2.2. Uncertainty of PreceptsTo prop

2.2. Uncertainty of Precepts
To properly reflect the uncertain nature of
precepts, the system must have mechanisms to deal
with both correct and incorrect guesses. As a policy, a
precept is always assumed to be correct until enough
evidence is available (from experience with specific
examples) to the contrary. The question of what
constitutes enough evidence is naturally the key to
properly handling truly incorrect guesses. The danger
is that information might be lost if a precept is
mistakenly deleted. In [7], enough evidence is defined
as the existence of examples (or other precepts)
contradicting the targeted precept on more than half of
the input space it covers. Though reasonable, this
scheme often results in loss of information and is
inadequate (due in part to the representation language
used) for commonsense reasoning (particularly
inheritance). Since mechanisms exist to keep track of
exceptions and exceptions, because they are more
specific, have priority over more general rules, PDL2
does not need to remove precepts

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2. ความไม่แน่นอนของศีลไปตามธรรมชาติไม่แน่นอนของอย่างถูกต้องศีล ระบบต้องมีกลไกในการจัดการมีทั้งถูกต้อง และไม่ถูกต้องจากการทาย เป็นนโยบาย การprecept เสมอคาดว่าถูกจนเพียงพอหลักฐานได้ (จากประสบการณ์โดยเฉพาะตัวอย่าง) ขัด คำถามที่ว่าถือพอหลักฐานเป็นหลักสำคัญของธรรมชาติอย่างถูกต้องจัดการครั้งที่ทายไม่ถูกต้องอย่างแท้จริง อันตรายคือการ ที่ข้อมูลอาจสูญหายถ้าเป็น preceptแสดงแล้ว มีกำหนดหลักฐานเพียงพอใน [7],เป็นการดำรงอยู่ของตัวอย่าง (หรือศีลอื่น ๆ)contradicting precept เป้าหมายบนมากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่สัญญาณครอบคลุม ว่าเหมาะสม นี้โครงร่างมักจะเกิดการสูญหายของข้อมูล และเป็นไม่เพียงพอ (ครบในส่วนภาษาแสดงใช้) สำหรับการใช้เหตุผล commonsense (โดยเฉพาะอย่างยิ่งสืบทอด) เนื่องจากมีกลไกการติดตามข้อยกเว้นและข้อยกเว้น เนื่องจากพวกเขาเป็นเฉพาะ มีความสำคัญกว่ากฎทั่วไป PDL2ไม่ต้องเอาศีล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 ความไม่แน่นอนของศีลให้ถูกต้องสะท้อนให้เห็นถึงธรรมชาติที่มีความไม่แน่นอนของศีลระบบจะต้องมีกลไกในการจัดการกับทั้งคาดเดาที่ถูกต้องและไม่ถูกต้อง เป็นนโยบายที่เป็นศีลจะถือว่าเสมอที่จะถูกต้องมากพอจนหลักฐานที่สามารถใช้ได้(จากประสบการณ์กับเฉพาะตัวอย่าง) ไปในทางตรงกันข้าม คำถามของสิ่งที่ถือว่าเป็นหลักฐานเพียงพอที่เป็นธรรมชาติที่สำคัญในการจัดการอย่างถูกต้องคาดเดาไม่ถูกต้องอย่างแท้จริง อันตรายก็คือว่าข้อมูลอาจจะหายไปหากศีลเป็นลบผิดพลาด ใน [7] หลักฐานพอที่จะถูกกำหนดเป็นการดำรงอยู่ของตัวอย่าง(หรือศีลอื่น ๆ ) ที่ขัดแย้งศีลกำหนดเป้าหมายมากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่การป้อนข้อมูลที่ครอบคลุม แม้ว่าที่เหมาะสมนี้โครงการมักจะส่งผลในการสูญเสียข้อมูลและไม่เพียงพอ(เนื่องจากในส่วนที่ภาษาการแสดงใช้) สำหรับเหตุผล commonsense (โดยเฉพาะมรดก) เนื่องจากกลไกที่มีอยู่เพื่อติดตามข้อยกเว้นและข้อยกเว้นเพราะพวกเขามีมากขึ้นโดยเฉพาะมีความสำคัญมากกว่ากฎทั่วไปมากขึ้นPDL2 ไม่จำเป็นต้องเอาศีล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . ความไม่แน่นอนของศีล
ได้อย่างถูกต้องสะท้อนให้เห็นถึงธรรมชาติที่ไม่แน่นอนของ
ศีล ระบบจะต้องมีกลไกที่จะจัดการ
ทั้งถูกต้อง และไม่ถูกต้องเดาเอา เป็นนโยบาย ,
ศีลเสมอถือว่า ถูกต้อง จนกว่าหลักฐานเพียงพอ
ใช้ได้ ( จากประสบการณ์ที่มีตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจง
) ตรงกันข้าม คำถามของสิ่งที่
ถือว่าหลักฐานเพียงพอตามธรรมชาติ คีย์
ถูกต้องจัดการไม่ถูกต้องแท้จริงการคาดเดา อันตราย
เป็นข้อมูลที่อาจจะสูญหายได้ ถ้าเป็นศีล คือ
ลบโดยผิดพลาด ใน [ 7 ] , หลักฐานที่กำหนดไว้
เมื่อการดำรงอยู่ของตัวอย่าง ( หรือ ศีลอื่น ๆ )
ขัดแย้งกับเป้าหมายศีลมากกว่าครึ่งของ
เข้าพื้นที่ โดยครอบคลุม แม้ว่า สมเหตุสมผล แผนการนี้มักผลในการสูญเสียของข้อมูล

และไม่เพียงพอ ( เนื่องจากในส่วนการแสดงภาษา
ใช้ ) เหตุผล commonsense ( มรดกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
) เนื่องจากกลไกที่มีอยู่เพื่อติดตาม
ข้อยกเว้นและข้อยกเว้น เพราะพวกเขามีมากขึ้น
เฉพาะ มีลำดับความสำคัญเหนือกฎทั่วไปมากขึ้น pdl2
ไม่ต้องเอาศีล