ptimize the system but to compute t

ptimize the system but to compute the percentage of time that
demands are met. The optimization of suchfinite-production-rate
systems has been considered by a number of subsequent authors
(e.g.,Hu, 1995; Moinzadeh and Aggarwal, 1997; Liu and Cao, 1999;
Abboud, 2001).
Parlar and Berkin (1991)introduce the first of a series of models
that incorporate supply disruptions into classical inventory models.
They study the EOQD: an EOQ-like system in which the supplier
experiences intermittent failures. Demands are lost if the retailer has
insufficient inventory to meet them during supplier failures. The
retailer follows a zero-inventory ordering (ZIO) policy. Their cost
function was shown to be incorrect in two respects by Berk and
Arreola-Risa (1994), who propose a corrected cost function. It is their
function that we approximate in this paper.
Weiss and Rosenthal (1992)derive the optimal ordering quan-tity for a similar EOQ-based system in which a disruption to either
supply or demand is possible at a single point in the future. This
point is known but the disruption duration is random.Parlar and
Perry (1995)extend the EOQD by relaxing the ZIO assumption, by
making the time between order attempts a decision variable
(assuming a non-zero cost to ascertain the state of the supplier),
and by considering both random and deterministic yields. (The ZIO
assumption was also considered byBielecki and Kumar (1988),
who found that, under certain modeling assumptions, a ZIO policy
may be optimal even in the face of supply disruptions, countering
the common view that if any uncertainty exists, it is optimal to
hold some safety stock to buffer against it.)Parlar and Perry (1996)
consider the EOQD with one, two, or multiple suppliers and non-zero reorder points. They show that if the number of suppliers is
large, the problem reduces to the classical EOQ. The suppliers are
non-identical with respect to reliability but identical with respect
to price, so as long as at least one supplier is active, the retailer
does not care which one it orders from.Gürler and Parlar (1997)
generalize the two-supplier model by allowing more general
failure and repair processes. They present asymptotic results for
large order quantities.Skouri et al. (2014)discuss an EOQ model in
which entire batches must be discarded due to defects, and they
draw analogies between their model and the EOQD.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ptimize ระบบแต่การคำนวณเปอร์เซ็นต์ของเวลาที่ตรงตามความต้องการ การเพิ่มประสิทธิภาพของ suchfinite--อัตราการผลิตระบบได้รับการพิจารณาตามจำนวนผู้เขียนต่อ ๆ ไป(e.g.,Hu, 1995 Moinzadeh และ Aggarwal, 1997 หลิวและ Cao, 1999Abboud, 2001)Parlar และ Berkin (1991) แนะนำครั้งแรกของชุดแบบจำลองที่รวมหยุดชะงักซัพพลายเป็นแบบจำลองสินค้าคงคลังที่คลาสสิกพวกเขาเรียน EOQD: เป็นระบบเหมือน EOQ ที่ซัพพลายเออร์ประสบความล้มเหลวที่ไม่ต่อเนื่อง ความต้องจะหายไปถ้ามีผู้จัดจำหน่ายสินค้าคงคลังไม่เพียงพอเพื่อตอบสนองพวกเขาระหว่างความล้มเหลวของผู้จัดจำหน่าย ที่ตัวแทนจำหน่ายดังต่อไปนี้นโยบายสินค้าคงคลังเป็นศูนย์สั่ง (ZIO) ต้นทุนของพวกเขาฟังก์ชันที่แสดงจะไม่ถูกต้องประการที่สอง โดยงานกระบี่เบิก และArreola-สะ (1994), ผู้เสนอฟังก์ชันต้นทุนแก้ไข มันเป็นของพวกเขาฟังก์ชันที่เราประมาณการในเอกสารนี้มีร์และโรเซนธอล (1992) ที่ดีที่สุดสั่งควน-tity คล้าย EOQ ตามระบบที่ได้รับทรัพยการอย่างใดอย่างหนึ่งอุปสงค์หรืออุปทานได้ที่จุดเดียวในอนาคต นี้รู้จักจุด แต่ระยะเวลาทรัพยเป็นสุ่มParlar และเพอร์รี (1995) ขยาย EOQD อัสสัมชัญ ZIO ผ่อนคลายด้วยทำให้เวลาระหว่างสั่งพยายามตัวแปรตัดสินใจ(สมมติว่าถึงตรวจสถานะของผู้จัดจำหน่ายที่ต้นทุนไม่ใช่ศูนย์),และโดยพิจารณาสุ่ม และ deterministic ก่อให้เกิด (ZIOอัสสัมชัญยังถือว่าเป็น byBielecki และ Kumar (1988),ที่พบว่า ภายใต้สมมติฐานบางโมเดล นโยบาย ZIOอาจจะเหมาะสมที่สุดแม้หน้าหยุดชะงักจัดหา การต่อต้านทั่วไปดูที่มีความไม่แน่นอนใด ๆ ควรจะค้างสต็อกปลอดภัยบางเพื่อบัฟเฟอร์กับมัน)Parlar และเพอร์รี (1996)พิจารณา EOQD หนึ่ง สอง หรือหลายซัพพลายเออร์ และจุดสั่งซื้ออีกครั้งหนึ่ง ก็แสดงว่าถ้ามีจำนวนซัพพลายเออร์ขนาดใหญ่ ลดปัญหาการ EOQ คลาสสิก เป็นซัพพลายเออร์ไม่มีเหมือนกันกับความน่าเชื่อถือแต่ที่เหมือนกันด้วยความเคารพกับราคา ดังนั้นเป็นเวลานานเป็นผู้ที่ใช้งานอยู่ ผู้จัดจำหน่ายไม่ดูแลไม่ใดจะสั่งGürler และ Parlar (1997)ทั่วไปจำหน่าย 2 รูปแบบ โดยให้เพิ่มเติมกระบวนการล้มเหลวและการซ่อมแซม พวกเขามีผล asymptoticปริมาณสั่งซื้อจำนวนมากSkouri et al. (2014) กล่าวถึงแบบจำลอง EOQ ในชุดงานทั้งหมดที่ต้องยกเลิกเนื่องจากข้อบกพร่อง และพวกเขาวาด analogies ระหว่างรุ่นของพวกเขาและ EOQD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ptimize ระบบ แต่เพื่อหาค่า ร้อยละ ของเวลาที่
ต้องการพบ การเพิ่มประสิทธิภาพของระบบอัตรา
การผลิต suchfinite ได้รับการพิจารณาโดยจำนวนของผู้ที่ตามมา
( เช่น Hu , 1995 ; และ moinzadeh s , 1997 ; Liu Cao , 1999 ;
เอิปบูด , 2001 ) .
Parlar และ เบอร์กิ้น ( 1991 ) แนะนำชุดแรกของรุ่น
ที่รวมการหยุดชะงักจัดหาในตัวแบบสินค้าคงคลังคลาสสิก
พวกเขาศึกษา eoqd : กรงเล็บเหมือนระบบที่ซัพพลายเออร์
ประสบการณ์ความล้มเหลวต่อเนื่อง . ความต้องการจะหายไปถ้าร้านค้าปลีกที่มี
สินค้าคงคลังไม่เพียงพอที่จะตอบสนองพวกเขาในระหว่างผู้ล้มเหลว
ร้านค้าปลีกตามศูนย์การสั่งซื้อพัสดุ ( zio ) นโยบาย ค่าใช้จ่ายของพวกเขา
หน้าที่คือแสดงไม่ถูกต้องใน 2 ประการโดย Berk และ
arreola ริสะ ( 1994 ) ที่เสนอการแก้ไขฟังก์ชันต้นทุน . มันคือฟังก์ชันที่เราประมาณในกระดาษ
.
ไวส์โรเซนธาล ( 1992 ) และได้รับที่ดีที่สุดสั่งซื้อเฉวียน tity เป็นกรงเล็บที่คล้ายกันตามระบบที่หยุดชะงักเหมือนกัน
จัดหาหรือความต้องการเป็นไปได้ที่จุดเดียวในอนาคต นี้
จุดที่เป็นที่รู้จักกัน แต่ระยะเวลาการสุ่ม Parlar และ
เพอร์รี่ ( 1995 ) ขยาย eoqd โดย zio อัสสัมชัญ ผ่อนคลาย โดยให้เวลาระหว่างความพยายาม

