No product, destination, region or

No product, destination, region or country operates in isolation. Its success depends on how well it competes against other tourism products and how well they compete against it. The success and therefore development of any system is intrinsically linked to how attractive it is in the eyes of the consumer when compared to other tourism systems. Tourism initiatives that occur elsewhere can have a fundamental impact on the competitiveness of a destination, just as initiatives within the system can affect the competitiveness of other destinations. For this reason, a variety of Other tourism related externalities need to be included in any tourism model. Strategic marketing management theory acknowledges this factor explicitly when it suggests that the first role of any strategic marketing exercise is to determine the product markets an organisation wishes to compete. By extension this factor implies six inter-related decisions being made: the products an organisation wishes to offer; the products it does not wish to offer; the markets it wishes to pursue; the markets it wishes to avoid; the competitors it wishes to compete against; and the competitors it wishes to avoid (Aaker, 1995).The model further recognises two other elements that have the potential to plunge tourism into chaos: one is external to the tourism system, the other is internal. The role of Non-tourism-related externalities, such as natural disasters, oil shocks, global economic crises, global terrorism, the outbreak of war and other such events is well recognised in the tourism literature. These externalities occur rapidly and without warning.
Previously stable tourism communities are plunged into a state of chaos, usually caused by a dramatic fall in visitors.
What is less well recognised is the role of Chaos makers, or Rogues operating within the tourism system (Faulkner & Russell, 1998). These individuals can singlehandedly transform an organisation, destination, region or country. Prior to Walt Disney purchasing much of Central Florida, for example, the primary tourist attraction in Orlando was the Tupperware Museum. Today, thanks to the actions of that one chaos maker, Orlando is now one of the world's premier tourist destinations. Similar examples exist elsewhere, where the work of &pioneering' entrepreneurs is cited as transforming tourist destinations.
Rogues are not confined solely to the destination, for the actions of individuals in the other elements of the model can have as dramatic an effect on the functions of any tourism system. The Freddie Laker's of this world who revolutionise transport push systems into chaos. Similarly, government leaders can directly encourage or retard the growth of tourism by their actions. Rogues and chaos makers can influence the communications channels and &&considerations'' elements, leading to the transformation of a destination. Even the actions of individuals who are motivated to act because they feel adversely affected by tourism can push a tourism system to the edge of criticality.
Lastly, this model considers the Outputs of tourism as an intrinsic aspect of any tourism system, for the impacts or perceived impacts of tourism at the host destination or other destinations are increasingly affecting its development. Governments support tourism out of the belief that it will provide a variety of positive outcomes, such as employment, enhancement of the tax base or the provision of foreign currency. In addition, tourism is seen as a powerful tool to help modernise societies. On the other hand, opponents of tourism citing its legacy of adverse impacts have successfully blocked tourism development proposals. Positive or negative, the impacts of tourism are playing a greater role in development decisions.
