Strong men don't cryI JUMPED into m

Strong men don't cry
I JUMPED into my MG and drove through the night to Boston. I changed my shirt in the car before I entered the offices on State street . It was only eight O'clock in the morning, but several important-looking people were waiting to see Oliver Barrett the Third. His secretary recognized me and spoke my name into the telephone. My father did not say 'Show him in'. Instead,the door opened and he came out to meet me.
'Oliver,'he said His hair was a little greyer and his face had lost some of its colour. 'Come in,son,' he said. I walked into his office and sat down opposite him.
For a moment we looked at each other. Then he looked away, and so did I. I looked at the things on his desk: the scissors, the pen-holder, the letter-opener,the photos of my mother and me.
'How have you been,son' he asked.
'Very well,sir...Father,I need to borrow five thous'and dollars.'
He looked hard at me. 'May I know the reason' he said at last.
'I can't tell you, Father. Just lend me the money. Please.'
I felt that he didn't want to refuse, or argue with me. He wanted to give me the money, but he also wanted to...talk.
'Don't they pay you at Jonas and Marsh'
'Yes, sir.' So he knows where I work, I thought. He probably knows how much they pay me too.
'And doesn't Jennifer teach too' Well, I thought, he doesn' t know everything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนเข้มแข็งไม่ร้องไห้
ฉัน JUMPED MG และขับรถเดินทางไปบอสตันของฉัน ฉันเปลี่ยนเสื้อในรถของฉันก่อนที่ฉันป้อนสำนักงานในรัฐ มันเป็นเพียงแปดโมงเช้า แต่กำลังสำคัญหลายคนรอดู Oliver Barrett ที่สาม เลขานุการของเขารู้จักฉัน และพูดชื่อของฉันลงในโทรศัพท์ พ่อไม่ได้พูดว่า 'แสดงใน' แทนเปิดประตู และเขาออกมาเพื่อตอบสนอง me.
'Oliver เขากล่าวว่า ผมของเขามี greyer เล็กน้อย และใบหน้าของเขาก็หายไปบางสีของ 'มาใน สน เขากล่าวว่า ฉันเดินเข้าไปในสำนักงานของเขา และนั่งลงตรงข้ามเขา
ครู่เรามองกัน แล้ว เขาไปดู และนั้น เหมือนกัน ผมมองเหตุการณ์ต่าง ๆ บนโต๊ะของเขา: กรรไกร ที่ ใส่ปากกา เปิดตัวอักษร ภาพถ่ายของแม่ของฉันและฉัน
'ไรมา ซัน' เขาถาม
' ดี รัก...พ่อ ฉันจำเป็นต้องยืมดอลลาร์ thous'and 5 .'
เขาดูยากที 'ไม่ทราบว่าเหตุผล'เขากล่าวว่า ที่สุด
' ไม่บอกคุณ พ่อ เพียงยืมผมเงิน โปรด '
ผมรู้สึกว่า เขาไม่ได้ต้องการปฏิเสธ หรือทะเลาะกับฉัน เขาอยากให้ฉันเงิน แต่เขายังอยาก...พูดคุย
'ดอนไม่ได้จ่ายคุณโจนัสและมาร์ช'
' ใช่ ที่รัก' เพื่อให้เขารู้ว่าฉันทำงาน คิด เขาคงรู้ว่าพวกเขาจ่ายฉันเกินไป.
'และไม่เจนนิเฟอร์สอนเกินไป' ดี คิด เขา doesn' t รู้ทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนเข้มแข็งอย่าร้องไห้
ฉันกระโดดลงไปใน MG ของฉันและขับรถผ่านคืนไปบอสตัน ผมเปลี่ยนเสื้อของฉันอยู่ในรถก่อนที่จะเดินเข้าไปในสำนักงานในรัฐถนน มันเป็นเพียง 8:00 ในตอนเช้า แต่คนที่สำคัญมองหลายคนรอคอยที่จะเห็นโอลิเวอร์บาร์เร็ตต์ที่สาม เลขาฯ ของเขาได้รับการยอมรับฉันและพูดชื่อของฉันเป็นโทรศัพท์ พ่อของฉันไม่ได้พูด 'แสดงเขาใน' แต่ประตูที่เปิดและเขาออกมาพบฉัน
'โอลิเวอร์,' เขากล่าวว่าผมของเขาเป็นพระเกศาน้อยและใบหน้าของเขาต้องสูญเสียบางส่วนของสีของมัน 'มาลูกชาย' เขากล่าวว่า ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาและนั่งลงตรงข้ามเขา
สำหรับช่วงเวลาที่เรามองหน้ากัน จากนั้นเขาก็มองออกไปและเพื่อให้ได้ที่หนึ่งที่ผมมองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะทำงานของเขากรรไกร, ปากกาผู้ถือจดหมายเปิดภาพถ่ายของแม่และฉันของฉัน
'แค่ไหนที่คุณได้รับลูก' เขาถาม .
