reign, direct political power moved away from the sovereign. A series of Acts broadened the social and economic base of the electorate.

These acts included the Second Reform Act of 1867; the introduction of the secret ballot in 1872, which made it impossible to pressurise voters by bribery or intimidation; and the Representation of the Peoples Act of 1884 - all householders and lodgers in accommodation worth at least £10 a year, and occupiers of land worth £10 a year, were entitled to vote.

Despite this decline in the Sovereign's power, Victoria showed that a monarch who had a high level of prestige and who was prepared to master the details of political life could exert an important influence.

This was demonstrated by her mediation between the Commons and the Lords, during the acrimonious passing of the Irish Church Disestablishment Act of 1869 and the 1884 Reform Act.

It was during Victoria's reign that the modern idea of the constitutional monarch, whose role was to remain above political parties, began to evolve. But Victoria herself was not always non-partisan and she took the opportunity to give her opinions, sometimes very forcefully, in private.

After the Second Reform Act of 1867, and the growth of the two-party (Liberal and Conservative) system, the Queen's room for manoeuvre decreased. Her freedom to choose which individual should occupy the premiership was increasingly restricted.

In 1880, she tried, unsuccessfully, to stop William Gladstone - whom she disliked as much as she admired Disraeli and whose policies she distrusted - from becoming Prime Minister. She much preferred the Marquess of Hartington, another statesman from the Liberal party which had just won the general election. She did not get her way.

She was a very strong supporter of Empire, which brought her closer both to Disraeli and to the Marquess of Salisbury, her last Prime Minister.

Although conservative in some respects - like many at the time she opposed giving women the vote - on social issues, she tended to favour measures to improve the lot of the poor, such as the Royal Commission on housing. She also supported many charities involved in education, hospitals and other areas.

Victoria and her family travelled and were seen on an unprecedented scale, thanks to transport improvements and other technical changes such as the spread of newspapers and the invention of photography. Victoria was the first reigning monarch to use trains - she made her first train journey in 1842.

In her later years, she almost became the symbol of the British Empire. Both the Golden (1887) and the Diamond (1897) Jubilees, held to celebrate the 50th and 60th anniversaries of the queen's accession, were marked with great displays and public ceremonies. On both occasions, Colonial Conferences attended by the Prime Ministers of the self-governing colonies were held.

Despite her advanced age, Victoria continued her duties to the end - including an official visit to Dublin in 1900. The Boer War in South Africa overshadowed the end of her reign. As in the Crimean War nearly half a century earlier, Victoria reviewed her troops and visited hospitals; she remained undaunted by British reverses during the campaign: 'We are not interested in the possibilities of defeat; they do not exist.'

Victoria died at Osborne House on the Isle of Wight, on 22 January 1901 after a reign which lasted almost 64 years, the longest in British history.

