A steamy mist was rising up now from the great warm chocolate river, and out of the mist there appeared suddenly a most fantastic pink boat. It was a large open row boat with a tall front and a tall back (like a Viking boat of old), and it was of such a shining sparkling glistening pink colour that the whole thing looked as though it were made of bright, pink glass. There were many oars on either side of it, and as the boat came closer, the watchers on the riverbank could see that the oars were being pulled by masses of Oompa-Loompas — at least ten of them to each oar. 'This is my private yacht!' cried Mr Wonka, beaming with pleasure. 'I made her by hollowing out an enormous boiled sweet! Isn't she beautiful! See how she comes cutting through the river!' The gleaming pink boiled-sweet boat glided up to the riverbank. One hundred Oompa-Loompas rested on their oars and stared up at the visitors. Then suddenly, for some reason best known to themselves, they all burst into shrieks of laughter. 'What's so funny?' asked Violet Beauregarde. 'Oh, don't worry about them!' cried Mr Wonka. 'They're always laughing! They think everything's a colossal joke! Jump into the boat, all of you! Come on! Hurry up!' As soon as everyone was safely in, the Oompa-Loompas pushed the boat away from the bank and began to row swiftly downriver. 'Hey, there! Mike Teavee!' shouted Mr Wonka. 'Please do not lick the boat with your tongue! It'll only make it sticky!'
'Daddy,' said Veruca Salt, 'I want a boat like this! I want you to buy me a big pink boiled-sweet boat exactly like Mr Wonka's! And I want lots of Oompa-Loompas to row me about, and I want a chocolate river and I want . . . I want . . .' 'She wants a good kick in the pants,' whispered Grandpa Joe to Charlie. The old man was sitting in the back of the boat and little Charlie Bucket was right beside him. Charlie was holding tightly on to his grandfather's bony old hand. He was in a whirl of excitement. Everything that he had seen so far — the great chocolate river, the waterfall, the huge sucking pipes, the minty sugar meadows, the Oompa-Loompas, the beautiful pink boat, and most of all, Mr Willy Wonka himself
— had been so astonishing that he began to wonder whether there could possibly be any more astonishments left. Where were they going now? What were they going to see? And what in the world was going to happen in the next room? 'Isn't it marvellous?' said Grandpa Joe, grinning at Charlie. Charlie nodded and smiled up at the old man. Suddenly, Mr Wonka, who was sitting on Charlie's other side, reached down into the bottom of the boat, picked up a large mug, dipped it into the river, filled it with chocolate, and handed it to Charlie. 'Drink this,' he said. 'It'll do you good! You look starved to death!'
Then Mr Wonka filled a second mug and gave it to Grandpa Joe. 'You, too,' he said. 'You look like a skeleton! What's the matter? Hasn't there been anything to eat in your house lately?' 'Not much,' said Grandpa Joe. Charlie put the mug to his lips, and as the rich warm creamy chocolate ran down his throat into his empty tummy, his whole body from head to toe began to tingle with pleasure, and a feeling of intense happiness spread over him. 'You like it?' asked Mr Wonka. 'Oh, it's wonderful!' Charlie said. 'The creamiest loveliest chocolate I've ever tasted!' said Grandpa Joe, smacking his lips. 'That's because it's been mixed by waterfall,' Mr Wonka told him. The boat sped on down the river. The river was getting narrower. There was some kind of a dark tunnel ahead — a great round tunnel that looked like an enormous pipe — and the river was running right into the tunnel. And so was the boat! 'Row on!' shouted Mr Wonka, jumping up and waving his stick in the air. 'Full speed ahead!' And with the Oompa-Loompas rowing faster than ever, the boat shot into the pitch-dark tunnel, and all the passengers screamed with excitement.
'How can they see where they're going?' shrieked Violet Beauregarde in the darkness. 'There's no knowing where they're going!' cried Mr Wonka, hooting with laughter. 'There's no earthly way of knowing Which direction they are going! There's no knowing where they're rowing, Or which way the river's flowing! Not a speck of light is showing, So the danger must be growing, For the rowers keep on rowing, And they're certainly not showing Any signs that they are slowing . . .' 'He's gone off his rocker!' shouted one of the fathers, aghast, and the other parents joined in the chorus of frightened shouting. 'He's crazy!' they shouted. 'He's balmy!' 'He's nutty!'
