2.2. Soil and water analysesPrior t

2.2. Soil and water analyses
Prior to soil ‘reclamation’, four mineral soil (MB1, MB2, MB4 and MB6) and three organic soil (OB1, OB2, OB5) profiles were sampled to investigate soil properties in a natural condition. After three years of soil ‘reclamation’, six mineral soil (MA1, MA2, MA3, MA4, MA5 and MA6) and 5 organic soil (OA1, OA2, OA3, OA4 and OA5) profiles were sampled again to investigate the present soil properties. For easy comparison, the soil profiles have been designated as MB and MA for mineral soils and OB and OA for organic soils before and after ‘reclamation’, respectively. The corresponding profiles before and after ‘reclamation’ have been given a similar number. The soils before and after ‘reclamations’ were classified according to keys to Soil Taxonomy (Soil Survey Staff, 2006).

According to Jansen et al. (1992) the best sampling time for proper soil classification of acid sulfate soil is the end of the dry season (the period in which soil pH is the lowest). Therefore, the soil sampling was carried out in the dry season. The soils were sampled approximately 1 kg from each layer of profile pits and immediately put into black polyethylene plastic bags. To prevent pyrite oxidation (or at least to minimize it) during transportation from the field to the laboratory, the air was removed from samples by pressing and kneading the sample bags prior to tying them up tightly. In the field, soil pH was measured using pH indicator strips (Merck KGaA, 64271 Darmstadt, Germany) with narrow range paper (e.g. 0–3 and 3–6). Experience from pulau Petak indicated that the pH measured with pH indicator strips on average was only 0.1 unit higher than the pH measured (in 1:2.5 soil and water ratio) in the laboratory (Jansen et al., 1992). Therefore, field pH measurement could represent an actual field condition. The assessment of sulfuric horizon was referred to pH value of 3.5 or less. Sulfidic materials were determined after treatment with H2O2 (30%) and the soil pH value drops to 2.5 or less. Soil ripeness was determined by hand squeezing as described by Pons and Zonneveld (1965), who divided soil ripeness into ripe, nearly ripe, half ripe, practically unripe and unripe. In the laboratory, as soon as the samples were received from the field, they were dried rapidly in an oven prior to grinding and passing through a 2 mm sieve. The samples were stored in plastic bottles and analyzed within 24 h.

Particle size analysis was determined by the pipette method (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). Soil pH in water was measured using 1:2.5 soil solution ratio. The Walkley and Black wet oxidation method was used to determine organic C content (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). The N content was measured by the Kjeldhal method (Bremner and Mulvaney, 1982). Exchangeable acidity (Al3+ and H3+) was extracted with 1 M KCl (Barnhisel and Bertsch, 1982) and exchangeable bases with 1 M NH4Oac. The cations were measured using atomic absorption spectrophotometry (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). The CEC was measured in 1 M NH4Oac (buffered at pH 7.0) (Soil Survey Laboratory Staff, 1992) after extraction of NH4+ by NaCl. The CEC was also measured in NH4Cl without buffering to represent the natural CEC value. In Soil Taxonomy, the sulfidic material was determined after incubation of 8 weeks and a soil pH value drop to 3.5. According to Konsten et al. (1988) this method is time consuming, impractical for a large number of samples and the results is qualitative only. Hence, they proposed total actual acidity (TAA) and total sulfidic acidity (TSA) measurements to assess the presence of a sulfuric horizon and sulfidic material, respectively. They reported that this method is semi-quantitative. The TAA was determined by titration of the soil suspension in 2 mol L− 1 NaCl solution with 0.5 M NaOH to pH 5.5. The TAA value was calculated from the amount of NaOH added. The total potential acidity (TPA) was determined by a means similar to TAA measurement, except the soil was treated with H2O2 (30%) to force an oxidation process prior to titration with NaOH. The total sulfidic acidity (TSA) value was calculated as the difference between the two (TPA–TAA). This method was applied for some profiles as a comparison. Ash content was measured by dry combustion of the peat at 550 °C over 2.5 h. Fibre content was determined on a volume basis after rubbing and passing through a 100-mesh sieve.