She was buried at Windsor beside Prince Albert, in the Frogmore Royal Mausoleum, which she had built for their final resting place. Above the Mausoleum door are inscribed Victoria's words: 'farewell best beloved, here at last I shall rest with thee, with thee in Christ I shall rise again'.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิคตอเรียเกิดที่วังเคนซิงตัน ลอนดอน บน 24 1819 พฤษภาคม เธอเป็นลูกสาวเพียงบุตรสี่เอ็ดเวิร์ด ดยุเคนท์ จอร์จ III พ่อของเธอเสียชีวิตหลังจากคลอดเธอ และเธอเป็นผู้สืบต่อราชบัลลังก์ เพราะลุงสามคนก่อนเธอทยอย - IV จอร์จ เฟรเดอริกดยุกแห่งยอร์ก และ William IV - มีเด็กไม่ถูกต้องตามกฎหมายที่รอดชีวิตอย่างอบอุ่น และมีชีวิตชีวา วิคตอเรียได้วาดและระบายสี ของขวัญ ศึกษา โดย governess บ้าน เธอ diarist ธรรมชาติ และเก็บไว้สมุดรายวันทั่วไปตลอดทั้งชีวิตของเธอ ในความตายของ William IV 2380 ซึ่งเมื่อเร็ว ๆ เธอเป็นราชินีที่อายุ 18สมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียที่สัมพันธ์กับอายุมากของสหราชอาณาจักรขยายอุตสาหกรรม ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและ โดยเฉพาะ จักรวรรดิ ที่ตายของเธอ ก็กล่าว สหราชอาณาจักรมีจักรวรรดิทั่วโลกที่ซึ่งดวงอาทิตย์ไม่เคยตั้งในส่วนต้นของรัชกาลของเธอ เธอได้รับอิทธิพลจากสองคน: นายกรัฐมนตรีครั้งแรกของเธอ ลอร์ดเมลเบิร์น และ สามีของเธอ เจ้าชายอัลเบิร์ท ที่เธอแต่งงานใน 1840 ทั้งคนสอนเธอมากเกี่ยวกับวิธีการเป็นไม้บรรทัดในการ 'ระบอบรัฐธรรมนูญ' ที่มีทุกข์น้อยอำนาจ แต่ไม่สามารถใช้อิทธิพลมากอัลเบิร์ตเอาความสนใจงานศิลปะ วิทยาศาสตร์ การค้า และ อุตสาหกรรม โครงการที่เขาเป็นดีที่สุดจำดีจัดแสดง 1851 กำไรที่ช่วยในการสร้างพิพิธภัณฑ์เคนซิงตันใต้ซับซ้อนในลอนดอนเธอแต่งงานกับเจ้าชายอัลเบิร์ตนำเด็กเก้า 1840 ระหว่างค.ศ. 1857 ส่วนใหญ่ลูกแต่งงานเป็นครอบครัวรอยัลอื่น ๆ ของยุโรปVII เอ็ดเวิร์ด (1841 เกิด) แต่งงานลูกสาวของ IX คริสเตียนแห่งเดนมาร์ก อเล็กซานดร้า อัลเฟรด ดยุ กแห่งเอดินบะระ และซัคเซิน-และบูร์ก (เกิด 1844) แต่งงานกับมารีรัสเซีย Arthur ดยุน็อต (1850 เกิด)แต่งงานกับมาร์กาเร็ตหลุยส์แห่งปรัสเซีย ลีโอพอล์ด ดยุอัลบานี (1853 เกิด)แต่งงานเฮเลนของวัลเด-Pyrmontวิคตอเรีย แต่งงานเจ้าหญิง (ประสูติ 1840) ฟรีดริช III จักรพรรดิเยอรมัน อลิซ (1843 เกิด)แต่งงานลุดวิกแห่ง IV แกรนด์ดยุ นแห่งเฮสส์ และไรน์ เซนต์เฮเลนา (1846 เกิด)แต่งงานคริสเตียนของแห่งชเลสวิกโฮลชไตน์ หลุยส์ (เกิดปี 1848 แห่ง) แต่งงานกับจอห์น Campbell ดยุคแห่ง 9 เบียทริ (เกิดค.ศ. 1857) แต่งงานกับเฮนรี่บัทเทนแบร์กวิคตอเรียซื้อบ้านออสบอร์น (ภายหลังนำเสนอประเทศ โดยเอ็ดเวิร์ด VII) Wight ของไอเซิลเป็นบ้านสำหรับครอบครัวใน 1845 และอัลเบิร์ตซื้อบัล 1852วิคตอเรียลึกแนบกับสามีของเธอ และเธอจมอยู่ในภาวะซึมเศร้าหลังจากที่เขาตาย อายุ 42 ใน 1861 เธอได้สูญเสียสามีอุทิศและปรึกษาเธอเชื่อถือหลักในกิจการของรัฐ สำหรับส่วนเหลือของรัชกาลของเธอ เธอสวมสีดำจน 1860s ปลาย เธอแทบไม่ปรากฏในที่สาธารณะ ถึงแม้ว่าเธอไม่เคยที่ไม่มีกิจกรรมโต้ตอบอย่างเป็นทางการของเธอ และอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ผู้ชมกับรัฐมนตรีและผู้เข้าชมอย่างเป็นทางการของเธอ เธอถูกต่อต้านการดำเนินชีวิตสาธารณะเต็มรูปแบบเธอถูกเกลี้ยกล่อมให้เปิดรัฐสภาบุคคลใน 1866 1867 แต่เธอถูก criticised ในความเงียบสงบและค่อนข้างแข็งแกร่งพลเคลื่อนไหวพัฒนาอย่างกว้างขวางเจ็ดความพยายามทำชีวิตของวิคตอเรีย 1840 และ 1882 - ทัศนคติของเธอกล้าหาญต่อการโจมตีเหล่านี้ความนิยมของเธอแข็งแรงขึ้นมากเวลา urgings