Next second, as if a drop of water

Next second, as if a drop of water had fallen into hot oil, tens of fur balls began to jump with frenzy. The way they jumped was exactly like a bouncing basketball, but their size was much smaller. The fur balls were terrified out of their wits, madly scrambling and escaping in the direction opposite to Yi Longlong.

Yi Longlong was scared silly. This was her first time seeing live animals in the forest. The opposing party had such a powerful reaction, that without thinking much and not managing to see how the fur balls reacted, she immediately turned around and escaped in the opposite direction.

Fur balls: “JII JII JII JII JII JII!”

Yi Longlong: “AAAAAAHHHHHHHH!”

…

That was the furthest she had ever gone from the forest, but regardless of how far she travelled, she will always end up returning to that lake where she was birthed. She didn’t know why, she has an intriguing sense, as if it was an instinct flowing within her blood. That instinct told her, that the places nearby the lake were the safest for her.

The only animal around was herself. With the lake at the center, the massive woods surrounding was her territory.

In the end, she settled down by the lake, and also placed a small wooden plank by the side of the little house she made. It was used to calculate the dates in this world. Initially she used grass knots as records. When the claws become more strong and hard, she will use her nails and make a carving on the wood, recording the number of days since she has arrived in this world.

Ten days, twenty days, thirty days, a hundred days, two hundred days, three hundred days. Sixty-seven full tallies were clustered together on the wooden plank.

Facing each day full of joy and hopefulness, she did not feel this life was boring at all. Being able to jump and eat and sleep and laugh aloud, and not once falling sick or injured, with such a healthy body, Yi Longlong almost awoke from laughing in her dreams.