Organic C of fulvic and humic acids was measured using a method described by Kononova (1966). Pyrite measurement was carried out by oxidation using nitric acid prior to extraction with HCl as described by Jansen et al. (1992). The extraction for amorphous bound Al and Fe (referred as Alo and Feo) was performed using acid ammonium oxalate and that for organically bound Al and Fe (referred as Alp and Fep) used sodium pyrophosphate (Soil Survey Laboratory Staff, 1992).

The quality of water after ‘reclamation’ was studied by selecting fourteen representative water sampling sites, two at inlets, four in a primary canal, four in secondary canals of Dadahup and four in secondary canals of Palangkau areas (Fig. 2). In the primary canal, the water sampling sites were P1, P2, P3 and P4 with the sequence starting from the north, at the boundary of the study area, to the south (outlet). In secondary canals of Palangkau area, the water was sampled at C3, C1, A6, and A7 sites. In Dadahup, the water was sampled at B1, B2, A1 and A5 sites. In the inlets, the water was sampled at I1 next to Barito river and at I2 next to Mengkatib river. The cations and anions of suspension were determined by AAS, except for SO42− and Cl− 1, which were determined by turbidimetry and titration, respectively. To study leaching of solutes from rice fields, the water elemental composition in inlets, a primary canal and secondary canals was compared. The water was not sampled in the tertiary and quaternary canals because the canals were dry when the study was carried out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2. ดิน และน้ำการวิเคราะห์
ก่อน 'ถม' ดิน สี่แร่ดิน (MB1, MB2, MB4 และ MB6) และ 3 ดินอินทรีย์ (OB1, OB2, OB5) ประวัติได้ตัวอย่างการตรวจสอบคุณสมบัติของดินในสภาพธรรมชาติ หลังจาก 3 ปีดิน 'ถม' 6 แร่ดิน (MA1, MA2, MA3, MA4, MA5 และ MA6) และดินอินทรีย์ 5 (OA1, OA2, OA3 ค่า OA4 และ OA5) ได้ตัวอย่างอีกครั้งเพื่อตรวจคุณสมบัติดินปัจจุบัน เปรียบเทียบง่าย โพรไฟล์ดินถูกกำหนด MB และ MA OA และ OB ดินเนื้อปูนแร่ในดินเนื้อปูนอินทรีย์ก่อน และ หลัง 'ถม' ตามลำดับ ส่วนกำหนดค่าที่เกี่ยวข้องก่อน และ หลัง 'ถม' ได้รับหมายเลขคล้ายการ ดินเนื้อปูนก่อน และ หลัง 'reclamations' ถูกจัดตามคีย์การจำแนกประเภทของดิน (ดินสำรวจพนักงาน 2006) .

การจัดประเภทของดินกรดซัลเฟตเป็นจุดสิ้นสุดของฤดูแล้ง (รอบระยะเวลาในดินที่ค่า pH ต่ำสุด) ตาม แจนเซน et al. (1992) สุ่มตัวอย่างที่เหมาะสำหรับดินที่เหมาะสม ดังนั้น สุ่มตัวอย่างดินถูกดำเนินการในฤดูแล้ง ดินเนื้อปูนมีตัวอย่างจากแต่ละชั้น ของโปรไฟล์หลุม และทันทีประมาณ 1 กิโลกรัมใส่ลงในถุงพลาสติกสีดำพลาสติก เพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชัน pyrite (หรือที่ย่อลง) ในระหว่างการเดินทางจากฟิลด์การห้องปฏิบัติการ อากาศถูกเอาออกจากตัวอย่าง โดยการกด และ kneading ถุงตัวอย่างก่อนที่จะผูกให้ค่าแน่น ในฟิลด์ ค่า pH ดินที่วัดด้วยค่า pH แถบตัวบ่งชี้ (ผล 64271 ตัดท์ เยอรมนี) กระดาษช่วงแคบ (เช่น 0-3 และ 3-6) ประสบการณ์จากเลา Petak ระบุว่า pH วัดกับแถบตัวบ่งชี้ค่า pH โดยเฉลี่ยได้เพียง 0.1 หน่วยสูงกว่าค่า pH ที่วัดได้ (ใน 1:2.5 ดินและน้ำอัตราส่วน) ในห้องปฏิบัติการ (แจนเซน et al., 1992) ดังนั้น วัดค่า pH ฟิลด์สามารถแสดงเงื่อนไขเป็นจริง ประเมินของฮอไรซอนกำมะถันถูกเรียกว่าค่า pH 3.5 หรือน้อยกว่า Sulfidic วัสดุถูกกำหนดหลังจากรักษาด้วย H2O2 (30%) และค่า pH ของดินลดลง ไป 2.5 หรือน้อยกว่านั้น Ripeness ดินถูกกำหนด โดยมือ squeezing ดังที่ Pons และ Zonneveld (1965), ที่แบ่งดิน ripeness เป็นสุก ห่าม ครึ่งสุก จริงดิบ ๆ และดิบ ๆ ในห้องปฏิบัติการ เป็นตัวอย่างได้รับจากฟิลด์ พวกเขาได้แห้งอย่างรวดเร็วในเตาอบก่อนที่ จะบดผ่านตะแกรง 2 มม. ตัวอย่างถูกเก็บไว้ในขวดพลาสติก และวิเคราะห์ภายใน 24 h.