ส่วนตัวของครอบครัวและความสนใจสอพลอของเบนจามินดิสราเอลี นายกฯ ใน 1868 และ จาก 1874 ถึง 1880 ราชินีดำเนินต่อหน้าที่สาธารณะของเธอค่อย ๆในนโยบายต่างประเทศ อิทธิพลของพระราชินีในช่วงกลางปีรัชกาลของเธอโดยทั่วไปใช้ในการสนับสนุนสันติภาพและกระทบยอด ใน วิคตอเรียกดรัฐมนตรีของเธอไม่เข้าแทรกแซงในสงครามออสเตรียปรัสเซียเดนมาร์ก และจดหมายของเธอไปเยอรมันจักรพรรดิ (บุตรที่ได้แต่งงานลูกสาว) ใน 1875 ช่วยหลบหลีกสงครามฝรั่งเศส-เยอรมันสองคำถามภาคตะวันออกใน 1870s -ปัญหานโยบายของสหราชอาณาจักรต่ออาณาจักรตุรกีลดลงในยุโรป - วิคตอเรีย (ต่างจากแกลดสโตน) เชื่อว่า สหราชอาณาจักร ในขณะที่กดการปฏิรูปที่จำเป็น ควรทำนุบำรุงตุรกีนับถือเป็นป้องกันอิสระภาพของความมั่นคงกับรัสเซีย และรักษา partisanship สองครั้งเมื่อราชอาณาจักรอาจเกี่ยวข้องในสงครามความนิยมของวิคตอเรียเติบโต ด้วยความเชื่อมั่นอิมพีเรียลเพิ่มขึ้นจาก 1870s เป็นต้นไป หลังจาก Indian Mutiny ค.ศ. 1857 รัฐบาลอินเดียถูกโอนย้ายมาจาก บริษัทอินเดียตะวันออกกับมงกุฎด้วยตำแหน่งของผู้ว่าราชการทั่วไปเพื่อรอย แล้วใน 1877 วิคตอเรียกลายเป็น เอ็มเพรสของอินเดียใต้ชื่อราชผ่านรัฐบาลของดิสราเอลีในระหว่างรัชกาลของวิคตอเรียยาว ย้ายอำนาจทางการเมืองโดยตรงจากพ่อ ชุดของการกระทำให้ฐานทางเศรษฐกิจ และสังคมในรูปแบบกิจการเหล่านี้รวมอยู่ในพระราชบัญญัติปฏิรูปสอง 1867 การแนะนำการลงคะแนนลับในเนียร์ช ซึ่งทำให้ผู้ลงคะแนน โดยการติดสินบนหรือข่มขู่ pressurise และการแสดงของคนบัญญัติของ 1884 - householders และ lodgers ในมูลค่าน้อย £10 ปี ทั้งหมด และผู้ครอบครองที่ดินมูลค่า £10 ปี มีสิทธิลงคะแนนแม้นี้ปฏิเสธอำนาจของพ่อ วิคตอเรียแสดงให้เห็นว่า พระมหากษัตริย์ที่มีศักดิ์ศรีระดับสูง และที่ถูกเตรียมพร้อมแบบรายละเอียดของเมืองสามารถออกแรงมีอิทธิพลสำคัญนี้ถูกแสดง โดยเธอกาชาดระหว่างประชาและลอร์ด ระหว่างผ่าน acrimonious การกระทำ Disestablishment โบสถ์ไอริชของงแมงและพระราชบัญญัติปฏิรูป 1884มันเป็นช่วงรัชสมัยของวิคตอเรียที่เริ่มความคิดที่ทันสมัยของพระมหากษัตริย์รัฐธรรมนูญ บทบาทมีอยู่เหนือพรรคการเมือง การพัฒนา วิคตอเรียตัวไม่เสมอไม่ถือเขาถือเรา และเธอใช้โอกาสในการแสดงความคิดเห็นของเธอ บางมากประ ในส่วนตัวหลังจากพระราชบัญญัติปฏิรูปสอง 1867 และเจริญเติบโตของสองพรรค (เสรีและความคิดอนุรักษ์นิยม) ห้องของพระราชินี manoeuvre ลดน้อยลง เธออิสระในการเลือกบุคคลที่ควรครอบครองยูสเซอร์ที่ถูกจำกัดมากขึ้นใน 1880 เธอพยายาม ประสบความสำเร็จ หยุด William Gladstone - ที่เธอ disliked มากเท่าที่เธอชื่นชมดิสราเอลีและที่ นโยบายที่เธอเชื่อถือ - จากการเป็น นายกรัฐมนตรี เธอมากต้องมาร์เควส Hartington รัฐบุรุษอีกจากพรรคเสรีนิยมที่เพิ่งชนะการเลือกตั้งทั่วไป เธอไม่ได้รับวิธีการของเธอเธอเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งมากของจักรวรรดิ ซึ่งทำให้เธอใกล้ชิดทั้งดิสราเอลี และการมาร์เควสของซอลส์บ รี นายกรัฐมนตรีของเธอล่าสุดแม้ว่าหัวเก่าบางประการ - เช่นหลายครั้งเธอข้ามผู้หญิงให้ คะแนน - ในประเด็นทางสังคม เธอมีแนวโน้มที่โปรดปรานมาตรการเพื่อการปรับปรุงจำนวนมากยากจน เช่นกรรมการหมู่บ้านรอยัล เธอยังได้กุศลมากมายที่เกี่ยวข้องในการศึกษา โรงพยาบาล และพื้นที่อื่น ๆวิคตอเรียและครอบครัวเดินทางไป และได้เห็นในระดับเป็นประวัติการณ์ การปรับปรุงการขนส่งและการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคอื่นเช่นการแพร่กระจายของหนังสือพิมพ์และการประดิษฐ์ของการถ่ายภาพ วิคตอเรียได้พระมหากษัตริย์ครองราชย์ครั้งแรกใช้รถไฟ - เธอทำให้เธอเดินทางรถไฟแรกใน 1842ในปีต่อไปของเธอ เธอกลายเป็นสัญลักษณ์ของจักรวรรดิอังกฤษ ทั้งทองคำ (1887) และ Jubilees ไดมอนด์ (1897) จัดขึ้นเพื่อฉลองครบรอบปี 50 และ 60th การมอบภาคยานุวัติสารของพระราชินี ถูกทำเครื่องหมายแสดงดีและพิธีกรรมสาธารณะ โคโลเนียลประชุมโดยนายกรัฐมนตรีอาณานิคมควบคุมตนเองได้จัดขึ้นทั้งสองครั้งDespite her advanced age, Victoria continued her duties to the end - including an official visit to Dublin in 1900. The Boer War in South Africa overshadowed the end of her reign. As in the Crimean War nearly half a century earlier, Victoria reviewed her troops and visited hospitals; she remained undaunted by British reverses during the campaign: 'We are not interested in the possibilities of defeat; they do not exist.'Victoria died at Osborne House on the Isle of Wight, on 22 January 1901 after a reign which lasted almost 64 years, the longest in British history.She was buried at Windsor beside Prince Albert, in the Frogmore Royal Mausoleum, which she had built for their final resting place. Above the Mausoleum door are inscribed Victoria's words: 'farewell best beloved, here at last I shall rest with thee, with thee in Christ I shall rise again'.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิคตอเรียเกิดที่เคนซิงตันพาเลซกรุงลอนดอนวันที่ 24 พฤษภาคม 1819 เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเอ็ดเวิร์ดดยุคแห่งเคนท์ลูกชายคนที่สี่ของจอร์จที่สาม พ่อของเธอเสียชีวิตหลังคลอดของเธอและเธอก็กลายเป็นรัชทายาทเพราะสามลุงที่อยู่ข้างหน้าของเธออย่างต่อเนื่อง - จอร์จ iv เฟรเดอริดยุคแห่งยอร์คและวิลเลียม IV -. ไม่มีกฎหมายลูกที่รอดชีวิตจากพระเมตตาและมีชีวิตชีวาวิกตอเรียมีของขวัญสำหรับการวาดภาพและการวาดภาพ; การศึกษาจากผู้ปกครองที่บ้านเธอเป็นตาแหลมธรรมชาติและเก็บบันทึกประจำวันเป็นประจำตลอดทั้งชีวิตของเธอ กับการตายของวิลเลียม iv ใน 1837 เธอกลายเป็นราชินีที่อายุ 18 สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียมีความเกี่ยวข้องกับอายุของสหราชอาณาจักรของการขยายตัวอุตสาหกรรมก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาณาจักร ในการตายของเธอมันก็กล่าวว่าสหราชอาณาจักรมีอาณาจักรทั่วโลกที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยตั้ง. ในช่วงต้นของการครองราชย์ของเธอเธอได้รับอิทธิพลจากสองคนแรกของเธอนายกรัฐมนตรีลอร์ดเมลเบิร์นและสามีของเธอเจ้าชายอัลเบิร์ ซึ่งเธอแต่งงานกันในปี 1840 ทั้งสองคนสอนให้เธอมากเกี่ยวกับวิธีการที่จะปกครองใน 'ระบอบรัฐธรรมนูญ' ที่พระมหากษัตริย์มีอำนาจน้อยมาก แต่สามารถใช้อิทธิพลมาก. อัลเบิร์เอาดอกเบี้ยที่ใช้งานในศิลปะวิทยาศาสตร์การค้าและอุตสาหกรรม ; โครงการที่เขาจำได้ดีที่สุดเป็นนิทรรศการใหญ่ 1851 ผลกำไรจากการที่ช่วยสร้างพิพิธภัณฑ์เคนซิงตันใต้ที่ซับซ้อนในกรุงลอนดอน. การแต่งงานของเธอกับเจ้าชายอัลเบิร์นำลูกเก้าระหว่าง 1840 และ 1857 ส่วนใหญ่ของลูก ๆ ของเธอแต่งงานกับคนอื่น ๆ พระราชครอบครัวของยุโรป. เอ็ดเวิร์ดที่เจ็ด (เกิด 1841), อเล็กซานดแต่งงานกับลูกสาวของคริสเตียนแห่งเดนมาร์กทรงเครื่อง อัลเฟรดดยุคแห่งเอดินเบอระและโคเบิร์กและโกธา (เกิด 1844) แต่งงานกับมารีของรัสเซีย อาร์เธอร์ดยุคแห่งนอ ธ (เกิด 1850) แต่งงานกับหลุยส์มาร์กาเร็แห่งปรัสเซีย เลียวโปลด์ดยุคแห่งอัลบานี (เกิด 1853) แต่งงานกับเฮเลนแห่ง Waldeck-Pyrmont. วิกตอเรียรอยัลปริ๊น (เกิด 1840) แต่งงานกับฟรีดริชที่สามจักรพรรดิเยอรมัน อลิซ (เกิด 1843) แต่งงานกับลุดวิกที่สี่แกรนด์ดยุคแห่งเฮสส์และไรน์โดย เฮเลน่า (เกิด 