One of the paradoxes of public sector involvement in tourism is the belief that tourism can be controlled through a supply driven policy designed to achieve positive outputs. The principle behind many national tourism policies begins with a statement of the desired outcomes of tourism and then to work backwards through the model to encourage the &right' type of development and to attract the &right' type of tourist to achieve these goals. In this manner, a naive belief emerges that tourism can be controlled from above. The problem with this ideal is that public sector tourism planners have no real control over any of the other elements in the tourism model. In reality, tourism remains a demand driven activity, where markets seek destinations that satisfy their demands. Because the industry is dominated by private sector players which must remain commercially viable, it pro vides products that it thinks the consumers want. As a result, there is often an inherent contradiction between the &public good' of tourism and the commercial realities of running tourism businesses. The best public sector players can hope to achieve is to guide tourism development through regulatory means and to strive to direct its evolution through other policy measures. But, the public sector can never control tourism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีสินค้า ปลายทาง ภูมิภาค หรือประเทศทำงานแยก ความสำเร็จขึ้นอยู่กับวิธีการที่ดีจะแข่งขันกับผลิตภัณฑ์ท่องเที่ยวอื่น ๆ และวิธีการที่ดีพวกเขาแข่งขันกับมัน ประสบความสำเร็จ และดังนั้นการพัฒนาของระบบใด ๆ จะทำเชื่อมโยงกับวิธีน่าสนใจอยู่ในสายตาของผู้บริโภคเมื่อเทียบกับระบบอื่น ๆ การท่องเที่ยว โครงการท่องเที่ยวที่เกิดขึ้นอื่น ๆ สามารถมีผลกระทบพื้นฐานบนของปลายทาง เหมือนแผนงานภายในระบบสามารถส่งผลกระทบต่อศักยภาพการแข่งขันของสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้ ความหลากหลายของการท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง externalities ต้องมีรูปแบบการท่องเที่ยว ทฤษฎีการจัดการเชิงกลยุทธ์การตลาดรับทราบปัจจัยนี้อย่างชัดแจ้งเมื่อแนะนำว่า กำหนดตลาดผลิตภัณฑ์ที่องค์การประสงค์ประชันบทบาทครั้งแรกของการออกกำลังกายการตลาดเชิงกลยุทธ์ โดยนามสกุลของ ปัจจัยนี้หมายถึงตัดสินใจที่เกี่ยวข้องระหว่างหกที่กำลังทำ: ผลิตภัณฑ์องค์การปรารถนาให้ ผลิตภัณฑ์จะไม่ต้องมี ตลาดมันต้องไล่ การตลาดจึงปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยง คู่แข่งก็ปรารถนาที่จะแข่งขันกับ และคู่แข่งก็ปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยง (Aaker, 1995)แบบเพิ่มเติมตระหนักถึงองค์ประกอบอื่น ๆ ทั้งสองที่มีศักยภาพในการเล่นน้ำการท่องเที่ยวในความวุ่นวาย: หนึ่งคือภายนอกกับระบบท่องเที่ยว อื่น ๆ คือภายใน บทบาทของ externalities ไม่ใช่ท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับ ภัยธรรมชาติ น้ำมันแรงกระแทก วิกฤติเศรษฐกิจโลก การก่อการร้ายสากล ระบาดของสงครามและเหตุการณ์อื่น ๆ เช่นเป็นดีสามารถยังในเอกสารประกอบการท่องเที่ยว Externalities เหล่านี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และไม่ มีคำเตือน
ก่อนหน้านี้ ชุมชนท่องเที่ยวที่มีเสถียรภาพจะลดลงเข้าสู่สถานะของความวุ่นวาย มักเกิดจากการตกอย่างมากในการชม
อะไรมีน้อยทั้งยังเป็นบทบาทของผู้ผลิต Chaos หรือ Rogues ดำเนินงานภายในระบบการท่องเที่ยว (ฟอล์คเนอร์&รัสเซล 1998) บุคคลเหล่านี้สามารถแปลง singlehandedly องค์การ ปลายทาง ภูมิภาค หรือประเทศ ก่อนวอลท์ดิสนีย์ซื้อของฟลอริด้ากลาง ตัวอย่าง สถานที่ท่องเที่ยวหลักในออร์แลนโดได้พิพิธภัณฑ์ Tupperware วันนี้ ด้วยการดำเนินการของเครื่องที่หนึ่งวุ่นวาย ออร์แลนโดเป็นที่หนึ่งของโลกเที่ยวพรีเมียร์ อื่น ตัวอย่างคล้ายกันอยู่ที่การทำงานของ &pioneering' ผู้ประกอบการจะเรียกว่าเปลี่ยนสถานที่ท่องเที่ยว.