กำหนดวิเคราะห์ขนาดอนุภาค โดยวิธีเปตต์ (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) ค่า pH ของดินในน้ำถูกวัดโดยใช้อัตราส่วน 1:2.5 ดินโซลูชั่น วิธีออกซิเดชันเปียก Walkley และสีดำถูกใช้เพื่อกำหนดเนื้อหา C อินทรีย์ (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) เนื้อหา N ถูกวัด โดยวิธี Kjeldhal (Bremner และ Mulvaney, 1982) มีกำนัล (Al3 และ H3) ถูกสกัด ด้วย 1 M KCl (Barnhisel และ Bertsch, 1982) และฐานกำนัล 1 M NH4Oac เป็นของหายากถูกวัดโดยใช้ดูดกลืนโดยอะตอม spectrophotometry (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) พบกับ CEC ถูกวัดใน 1 M NH4Oac (buffered ที่ pH 7.0) (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) หลังจากการสกัดของ NH4 โดย NaCl นอกจากนี้ยังพบกับ CEC ถูกวัดใน NH4Cl โดยบัฟเฟอร์เพื่อแทนค่าพบกับ CEC ธรรมชาติ ในการจำแนกประเภทดิน วัสดุ sulfidic ที่ถูกกำหนดหลังจากบ่ม 8 สัปดาห์และมีค่า pH ดินปล่อยให้ 3.5 ตาม Konsten et al. (1988) วิธีนี้จะใช้เวลานาน ระบุจำนวนตัวอย่างขนาดใหญ่ และผลลัพธ์มีคุณภาพเท่านั้น ดังนั้น พวกเขาเสนอว่า จริง (แหลมยายณี) และว่า sulfidic (TSA) ประเมินเพื่อประเมินสถานะของฮอไรซอนกำมะถันและวัสดุ sulfidic ตามลำดับ พวกเขารายงานว่า วิธีการนี้กึ่งเชิงปริมาณ แหลมยายณีถูกกำหนด โดยการไทเทรตการระงับดินใน 2 โมลโซลูชัน L− 1 NaCl กับ 0.5 M NaOH กับ pH 5.5 แหลมยายณีค่าถูกคำนวณจากจำนวนของ NaOH เพิ่ม ที่เป็นไปได้ว่า (ส.ส.ท.) กำหนด โดยวิธีการคล้ายกับที่วัดแหลมยายณี ยกเว้นดินถูกรักษา ด้วย H2O2 (30%) เพื่อบังคับให้กระบวนการออกซิเดชันก่อนการไทเทรตกับ NaOH คำนวณเป็นความแตกต่างระหว่างสองค่าว่า sulfidic (TSA) (ส.ส.ท. – แหลมยายณี) วิธีการนี้ถูกใช้สำหรับส่วนกำหนดค่าบางอย่างเป็นการเปรียบเทียบ เถ้าเนื้อหาถูกวัด โดยการสันดาปแห้งของพรุที่ 550 ° C กว่า 2.5 h. ไฟเบอร์เนื้อหาได้กำหนดตามปริมาณหลังจากถู และผ่านตะแกรงตาข่าย 100 ตัว

C อินทรีย์ฟุลวิและกรดฮิวมิถูกวัดโดยใช้วิธีการอธิบายไว้ โดย Kononova (1966) วัด pyrite ถูกดำเนิน โดยออกซิเดชันกรดไนตริกก่อนสกัดด้วย HCl ตามที่อธิบายไว้โดยแจนเซน et al (1992) แยกไปผูก Al และ Fe (เรียกว่าเป็น Alo และ Feo) ทำใช้แอมโมเนียกรดออกซาเลตและอัล organically ผูก และ Fe (เรียกว่าเป็นแอลป์และ Fep) ใช้โซเดียม pyrophosphate (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992)