She was always leading a calm life, all the way till the three hundredth day when a person intruded Yi Longlong’s territory. He broke the silence of the forest, and also interrupted her peace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถัดไป ที่สอง เป็นถ้าของหยดน้ำได้ลดลงในน้ำมันร้อน นับหมื่นลูกขนเริ่มกระโดด ด้วยความตื่นเต้น วิธีพวกเขากระโดดเหมือนบาสเกตบอลใหญ่ แต่ขนาดเล็กกว่ามาก ลูกขนได้กลัวจากปัญญาของพวกเขา นักแปลง และหลบหนีในทิศทางตรงข้ามกับ Longlong ยี่Yi Longlong ถูกกลัวโง่ นี้เป็นครั้งแรกของเธอที่เห็นสัตว์มีชีวิตในป่า ดังกล่าวมีประสิทธิภาพปฏิกิริยา ว่า โดยไม่ต้องคิดมากและไม่ได้จัดการเพื่อดูวิธีปฏิกิริยาลูกขน เธอทันทีหัน และหนีไปในทิศทางตรงข้ามฝ่ายตรงข้ามได้ขนลูก: "JII JII JII JII JII JII "Yi Longlong: "AAAAAAHHHHHHHH"…นั่นคือการหยั่งเธอเคยหายไปไหน จากป่า แต่ ว่าเธอเดินทางไกลเท่าไร เธอมักจะจบลงทะเลสาบที่เธอถูก birthed เธอไม่ทราบว่าทำไม เธอมีความรู้สึกที่น่าสนใจ เป็นถ้ามันเป็นสัญชาตญาณการไหลภายในเลือดของเธอ สัญชาตญาณที่บอกเธอ ว่า สถานใกล้เคียงทะเลสาบเป็นที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอสัตว์เท่านั้นรอบตัวเองได้ ด้วยทะเลสาบที่ศูนย์ ใหญ่ป่าโดยรอบเป็นดินแดนของเธอในสุด เธอลง โดยทะเลสาบ และยัง วางแผ่นกระดานไม้ขนาดเล็กข้างบ้านเล็ก ๆ ที่เธอทำ มันถูกใช้เพื่อคำนวณวันที่ในโลกนี้ ตอนแรกเธอใช้หญ้านอตเป็นระเบียน เมื่อเล็บจะแข็ง และแข็งแกร่งมากขึ้น เธอจะใช้เล็บของเธอ และทำให้การแกะสลักบนไม้ บันทึกจำนวนวันตั้งแต่เธอมาถึงแล้วในโลกนี้วันสิบ ยี่สิบวัน 30 วัน ร้อยวัน สองร้อยวัน สามร้อยวัน หกสิบเจ็ดนับเต็มมีคลัสเตอร์กันบนกระดานไม้หันละวันเต็มของ hopefulness เธอจึงไม่รู้สึกชีวิตนี้น่าเบื่อเลย ความสามารถในการกระโดด และกิน และนอน และหัวเราะออกเสียง และไม่เคยล้มป่วย หรือบาด เจ็บ ด้วยเช่นสุขภาพร่างกาย Yi Longlong เกือบตื่นขึ้นจากหัวเราะในความฝันของเธอนอกจากนี้เธอเสมอถูกนำชีวิตสงบ ไปจนถึงสามวันหนึ่งร้อยเมื่อบุคคล intruded Yi Longlong อาณาเขต เขายากจนความเงียบของป่า และยัง ขัดจังหวะเธอสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่สองถัดไปเช่นถ้าหยดน้ำได้ลดลงลงในน้ำมันร้อนหลายสิบลูกขนเริ่มที่จะกระโดดด้วยความตื่นเต้น วิธีที่พวกเขาเพิ่มขึ้นเป็นเหมือนกับบาสเกตบอลใหญ่ แต่ขนาดของพวกเขาคือมีขนาดเล็กมาก ลูกขนกลัวออกจากปัญญาของพวกเขาอย่างบ้าคลั่งหนีและหลบหนีไปในทิศทางที่ตรงข้ามกับยี่ Longlong. ยี่ Longlong กลัวโง่ นี่เป็นครั้งแรกของเธอเห็นสัตว์ที่มีชีวิตอยู่ในป่า ฝ่ายตรงข้ามได้เช่นปฏิกิริยาที่มีประสิทธิภาพโดยไม่ต้องคิดมากและไม่ได้จัดการเพื่อดูว่าลูกขนปฏิกิริยาเธอหันทันทีไปรอบ ๆ และหลบหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม. ลูกขน "JII JII JII JII JII JII!" ยี่ Longlong: "AAAAAAHHHHHHHH!" ... นั่นคือไกลเธอเคยหายไปจากป่า แต่ไม่คำนึงถึงวิธีการที่เธอเดินทางไกลเธอมักจะจบลงด้วยการกลับไปที่ทะเลสาบที่ซึ่งเธอได้ให้กำเนิด เธอไม่ได้รู้ว่าทำไมเธอมีความรู้สึกรักราวกับว่ามันเป็นสัญชาตญาณไหลภายในเลือดของเธอ สัญชาตญาณที่บอกเธอว่าสถานที่ใกล้เคียงทะเลสาบเป็นที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ. สัตว์เท่านั้นรอบเป็นตัวเอง