Type 2 diabetes develops in stages.

Type 2 diabetes develops in stages. The onset of the process
involves a decreased ability of insulin to stimulate muscle to clear
glucose from the blood. So-called “insulin resistance” of muscle
is a hallmark of the metabolic syndrome, which is considered to
be a precursor of frank diabetes (30). Insulin secretion is amplified
in the initial phase of insulin resistance to enable muscle to
clear glucose from plasma adequately to maintain normal glucose
concentrations. As the metabolic syndrome progresses to
diabetes, increased insulin secretion is unable to effectively
counterbalance the ineffectiveness of insulin to stimulate muscle
glucose uptake, and glucose intolerance ensues. Only in the later
stage of diabetes does the pancreas lose the ability to secrete extra
insulin in response to hyperglycemia. Disruption of the normal
rate of muscle glucose uptake by muscle is thus central to the
onset and progression of diabetes (31).
A relative increase in body fat is an appealing explanation for
the decline in insulin sensitivity in both obese and elderly individuals.
A higher percentage of body fat generally translates to a
higher rate of appearance of free fatty acids (FFAs) in plasma
(32), and a relation between an elevated availability of FFAs and
insulin resistance has been recognized since the “glucose–fatty
acid cycle” was proposed by Randle et al (33) in 1963. However,
over the past few years it has become evident that changes in the
metabolic function of muscle itself plays a more direct role in the
genesis of insulin resistance than previously appreciated. The
central thesis of the glucose–fatty acid cycle is that elevated
plasma FFA concentrations limit glucose uptake in muscle by
inhibiting the oxidation of glucose (33). Thus, according to this
theory, the genesis of insulin resistance lay entirely with the
increased availability of FFAs, and the muscle responded normally
to that signal to limit glucose uptake and oxidation. However,
research done in our laboratory (34), as well as in others
(35), has shown that the glucose–fatty acid cycle was inadequate
to explain regulation of muscle glucose uptake in a physiologic
setting. Rather, alterations in metabolic function within the muscle
are more likely at the heart of the genesis of insulin resistance.
Recent studies that used new applications of magnetic resonance
spectroscopy to quantify triacylglycerol deposition in
muscle have revised thinking about possible mechanisms by
which alterations in lipid metabolism may affect insulin sensitivity
in muscle. Triacylglycerol deposition in muscle has been
found to be associated with insulin resistance in a variety of
circumstances (36 –39), whereas obesity without insulin resistance
is not associated with increased triacylglycerol deposition
in muscle. Increased triacylglycerol deposition in muscle has