คุณภาพของน้ำหลังจาก 'ถม' ถูกศึกษา โดยเลือกสิบสี่น้ำพนักงานสุ่มตัวอย่างเว็บไซต์ สองที่สาย สี่คลองหลัก 4 ในคลองรองของ Dadahup และสี่ในคลองรองของ Palangkau (Fig. 2) ในคลองหลัก เว็บไซต์สุ่มตัวอย่างน้ำได้ P1, p 2, P3 และ P4 มีลำดับเริ่มจากเหนือ ในเขตพื้นที่การศึกษา ภาคใต้ (ร้าน) ในคลองรองพื้นที่ Palangkau น้ำถูกความที่ C3, C1, A6, A7 และ ใน Dadahup น้ำเป็นตัวอย่างที่ B1, B2, A1 และ A5 ในสาย น้ำถูกความ ที่ดอลล่าร์ Barito I1 และ I2 Mengkatib ดอลล่าร์ เป็นของหายากและ anions ระงับถูกกำหนด โดย AAS ยกเว้นสำหรับ SO42− และ Cl− 1 ซึ่งถูกกำหนด โดยการไทเทรต และ turbidimetry ตามลำดับ การศึกษาการละลายของ solutes จากข้าว องค์ประกอบของธาตุน้ำในสาย คลองหลักและคลองรองถูกเปรียบเทียบ น้ำไม่มีความในการตติย และควอเทอร์นารีคลองเนื่องจากลำคลองก็แห้งเมื่อได้ดำเนินการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 ดินและน้ำการวิเคราะห์
ก่อนที่จะดิน 'ไถ่', ดินสี่แร่ (MB1, MB2, MB4 และ MB6) และสามของดินอินทรีย์ (OB1, OB2, OB5) โปรไฟล์เก็บตัวอย่างเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของดินในสภาพธรรมชาติ หลังจากสามปีของดิน 'ไถ่', หกแร่ดิน (MA1, MA2, MA3, MA4, MA5 และ MA6) และ 5 ดินอินทรีย์ (OA1, OA2, OA3 OA4 และ OA5) โปรไฟล์เก็บตัวอย่างอีกครั้งเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของดินในปัจจุบัน . สำหรับการเปรียบเทียบง่ายโปรไฟล์ดินได้รับการกำหนดให้เป็น MB และปริญญาโทสำหรับดินแร่ธาตุและ OB และโอเอดินอินทรีย์ก่อนและหลัง 'ไถ่' ตามลำดับ โปรไฟล์สอดคล้องก่อนและหลัง 'ไถ่' ได้รับจำนวนใกล้เคียงกัน ดินก่อนและหลัง 'reclamations' ถูกจัดให้เป็นไปตามคีย์ในการอนุกรมวิธานดิน (Soil สำรวจพนักงาน 2006) ตามที่ Jansen และคณะ (1992) เวลาการสุ่มตัวอย่างที่ดีที่สุดสำหรับการจัดหมวดหมู่ของดินที่เหมาะสมของดินเป็นกรดซัลเฟตเป็นจุดสิ้นสุดของฤดูแล้ง (งวดที่ pH ของดินต่ำสุด) ดังนั้นการเก็บตัวอย่างดินที่ได้รับการดำเนินการในช่วงฤดูแล้ง ดินที่เก็บตัวอย่างประมาณ 1 กิโลกรัมจากชั้นของรายละเอียดแต่ละหลุมและใส่ลงในถุงพลาสติกพลาสติกสีดำทันที เพื่อป้องกันไม่ให้หนาแน่นออกซิเดชัน (หรืออย่างน้อยเพื่อลดความมัน) ในระหว่างการขนส่งจากสนามไปยังห้องปฏิบัติการทางอากาศจะถูกลบออกจากตัวอย่างโดยการกดและนวดถุงตัวอย่างก่อนที่จะผูกพวกเขาขึ้นอย่างแน่นหนา ในสนาม pH ของดินได้รับการวัดโดยใช้แถบวัดค่า pH (เมอร์คเคจีเอเอ, 64271 Darmstadt, เยอรมนี) ด้วยกระดาษช่วงแคบ ๆ (เช่น 0-3 และ 3-6) ประสบการณ์จากการเลาวันศุกร์ที่ชี้ให้เห็นว่าค่า pH วัดที่มีแถบวัดค่า pH เฉลี่ยเพียง 0.1 หน่วยสูงกว่าค่า pH ที่วัดได้ (1: 2.5 ดินและน้ำในอัตราส่วน). (Jansen, et al, 1992) ในห้องปฏิบัติการ ดังนั้นการวัดค่า pH สนามจะเป็นตัวแทนของสภาพสนามที่เกิดขึ้นจริง การประเมินขอบฟ้าซัลฟุริกก็จะเรียกว่ามีค่า pH 3.5 หรือน้อยกว่า วัสดุ Sulfidic ได้รับการพิจารณาหลังการรักษาด้วย H2O2 (30%) และค่า pH ของดินลดลงไป 2.5 หรือน้อยกว่า สุกดินถูกกำหนดโดยการบีบมือตามที่อธิบายแย่และ Zonneveld (1965) ที่แบ่งออกเป็นดินสุกสุกสุกเกือบสุกครึ่งดิบและสุกจริง ในห้องปฏิบัติการทันทีที่กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับจากข้อมูลที่พวกเขาถูกทำให้แห้งอย่างรวดเร็วในเตาอบก่อนที่จะบดและผ่านตะแกรง 2 มิลลิเมตร กลุ่มตัวอย่างที่ถูกเก็บไว้ในขวดพลาสติกและวิเคราะห์ภายใน 24 ชั่วโมงการวิเคราะห์ขนาดอนุภาคถูกกำหนดโดยวิธีปิเปต (ดินการสำรวจเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ, 1992) pH ของดินในน้ำได้รับการวัดโดยใช้อัตราส่วน 1: การแก้ปัญหา 2.5 ดิน วิธีการออกซิเดชั่ Walkley และสีดำเปียกถูกใช้ในการกำหนดเนื้อหาอินทรีย์ (ดินการสำรวจเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ, 1992) เนื้อหาไม่มีวัดโดยวิธี Kjeldhal (Bremner และ Mulvaney, 1982) ความเป็นกรดที่แลกเปลี่ยนได้ (Al3 + และ H3 +) ถูกสกัดด้วย 1 M KCl (Barnhisel และ Bertsch, 1982) และด่างที่แลกเปลี่ยนกับ 1 M NH4Oac ไพเพอร์ที่ได้รับการวัดโดยใช้ spectrophotometry การดูดซึมอะตอม (ดินการสำรวจเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ, 1992) CEC วัดใน 1 M NH4Oac (บัฟเฟอร์ที่ pH 7.0) (การสำรวจดินเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ, 1992) หลังจากการสกัด NH4 + โดยโซเดียมคลอไรด์ CEC ยังเป็นวัดใน NH4Cl โดยไม่ต้องบัฟเฟอร์จะเป็นตัวแทนของค่า CEC ธรรมชาติ ในอนุกรมวิธานดิน, วัสดุ sulfidic ถูกกำหนดหลังจากบ่ม 8 สัปดาห์และลดลงค่า pH ของดินถึง 3.5 ตาม Konsten และคณะ (1988) วิธีการนี้จะใช้เวลานาน, ทำไม่ได้สำหรับจำนวนมากของกลุ่มตัวอย่างและผลที่เป็นเชิงคุณภาพเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาเสนอความเป็นกรดทั้งหมดที่เกิดขึ้นจริง (TAA) และความเป็นกรด sulfidic (TSA) วัดทั้งหมดเพื่อประเมินการปรากฏตัวของขอบฟ้าซัลฟูริกและวัสดุ sulfidic ตามลำดับ พวกเขาได้รายงานว่าวิธีนี้เป็นกึ่งเชิงปริมาณ TAA ถูกกำหนดโดยการไตเตรทพักดินใน 2 โมล L- สารละลายโซเดียมคลอไรด์ 1 0.5 M NaOH จะมีค่า pH 5.5 ค่า TAA ที่คำนวณได้จากปริมาณของ NaOH เพิ่ม ความเป็นกรดที่มีศักยภาพรวม (TPA) ถูกกำหนดโดยวิธีการคล้ายกับการวัด TAA ยกเว้นดินที่ได้รับการรักษาด้วย H2O2 (30%) ที่จะบังคับให้กระบวนการออกซิเดชั่ก่อนที่จะมีการไตเตรทกับ NaOH