ด้วยทะเลสาบที่ศูนย์, ป่าขนาดใหญ่โดยรอบเป็นดินแดนของเธอ. ในท้ายที่สุดเธอนั่งลงด้วยทะเลสาบและยังวางไม้กระดานไม้ขนาดเล็กโดยด้านข้างของบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอทำ มันถูกใช้ในการคำนวณวันที่ในโลกนี้ ตอนแรกเธอใช้นอตหญ้าเป็นระเบียน เมื่อกรงเล็บแข็งแรงมากขึ้นและยากที่เธอจะใช้เล็บของเธอและทำให้แกะสลักไม้การบันทึกจำนวนวันตั้งแต่เธอได้มาถึงในโลกนี้. สิบวันยี่สิบวัน, สามสิบวันร้อยวันสองร้อย วันที่สามร้อยวัน หกสิบเจ็ดนับเต็มรูปแบบรวมกลุ่มกันอยู่ร่วมกันในไม้กระดาน. หันหน้าไปในแต่ละวันเต็มไปด้วยความสุขและความหวังเธอไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตนี้น่าเบื่อที่ทุกคน ความสามารถในการกระโดดและกินและการนอนหลับและหัวเราะออกมาดัง ๆ และไม่เคยล้มป่วยหรือได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นร่างกายที่แข็งแรงยี่ Longlong เกือบตื่นขึ้นมาจากการหัวเราะในความฝันของเธอ. เธอก็มักจะนำชีวิตสงบตลอดทางจนถึงสาม วันร้อยเมื่อคนบุกเข้าไปในดินแดนของยี่ Longlong เขาทำลายความเงียบของป่าและยังขัดจังหวะความสงบสุขของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วินาทีต่อมา เหมือนน้ำหยดลงในน้ำมันร้อน นับลูกขนเริ่มกระโดดด้วยความเมามัน วิธีที่พวกเขากระโดดได้เหมือนแสงบาสเกตบอล แต่ขนาดมีขนาดเล็กมาก ขนลูกกลัวออกจากหนทางของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง แปลงและวิ่งหนีไปในทิศทางที่ตรงข้ามกับอี longlong .ยี longlong กลัวโง่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่า ฝ่ายตรงข้ามมีปฏิกิริยาที่มีประสิทธิภาพโดยไม่คิดมาก และไม่ได้จัดการเพื่อดูว่าขนลูกต่อต้าน ทันทีที่เธอหันไปรอบ ๆและหนีไปในทิศทางตรงกันข้ามลูกบอลขนสัตว์ : " จีจีจีจีจีจี ! "ยี longlong AAAAAA : " อ่า ". . . . . . .ที่ไกลที่สุดที่เธอเคยหายไปจากป่า แต่ไม่ว่าไกลแค่ไหนเธอเดินทาง เธอมักจะสิ้นสุดขึ้นกลับไปที่ทะเลสาบที่ถูกสร้าง . เธอไม่ได้รู้ว่าทำไม เธอมีความรู้สึกคิดไม่ซื่อ ราวกับว่ามันเป็นสัญชาตญาณที่ไหลภายในเลือดของเธอ สัญชาตญาณที่บอกให้เธอไป สถานที่ใกล้เคียง ทะเลสาบเป็นที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับนางสัตว์รอบเท่านั้นคือตัวเธอเอง กับทะเลสาบที่ศูนย์ใหญ่ป่าล้อมรอบเป็นอาณาเขตของเธอในที่สุด เธอก็สงบลงด้วยทะเลสาบและยังวางแผ่นไม้เล็ก ๆข้างเรือนเล็กของเธอ มันถูกใช้เพื่อคำนวณวันที่ในโลกนี้ ในตอนแรก เธอใช้หญ้าปมเป็นระเบียน เมื่อกรงเล็บแข็งแกร่งขึ้น และ หนัก เธอจะใช้เล็บของเธอและให้แกะสลักบนไม้ , บันทึกจำนวนวันตั้งแต่เธอได้เข้ามาในโลกนี้10 วัน , 20 วัน , 30 วัน ร้อยวัน สองร้อยวัน สามร้อยวัน หกสิบเจ็ดเต็ม นับเป็นกระจุกรวมตัวกันบนพื้นกระดานไม้ซึ่งแต่ละวันเต็มไปด้วยความสุขและความหวัง เธอไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตนี้มันน่าเบื่อเลย ความสามารถในการกระโดด และ กิน และนอน และหัวเราะออกมา และเมื่อป่วยหรือได้รับบาดเจ็บเช่นสุขภาพร่างกาย ยี longlong เกือบตื่นหัวเราะในความฝันของเธอเธอมักจะนำความสงบในชีวิต มาจนถึงสามร้อยวันเมื่อคนบุกรุกดินแดนของยี longlong . เขาทำลายความเงียบของผืนป่า และรบกวนความสงบสุขของเธอ