Definition of Plate WasteIn this st

Definition of Plate Waste
In this study, plate waste is defined as the quantity of
edible portions of food served through USDA school
nutrition programs, such as the National School Lunch
Program (NSLP), that students discard each year. As
detailed in Appendix A, plate waste has been assessed
by a variety of methodologies and expressed in varying
terms—as the proportion of food served that is
uneaten, amount of calories uneaten, or amount of
nutrients uneaten.
Plate waste is a common reason for food loss at the
consumer and foodservice level (Kantor et al., 1997).
Given both individual and day-to-day variations in
appetite and energy needs and in tastes and preferences,
it is unreasonable to expect that plate waste
could be completely eliminated in any foodservice setting. School meal programs may face special challenges
to minimizing waste, such as school scheduling
constraints that interfere with meal consumption or
result in serving meals when children are less hungry,
the difficulty in adapting meals to widely varying student
energy needs and preferences, and availability of
substitute foods from competing sources. However,
lowering plate waste promotes efficient program management;
excessive plate waste may jeopardize full
realization of the nutritional benefits of school meals.
There is no agreed-upon standard by which to judge an
acceptable level of plate waste (USGAO, May 1996).
Kantor et al. (1997) estimated that food waste at the
commercial foodservice and household level
accounted for 26 percent of edible food supplies. This
figure includes not just plate waste but also any losses
before food is served (for example, food that spoils
while stored or that is never served). USDA’s Center
for Nutrition Policy and Promotion (CNPP) prepares
Food Plans that suggest market baskets of food that
provide a nutritious diet. Food Plans are calculated at
four different price levels: Thrifty, Low Cost, Moderate,
and Liberal. The Thrifty Food Plan market basket
is used to update food costs for the Food Stamp Program.
As part of the calculation of food amounts for
the market basket, CNPP incorporates estimates of
overall household food waste (again, these include
storage losses). These estimates of household waste
vary across plans: 5 percent for the Thrifty Food Plan,
10 percent for the Low Cost, 20 percent for the Moderate,
and 30 percent for the Liberal (Carlson, 2001).
While these figures give some perspective on typical
levels of food waste at the consumer level, none of
them are estimates of plate waste only. One small
study of the home-delivered meal program for seniors