1846) แต่งงานกับคริสเตียนชเลสวิก หลุยส์ (เกิด 1848) แต่งงานกับจอห์นเบดยุคที่ 9 อาร์กีย์ เบียทริ (เกิด 1857) แต่งงานกับเฮนรีแห่ง Battenberg. วิคตอเรียซื้อออสบอร์เฮ้าส์ (นำเสนอในภายหลังเพื่อประเทศชาติโดยเอ็ดเวิร์ดปกเกล้าเจ้าอยู่หัว) บนไอล์ออฟไวท์เป็นบ้านของครอบครัวในปี 1845 และอัลเบิร์ Balmoral ซื้อในปี 1852 วิคตอเรียติดอย่างมากให้กับสามีของเธอ และเธอก็จมลงไปในภาวะซึมเศร้าหลังจากที่เขาเสียชีวิตอายุ 42 ใน 1861 เธอต้องสูญเสียสามีและที่ปรึกษาหลักของเธอที่เชื่อถือได้ในกิจการของรัฐ สำหรับส่วนที่เหลือของการครองราชย์ของเธอที่เธอสวมสีดำ. จนกระทั่งช่วงปลายยุค 1860 เธอไม่ค่อยปรากฏในที่สาธารณะ; แม้ว่าเธอจะไม่เคยทอดทิ้งจดหมายอย่างเป็นทางการของเธอและยังคงให้ผู้ชมรัฐมนตรีและผู้เข้าชมอย่างเป็นทางการของเธอเธอก็เต็มใจที่จะกลับมามีชีวิตที่สาธารณะเต็มรูปแบบ. เธอได้รับการชักชวนให้เปิดรัฐสภาในคนในปี 1866 และ 1867 แต่เธอได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางสำหรับการใช้ชีวิต ในความเงียบสงบและค่อนข้างเคลื่อนไหวรีพับลิกันที่แข็งแกร่งพัฒนา. เซเว่นพยายามทำให้ชีวิตของวิกตอเรียระหว่าง 1,840 และ 1,882. - ทัศนคติที่กล้าหาญของเธอที่มีต่อการโจมตีเหล่านี้มีความเข้มแข็งอย่างมากนิยมของเธอมีเวลาที่รุกเร้าส่วนตัวของครอบครัวของเธอและความสนใจที่ประจบของเบนจามินDisraeli นายกรัฐมนตรีใน 1,868 และ 1,874-1,880 ราชินีค่อยๆกลับมาปฏิบัติหน้าที่สาธารณะของเธอ. ในนโยบายต่างประเทศที่มีอิทธิพลต่อสมเด็จพระราชินีฯ ในช่วงกลางปีของการครองราชย์ของเธอถูกนำมาใช้โดยทั่วไปเพื่อสนับสนุนสันติภาพและความสมานฉันท์ ใน 1864 วิกตอเรียกดรัฐมนตรีของเธอไม่ได้ที่จะเข้าไปแทรกแซงในปรัสเซีย-ออสเตรียเดนมาร์กสงครามและจดหมายของเธอจักรพรรดิเยอรมัน (ลูกชายได้แต่งงานกับลูกสาวของเธอ) ในปี 1875 จะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดเป็นครั้งที่สองสงครามฝรั่งเศสเยอรมัน. ในภาคตะวันออกคำถาม ในยุค 1870 - ปัญหาของนโยบายของสหราชอาณาจักรที่มีต่อตุรกีเอ็มไพร์ที่ลดลงในยุโรป - Victoria (ไม่เหมือนแกลดสโตน) เชื่อว่าสหราชอาณาจักรในขณะที่กดสำหรับการปฏิรูปที่จำเป็นควรที่จะรักษาอำนาจตุรกีเป็นป้อมปราการของความมั่นคงกับรัสเซียและรักษาสองเข้าข้าง ในช่วงเวลาที่อังกฤษอาจจะมีส่วนร่วมในสงคราม. นิยมวิกตอเรียขึ้นอยู่กับความเชื่อมั่นเพิ่มขึ้นจากจักรวรรดิยุค 1870 เป็นต้นไป หลังจากกบฏอินเดีย 1857 รัฐบาลอินเดียได้รับการถ่ายโอนจาก บริษัท อินเดียตะวันออกของพระมหากษัตริย์กับตำแหน่งของผู้ว่าราชการทั่วไปปรับเพิ่มเป็นอุปราชและใน 1877 วิคตอเรียกลายเป็นจักรพรรดินีแห่งอินเดียภายใต้ชื่อรอยัลพระราชบัญญัติผ่านโดยรัฐบาล Disraeli ของ. ในช่วง ครองราชย์นานวิกตอเรียอำนาจทางการเมืองโดยตรงย้ายออกไปจากอธิปไตย ชุดของการปฏิบัติการขยายฐานทางเศรษฐกิจและสังคมของเขตเลือกตั้ง. การกระทำเหล่านี้รวมถึงการปฏิรูปที่สองของพระราชบัญญัติ 1867; การแนะนำของการลงคะแนนลับใน 1872 ซึ่งทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกดดันผู้มีสิทธิเลือกตั้งโดยการติดสินบนหรือข่มขู่; และเป็นตัวแทนของพระราชบัญญัติชาว 1884 -. กรมและ lodgers ในมูลค่าที่พักอย่างน้อย£ 10 ปีและผู้ครอบครองที่ดินมูลค่า£ 10 ปีมีสิทธิออกเสียงลงแม้จะมีการลดลงในอำนาจกษัตริย์นี้วิกตอเรียแสดงให้เห็นว่าพระมหากษัตริย์ที่มีระดับสูงของศักดิ์ศรีและผู้ที่ถูกจัดทำขึ้นที่จะโทรายละเอียดของชีวิตทางการเมืองอาจมีอิทธิพลสำคัญ. นี้ได้แสดงให้เห็นโดยการไกล่เกลี่ยของเธอระหว่างที่สาธารณะและขุนนางในช่วงที่ผ่านแหลมคมของคริสตจักรไอริชรื้อถอนพระราชบัญญัติ 1869 และ 1884 