ความเป็นกรด sulfidic (TSA) มูลค่ารวมที่คำนวณได้เป็นความแตกต่างระหว่างทั้งสอง (TPA-TAA) วิธีการนี้ถูกนำมาใช้สำหรับโปรไฟล์บางอย่างที่เปรียบเทียบ ปริมาณเถ้าวัดจากการเผาไหม้แห้งของพีทที่ 550 ° C กว่า 2.5 ชั่วโมง เนื้อหาไฟเบอร์ถูกกำหนดบนพื้นฐานปริมาณหลังจากถูและผ่านตะแกรง 100 ตาข่ายอินทรีย์ C ของกรดฟุลวิคและฮิวมิคถูกวัดโดยใช้วิธีการอธิบายโดย Kononova (1966) วัดหนาแน่นได้ดำเนินการโดยออกซิเดชันโดยใช้กรดไนตริกก่อนที่จะมีการสกัดด้วย HCl ตามที่อธิบาย Jansen และคณะ (1992) สกัดสำหรับสัณฐานผูกพันและอัลเฟ (เรียกว่า Alo และ Feo) ได้รับการดำเนินการโดยใช้แอมโมเนียมกรดออกซาเลตและที่ผูกพันอินทรีย์และอัลเฟ (เรียกว่า Alp และ Fep) ที่ใช้โซเดียมไพโรฟอสเฟต (ดินการสำรวจเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ, 1992) ที่มีคุณภาพ น้ำหลังจากที่บุกเบิก 'ได้ศึกษาโดยการเลือกสิบสี่ตัวแทนเว็บไซต์สุ่มตัวอย่างน้ำที่เวิ้งสองสี่ในคลองหลักที่สี่ในคลองสองของการ Dadahup และสี่ในคลองรองพื้นที่ Palangkau (รูปที่ 2). ในคลองหลักเว็บไซต์สุ่มตัวอย่างน้ำเป็น P1, P2, P3 และ P4 ที่มีลำดับเริ่มจากทิศเหนือที่ขอบเขตของพื้นที่การศึกษาไปทางทิศใต้ (ปลั๊ก) ในคลองที่สองของพื้นที่ Palangkau น้ำเป็นตัวอย่างที่ C3, C1, A6, A7 และเว็บไซต์ ใน Dadahup น้ำเป็นตัวอย่างที่ B1, B2, A1 และ A5 เว็บไซต์ ในเวิ้งน้ำเป็นตัวอย่างที่ I1 ติดกับแม่น้ำ Barito และ I2 ติดกับแม่น้ำ Mengkatib ไพเพอร์และแอนไอออนของสารแขวนลอยถูกกำหนดโดย AAS ยกเว้น SO42- และ Cl- 1 ซึ่งถูกกำหนดโดยความขุ่นและไตเตรทตามลำดับ เพื่อศึกษาการละลายของสารจากนาข้าวน้ำธาตุองค์ประกอบในเวิ้ง, คลองหลักและคลองรองเมื่อเทียบ น้ำไม่ได้ทดลองในคลองสามและสี่เพราะคลองแห้งเมื่อการศึกษาได้ดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . การวิเคราะห์ดินและน้ำก่อนถมดิน
' ' สี่แร่ดิน ( mb1 MB2 mb4 , และ , mb6 ) และสาม ดินอินทรีย์ ( ob1 ob2 , โปรไฟล์ , จำนวน ob5 ) เพื่อศึกษาคุณสมบัติของดินในสภาพธรรมชาติ หลังจากสามปีของการเวนคืน ' ดิน ' หกดินแร่ ( MA1 , MA2 ma3 ma4 ma5 , และ , ma6 ) และดินอินทรีย์ ( 5 oa1 oa2 oa3 , , ,oa4 oa5 ) รูปแบบและจำนวนอีกครั้งเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของดินปัจจุบัน สำหรับการเปรียบเทียบง่าย ดิน โปรไฟล์ มีเขตเป็น MB มาและแร่ดินและ OB และ OA สำหรับอินทรีย์ดินก่อนและหลัง ' ฟื้นฟู ' ตามลำดับ ที่โปรไฟล์ก่อนและหลัง ' ฟื้นฟู ' ได้รับตัวเลขที่คล้ายกันดินก่อนและหลัง ' ' reclamations จำแนกตามคีย์อนุกรมวิธานดิน ( พนักงาน , สำรวจดิน 2006 ) .