indicated that 19 percent of the meal went uneaten
(Fogler-Levitt et al., 1995); however, this is a very
different program and target audience. Therefore,the ability to apply this finding to school meals is
questionable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยามขยะมูลฝอยจานในการศึกษานี้ แผ่นเสียไว้เป็นจำนวนส่วนกินอาหารอาหารผ่านจากโรงเรียนโปรแกรมโภชนาการ เช่นอาหารกลางวันโรงเรียนแห่งชาติโปรแกรม (NSLP), ให้นักเรียนยกเลิกแต่ละปี เป็นรายละเอียดในภาคผนวก A แผ่นเสียมีการประเมินโดยวิธีการที่หลากหลายในแตกต่างกันเงื่อนไขคือสัดส่วนของอาหารอาหารที่เป็นจำนวนแคลอรี่ uneaten หรือจำนวน uneatenสารอาหาร uneatenเหตุผลทั่วไปสำหรับการสูญเสียอาหารที่เป็นแผ่นเสียผู้บริโภคและ foodservice ระดับ (Kantor et al., 1997)ให้แต่ละวัน และแต่ละรูปแบบความต้องการอาหารและพลังงานและ ในรสชาติและลักษณะจึง unreasonable คาดว่าแผ่นเสียสามารถสมบูรณ์ตัดออกในการตั้งค่าใด ๆ เกอรี่ โปรแกรมอาหารโรงเรียนอาจเผชิญกับความท้าทายพิเศษการลดขยะ เช่นโรงเรียนวางแผนข้อจำกัดที่รบกวนการใช้อาหาร หรือส่งผลให้อาหารเมื่อเด็กหิวน้อยความยากในการดัดแปลงอาหารนักเรียนแตกต่างกันอย่างกว้างขวางความต้องการพลังงาน และการกำหนดลักษณะ และความพร้อมของทดแทนอาหารจากแหล่งที่มีการแข่งขัน อย่างไรก็ตามลดแผ่นเสียส่งเสริมประสิทธิภาพโปรแกรมจัดการเสียแผ่นมากเกินไปอาจ jeopardize เต็มการรับรู้ของประโยชน์ทางโภชนาการของอาหารโรงเรียนมีการไม่ยอมรับตามมาตรฐานการตัดสินการระดับยอมรับได้ของแผ่นเสีย (USGAO, 1996 พฤษภาคม)Kantor et al. (1997) ประเมินอาหารที่เสียในการcommercial foodservice and household levelaccounted for 26 percent of edible food supplies. Thisfigure includes not just plate waste but also any lossesbefore food is served (for example, food that spoilswhile stored or that is never served). USDA’s Centerfor Nutrition Policy and Promotion (CNPP) preparesFood Plans that suggest market baskets of food thatprovide a nutritious diet. Food Plans are calculated atfour different price levels: Thrifty, Low Cost, Moderate,and Liberal. The Thrifty Food Plan market basketis used to update food costs for the Food Stamp Program.As part of the calculation of food amounts forthe market basket, CNPP incorporates estimates ofoverall household food waste (again, these includestorage losses). These estimates of household wastevary across plans: 5 percent for the Thrifty Food Plan,10 percent for the Low Cost, 20 percent for the Moderate,and 30 percent for the Liberal (Carlson, 2001).While these figures give some perspective on typicallevels of food waste at the consumer level, none ofthem are estimates of plate waste only. One smallstudy of the home-delivered meal program for seniorsindicated that 19 percent of the meal went uneaten(Fogler-Levitt et al., 1995); however, this is a verydifferent program and target audience. Therefore,the ability to apply this finding to school meals isquestionable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหมายของแผ่นเสียในการศึกษานี้เสียแผ่นถูกกำหนดให้เป็นปริมาณของส่วนที่กินได้ของอาหารที่เสิร์ฟผ่านUSDA โรงเรียนโปรแกรมโภชนาการเช่นอาหารกลางวันโรงเรียนแห่งชาติProgram (NSLP) ว่านักเรียนทิ้งในแต่ละปี ในฐานะที่เป็นรายละเอียดในภาคผนวก A เสียแผ่นได้รับการประเมินด้วยความหลากหลายของวิธีการและแสดงความแตกต่างกันในแง่เป็นสัดส่วนของอาหารที่ให้บริการที่เป็นกะหรี่ปริมาณของแคลอรี่กะหรี่หรือปริมาณของสารอาหารกะหรี่. เสียจานเป็นเหตุผลที่พบบ่อยสำหรับ การสูญเสียอาหารที่ผู้บริโภคและระดับบริการด้านอาหาร(ลอย et al., 1997). ได้รับทั้งสองรูปแบบของแต่ละบุคคลและวันต่อวันในความอยากอาหารและความต้องการพลังงานและรสนิยมและความต้องการ, มันเป็นเหตุผลที่จะคาดหวังว่าเสียแผ่นอาจจะตัดออกอย่างสมบูรณ์ในการตั้งค่าด้านอาหารใด ๆ โปรแกรมอาหารของโรงเรียนอาจต้องเผชิญกับความท้าทายเป็นพิเศษเพื่อลดของเสียเช่นการจัดตารางเวลาเรียนจำกัด ที่ยุ่งเกี่ยวกับการบริโภคอาหารหรือส่งผลในการให้บริการอาหารเมื่อเด็กหิวน้อยลง, ความยากลำบากในการปรับตัวอาหารนักเรียนที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางความต้องการพลังงานและการตั้งค่าและความพร้อมของแทนอาหารที่ได้จากการแข่งขัน อย่างไรก็ตามการลดของเสียแผ่นส่งเสริมการบริหารจัดการโครงการที่มีประสิทธิภาพแผ่นมากเกินไปเสียอาจเป็นอันตรายต่อเต็มรูปแบบการก่อให้เกิดผลประโยชน์ทางโภชนาการของอาหารโรงเรียน. ไม่มีตามที่ตกลงมาตรฐานซึ่งจะตัดสินเป็นระดับที่ยอมรับได้ของเสียแผ่น (USGAO พฤษภาคม 1996). ลอย et al, (1997) คาดว่าเศษอาหารที่บริการด้านอาหารในเชิงพาณิชย์และระดับครัวเรือนคิดเป็นร้อยละ26 ของเสบียงอาหารที่กินได้ นี้รูปรวมถึงของเสียแผ่นเพียง แต่ยังไม่ได้สูญเสียใด ๆ ก่อนที่จะมีการเสิร์ฟอาหาร (เช่นอาหารที่ล่มในขณะที่เก็บหรือที่ไม่เคยทำหน้าที่) ศูนย์ของ USDA นโยบายโภชนาการและโปรโมชั่น (CNPP) เตรียมแผนอาหารที่แนะนำตะกร้าตลาดของอาหารที่ให้คุณค่าทางโภชนาการ แผนอาหารที่มีการคำนวณที่สี่ระดับราคาที่แตกต่างกันประหยัดค่าใช้จ่ายต่ำ, ปานกลางและเสรีนิยม ตะกร้าตลาดประหยัดอาหารแผนจะใช้ในการปรับปรุงค่าใช้จ่ายอาหารสำหรับโปรแกรมแสตมป์อาหาร. ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของการคำนวณปริมาณอาหารสำหรับตะกร้าตลาด CNPP รวมประมาณการโดยรวมเศษอาหารในครัวเรือน(อีกครั้งเหล่านี้รวมถึงการสูญเสียการเก็บรักษา) ประมาณการเหล่านี้ของขยะในครัวเรือนแตกต่างกันในแผน: ร้อยละ 5 เพื่อประหยัดอาหารแผนร้อยละ10 สำหรับค่าใช้จ่ายต่ำ, ร้อยละ 20 สำหรับปานกลางและร้อยละ30 สำหรับเสรีนิยม (คาร์ลสัน, 2001). ในขณะที่ตัวเลขเหล่านี้ให้มุมมองเกี่ยวกับปกติบางอย่างระดับของเศษอาหารในระดับผู้บริโภคที่ไม่มีของพวกเขาที่มีการประมาณการของเสียแผ่นเท่านั้น หนึ่งขนาดเล็กการศึกษาของโครงการอาหารสไตล์โฮมส่งสำหรับผู้สูงอายุที่ชี้ให้เห็นว่าร้อยละ19 ของอาหารไปกะหรี่(Fogler-Levitt, et al, 1995.); แต่นี้เป็นอย่างมากโปรแกรมที่แตกต่างและกลุ่มเป้าหมาย ดังนั้นความสามารถในการใช้การค้นพบนี้จะเป็นอาหารโรงเรียนที่น่าสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนิยามของแผ่นเสีย