'ดีมากครับ ... พ่อฉันต้องขอยืมห้า thous'and ดอลลาร์.
เขามองมาที่ผมอย่างหนัก 'ฉันขอทราบเหตุผล' เขากล่าวว่าที่ผ่านมา
ผมไม่สามารถบอกคุณพ่อ เพียงแค่ให้ฉันยืมเงิน กรุณา.
ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ต้องการที่จะปฏิเสธหรือเถียงกับฉัน เขาอยากจะให้ฉันเงิน แต่เขายังต้องการที่จะพูดคุย ...
'พวกเขาไม่ได้จ่ายเงินให้คุณที่โจนัสและมาร์ช'
'ใช่ครับ. เพื่อให้เขารู้ว่าที่ผมทำงานผมคิดว่า เขาอาจจะรู้ว่าพวกเขาจ่ายเงินให้ฉันเกินไป
'และไม่เจนนิเฟอร์สอนเกินไป' ดีฉันคิดว่าเขา doesn t 'รู้ทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ชายที่เข้มแข็งไม่ร้องไห้
ฉันกระโดดเข้าไปมก. และขับรถผ่านตอนกลางคืนไปบอสตัน ฉันเปลี่ยนเสื้อในรถก่อนเข้าสำนักงาน สภาพถนน มันแค่แปดโมง แต่ที่สำคัญหลาย ๆ มองคนได้รอดูโอลิเวอร์เรตต์ ที่สาม เลขาของเขาได้รับการยอมรับฉันและพูดชื่อของฉันลงไปในโทรศัพท์ พ่อไม่ได้พูด " ให้เขาเข้ามา " แทนประตูถูกเปิดออกและเขามาเจอฉัน เขาบอกว่า 'oliver
, ผมของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยสีเทาและใบหน้าของเขาได้หายไปบางส่วนของสีของมัน . . . เข้ามา , ลูกชาย , ' เขากล่าวว่า ฉันเดินเข้าไปในสำนักงานของเขาและนั่งลงตรงข้ามกับเขา
สักครู่เรามองที่แต่ละอื่น ๆ แล้วเขาก็มองไป และฉันก็เหมือนกัน ฉันมองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะของเขา : กรรไกร , ที่ใส่ปากกา , เครื่องเปิดหนังสือ รูปถ่ายของแม่ของฉันและฉัน .
' เป็นไงบ้างลูก " เขาถาม
'very พ่อของท่าน . . . . . . ฉันต้องการเงินห้า thous'and ดอลลาร์ '
เขาดูยากที่ฉัน ผมขอทราบเหตุผล ' เขากล่าวในที่สุด .
" ไม่สามารถบอกพ่อได้ แค่ให้ฉันยืมเงิน กรุณา '
ฉันรู้สึกว่า เขาไม่อยากปฏิเสธ หรือเถียงกับผม เขาต้องการให้ฉันเงิน แต่เขาก็อยากจะ . . . . . . . พูดคุย .
ห้ามพวกเขาจ่ายคุณโจนัสและบึง '
" ครับ' เพื่อให้เขารู้ว่าที่ฉันทำ ฉันคิด เขาอาจจะรู้วิธีมากพวกเขาจะจ่ายให้ฉันด้วย
และไม่เจนนิเฟอร์สอนด้วย ' ฉันคิดว่า เขาไม่ได้รู้ทุกสิ่ง .