Rogues มีไม่จำกัดแต่เพียงผู้เดียวไปยังปลายทาง สำหรับการกระทำของบุคคลในองค์ประกอบอื่น ๆ ของแบบได้เป็นอย่างมากผลกระทบหน้าที่ของระบบการท่องเที่ยว ที่เฟร็ดดี้ Laker ของของโลกนี้ที่ revolutionise ระบบขนส่งผลักดันในความวุ่นวาย ในทำนองเดียวกัน ผู้นำรัฐบาลสามารถตรงส่งเสริม หรือถ่วงการเติบโตของการท่องเที่ยว โดยการดำเนินการของพวกเขา Rogues และวุ่นวายผู้สามารถมีผลต่อช่องทางการสื่อสารและ &&considerations'' องค์ประกอบ การนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของปลายทางได้ แม้การกระทำของบุคคลที่มีแรงจูงใจสามารถกระทำได้เนื่องจากพวกเขารู้สึกว่าได้รับผลกระทบกระทบนักท่องเที่ยว สามารถผลักดันระบบการท่องเที่ยวไปขอบของประการที่สามคือ
สุดท้าย รุ่นนี้ถือว่าแสดงผลของการท่องเที่ยวเป็นข้อมูลด้านการท่องเที่ยวระบบ intrinsic สำหรับผลกระทบต่อการรับรู้ผลกระทบของการท่องเที่ยวที่โฮสต์ ปลายทางหรือปลายทางอื่น ๆ ได้มากขึ้นส่งผลกระทบต่อการพัฒนา รัฐบาลสนับสนุนจากความเชื่อที่ว่า จะให้ความหลากหลายของผลบวก เช่นจ้างงาน การท่องเที่ยว เพิ่มประสิทธิภาพของฐานภาษีหรือข้อบัญญัติของสกุลเงินต่างประเทศ นอกจากนี้ ท่องเที่ยวจะเห็นเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อช่วย modernise สังคม ในทางกลับกัน ฝ่ายตรงข้ามของการท่องเที่ยวที่อ้างถึงมรดกของของผลกระทบที่ร้ายได้สำเร็จบล็อกท่องเที่ยวพัฒนาข้อเสนอ บวก หรือลบ ผลกระทบของการท่องเที่ยวกำลังเล่นบทบาทมากขึ้นในการตัดสินใจพัฒนา
Paradoxes ของภาครัฐมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยวอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นความเชื่อที่ว่า สามารถควบคุมการท่องเที่ยวผ่านอุปทานการขับเคลื่อนนโยบายที่ออกแบบมาเพื่อให้แสดงผลบวก หลักอยู่เบื้องหลังนโยบายท่องเที่ยวของประเทศต่าง ๆ เริ่มต้น ด้วยคำของผลที่ต้องการท่องเที่ยวและการทำงานย้อนหลังโดยใช้แบบจำลอง &right ในการส่งเสริม ' พิมพ์พัฒนา และดึงดูดการ &right' ชนิดของนักท่องเที่ยวเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้ ในลักษณะนี้ เชื่อขำน่าบ่งบอก ว่า สามารถควบคุมการท่องเที่ยวจากข้างต้น ปัญหาเรื่องนี้คือ ว่า วางแผนท่องเที่ยวภาครัฐมีไม่จริงควบคุมใด ๆ ขององค์ประกอบอื่น ๆ ในรูปแบบท่องเที่ยว ในความเป็นจริง การท่องเที่ยวยังคง ความต้องการขับเคลื่อนกิจกรรม ที่ตลาดค้นหาจุดหมายปลายทางที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา เนื่องจากอุตสาหกรรมถูกครอบงำ โดยผู้เล่นภาคเอกชนที่ต้องยังคงทำงานในเชิงพาณิชย์ มันโป vides ผลิตภัณฑ์ที่คิดต้องการผู้บริโภค ส่งผล มีมักจะมีความขัดแย้งโดยธรรมชาติระหว่างดี &public' ของการท่องเที่ยวและความเป็นจริงเชิงพาณิชย์ของธุรกิจการท่องเที่ยวทำงาน