'He's screwy!' 'He's batty!' 'He's dippy!' 'He's dotty!' 'He's daffy!' 'He's goofy!' 'He's beany!' 'He's buggy!' 'He's wacky!' 'He's loony!' 'No, he is not!' said Grandpa Joe. 'Switch on the lights!' shouted Mr Wonka. And suddenly, on came the lights and the whole tunnel was brilliantly lit up, and Charlie could see that they were indeed inside a gigantic pipe, and the great upward-curving walls of the pipe were pure white and spotlessly clean. The river of chocolate was flowing very fast inside the pipe, and the Oompa-Loompas were all rowing like mad, and the boat was rocketing along at a furious pace. Mr Wonka was jumping up and down in the back of the boat and calling to the rowers to row faster and faster still. He seemed to love the sensation of whizzing through a white tunnel in a pink boat on a chocolate river, and he clapped his hands and laughed and kept glancing at his passengers to see if they were enjoying it as much as he. 'Look, Grandpa!' cried Charlie. 'There's a door in the wall!' It was a green door and it was set into the wall of the tunnel just above the level of the river. As they flashed past it there was just enough time to read the writing on the door: STOREROOM NUMBER 54, it said. ALL THE CREAMS — DAIRY CREAM, WHIPPED CREAM, VIOLET CREAM, COFFEE CREAM, PINEAPPLE CREAM, VANILLA CREAM, AND HAIR CREAM. 'Hair cream?' cried Mike Teavee. 'You don't use hair cream?' 'Row on!' shouted Mr Wonka. 'There's no time to answer silly questions!' They streaked past a black door. STOREROOM NUMBER 71, it said on it. WHIPS — ALL SHAPES AND SIZES. 'Whips!' cried Veruca Salt. 'What on earth do you use whips for?' 'For whipping cream, of course,' said Mr Wonka. 'How can you whip cream without whips? Whipped cream isn't whipped cream at all unless it's been whipped with whips. Just as a poached egg isn't a poached egg unless it's been stolen from the woods in the dead of night! Row on, please!' They passed a yellow door on which it said: STOREROOM NUMBER 77 — ALL THE BEANS, CACAO BEANS, COFFEE BEANS, JELLY BEANS, AND HAS BEANS. 'Has beans?' cried Violet Beauregarde. 'You're one yourself!' said Mr Wonka. 'There's no time for arguing! Press on, press on!' But five seconds later, when a bright red door came into sight ahead, he suddenly waved his gold-topped cane in the air and shouted, 'Stop the boat!'
หมอกร้อนเพิ่มขึ้นค่าตอนนี้จากแม่อุ่นช็อกโกแลต และจากทะเลหมอก มีปรากฏก็เรือสีชมพูยอดเยี่ยมที่สุด มันเป็นเรือขนาดใหญ่เปิดแถวด้านหน้าสูงและตัวหลังสูง (เช่นไวกิ้งเรือเก่า และมันเป็นของดังกล่าวเป็นส่องแสงประกายระยิบระยับสีชมพูว่า สิ่งที่ทั้งมองว่ามันทำจากแก้วสว่าง ชมพู มีพายหลายด้านใดด้านหนึ่งของมัน และเรือมาใกล้ชิด ละเล่นทำเลเห็นว่า พายได้ถูกดึง โดยมวลของ Oompa Loompas — น้อยสิบในการพายเรือแต่ละ 'นี้เป็นเรือส่วนตัวของฉัน ' ร้องไห้ Mr Wonka ยิ้มแย้มแจ่มใส มีความสุข ' ฉันทำให้เธอใครมองเห็นหวานต้มมหาศาล เธอไม่สวย ดูว่าเธอมาตัดผ่านแม่น้ำ!' วับวาวสีชมพูหวานต้มเรือทะยานถึงฝั่งแม่น้ำ หนึ่งร้อย Oompa-Loompas วางบนของพาย และจ้องขึ้นที่ผู้เข้าชม แล้ว ทันใดนั้น เหตุผลบางอย่างที่รู้จักกันดีกับตัวเอง พวกเขาทั้งหมดออกมาเป็น shrieks ของเสียงหัวเราะ 'ไม่ขำ' ขอ Beauregarde สีม่วง 'โอ้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขา ' ร้องไห้ Mr Wonka ' พวกเขากำลังหัวเราะเสมอ พวกเขาคิดว่า ทุกอย่างจะเล่นขนาดมหึมา กระโดดลงไปในเรือ ทั้งหมดของคุณ ไม่เอาน่า! รีบขึ้น!' ทันทีที่ทุกคนก็ปลอดภัยใน Oompa-Loompas ผลักดันเรือออกไปจากธนาคาร และเริ่มแถวอย่างรวดเร็วตาม ' เฮ้ มี ไมค์ Teavee !' ตะโกน Mr Wonka ' กรุณาเลียเรือ ด้วยลิ้นของคุณ มันจะทำให้มันเหนียว!' 'พ่อ กล่าวว่า เกลือทวาร, ' ต้องเรือเช่นนี้ ไม่ต้องซื้อเรือต้มหวานสีชมพูใหญ่เหมือนนาย Wonka และต้องการจำนวนมาก Oompa Loompas พายฉันเกี่ยวกับ และต้องแม่น้ำช็อกโกแลต และต้อง... ต้อง... กัน ' 'เธอต้องเตะดีในกางเกง กระซิบบอกคุณปู่โจชาร์ลี คนนั่งด้านหลังของเรือ และถังชาลีน้อยสิงเขา ชาร์ลีได้จับแน่นไปมือเก่ากระดูกปู่ของเขา พระองค์ในวนของความตื่นเต้น ทุกอย่างที่เขาได้เห็นเพื่อให้ห่างไกล — แม่ช็อกโกแลต น้ำตก ท่อดูดขนาดใหญ่ หญ้าน้ำตาลมิ้นต์ Oompa-Loompas เรือสีชมพูสวยงาม และส่วนใหญ่ทั้งหมด นาย Willy Wonka เอง— มีการอัศจรรย์ที่เขาเริ่มสงสัยว่า อาจจะมี astonishments เพิ่มเติมใด ๆ ไปทางซ้าย กำลังจะไปไหนตอนนี้ พวกเขาจะดูอะไร และสิ่งในโลกกำลังจะเกิดขึ้นในห้องถัดไป 'ไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือไม่' กล่าวว่า คุณปู่โจ กริ่มชาร์ลี ชาลีเลยต้อง และยิ้มขึ้นที่ชายชรา ทันใดนั้น นาย Wonka ที่นั่งในด้านอื่น ๆ ของชาร์ลี เดินลงไปด้านล่างของเรือ หยิบแก้วน้ำขนาดใหญ่ จุ่มลงไปในแม่น้ำ เต็มไป ด้วยช็อคโกแลต และถ่ายทอดให้ชาร์ลี 'อาหารนี้ เขากล่าวว่า ' มันจะทำคุณดี คุณดู starved ตาย!' จากนั้นนาย Wonka เต็มไปสองแก้ว และมอบมันให้กับคุณปู่โจ เขากล่าวว่า 'คุณ เกินไป ' คุณมีลักษณะเหมือนโครงกระดูก เป็นอะไร ยังไม่มีการอะไรกินในบ้านของคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้?' 'ไม่มาก กล่าวว่า คุณปู่โจ ชาลีใส่แก้วริมฝีปากของเขา และช็อคโกแลตครีมอบอุ่นอุดมไปด้วยวิ่งลงคอของเขาเข้าไปในท้องของเขาว่างเปล่า ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเริ่มแสบ มีความสุข และความรู้สึกของความสุขที่รุนแรงกระจายกว่าเขา 'คุณชอบมัน ' ถาม Mr Wonka 'โอ้ ก็ดี' ชาร์ลีกล่าว 'Creamiest สุดช็อคโกแลได้เคยลิ้มรส ' กล่าวว่า คุณปู่โจ smacking ริมฝีปากของเขา 'นั่นเป็น เพราะเป็นการผสม โดยน้ำตก นาย Wonka บอกเขา เรือเร่งบนลงแม่น้ำ แม่ได้รับแคบลง มีบางชนิดของอุโมงค์ที่มืดข้างหน้า — รอบดีอุโมงค์ที่ดูเหมือนมีท่อขนาดใหญ่ — และแม่ทำงานอยู่ในอุโมงค์ และเพื่อให้ เป็นเรือ 'แถวบน ' ตะโกน Mr Wonka กระโดดขึ้น และโบกไม้เท้าในอากาศ 'ความเร็วไปข้างหน้า' การ Oompa-Loompas พายเร็วขึ้นกว่าเดิม เรือยิงเข้าอุโมงค์ pitch-dark และผู้โดยสารทั้งหมดกรีดร้อง ด้วยความตื่นเต้น 'วิธีพวกเขาอย่างไรที่พวกเขากำลังจะ' shrieked Beauregarde สีม่วงในความมืด 'มีรู้ที่พวกเขากำลังจะ ' ร้องไห้ Mr Wonka, hooting หัวเราะ ' มีวิธีทราบทิศทางที่พวกเขาจะมีโลก มีไม่รู้ที่พวกเขากำลังพายเรือ หรือทางแม่น้ำของไหล ไม่สเป๊คของแสงแสดง เพื่ออันตรายต้องเติบ สำหรับ rowers ที่เก็บไว้ในการพายเรือ และพวกเขากำลังอย่างแน่นอนไม่แสดงสัญญาณใด ๆ ที่มีการชะลอ... .' 