ตาม Jansen et al . ( 1992 ) ที่ดีที่สุดตัวอย่างเวลาในการจำแนกดินที่เหมาะสมของดินเปรี้ยวเป็นปลายฤดูแล้ง ( ระยะเวลาที่ดินถูกสุด ) ดังนั้นดินทดลองในฤดูแล้งดิน จำนวน ประมาณ 1 กิโลจากแต่ละชั้นของโปรไฟล์และใส่ลงไปในหลุมทันที ถุง ถุงพลาสติก พลาสติกสีดำ เพื่อป้องกันค่าออกซิเดชัน ( หรืออย่างน้อยลด ) ในระหว่างการขนส่งจากเขตข้อมูลไปยังห้องปฏิบัติการ อากาศจะถูกลบออกจากจำนวนการกดนวดตัวอย่างถุงก่อนที่จะผูกไว้แน่น ในฟิลด์การวัด pH ของดินแถบวัด pH ( กระตุ้นการท 64271 ดาร์มสตัดท์ , เยอรมนี ) กับกระดาษช่วงแคบ ( เช่น 0 – 3 – 3 และ 6 ) ประสบการณ์จาก Pulau petak พบว่า pH ด้วย pH วัดตัวบ่งชี้แถบบนเฉลี่ยเพียง 0.1 หน่วย สูงกว่า pH วัด ( ใน 1:2.5 ดินและน้ำในอัตราส่วน ) ห้องปฏิบัติการ ( Jansen et al . , 1992 ) ดังนั้นวัด pH ภาคสนามสามารถแสดงสภาพสนามจริง การประเมินของกรดซัลฟูริกขอบฟ้าถูกเรียกว่าค่า pH 3.5 หรือน้อยกว่า พบว่าหลังการรักษาด้วยวัสดุ sulfidic H2O2 ( 30% ) และดิน pH ลดลง 2.5 หรือน้อยกว่า สุกดินพิจารณาจากมือบีบ ตามที่อธิบายไว้โดย Pons และ zonneveld ( 1965 ) ที่แบ่งออกเป็น 3 ดินสุก เกือบสุกเกือบครึ่งสุกและดิบ ดิบ ในห้องปฏิบัติการ ทันทีที่ กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับจากสนามก็แห้งอย่างรวดเร็วในเตาอบก่อนบดผ่านตะแกรง 2 มิลลิเมตร ตัวอย่างที่ถูกเก็บไว้ในขวดพลาสติก และใช้ภายใน 24 ชม.

