The most common case management mod

The most common case management models in long-term care include the
brokerage model, the managed care model, and the integrated care model. These three
traditional models of case management share a common concern with helping vulnerable
clients to access services, but differ dramatically with regard to fundamental components
such as the extent of care manager fiscal responsibility, the level of care manager
authority, and the intensity of care management activities.
We recommend that the term “care coordination,” rather than “care management,”
be used to describe the broad continuum of professional and paraprofessional activities
that can be involved in assisting disabled individuals to access services. In accordance
with a suggestion by Challis (1999), we recommend that the term “case management” be
reserved for the intensive set of professional activities associated with ongoing, in-person
contact required by vulnerable individuals with complex or changing conditions. Within the
broad range of activities included in care coordination, the appropriate level and type of
activity will vary depending upon client needs and system characteristics, with only the
most vulnerable clients receiving intensive case management. Clients possessing greater
internal and external resources may only require assistance in identifying and accessing
services, and may not desire more intensive case management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบจำลองการจัดการกรณีทั่วไปในการดูแลระยะยาวรวมถึงการนายจำลอง แบบจำลองการจัดการดูแล และแบบดูแลแบบผสมผสาน สามเหล่านี้รูปแบบดั้งเดิมของการจัดการกรณีแชร์ความกังวลทั่วไปให้มีความเสี่ยงลูกค้าสามารถเข้าถึงบริการ แต่แตกต่างกันอย่างมากเกี่ยวกับส่วนประกอบพื้นฐานเช่นขอบเขตของการดูแลจัดการเงินความรับผิดชอบ ระดับของการจัดการดูแลอำนาจ และความเข้มของกิจกรรมการจัดการการดูแลขอแนะนำว่า คำว่า "ดูแลประสานงาน แทน"การจัดการดูแลใช้อธิบายต่อเนื่องสิ่งของมืออาชีพ และ paraprofessional กิจกรรมที่มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือบุคคลพิการสามารถเข้าถึงบริการ ตามความในมีข้อเสนอแนะโดย Challis (1999), เราขอแนะนำว่า มีคำว่า "การจัดการกรณี"สงวนไว้สำหรับการเร่งรัดกิจกรรมอาชีพที่เกี่ยวข้องกับชุดต่อเนื่อง บุคคลติดต่อที่จำเป็น โดยมีเงื่อนไขที่ซับซ้อน หรือเปลี่ยนแปลงบุคคล ภายในการรวมอยู่ในการดูแลประสานงาน ระดับที่เหมาะสม และประเภทของกิจกรรมที่หลากหลายกิจกรรมจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับความต้องการของลูกค้าและลักษณะของระบบ มีเพียงการลูกค้ามีโอกาสเสี่ยงที่ได้รับการจัดการกรณีเร่งรัด ลูกค้ามีมากขึ้นทรัพยากรภายใน และภายนอกอาจเพียงต้องการความช่วยเหลือในการระบุ และการเข้าถึงบริการ และอาจต้องการจัดการกรณีที่เข้มข้นมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมเดลการจัดการกรณีที่พบมากที่สุดในการดูแลระยะยาวรวมถึง
รูปแบบนายหน้ารูปแบบการดูแลการจัดการและรูปแบบการดูแลแบบบูรณาการ ทั้งสาม
รูปแบบดั้งเดิมของการจัดการกรณีแบ่งปันความกังวลร่วมกันกับการช่วยให้ความเสี่ยงที่
ลูกค้าสามารถเข้าถึงบริการ แต่แตกต่างกันอย่างมากในเรื่องเกี่ยวกับองค์ประกอบพื้นฐานด้วย
เช่นขอบเขตของความรับผิดชอบทางการคลังผู้จัดการดูแลระดับของผู้จัดการการดูแล
ผู้มีอำนาจและความรุนแรงของการจัดการดูแล กิจกรรม.
เราขอแนะนำว่าคำว่า "ประสานงานดูแล" มากกว่า "การจัดการดูแล"
ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายความต่อเนื่องของกิจกรรมมืออาชีพและ paraprofessional
ที่สามารถมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้พิการในการเข้าถึงบริการ ตาม
ที่มีข้อเสนอแนะโดย Challis (1999) เราขอแนะนำว่าคำว่า "การจัดการกรณี" ถูก
สงวนไว้สำหรับชุดเข้มข้นของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับมืออาชีพอย่างต่อเนื่องในคน
ที่ติดต่อที่จำเป็นโดยบุคคลที่มีช่องโหว่ที่มีเงื่อนไขที่ซับซ้อนหรือเปลี่ยนแปลง ใน
ความหลากหลายของกิจกรรมรวมในการประสานงานการดูแลในระดับที่เหมาะสมและประเภทของ
กิจกรรมจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับความต้องการของลูกค้าและลักษณะของระบบมีเพียง
ลูกค้าที่เปราะบางที่สุดได้รับการจัดการกรณีที่เข้มข้น ลูกค้าที่มีมากขึ้น
ทรัพยากรภายในและภายนอกเท่านั้นอาจต้องการความช่วยเหลือในการระบุและการเข้าถึง
บริการและอาจไม่ต้องการการจัดการกรณีอย่างเข้มข้นมากขึ้น