'คงเป็นไปปิดของเขาโยก' ตะโกนของพ่อ aghast และผู้ปกครองอื่น ๆ เข้าร่วมในคอรัสของการตะโกนใส่กลัว 'เขาจะบ้า ' พวกเขาตะโกน 'เขาจะชื่นใจ' 'เขาจะบ๊อง' 'He's screwy!' 'He's batty!' 'He's dippy!' 'He's dotty!' 'He's daffy!' 'He's goofy!' 'He's beany!' 'He's buggy!' 'He's wacky!' 'He's loony!' 'No, he is not!' said Grandpa Joe. 'Switch on the lights!' shouted Mr Wonka. And suddenly, on came the lights and the whole tunnel was brilliantly lit up, and Charlie could see that they were indeed inside a gigantic pipe, and the great upward-curving walls of the pipe were pure white and spotlessly clean. The river of chocolate was flowing very fast inside the pipe, and the Oompa-Loompas were all rowing like mad, and the boat was rocketing along at a furious pace. Mr Wonka was jumping up and down in the back of the boat and calling to the rowers to row faster and faster still. He seemed to love the sensation of whizzing through a white tunnel in a pink boat on a chocolate river, and he clapped his hands and laughed and kept glancing at his passengers to see if they were enjoying it as much as he. 'Look, Grandpa!' cried Charlie. 'There's a door in the wall!' It was a green door and it was set into the wall of the tunnel just above the level of the river. As they flashed past it there was just enough time to read the writing on the door: STOREROOM NUMBER 54, it said. ALL THE CREAMS — DAIRY CREAM, WHIPPED CREAM, VIOLET CREAM, COFFEE CREAM, PINEAPPLE CREAM, VANILLA CREAM, AND HAIR CREAM. 'Hair cream?' cried Mike Teavee. 'You don't use hair cream?' 'Row on!' shouted Mr Wonka. 'There's no time to answer silly questions!' They streaked past a black door. STOREROOM NUMBER 71, it said on it. WHIPS — ALL SHAPES AND SIZES. 'Whips!' cried Veruca Salt. 'What on earth do you use whips for?' 'For whipping cream, of course,' said Mr Wonka. 'How can you whip cream without whips? Whipped cream isn't whipped cream at all unless it's been whipped with whips. Just as a poached egg isn't a poached egg unless it's been stolen from the woods in the dead of night! Row on, please!' They passed a yellow door on which it said: STOREROOM NUMBER 77 — ALL THE BEANS, CACAO BEANS, COFFEE BEANS, JELLY BEANS, AND HAS BEANS. 'Has beans?' cried Violet Beauregarde. 'You're one yourself!' said Mr Wonka. 'There's no time for arguing! Press on, press on!' But five seconds later, when a bright red door came into sight ahead, he suddenly waved his gold-topped cane in the air and shouted, 'Stop the boat!'
การแปล กรุณารอสักครู่..