เพื่อการตัดสินใจ ( สมมติว่าตัวแปรที่ไม่ใช่ศูนย์ต้นทุน เพื่อตรวจสอบสถานะของผู้ผลิต )
และพิจารณาผลผลิตทั้งแบบ deterministic . ( zio
สมมติฐานยังถือว่า bybielecki กับคูมาร์ ( 1988 ) ,
ที่พบว่าภายใต้สมมติฐานแบบแน่นอน zio นโยบาย
อาจจะเหมาะสมที่สุด แม้ในหน้าของการหยุดชะงักอุปทาน countering
ดูร่วมกันว่าหากความไม่แน่นอนใด ๆที่มีอยู่มันเป็นที่ดีที่สุด

ถือบางตู้หุ้น กับมัน ) Parlar กับเพอร์รี่ ( 1996 )
พิจารณา eoqd หนึ่ง สอง หรือ ซัพพลายเออร์หลายและจุดสั่งซื้อใหม่ไม่เป็น . พวกเขาแสดงให้เห็นว่า ถ้าจำนวนของซัพพลายเออร์เป็น
ขนาดใหญ่ปัญหาลดเพื่อนำคลาสสิก ซัพพลายเออร์เป็น
ไม่เหมือนกันด้วยความเคารพความน่าเชื่อถือแต่เหมือนกัน ด้วยความเคารพ
ราคาตราบใดที่อย่างน้อยหนึ่งซัพพลายเออร์อยู่ ร้านค้าปลีก
ไม่สนอันไหนมันสั่งจาก ก. และ rler ü Parlar ( 1997 )
อนุมานสองซัพพลายเออร์รุ่น โดยให้กระบวนการความล้มเหลวทั่วไป
เพิ่มเติมและซ่อมแซม . พวกเขานำเสนอผลเฉลี่ยสำหรับ
ปริมาณการสั่งซื้อขนาดใหญ่ skouri et al . ( 2014 ) กล่าวถึงการนำรูปแบบ
ซึ่งชุดทั้งหมดจึงเป็นเพราะข้อบกพร่องและพวกเขา
วาดใช้ระหว่างพวกเขาและรูปแบบ eoqd .