ตามพระราชบัญญัติการปฏิรูป. มันเป็นช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียว่าความคิดที่ทันสมัยของพระมหากษัตริย์ตามรัฐธรรมนูญที่มีบทบาทที่จะยังคงสูงกว่าพรรคการเมืองเริ่มที่จะพัฒนาขึ้น แต่วิคตอเรียตัวเองไม่ได้เสมอไม่เข้าข้างและเธอโอกาสที่จะให้ความเห็นของเธอบางครั้งมากอย่างแข็งขันในภาคเอกชน. หลังจากที่การปฏิรูปที่สองการกระทำของ 1867 และการเจริญเติบโตของทั้งสองฝ่าย (เสรีนิยมและอนุรักษ์นิยม) ระบบที่ ห้องควีนส์สำหรับการซ้อมรบลดลง เสรีภาพของเธอที่จะเลือกบุคคลที่ควรดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีถูก จำกัด มากขึ้น. ในปี 1880 เธอพยายามที่ประสบความสำเร็จที่จะหยุดวิลเลียมแกลดสโตน - คนที่เธอชอบมากที่สุดเท่าที่เธอชื่นชม Disraeli และมีนโยบายที่เธอไว้ใจ - จากการเป็นนายกรัฐมนตรี เธอต้องการมากควิสแห่ง Hartington รัฐบุรุษอื่นจากพรรคเสรีนิยมซึ่งเพิ่งได้รับรางวัลจากการเลือกตั้งทั่วไป เธอไม่ได้รับทางของเธอ. เธอเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งมากของเอ็มไพร์ซึ่งทำให้เธอได้ใกล้ชิดทั้ง Disraeli และควิสแห่งซาลิสุดท้ายของเธอนายกรัฐมนตรี. แม้ว่าอนุรักษ์นิยมในบางประเด็นที่ชอบ - จำนวนมากในเวลาที่เธอศัตรูให้ผู้หญิง โหวต - ในประเด็นทางสังคมเธอแนวโน้มที่จะชอบมาตรการเพื่อปรับปรุงจำนวนมากของคนยากจนเช่นพระราชอำนาจในที่อยู่อาศัย นอกจากนี้เธอยังได้รับการสนับสนุนองค์กรการกุศลต่างๆที่เกี่ยวข้องในการศึกษาโรงพยาบาลและพื้นที่อื่น ๆ . วิกตอเรียและครอบครัวของเธอเดินทางไปและได้เห็นในระดับประวัติการณ์ขอบคุณการปรับปรุงการขนส่งและการเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคอื่น ๆ เช่นการแพร่กระจายของหนังสือพิมพ์และสิ่งประดิษฐ์ของการถ่ายภาพที่ วิคตอเรียเป็นพระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์ครั้งแรกที่ใช้รถไฟ - เธอทำให้การเดินทางรถไฟขบวนแรกของเธอใน 1842 ในปีถัดมาเธอเกือบจะกลายเป็นสัญลักษณ์ของจักรวรรดิอังกฤษ ทั้งโกลเด้น (1887) และเพชร (1897) ไบลีจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองวันครบรอบ 50 ปีและ 60 ปีของสมเด็จพระราชินีฯ เข้าที่ถูกทำเครื่องหมายด้วยการแสดงที่ยอดเยี่ยมและพิธีสาธารณะ ในโอกาสที่ทั้งสองการประชุมโคโลเนียลเข้าร่วมโดยนายกรัฐมนตรีของอาณานิคมปกครองตนเองถูกจัดขึ้น. แม้จะอายุขั้นสูงของเธอวิคตอเรียยังคงทำหน้าที่ของเธอที่จะสิ้นสุด - รวมทั้งการเข้าชมอย่างเป็นทางการไปดับลินใน 1900 สงครามโบเออร์ในแอฟริกาใต้บดบัง ปลายรัชสมัยของเธอ ในขณะที่สงครามไครเมียเกือบครึ่งศตวรรษก่อนหน้านี้วิคตอเรียทบทวนทหารและโรงพยาบาลไปเยี่ยมเธอ; เธอยังคงไม่สะทกสะท้านโดยหลีอังกฤษในช่วงการรณรงค์หาเสียงว่าเราจะไม่สนใจในความเป็นไปได้ของความพ่ายแพ้; พวกเขาไม่อยู่. วิกตอเรียเสียชีวิตที่ออสบอร์เฮ้าส์บนเกาะไวท์ใน 22 มกราคม 1901 หลังจากรัชสมัยซึ่งกินเวลานานเกือบ 64 ปีที่ผ่านมาที่ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ. เธอถูกฝังอยู่ที่วินด์เซอร์ข้างเจ้าชายอัลเบิร์ใน Frogmore รอยัลสุสาน ซึ่งเธอได้สร้างขึ้นสำหรับสถานที่พำนักสุดท้ายของพวกเขา เหนือประตูสุสานที่สลักคำวิกตอเรีย: 'อำลาที่ดีที่สุดที่รักที่นี่ที่สุดท้ายที่ผมจะได้หยุดพักอยู่กับเจ้ากับท่านในพระคริสต์ฉันจะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิกตอเรียประสูติที่พระราชวัง Kensington , ลอนดอน , วันที่ 24 พฤษภาคม 1819 เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของแห่งโมนาโก ลูกที่สี่ของ George III พ่อของเธอเสียชีวิตหลังคลอดไม่นาน และเธอก็กลายมาเป็นรัชทายาท เพราะสามลุงที่นำหน้าเธอสืบทอด - George IV , เฟรเดอริคดยุคแห่งยอร์คและ William IV - ไม่มีที่ถูกต้องเด็ก