been interpreted to be an indicator of dysfunctional muscle lipid
metabolism that is likely related to insulin resistance by mechanisms
independent of total body fat mass (40). An accumulation
of intracellular triacylglycerol results from an imbalance between
tissue fatty acid uptake and fatty acid disposal. Fatty acid
uptake by muscle is directly proportional to delivery in a wide
variety of circumstances (27). Although fatty acid delivery to
muscle is generally elevated in obesity (because of a large fat
mass), triacylglycerol deposition in muscle is not elevated in
obese subjects who are not insulin resistant (35). It is becoming
clear that, rather than an increased delivery of FFAs to muscle, it
is more likely that impaired disposal via oxidation is the principal
basis for accumulation of triacylglycerol deposition in muscle

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่พัฒนาในขั้นตอน ของกระบวนการเกี่ยวข้องกับความสามารถลดลงของอินซูลินจะกระตุ้นกล้ามเนื้อการล้างกลูโคสจากเลือด เรียกว่า "ความต้านทานอินซูลิน" ของกล้ามเนื้อจุดเด่นของอาการเผาผลาญ ซึ่งถือว่าเป็นเป็นสารตั้งต้นของโรคเบาหวานตรงไปตรงมา (30) ขยายการหลั่งอินซูลินในระยะเริ่มต้นของความต้านทานต่ออินซูลินเพื่อให้กล้ามเนื้อเพื่อล้างน้ำตาลกลูโคสจากพลาสม่าอย่างเพียงพอเพื่อรักษาระดับน้ำตาลในปกติความเข้มข้น เป็นยะหน่วยการโรคเบาหวาน หลั่งอินซูลินเพิ่มขึ้นไม่มีประสิทธิภาพcounterbalance ineffectiveness ของอินซูลินจะกระตุ้นกล้ามเนื้อดูดซับกลูโคส และกลูโคส intolerance การ์ตูน ในการภายหลังระยะของโรคเบาหวานไม่ตับอ่อนสูญเสียความสามารถในการขับเพิ่มเติมอินซูลินใน hyperglycemia ปกติทรัพยอัตราการดูดซับกลูโคสของกล้ามเนื้อจากกล้ามเนื้อเป็นศูนย์กลางการเริ่มมีอาการและความก้าวหน้าของโรคเบาหวาน (31)เพิ่มญาติในไขมันในร่างกายเป็นคำอธิบายที่น่าสนใจสำหรับปฏิเสธในความไวของอินซูลินในคนอ้วน และสูงอายุเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายสูงขึ้นโดยทั่วไปแปลเป็นลักษณะของฟรีกรดไขมัน (FFAs) ในพลาสมาสูงขึ้นอัตรา(32), และความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมใช้งานสูงของ FFAs และต้านทานอินซูลินได้รับรู้ตั้งแต่การ "กลูโคส – ไขมันรอบกรด"ถูกนำเสนอโดย Randle et al (33) ใน 1963 อย่างไรก็ตามที่ผ่านมาไม่กี่ปีมันกลายเป็นชัดที่เปลี่ยนแปลงในการเผาผลาญทำงานของกล้ามเนื้อเองมีบทบาทมากขึ้นโดยตรงในการปฐมกาลของความต้านทานต่ออินซูลินมากกว่าก่อนหน้านี้ นิยม ที่วิทยานิพนธ์กลางของวงจรกรดไขมันน้ำตาลกลูโคส – เป็นที่สูงดูดซับกลูโคสในกล้ามเนื้อโดยจำกัดความเข้มข้นของ FFA พลาสม่าinhibiting ออกซิเดชันของกลูโคส (33) ดังนั้น ตามนี้ทฤษฎี ปฐมกาลของอินซูลินต้านทานวางทั้งหมดด้วยการพร้อมเพิ่ม FFAs และกล้ามเนื้อตอบสนองปกติการที่สัญญาณจำกัดดูดซับกลูโคสและออกซิเดชัน อย่างไรก็ตามทำวิจัยในของห้องปฏิบัติการ (34), เช่นในผู้อื่น(35), มีแสดงว่า วงจรกรดไขมันน้ำตาลกลูโคส – มีไม่เพียงพออธิบายระเบียบดูดซับกลูโคสของกล้ามเนื้อในเป็น physiologicตั้งค่า ค่อนข้าง การเปลี่ยนแปลงในฟังก์ชันการเผาผลาญภายในกล้ามเนื้อมีแนวโน้มของปฐมกาลของอินซูลินต้านทานการศึกษาล่าสุดที่ใช้โปรแกรมใหม่ของการสั่นพ้องแม่เหล็กกวัดปริมาณ triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อมีการปรับเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับกลไกที่เป็นไปได้โดยการเปลี่ยนแปลงในการเผาผลาญไขมันอาจมีผลต่อความไวของอินซูลินในกล้ามเนื้อ Triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อได้พบกับการต้านทานอินซูลินในหลากหลายสถานการณ์ (36 –39), ในขณะที่โรคอ้วนไม่ มีอินซูลินต้านทานการสะสมเพิ่มขึ้น triacylglycerolในกล้ามเนื้อ เพิ่ม triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อได้การตีความจะเป็นตัวบ่งชี้ของระดับไขมันในเลือดกล้ามเนื้อนบาเผาผลาญที่อาจเกี่ยวข้องกับการต้านทานอินซูลิน โดยกลไกอิสระของมวลไขมันของร่างกายรวม (40) การสะสมintracellular triacylglycerol ผลจากความไม่สมดุลระหว่างเนื้อเยื่อไขมันกรดดูดธาตุอาหารและกรดไขมันทิ้ง กรดไขมันดูดซับตามกล้ามเนื้อได้สัดส่วนโดยตรงกับการจัดส่งในแบบไวด์ความหลากหลายของสถานการณ์ (27) แม้ว่าการส่งกรดไขมันไปโดยทั่วไปมียกกล้ามเนื้อในโรคอ้วน (เนื่องจากไขมันมีขนาดใหญ่โดยรวม), triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อจะไม่ยกระดับในเรื่องอ้วนที่ไม่ทนทานต่ออินซูลิน (35) จะกลายเป็นล้างที่ แทนการจัดส่งเพิ่ม FFAs ฟื้นฟูกล้ามเนื้อ มันมีโอกาสมากขึ้นที่ทิ้งความผ่านออกซิเดชันเป็นหลักพื้นฐานสำหรับสะสมของ triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบาหวานชนิดที่ 2 ในขั้นตอนการพัฒนา การโจมตีของกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการลดลงของอินซูลินเพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อชัดเจนกลูโคสจากเลือด ที่เรียกว่า "ความต้านทานต่ออินซูลิน" ของกล้ามเนื้อเป็นจุดเด่นของภาวะmetabolic syndrome ซึ่งถือว่าเป็นสารตั้งต้นของโรคเบาหวานแฟรงค์(30) หลั่งอินซูลินจะขยายในระยะเริ่มต้นของความต้านทานต่ออินซูลินเพื่อเปิดใช้งานกล้ามเนื้อล้างกลูโคสจากพลาสม่าเพียงพอที่จะรักษาระดับน้ำตาลปกติความเข้มข้น ในฐานะที่เป็นโรคเมตาบอดำเนินไปโรคเบาหวานหลั่งอินซูลินเพิ่มขึ้นไม่สามารถที่จะมีประสิทธิภาพในการถ่วงดุลความไม่มีประสิทธิภาพของอินซูลินเพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อการดูดซึมกลูโคสและแพ้น้ำตาลกลูโคสensues เฉพาะในภายหลังขั้นตอนของการเป็นโรคเบาหวานตับอ่อนไม่สูญเสียความสามารถในการหลั่งพิเศษอินซูลินในการตอบสนองต่อน้ำตาลในเลือดสูง การหยุดชะงักของปกติอัตราการดูดซึมกลูโคสกล้ามเนื้อโดยกล้ามเนื้อจึงเป็นหัวใจสำคัญที่ทำให้การโจมตีและความก้าวหน้าของโรคเบาหวาน(31). เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับในไขมันในร่างกายเป็นคำอธิบายที่น่าสนใจสำหรับการลดลงของความไวของอินซูลินทั้งในคนอ้วนและผู้สูงอายุ. สูงขึ้น ร้อยละของไขมันในร่างกายโดยทั่วไปแปลไปเป็นอัตราที่สูงขึ้นของการปรากฏตัวของกรดไขมันอิสระ(FFAs) ในพลาสม่า(32) และความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมสูงของ FFAs และความต้านทานต่ออินซูลินได้รับการยอมรับตั้งแต่"กลูโคสไขมันวงจรกรด" เป็น ที่เสนอโดยแรนเดิลและอัล (33) ในปี 1963 แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามันได้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าการเปลี่ยนแปลงในการทำงานของกล้ามเนื้อเผาผลาญอาหารของตัวเองเล่นมากขึ้นบทบาทโดยตรงในแหล่งกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลินกว่าชื่นชมก่อนหน้านี้ วิทยานิพนธ์กลางของวงจรกรดไขมันกลูโคสคือการยกระดับพลาสม่าความเข้มข้นของ FFA จำกัด การดูดซึมกลูโคสในกล้ามเนื้อโดยการยับยั้งการเกิดออกซิเดชันของกลูโคส(33) ดังนั้นตามนี้ทฤษฎีกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลินวางทั้งหมดมีความพร้อมใช้งานที่เพิ่มขึ้นของFFAs และกล้ามเนื้อตามปกติการตอบสนองต่อสัญญาณที่จะจำกัด การดูดซึมกลูโคสและการเกิดออกซิเดชัน แต่การทำวิจัยในห้องปฏิบัติการของเรา (34) เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ (35) ได้แสดงให้เห็นว่าวงจรกรดไขมันกลูโคส? ไม่เพียงพอที่จะอธิบายกฎระเบียบของการดูดซึมกลูโคสในกล้ามเนื้อทางสรีรวิทยาการตั้งค่า แต่การเปลี่ยนแปลงในฟังก์ชั่นการเผาผลาญภายในกล้ามเนื้อมีแนวโน้มมากขึ้นที่เป็นหัวใจของการกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลิน. การศึกษาล่าสุดที่ใช้ในการใช้งานใหม่ของคลื่นสนามแม่เหล็กสเปกโทรสโกปริมาณการสะสม triacylglycerol ในกล้ามเนื้อมีการปรับความคิดเกี่ยวกับกลไกที่เป็นไปได้โดยที่การเปลี่ยนแปลงในการเผาผลาญไขมันอาจมีผลต่อความไวของอินซูลินในกล้ามเนื้อ การสะสม triacylglycerol ในกล้ามเนื้อได้รับพบว่ามีความเกี่ยวข้องกับความต้านทานต่ออินซูลินในความหลากหลายของสถานการณ์(36 -39) ในขณะที่โรคอ้วนโดยไม่มีการต่อต้านอินซูลินจะไม่เกี่ยวข้องกับการสะสมtriacylglycerol เพิ่มขึ้นในกล้ามเนื้อ เพิ่มการสะสม triacylglycerol ในกล้ามเนื้อได้รับการตีความที่จะเป็นตัวบ่งชี้ของกล้ามเนื้อผิดปกติของไขมันการเผาผลาญอาหารที่เกี่ยวข้องมีแนวโน้มที่จะดื้อต่ออินซูลินโดยกลไกที่เป็นอิสระจากทั้งหมดมวลไขมันในร่างกาย(40) การสะสมของเซลล์ triacylglycerol ผลจากความไม่สมดุลระหว่างเนื้อเยื่อดูดซึมกรดไขมันและการกำจัดกรดไขมัน กรดไขมันดูดซึมเข้าสู่กล้ามเนื้อเป็นสัดส่วนโดยตรงกับการส่งมอบในกว้างหลากหลายของสถานการณ์(27) แม้ว่าการจัดส่งกรดไขมันที่จะกล้ามเนื้อสูงโดยทั่วไปในโรคอ้วน(เพราะไขมันมีขนาดใหญ่มวล) การสะสม triacylglycerol ในกล้ามเนื้อไม่ได้ยกระดับในเรื่องโรคอ้วนที่ไม่ทนต่ออินซูลิน(35) มันจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่ามากกว่าการส่งมอบที่เพิ่มขึ้นของ FFAs ไปยังกล้ามเนื้อก็มีแนวโน้มว่าการกำจัดบกพร่องผ่านการเกิดออกซิเดชันเป็นหลักพื้นฐานสำหรับการสะสมของการสะสมในกล้ามเนื้อtriacylglycerol

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวานชนิดที่ 2 พัฒนาในขั้นตอน การโจมตีของกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับความสามารถของอินซูลินลดลง

เพื่อกระตุ้นกล้ามเนื้อให้ชัดเจนกลูโคสจากเลือด จึงเรียกว่า " อินซูลิน " ของกล้ามเนื้อ
คือจุดเด่นของกลุ่มอาการเมตาบอลิก ซึ่งถือว่าเป็นสารตั้งต้นของแฟรงค์
เบาหวาน ( 30 ) การกระตุ้นการหลั่งอินซูลินจะขยาย
ในระยะแรกของอินซูลินเพื่อให้กล้ามเนื้อ

ชัดเจนเพียงพอที่จะรักษาความเข้มข้นของกลูโคสจากพลาสมากลูโคส
ปกติ เป็นดาวน์ซินโดรมการเผาผลาญอาหารความคืบหน้า
เบาหวาน เพิ่มการกระตุ้นการหลั่งอินซูลินไม่สามารถมีประสิทธิภาพ
ถ่วงดุลความไม่มีประสิทธิภาพของอินซูลินเพื่อกระตุ้นการดูดซึมกลูโคสกลูโคสและการเหยียดกล้ามเนื้อ
, การ์ตูน ในขั้นตอนต่อมา
เบาหวานไม่ตับอ่อน สูญเสียความสามารถในการหลั่งเพิ่ม
อินซูลินในการตอบสนองต่อระดับน้ำตาลในเลือดสูง . การหยุดชะงักของอัตราการดูดซึมกลูโคสจากกล้ามเนื้อปกติ
ของกล้ามเนื้อเป็นปานกลาง
การโจมตีและความก้าวหน้าของโรคเบาหวาน ( 31 ) .