ภาครัฐดีที่สุดที่ผู้เล่นสามารถหวังว่าจะบรรลุคือ การพัฒนาการท่องเที่ยว โดยวิธีกำกับดูแลให้คำแนะนำ และพยายามตรงของวิวัฒนาการผ่านมาตรการนโยบายอื่น ๆ แต่ ภาครัฐไม่สามารถควบคุมการท่องเที่ยวได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลิตภัณฑ์ , ปลายทาง , ภูมิภาคหรือประเทศที่ประกอบธุรกิจในการแยก . ความสำเร็จขึ้นอยู่กับวิธีที่ดีที่จะแข่งขันกับผลิตภัณฑ์อื่น ๆในการท่องเที่ยวและวิธีการที่ดีที่พวกเขาแข่งขันกับมัน ความสำเร็จ และการพัฒนาของระบบใด ๆภายในที่เชื่อมโยงกับวิธีที่น่าสนใจก็คือในสายตาของผู้บริโภคเมื่อเปรียบเทียบกับระบบการท่องเที่ยวอื่น ๆการท่องเที่ยวโครงการที่เกิดขึ้นที่อื่น ๆสามารถมีผลกระทบเบื้องต้นในการแข่งขันของปลายทาง เช่นเดียวกับโครงการภายในระบบสามารถส่งผลกระทบต่อความสามารถในการแข่งขันของเมืองอื่นๆ สำหรับเหตุผลนี้ , ความหลากหลายของการท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสภาพภายนอกต้องอยู่ในรูปแบบใด ๆ ท่องเที่ยวทฤษฎีการจัดการการตลาดเชิงกลยุทธ์ยอมรับปัจจัยนี้อย่างชัดเจน เมื่อมันแสดงให้เห็นว่าบทบาทแรกของการออกกำลังกายใด ๆกลยุทธ์การตลาดคือการ ระบุว่า ตลาดสินค้าองค์กรปรารถนาที่จะแข่งขัน โดยการส่งเสริมปัจจัยนี้แสดงถึงหก อินเตอร์ ที่เกี่ยวข้องในการตัดสินใจการทำผลิตภัณฑ์ที่องค์กรปรารถนาที่จะเสนอ ผลิตภัณฑ์มันไม่ได้ต้องการเสนอ ;ตลาดมันปรารถนาที่จะไล่ตาม ; ตลาดต้องการหลีกเลี่ยง ; ต้องการแข่งขันกับคู่แข่ง และคู่แข่งก็ต้องการหลีกเลี่ยง ( เคอร์ , 1995 ) . รูปแบบเพิ่มเติมสามารถสององค์ประกอบอื่น ๆที่มีศักยภาพในการกระโดดการท่องเที่ยวในความวุ่นวายที่ภายนอกระบบการท่องเที่ยว อื่น ๆ อยู่ภายใน . บทบาทขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ผลกระทบภายนอกเช่น ภัยธรรมชาติ น้ำมันแรงกระแทก ซึ่งวิกฤตเศรษฐกิจระดับโลก การก่อการร้าย การปะทุของสงครามและเหตุการณ์อื่น ๆเช่นเป็นที่ยอมรับในการท่องเที่ยววรรณกรรม ผลกระทบภายนอกเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและโดยไม่มีการเตือน
ชุมชนการท่องเที่ยวมั่นคงก่อนหน้านี้จะตกอยู่ในสถานะของความสับสนวุ่นวาย , มักจะเกิดจากตกอย่างมากในผู้เข้าชม
อะไรคือน้อยกว่าการยอมรับอย่างดีคือบทบาทของผู้ผลิตความวุ่นวาย หรือเหล่าร้ายปฏิบัติการภายในระบบการท่องเที่ยว ( ฟอล์กเนอร์&รัสเซล , 1998 ) บุคคลเหล่านี้ได้ด้วยตัวเอง แปลงองค์กร , ปลายทาง , ภูมิภาคหรือประเทศ ก่อนที่วอลท์ ดิสนีย์ ซื้อมากจากเซ็นทรัลฟลอริดา , ตัวอย่างเช่น , สถานที่ท่องเที่ยวหลักในออร์แลนโดเป็นพิพิธภัณฑ์ทัปเปอร์แวร์ วันนี้ขอบคุณการกระทำของหนึ่งที่วุ่นวายและออร์แลนโดเป็นหนึ่งใน premier ของโลกสถานที่ท่องเที่ยว ตัวอย่างที่คล้ายกันอยู่ในที่อื่น ที่งานของผู้ประกอบการ&บุกเบิก ' อ้างเป็นเปลี่ยนสถานที่ท่องเที่ยว .