ในการศึกษานี้ แผ่นเสีย หมายถึง ปริมาณของ
ส่วนที่กินได้ของอาหารที่เสิร์ฟผ่าน USDA โรงเรียน
โภชนาการโปรแกรม เช่นโปรแกรมอาหารกลางวัน
โรงเรียนแห่งชาติ ( nslp ) ที่นักเรียนทิ้งในแต่ละปี โดย
รายละเอียดในภาคผนวก เสียแผ่น ได้รับการประเมิน
โดยความหลากหลายของวิธีการและแสดงออกแตกต่างกันใน
ข้อตกลงเป็นสัดส่วนของอาหารที่เสิร์ฟที่
uneaten ปริมาณแคลอรี่ uneaten หรือปริมาณสารอาหาร uneaten

ทิ้งจานคือเหตุผลทั่วไปสำหรับการสูญเสียอาหารที่ผู้บริโภคด้านอาหาร (
) และแคนเตอร์ et al . , 1997 )
ให้ทั้งรายบุคคลและแบบวันต่อวันการเปลี่ยนแปลงในความอยากและความต้องการพลังงานใน

และรสนิยมและความชอบ มันไม่มีเหตุผลที่จะคาดว่าแผ่นเสีย
สามารถตัดออกอย่างสมบูรณ์ในด้านอาหารการตั้งค่าโปรแกรมอาหารโรงเรียนอาจเผชิญความท้าทายพิเศษ
เพื่อลดของเสีย เช่น โรงเรียนจัด
ข้อจำกัดที่ยุ่งกับอาหารการบริโภคหรือ
ส่งผลให้เสิร์ฟอาหาร เมื่อลูกหิวน้อยลง ความยากในการปรับอาหาร

จะแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง นักเรียน ความต้องการพลังงานและความต้องการ และความพร้อมของ
อาหารทดแทนจากแหล่งที่แข่งขัน อย่างไรก็ตาม
การลดของเสียจานส่งเสริมการจัดการโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพ ;
กาก
มากเกินไปอาจเป็นอันตรายต่อจาน สำนึกเต็มของผลประโยชน์ทางโภชนาการของอาหารโรงเรียน
ไม่มีตกลงมาตรฐานที่ตัดสินเป็น
ระดับที่ยอมรับได้ของเสียจาน ( usgao พฤษภาคม 1996 ) .
แคนเตอร์ et al . ( 1997 ) ประมาณว่า เศษอาหารที่

ด้านอาหารเชิงพาณิชย์ และระดับครัวเรือนคิดเป็นร้อยละ 26 ของวัสดุอาหารที่กินได้ รูปนี้
รวมถึงไม่เพียง แต่แผ่นเสีย แต่ยังขาดทุน
ก่อนที่อาหารจะเสิร์ฟ ( ตัวอย่างเช่น อาหารที่ spoils
ในขณะที่เก็บไว้หรือที่เคยรับใช้ )
ของ USDA ศูนย์โภชนาการและการส่งเสริมการขาย ( cnpp ) เตรียมแผนตลาดอาหารที่แนะนำ

ให้ตะกร้าอาหารที่ลดอาหาร แผนอาหารจะคำนวณที่
สี่ระดับราคาที่แตกต่างกัน : ประหยัดค่าใช้จ่ายต่ำและปานกลาง
เสรีนิยม การประหยัดแผนอาหารตะกร้าตลาด
ถูกใช้เพื่อปรับปรุงต้นทุนอาหารสำหรับโปรแกรมแสตมป์อาหาร .
เป็นส่วนหนึ่งของการคำนวณปริมาณอาหาร
ตะกร้าตลาด cnpp ประกอบด้วยเศษอาหารในครัวเรือนโดยรวมประมาณ
( อีก เหล่านี้รวมถึง
ขาดทุนกระเป๋า ) เหล่านี้ประมาณการขยะในครัวเรือน
แตกต่างกันไปในแผน :5 เปอร์เซ็นต์ สำหรับแผนอาหารประหยัด เปอร์เซ็นต์
10 สำหรับค่าใช้จ่ายต่ำ 20 เปอร์เซ็นต์สำหรับปานกลาง
และ 30 เปอร์เซ็นต์สำหรับเสรีนิยม ( คาร์ลสัน , 2001 ) .
ในขณะที่ตัวเลขเหล่านี้ให้มุมมองบางอย่างในระดับปกติ
เศษอาหารในระดับผู้บริโภค ไม่มีของพวกเขามีการประมาณการของเสีย
จานเท่านั้น . หนึ่งการศึกษาขนาดเล็ก
ของบ้านส่งโปรแกรมอาหารสำหรับผู้สูงอายุ
พบว่า ร้อยละ 19 ของอาหารไป uneaten
( โฟเกอเลอร์ เลวิตต์ et al . , 1995 ) ; อย่างไรก็ตาม , นี้เป็นอย่างมาก
ที่แตกต่างกันโปรแกรมและเป้าหมาย ดังนั้น ความสามารถในการใช้นี้ค้นหาโรงเรียนอาหารคือ
น่าสงสัย