เพิ่มญาติในไขมันในร่างกาย เป็นที่น่าสนใจอธิบาย
ปฏิเสธในความไวของอินซูลินในบุคคลทั้งอ้วนและผู้สูงอายุ
สูงกว่าเปอร์เซ็นต์ของไขมันในร่างกายโดยทั่วไปเป็น
แปลว่าอัตราการปรากฏตัวของกรดไขมันอิสระ ( ffas ) ในพลาสมา
( 32 ) , และความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมสูงของ ffas
อินซูลินและได้รับการยอมรับ ตั้งแต่ " กลูโคสและกรดไขมัน
รอบ " ที่เสนอโดย แรนเดิล et al ( 33 ) ในปี 1963 อย่างไรก็ตาม
กว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมามันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่า การเปลี่ยนแปลงใน
ฟังก์ชันการเผาผลาญอาหารของกล้ามเนื้อตัวเองมีบทบาทโดยตรงมากขึ้นใน
ต้นกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลินมากกว่าชื่นชม ก่อนหน้านี้
ชื่อกลางของกลูโคสและกรดไขมันรอบที่ยกระดับความเข้มข้นในพลาสมา FFA
จำกัดการดูดซึมของกล้ามเนื้อโดยการออกซิเดชันของกลูโคส
( 33 ) ดังนั้นตามทฤษฎีนี้
, แหล่งกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลินวางอย่างสิ้นเชิงกับ
เพิ่มความพร้อมของ ffas และกล้ามเนื้อตอบสนองปกติ
การส่งสัญญาณเพื่อ จำกัด การใช้กลูโคสและออกซิเดชัน อย่างไรก็ตาม
ทำงานวิจัยในห้องปฏิบัติการของเรา ( 34 ) , เช่นเดียวกับในผู้อื่น
( 35 ) พบว่ากลูโคสและกรดไขมันรอบ  ไม่
อธิบายกฎระเบียบของการดูดซึมกลูโคสในกล้ามเนื้อเป็นปกติ
การตั้งค่า แต่การเปลี่ยนแปลงของฟังก์ชันการเผาผลาญอาหารภายในกล้ามเนื้อ
มีแนวโน้มที่เป็นหัวใจของแหล่งกำเนิดของความต้านทานต่ออินซูลิน .
การศึกษาล่าสุดที่ใช้โปรแกรมใหม่ของเรโซแนนซ์สเปกโทรสโกปีแม่เหล็กที่มีการสะสมใน triacylglycerol

กล้ามเนื้อปรับความคิดเกี่ยวกับกลไกที่เป็นไปได้การเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญไขมัน

อาจมีผลต่อความไวอินซูลินในกล้ามเนื้อ triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อถูก
พบจะเกี่ยวข้องกับความต้านทานต่ออินซูลินในความหลากหลายของสถานการณ์ ( 36 - 39 )
,ในขณะที่โรคอ้วนโดยไม่
อินซูลินไม่สัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้น triacylglycerol
ในกล้ามเนื้อ เพิ่ม triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อได้
ถูกตีความเป็นตัวบ่งชี้ของกล้ามเนื้อเผาผลาญไขมัน
ผิดปกติที่น่าจะเกี่ยวข้องกับความต้านทานต่ออินซูลินโดยกลไก
อิสระของมวลไขมันในร่างกายทั้งหมด ( 40 ) การสะสม
ผลการ triacylglycerol จากความไม่สมดุลระหว่าง
เนื้อเยื่อกรดไขมันกรดไขมัน การทิ้ง การดูดไขมันด้วยกล้ามเนื้อมีกรด
เป็นสัดส่วนโดยตรงในการส่งมอบที่หลากหลายของสถานการณ์
( 27 ) แม้ว่ากรดไขมันส่ง
กล้ามเนื้อโดยทั่วไปสูงในโรคอ้วน ( เพราะขนาดใหญ่มวลไขมัน
) triacylglycerol สะสมในกล้ามเนื้อจะไม่สูงใน
คนอ้วนที่ไม่ป้องกันอินซูลิน ( 35 ) มันเป็น
ชัดเจน มากกว่าการเพิ่มขึ้นของ ffas กล้ามเนื้อมัน
มีโอกาสมากขึ้นที่บกพร่องทางการขายเป็นพื้นฐานหลักสำหรับการสะสมของ triacylglycerol
สะสมในกล้ามเนื้อ