ผู้ที่รอดชีวิต จิตใจดี และมีชีวิตชีวาวิคตอเรีย มีพรสวรรค์ในการวาดภาพและภาพวาด ; การศึกษาโดย governess ที่บ้าน เธอเป็น diarist ธรรมชาติและเก็บบันทึกปกติตลอดชีวิตของเธอ บนของพระเจ้าวิลเลียมที่ 4 ความตายใน 1837 , เธอกลายเป็นราชินีที่อายุ 18

ราชินีวิคตอเรียเกี่ยวข้องกับอังกฤษดีอายุอุตสาหกรรมขยายตัวทางเศรษฐกิจ ความก้าวหน้า และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาณาจักร เมื่อเธอตาย มันบอกว่าอังกฤษมีอาณาจักรทั่วโลกที่พระอาทิตย์ไม่เคยตั้ง

ในตอนต้นของรัชสมัยของเธอเธอได้รับอิทธิพลจากสองคนแรกของเธอนายกรัฐมนตรี ลอร์ดเมลเบิร์น และสามีของเธอ เจ้าชายอัลเบิร์ต ซึ่งเธอได้แต่งงานใน 1 , 840 . ชายทั้งสองสอนเธอเกี่ยวกับวิธีการเป็นผู้ปกครองในระบอบรัฐธรรมนูญ ' ' ที่พระมหากษัตริย์มีอำนาจน้อยมาก แต่สามารถใช้อิทธิพลมาก

