Jill and Megan were very excited. A

Jill and Megan were very excited. Almost every weekend, they had lunch together in the park two blocks away from their street. However, this weekend was special. It was the first time the girls were going to pack their own lunches and go to the park by themselves.
Just before noon on Saturday, Jill left her house and walked across the street to Megan’s house. Megan’s mother had gone to the grocery store to buy lots of lunch ingredients for the girls, and Jill and Megan got right to work filling a basket with sandwiches, potato chips, vegetables and cookies. On the way out the door, Megan grabbed a blanket, and they headed to the park.
At the park, Jill selected a large, shady tree, and Megan spread the blanket out underneath it. The girls sat down and unpacked their lunches, comparing the sandwiches they made.
Suddenly Megan let out a yelp. “Oh no!” she cried.
“What is it?” Jill asked.
“We forgot to pack something to drink!” Megan answered.
“Oh. I guess we can just go home and get something when we’re done eating,” Jill said. Then she squinted and pointed at something in the distance. “Wait, what’s that?”
The girls walked across the park to go check it out. It was a lemonade stand, and the girl sitting behind the table was Jenna, a classmate of Jill and Megan’s.
“Hey guys! Want a glass of lemonade?” Jenna asked.
“I’d love one,” Megan said, but suddenly frowned and pointed at Jenna’s sign. “But I don’t have fifty cents.”
"Neither do I," said Jill.
“That’s OK!” Jenna said. “Maybe next week you can come and sell lemonade with me!”
Jill and Megan looked at each other and grinned. “Definitely!” they replied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิลล์และเมแกนมีความตื่นเต้นมาก เกือบทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ที่พวกเขาได้รับประทานอาหารกลางวันร่วมกันในสวนสาธารณะทั้งสองห่างจากถนนของพวกเขา แต่วันหยุดสุดสัปดาห์นี้เป็นพิเศษ มันเป็นครั้งแรกที่สาว ๆ กำลังจะแพ็คอาหารกลางวันของตัวเองและไปที่สวนสาธารณะด้วยตัวเอง.
ก่อนเที่ยงในวันเสาร์ที่จิลล์ออกจากบ้านของเธอและเดินข้ามถนนไปที่บ้านของเมแกน แม่ของเมแกนได้ไปที่ร้านขายของชำที่จะซื้อจำนวนมากของส่วนผสมอาหารกลางวันสำหรับเด็กผู้หญิงและจิลล์และเมแกนมีสิทธิในการทำงานเติมตะกร้ากับแซนวิช, มันฝรั่ง, ผักและคุกกี้ เกี่ยวกับวิธีการออกจากประตูที่เมแกนคว้าผ้าห่มและพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะ.
ที่สวนสาธารณะ, จิลล์เลือกที่มีขนาดใหญ่ต้นไม้ร่มรื่นและเมแกนแพร่กระจายผ้าห่มออกมาภายใต้มัน สาวนั่งลงและห่ออาหารกลางวันของพวกเขาเปรียบเทียบแซนวิชที่พวกเขาทำ.
ทันใดนั้นเมแกนให้ออกร้องเอ๋ง "โอ้ไม่!" เธอร้องไห้.
"มันคืออะไร?" จิลล์ถาม.
"เราลืมที่จะแพ็คสิ่งที่จะดื่ม!" เมแกนตอบ.
"โอ้ ผมคิดว่าเราก็สามารถกลับบ้านและได้รับบางสิ่งบางอย่างเมื่อเรากำลังทำกิน "จิลล์กล่าวว่า จากนั้นเธอ squinted และชี้ไปที่บางสิ่งบางอย่างในระยะไกล "รออะไรที่?"
สาวเดินข้ามสวนสาธารณะที่จะไปตรวจสอบออก มันเป็นยืนน้ำมะนาวและหญิงสาวนั่งอยู่ข้างหลังโต๊ะเป็นเจนน่าเพื่อนร่วมชั้นของจิลล์และเมแกนของ.
"Hey guys! ต้องการแก้วน้ำมะนาว?
"เจนน่าถาม." ฉันรัก "เมแกนกล่าวว่า แต่ขมวดคิ้วทันทีและชี้ไปที่ป้ายของเจนน่า "แต่ฉันไม่ได้มีห้าสิบเซ็นต์."
"ทั้งฉัน" จิลล์. กล่าวว่า
"นั่นคือ OK!" เจนน่ากล่าวว่า "บางทีในสัปดาห์ถัดไปที่คุณสามารถมาและขายน้ำมะนาวกับฉัน!"
จิลล์และเมแกนมองหน้ากันและยิ้ม "แน่นอน!" พวกเขาตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิลและเมแกน รู้สึกตื่นเต้นมาก เกือบทุกอาทิตย์ พวกเขากินข้าวด้วยกันที่สวนสาธารณะ ห่างจากถนนสองบล็อก อย่างไรก็ตาม ในช่วงสุดสัปดาห์นี้ คือ พิเศษ มันเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวจะแพ็คอาหารกลางวันของพวกเขาเอง และไปจอดรถตัวเอง
ก่อนวันเสาร์เที่ยง จิลออกจากบ้านและเดินข้ามถนนเพื่อเมแกนของบ้านแม่เมแกนไปที่ร้านขายของชำเพื่อซื้อวัสดุมากมายกลางวัน สำหรับผู้หญิง และ จิล กับ เมแกน มีสิทธิที่จะทำงานกรอกตะกร้ากับแซนด์วิช , มันฝรั่ง , ผัก และคุกกี้ ทางออกประตู เมแกน คว้าผ้าห่ม เขามุ่งหน้าไปที่สวนสาธารณะ
ที่สวนสาธารณะ จิลเลือกต้นไม้ร่มรื่นขนาดใหญ่ และ เมแกน กระจายผ้าห่มภายใต้มันหญิงสาวนั่งลงแกะห่ออาหารกลางวันของพวกเขาเปรียบเทียบแซนด์วิชพวกเขาทำ .
ทันใดนั้นเมแกน ปล่อยออกมาให้สามารถ . " โอ้ไม่ ! " เธอร้องไห้ .
" มันคืออะไร ? " จิลถาม .
" เราลืมที่จะแพ็คเครื่องดื่ม ! " เมแกนตอบ .
" โอ้ ฉันว่าเราควรจะกลับบ้านและได้รับบางสิ่งบางอย่างเมื่อเราอิ่มแล้ว " จิลกล่าว แล้วเธอ squinted และชี้ไปที่สิ่งที่อยู่ไกล " เดี๋ยวๆ นั่น ? "
หญิงสาวเดินข้ามสวนสาธารณะไปตรวจสอบออก มันคือน้ำมะนาว และสาวนั่งอยู่ข้างหลังโต๊ะ คือ เจนน่า เพื่อนร่วมห้องของจิลและ Megan .
" นี่พวกนาย ! ต้องการน้ำมะนาวแก้ว ? " เจนน่าถาม .
" ฉันรักหนึ่ง " เมแกนกล่าว แต่ก็ขมวดคิ้ว แล้วชี้ที่เจนน่าก็เซ็นซะ " แต่ฉันไม่ได้ห้าสิบเซนต์ "
" ฉันก็เหมือนกัน " จิล .
" ไม่เป็นไร ! " เจนน่า กล่าว" อาทิตย์หน้ามาขายน้ำมะนาวกับผม ! "
จิลและเมแกนมองที่แต่ละอื่น ๆและ เลยด้วย " แน่นอน ! " พวกเขาตอบ