ขนาดอนุภาคถูกกำหนดโดยวิธีปิเปต ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 )ดิน น้ำ 1:2.5 สารละลายดินการวัดอัตราส่วน โดยวิธีการออกซิเดชันดำเปียกหนังสือนิยาย - ศึกษาเนื้อหาชั้นเอก ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) N เนื้อหาถูกวัดโดยวิธี kjeldhal ( เบรมเนอร์ และมัลเวนีย์ , 1982 ) กรดด่าง ( al3 และ H3 ) ถูกสกัดด้วย 1 M . ( barnhisel และ bertsch , 1982 ) และฐานแลกเปลี่ยนกับ 1 m nh4oac .และ ทำให้ถูกวัดโดยใช้วิธี Atomic absorption ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) CEC เป็นวัดใน 1 M nh4oac ( กรดที่ pH 7.0 ) ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) หลังจากการสกัด NH4 โดยเกลือ CEC ยังวัดใน 4 . โดยไม่ต้องบัฟเฟอร์เพื่อแสดงคุณค่าแห่งธรรมชาติ ในอนุกรมวิธานดินวัสดุ sulfidic ตั้งใจหลังจากบ่ม 8 สัปดาห์และดิน pH ลดลงถึง 3.5 . ตาม konsten et al . ( 1988 ) วิธีนี้เป็นวิธีที่ใช้เวลานาน ยากมาก สำหรับจำนวนขนาดใหญ่ของตัวอย่างและผลเชิงคุณภาพเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาเสนอความจริงทั้งหมด ( TAA ) และรวม sulfidic ความเป็นกรด ( TSA ) การวัดเพื่อประเมินสถานะของขอบฟ้า กรดซัลฟูริกและ sulfidic วัสดุตามลำดับ พวกเขารายงานว่า วิธีการนี้เป็นกึ่งปริมาณ ซึ่งถ้าพิจารณาจากการไทเทรตของสารแขวนลอยดิน 2 mol − 1 L NaCl สารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ 0.5 M pH 5.5 . ค่าถ้าคำนวณจากปริมาณการใช้ที่เพิ่มเมศักยภาพทั้งหมด ( TPA ) ถูกกำหนดโดยวิธีการคล้ายกับทาการวัด ยกเว้นดินได้รับการสลาย ( 30% ) เพื่อบังคับให้มีการออกซิเดชันกระบวนการก่อนการไทเทรตด้วย NaOH เม sulfidic ทั้งหมด ( TSA ) คือคำนวณเป็นค่าความแตกต่างระหว่างสอง ( TPA ( TAA ) วิธีนี้ใช้สำหรับโปรไฟล์เป็นเปรียบเทียบเถ้าวัดจากการเผาไหม้แห้งของพีทที่ 550 องศา C มากกว่า 2.5 ชั่วโมง ไฟเบอร์ เนื้อหาถูกกำหนดในระดับเสียงพื้นฐานหลังจากถูและผ่านตะแกรง 100 ตาข่าย

ชั้นเอกของฟุลวิคและกรดฮิวมิคเป็นวัดโดยใช้วิธีการที่อธิบายโดย kononova ( 1966 ) การวัดค่า ทำโดยการใช้สารละลายกรดไนตริกก่อนการสกัดด้วย HCl ตามที่อธิบายไว้โดย Jansen et al .( 1992 ) การสกัดเพื่อไปผูก Al Fe ( เรียกว่า ALO และ เฟโอ ) คือการใช้กรดแอมโมเนียมออกซาเลตและที่อินทรีย์จำกัด Al Fe ( เรียกว่า ALP และ fep ) ใช้โซเดียมไพโร ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) .

คุณภาพน้ำหลัง ' ฟื้นฟู ' ศึกษาโดยเลือก 14 ตัวแทน เว็บไซต์ตัวอย่างน้ำสองที่ inlets ,สี่ในคลองหลัก สี่ระดับมัธยมศึกษาและมัธยมศึกษา dadahup คลองสี่คลอง พื้นที่ palangkau ( รูปที่ 2 ) ในคลองหลัก น้ำเว็บไซต์จำนวน P1 , P2 , P3 และ P4 มีลำดับเริ่มจากทางเหนือ ที่ขอบเขตของการศึกษาพื้นที่ ทางใต้ ( เต้าเสียบ ) มัธยมศึกษาในคลองบริเวณ palangkau น้ำตัวอย่างที่ C1 , C3 A6 และ A7 , เว็บไซต์ . dadahup ใน ,น้ำตัวอย่างที่ B1 , B2 , A1 และ 5 เว็บไซต์ ในเวิ้ง น้ำตัวอย่างที่ติดกับแม่น้ำ และที่ barito I1 I2 ข้างๆ mengkatib แม่น้ำ แคตไอออนที่ถูกพักงานและพีเอ็ม ยกเว้น so42 −และ Cl − 1 , ซึ่งถูกกำหนดโดยการวัดความขุ่น และไทเทรต ตามลำดับ การศึกษาการละลายของตัวถูกละลายจากนาข้าว น้ำเป็นธาตุองค์ประกอบใน inlets ,คลองหลักและคลองรองถูกเปรียบเทียบ น้ำไม่เก็บตัวในคลองและตติย Quaternary เพราะคลองแห้ง เมื่อศึกษา .