ลเบิร์ต ให้ความสนใจงานด้านศิลปะ วิทยาศาสตร์ การค้า และอุตสาหกรรม โครงการที่เขาที่ดีที่สุดคือจำเป็นนิทรรศการที่ดีของ 1851 , กำไรจากที่ได้ช่วยสร้างพิพิธภัณฑ์เคนซิงตันใต้ที่ซับซ้อนในลอนดอน

การแต่งงานของเธอกับเจ้าชายอัลเบิร์ตนำเก้าคนและระหว่างค.ศ. 1840 1855 . ส่วนใหญ่ของเด็กที่เธอแต่งงานเข้าไปในครอบครัวอื่น ๆของราชวงศ์ยุโรป .

Edward VII ( เกิด 1943 ) แต่งงาน อเล็กซานดรา ลูกสาวของพระเจ้าคริสเตียนที่ 9 แห่งเดนมาร์ก อัลเฟรด ดยุคแห่งเอดินเบอระและแซ็กซ์ - โคบูร์กและโกธาของโค ( เกิด 1844 ) แต่งงานกับมารี ของรัสเซีย อาร์เธอร์ดยุคแห่งคอนน็อต ( เกิด 1850 ) แต่งงานกับหลุยส์มาร์กาเร็ตแห่งปรัสเซีย . นิโคไลแห่งเดนมาร์ก ( ประสูติ 1853 ) แต่งงานกับ เฮเลน แห่ง วาล์เดค Pyrmont .

วิกตอเรีย เจ้าหญิงรัชทายาท ( เกิดค.ศ. 1840 ) แต่งงานฟริดริชที่ 3 แห่งเยอรมันอลิซ ( เกิด 1843 ) กับลุดวิก IV , แกรนด์ดยุกแห่งเฮสส์และไรน์ . เฮเลนา ( เกิดค.ศ. ) คริสเตียนแต่งงานของชเลสวิกโฮลสไตน์ หลุยส์ ( เกิด ค.ศ. 1848 ) แต่งงานกับจอห์นแคมป์เบล , 9 ดยุคแห่งอาร์ไจล์ . เบียทริซ ( เกิดในปี 1857 ) แต่งงานกับ เฮนรี่ แห่งบัทเทนแบร์ก .

วิคตอเรียซื้อบ้านออสบอร์น ( ต่อมาเสนอให้ประเทศโดย Edward VII ) บนเกาะแห่งไวท์เป็นบ้านของครอบครัวใน 1845 ,และ Albert ซื้อ Balmoral ใน 1852 .

วิคตอเรียรู้สึกผูกพันกับเธอและสามีเธอจมอยู่ในภาวะซึมเศร้า หลังจากที่เขาเสียชีวิต อายุ 42 ใน 1861 . เธอได้สูญเสียสามีอันเป็นที่รัก ครูใหญ่ เธอไว้ใจและที่ปรึกษาในกิจการของรัฐ สำหรับส่วนที่เหลือของเธอครอบครองเธอสวมสีดำ

จนถึงปลายยุค 1860 เธอไม่ค่อยปรากฏในที่สาธารณะ แม้ว่าเธอเคยทอดทิ้งจดหมายอย่างเป็นทางการของเธอ