because he was himself the quietest

because he was himself the quietest of his brood of brothers, growing only more
silent over the years, becoming so taciturn that one had to wonder whether he’d
taken an oath of silence. He was tall and gaunt, with an angular face lit by overcast,
sky-blue eyes and etched with a cloud-white beard.
Like all of his ancestors in the Netherlands, Michael was a dairy farmer, though
he’d once thought he might choose a different path. He’d studied tropical agri-
culture to “save the world.” He never ended up working in the plantations of trop-
ical nations, but he did make it out of the thirty-mile patch of the Netherlands in
which his forefathers had passed the last four centuries, and in which Michael pre-
dicted that his four brothers and their descendants may pass the next four cen-
turies, anchored there on that spot of land like mountains until eternity.
A few years into their marriage, Michael and Irene Miller* moved to Canada, to
the two-story brick-and-wood house they continued to reside in today. They farmed
the conventional way for their first ten years in the country, until Irene—whose hair
had then, in winters, roared red like saffron, and in summers melted into the coral
color of a setting sun—had an idea that radically altered their circumstances. She
noticed that organic, a movement that started sputteringly after World War II as a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพราะเขาเองเงียบที่สุดของเขาคอกพี่น้อง การเจริญเติบโตมากขึ้นเท่านั้น ปี กลายเป็นขรึมอย่างประหลาดว่า หนึ่งมีการสงสัยว่า เขาจะเงียบ นำคำสาบานของความเงียบ เขาก็สูง และ อนต์ การหันหน้ามุมแสงครึ้ม ตาฟ้า และสลัก ด้วยหนวดเคราสีขาวเมฆ เช่นทั้งหมดบรรพบุรุษของพระองค์ในประเทศเนเธอร์แลนด์ ไมเคิลก็เกษตรกรโคนม แม้ว่า เขาได้เคยคิดว่า เขาอาจเลือกเส้นทางอื่นได้ เขาได้ศึกษาเกษตรเขตร้อน- วัฒนธรรมการ "บันทึกโลก" เขาไม่เคยสิ้นสุดการทำงานในสวนของ trop- ประชาชาติ ical แต่เขาไม่ทำให้มันออกจากแพทช์สามสิบไมล์ของเนเธอร์แลนด์ใน ซึ่งบรรพบุรุษของเขาได้ผ่านสี่ล่าสุดศตวรรษ และไมเคิลซึ่งก่อน dicted ว่า พี่น้องทั้งสี่ของเขาและลูกหลานของพวกเขาอาจส่งไปสี่ cen- turies ยึดที่จุดที่ดินมีชอบภูเขาจนชั่วนิรันดร์ กี่ปีแต่งงานของพวกเขา ไมเคิลและ Irene มิลเลอร์ * ย้ายไปแคนาดา เพื่อ บ้านอิฐ และไม้สองชั้นที่พวกเขายังคงอยู่ในวันนี้ พวกเขาพืช แบบดั้งเดิมสำหรับสิบปีในประเทศ จนถึงไอรีน — ผม ได้แล้ว ในฤดูหนาว คำราม เช่นหญ้าฝรั่น และ ในช่วงฤดูร้อนละลายเป็นปะการังสีแดง สีของดวงอาทิตย์ซึ่งมีความคิดที่รุนแรงเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของพวกเขา เธอ สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่อินทรีย์ ที่เริ่ม sputteringly หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองเป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะเขาเป็นตัวเองเงียบของลูกของเขาพี่น้องที่เติบโตมากขึ้นเท่านั้น
เงียบกว่าปีที่กลายเป็นดังนั้นขรึมที่หนึ่งต้องสงสัยว่าเขาจะ
นำคำสาบานของความเงียบ เขาสูงและผอมแห้งด้วยใบหน้าเชิงมุมไฟโดยครึ้ม
ดวงตาสีฟ้าและแกะสลักที่มีเคราสีขาวเมฆ.
ชอบทุกบรรพบุรุษของพวกเขาในประเทศเนเธอร์แลนด์, ไมเคิลเป็นชาวนานมแม้ว่า
ครั้งหนึ่งเขาเคยต้องการคิดว่าเขาอาจ เลือกเส้นทางที่แตกต่าง เขาต้องการศึกษาเกษตรเขตร้อน
วัฒนธรรมที่จะ "ช่วยโลก." เขาไม่เคยจบลงด้วยการทำงานในสวน trop-
ประเทศ iCal แต่เขาไม่ให้มันออกมาจากแพทช์สามสิบไมล์ของเนเธอร์แลนด์ใน
ซึ่งบรรพบุรุษของเขาได้ผ่าน ช่วงสี่ศตวรรษและในการที่ไมเคิลก่อน
บ่อยๆว่าพี่น้องของเขาสี่และลูกหลานของพวกเขาอาจจะผ่านอีกสี่ cen-
turies ทอดสมอมีในจุดของที่ดินเช่นภูเขาจนนิรันดร์.
ไม่กี่ปีในการแต่งงานของพวกเขาไมเคิลและไอรีน มิลเลอร์ * ย้ายไปอยู่แคนาดาเพื่อ
สองชั้นบ้านอิฐและไม้พวกเขายังคงอาศัยอยู่ในวันนี้ พวกเขาทำไร่ไถนา
ด้วยวิธีธรรมดาเป็นเวลาสิบปีแรกของพวกเขาในประเทศจน Irene-ซึ่งผม
มีแล้วในฤดูหนาวคำรามสีแดงเหมือนสีเหลืองและในช่วงฤดูร้อนละลายลงไปในปะการัง
สีของดวงอาทิตย์มีความคิดการตั้งค่าที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงของพวกเขา พฤติการณ์ เธอ
สังเกตเห็นว่าอินทรีย์การเคลื่อนไหวที่เริ่มต้น sputteringly หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองเป็น