Then they went from jeweler to jewe

Then they went from jeweler to jeweler, searching for a necklace like the other, consulting their memories, sick both of them with chagrin and with anguish.
They found, in a shop at the Palais Royal, a string of diamonds which seemed to them exactly like the one they looked for. It was worth forty thousand francs. They could have it for thirty-six.
So they begged the jeweler not to sell it for three days yet. And they made a bargain that he should buy it back for thirty-four thousand francs in case they found the other one before the end of February.
Loisel possessed eighteen thousand francs which his father had left him. He would borrow the rest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แล้วพวกเขาก็เดินออกมาจากอัญมณีเพชรพลอยที่จะหาสร้อยคออื่น ๆ เช่นการให้คำปรึกษาความทรงจำของพวกเขาป่วยทั้งสองของพวกเขาด้วยความผิดหวังและความเจ็บปวด
พวกเขาพบว่าในร้านที่ Palais Royal สตริงของเพชรซึ่งดูเหมือนจะพวกเขาว่า เหมือนหนึ่งที่พวกเขามองหา มันก็คุ้มสี่หมื่นฟรังก์ พวกเขาสามารถมีได้สำหรับสามสิบหก
ดังนั้นพวกเขาจึงขอร้องให้เพชรพลอยไม่ได้ที่จะขายมันเป็นเวลาสามวันยัง และพวกเขาทำให้การต่อรองราคาที่เขาควรจะซื้อมันกลับมา 34,000 ฟรังก์ในกรณีที่พวกเขาพบว่าคนอื่น ๆ ก่อนที่จะสิ้นเดือนกุมภาพันธ์
Loisel มีหนึ่งหมื่นแปดพันฟรังก์ซึ่งพ่อของเขาได้ทิ้งเขาไป เขาจะกู้ส่วนที่เหลือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วพวกเขาไปจาก jeweler อัญมณี หาสร้อยคอเหมือนคนอื่นๆ ให้ความทรงจำ ป่วยทั้งคู่กับความผิดหวังและความเจ็บปวด .
ที่พวกเขาพบในร้าน Palais Royal , สตริงของเพชรซึ่งดูเหมือนพวกเขาเหมือนที่พวกเขามองสำหรับ มันเป็นมูลค่าสี่สิบพันฟรังซ์ พวกเขาได้มันมา 36 .
จึงขอร้องให้ jeweler ไม่ขายมัน 3 วันเลย และพวกเขาต่อรองว่าเขาควรจะซื้อมันกลับมา 34 พันฟรังก์ ถ้าพวกเขาพบอื่น ๆหนึ่งก่อนสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ .
loisel สิงสิบแปดพันฟรังก์ซึ่งบิดาของเขาได้ทิ้งเขาไป เขาจะขอยืมส่วนที่เหลือ