ร้ายไม่ได้คับเพียง ปลายทางสำหรับการกระทำของบุคคลในองค์ประกอบอื่น ๆของรูปแบบได้อย่างน่าทึ่ง มีผลต่อการทำงานของระบบการท่องเที่ยวใด ๆ . ที่เฟรดดี้เก้อร์ของโลกนี้ ที่ปฏิวัติระบบดันส่งลงในความสับสนวุ่นวาย ในทำนองเดียวกัน ผู้นำรัฐบาลโดยตรงสามารถกระตุ้นหรือชะลอการเจริญเติบโตของการท่องเที่ยว โดยการกระทำของพวกเขาเหล่าร้ายและความวุ่นวายผู้ผลิตสามารถมีอิทธิพลต่อการสื่อสารช่องทางและ&&พิจารณา ' ' องค์ประกอบที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของปลายทาง แม้การกระทำของบุคคลที่มีแรงจูงใจที่จะทำเพราะรู้สึกว่าผลกระทบจากการท่องเที่ยวสามารถผลักดันระบบการท่องเที่ยวไปที่ขอบของวิกฤต .
ท้ายนี้รูปแบบนี้จะพิจารณาผลของการท่องเที่ยวเป็นด้านการท่องเที่ยวที่แท้จริงของระบบ ผลกระทบ หรือการรับรู้ผลกระทบของการท่องเที่ยวที่โฮสต์ปลายทาง หรือ สถานที่อื่น ๆมีมากขึ้นต่อการพัฒนาของ รัฐบาลสนับสนุนการท่องเที่ยว จากความเชื่อที่ว่าจะให้ความหลากหลายของผลทางบวก เช่น การจ้างงานการเพิ่มประสิทธิภาพของฐานภาษี หรือบทบัญญัติของสกุลเงินต่างประเทศ นอกจากนี้ การท่องเที่ยวที่ถูกมองว่าเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อช่วยให้การทำให้ทันสมัยสังคม บนมืออื่น ๆที่คู่แข่งของการท่องเที่ยวอ้างมรดกของผลกระทบได้ปิดกั้นการพัฒนาข้อเสนอการท่องเที่ยว บวก หรือ ลบ ผลกระทบของการท่องเที่ยวมีบทบาทมากขึ้นในการตัดสินใจการพัฒนา
หนึ่งในความขัดแย้งของประชาชนมีส่วนร่วมในภาคการท่องเที่ยว มีความเชื่อว่า การท่องเที่ยว สามารถควบคุมผ่านจัดหาขับเคลื่อนนโยบายที่ออกแบบมาเพื่อให้เกิดผลในเชิงบวกหลักการที่อยู่เบื้องหลังนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติหลายเริ่มต้นด้วยงบของผลลัพธ์ที่ต้องการของการท่องเที่ยวและทำงานถอยหลังผ่านรูปแบบเพื่อสนับสนุนการ& ' ประเภทของการพัฒนา และเพื่อดึงดูด& ' ประเภทของแหล่งท่องเที่ยว เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้ ในลักษณะนี้ ความเชื่อที่ไร้เดียงสาปรากฏการท่องเที่ยวที่สามารถควบคุมได้จากข้างต้นปัญหานี้เหมาะเป็นนักวางแผนการท่องเที่ยวภาครัฐมีจริงไม่มีการควบคุมใด ๆขององค์ประกอบอื่น ๆในการท่องเที่ยวแบบ ในความเป็นจริง , การท่องเที่ยวยังคงความต้องการขับเคลื่อนกิจกรรมที่ตลาดแสวงหาสถานที่ที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา เนื่องจากอุตสาหกรรมถูกครอบงำโดยผู้เล่น ซึ่งภาคเอกชนในเชิงพาณิชย์ ต้องอยู่ ,มันโปร vides ผลิตภัณฑ์ที่คิดว่าผู้บริโภคต้องการ เป็นผลให้มักจะมีการขัดแย้งกันอยู่ระหว่าง&สาธารณะที่ดีของการท่องเที่ยวและความเป็นจริงเชิงพาณิชย์ของการทําธุรกิจการท่องเที่ยว เล่นภาคสาธารณะที่ดีที่สุดสามารถหวังที่จะบรรลุเป็นแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวผ่านวิธีการและกฎระเบียบที่จะมุ่งมั่นโดยตรงผ่านวิวัฒนาการของนโยบายมาตรการอื่น ๆ แต่ภาครัฐไม่สามารถควบคุมการท่องเที่ยว