And by the way, remember, don't loo

And by the way, remember, don't look over there at that art­ stay right here with what I'm telling you about what's going on in your brain. This inner conflict duplicates the battle a kid fights when her mind wants to wander away from her math homework, to check for texts from her BFF.
Test high school students for their natural talent in math and you'll find a spread: some kids are pretty terrible, many are merely not so good, and 10 percent or so show great potential. Take that top 10 percent and track them as they go through a tough math class for a year; most will get top grades. But contrary to predic­ tions, a portion of these high-potential students will fare poorly.
Now give each of the math students a device that buzzes at random times through the day and asks them to rate their mood at that moment. If they happen to be working on math, those who did well will report being in a positive mood far more often than being in an anxious one. But those who do poorly will report the reverse: about five times more anxious episodes than pleasant episodes.That ratio holds a secret of why those with great potential for learning can sometimes end up floundering. Attention, cognitive science tells us, has a limited capacity: working memory creates a bottleneck that lets us hold just so much in mind at any given moment (as we saw in chapter 1). As our worries intrude on the limited capacity of our attention, these irrelevant thoughts shrink the bandwidth left for, say, math.
The ability to notice that we are getting anxious and to take steps to renew our focus rests on self-awareness. Such meta­ cognition lets us keep our mind in the state best suited for the task at hand, whether algebraic equations, following a recipe, or haute couture. Whatever our best talents may be, self-awareness will help us display them at their peak.Of the many nuances and varieties of attention, two matter greatly for self-awareness. Selective attention lets us focus on one target and ignore everything else. Open attention lets us take in information widely in the world around us and the world within us, and pick up subtle cues we'd otherwise miss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วจำไว้ว่า อย่าดูตรงนั้นเลยองศิลปะอยู่ที่นี่กับสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสมองของคุณ ความขัดแย้งนี้ซ้ำกันต่อสู้เด็กต่อสู้เมื่อจิตใจของเธอต้องการที่จะเดินออกไปจากบ้านคณิตศาสตร์ของเธอเพื่อตรวจสอบจาก BFF ของเธอข้อความ
ทดสอบนักเรียนมัธยมปลาย สำหรับความสามารถของธรรมชาติในทางคณิตศาสตร์และคุณจะพบการแพร่กระจาย :เด็กบางคนเป็นค่อนข้างน่ากลัวมากแต่ไม่ค่อยดี และร้อยละ 10 หรือเพื่อแสดงศักยภาพ ไปที่ด้านบน 10 เปอร์เซ็นต์ และติดตามพวกเขาไปเรียนคณิตศาสตร์ที่ยากสำหรับปี ส่วนใหญ่จะได้คะแนนสูงสุด แต่ขัดกับ predic องยินดีด้วย ส่วนนักเรียนที่มีศักยภาพสูงเหล่านี้จะเดินทางไม่ดี
ตอนนี้ให้แต่ละของคณิตศาสตร์นักเรียน อุปกรณ์ที่กดสุ่มเวลาผ่านวันและขอให้พวกเขาให้คะแนนของอารมณ์ในขณะนั้น ถ้าพวกเขาเกิดขึ้นที่จะทำงานในคณิตศาสตร์ ผู้ทำดีจะรายงานอยู่ในอารมณ์บวกมากขึ้นมักจะมากกว่าการเป็นกังวล . แต่คนที่ทำไม่ดีจะรายงานกลับประมาณห้าครั้งมากกว่ากังวลเอพเอพรื่นรมย์ที่อัตราส่วนกำความลับของเหตุผลเหล่านั้น มีศักยภาพที่ดีสำหรับการเรียนรู้ บางครั้งสามารถท้ายย่ำแย่ ความสนใจวิทยาศาสตร์บอกเรา มีความจุที่ จำกัด การทำงานหน่วยความจำสร้างคอขวดที่ให้เราถือมากในจิตใจในขณะใดก็ตาม ( ตามที่เราเห็นในบทที่ 1 ) ขณะที่ความกังวลของเราก้าวก่ายในขีดจำกัดของความสนใจของเราความคิดที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้ลดแบนด์วิดธ์เหลือให้พูดเลข
ความสามารถที่จะทราบว่าเราได้รับกังวลและจะใช้ขั้นตอนเพื่อเปลี่ยนโฟกัสของเราอยู่บนตนด้วย เช่น อภิปัญญาช่วยให้เราเก็บองจิตใจของเราอยู่ในสถานะที่ดีที่สุดเหมาะสำหรับงานในมือ ไม่ว่าจะเป็นสมการพีชคณิต ตามสูตร หรือ HAUTE COUTURE . ไม่ว่าความสามารถที่ดีที่สุดของเราอาจจะความตระหนักในตนเองจะช่วยให้เราแสดงพวกเขาที่จุดสูงสุดของพวกเขา ความแตกต่างมากและความหลากหลายของความสนใจ สองเรื่องนี้มาก สำหรับตนด้วย เลือกสนใจให้เรามุ่งเน้นที่เป้าหมายหนึ่ง และไม่สนใจทุกอย่าง เปิดความสนใจให้เราเก็บข้อมูลกันอย่างแพร่หลายในโลกรอบตัวเราและโลกภายในเรา และรับบางคิวเราจะมิฉะนั้นคุณ