History of Standard Singapore Engli

History of Standard Singapore English
Beginning around 1891, the population of Singapore grew rapidly after the British established a trading post on the island, which attracted many immigrants from Chinese provinces and India.[16] The roots of Standard Singapore English derived from the country's 146 years under British control. Its local character seems to have developed early in the English-medium schools of the 19th and early 20th century, where the teachers were often drawn from India and Ceylon, as well as from various parts of Europe and the United States. By 1900, Eurasians and other locals were employed as teachers.[17]Singapore continued to remain a British colony until it declared independence in 1965. After gaining independence, they joined the Malaysian Federation but this was a short-lived alliance due to the menacing relationship between Singapore’s administration and the federal government in Malaysia causing Singapore to leave the Federation in 1965. Since leaving the Federation, Singapore has remained an independent city- state.

English was the administrative language of the British colonial government, and when Singapore gained self-government in 1959 and independence in 1965, the Singaporean government decided to keep English as the main language to maximise economic prosperity. The use of English as the nation's first language serves to bridge the gap between the diverse ethnic groups in Singapore, serving as the lingua franca of the nation. As the global language for commerce, technology and science, the promotion of English also helped to expedite Singapore's development and integration into the global economy.[18] Schools are often taught in English, although the children also learn the traditional Singapore language to remain strong with their culture and traditions. [19] The standard Singaporean accent used to be officially RP. However, in recent decades,[when?] a standard Singaporean accent, quite independent of any external standard, including RP, emerged. A 2003 study by the National Institute of Education in Singapore suggests that a standard Singaporean pronunciation is emerging and is on the cusp of being standardised.[20] Singaporean accents can be said to be largely non-rhotic.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติของมาตรฐานสิงคโปร์อังกฤษ
รอบแรก 1891 ประชากรของสิงคโปร์เติบโตอย่างรวดเร็วหลังจากที่อังกฤษจัดตั้งซื้อขายบนเกาะซึ่งดึงดูดผู้อพยพจำนวนมากจากจังหวัดจีนและอินเดีย. [16] รากของมาตรฐานสิงคโปร์อังกฤษมาจากประเทศ 146 ปีภายใต้การควบคุมของอังกฤษ ตัวละครในท้องถิ่นของมันดูเหมือนว่าจะมีการพัฒนาในช่วงต้นโรงเรียนภาษาอังกฤษขนาดกลางของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ที่ครูถูกดึงมักจะมาจากอินเดียและศรีลังการวมทั้งจากส่วนต่าง ๆ ของยุโรปและสหรัฐอเมริกา 1900 โดยยุโรปและเอเชียและชาวบ้านอื่น ๆ ที่ถูกจ้างมาเป็นครู. [17] สิงคโปร์ยังคงเป็นอาณานิคมของอังกฤษจนกว่าจะประกาศเอกราชในปี 1965 หลังจากที่ได้รับอิสรภาพพวกเขาเข้าร่วมสหพันธรัฐมาเลเซีย แต่นี่เป็นพันธมิตรสั้นเนื่องจากอันตราย ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานของประเทศสิงคโปร์และรัฐบาลในมาเลเซียทำให้สิงคโปร์ที่จะออกจากสภาในปี 1965 นับตั้งแต่ออกจากสภาสิงคโปร์ยังคงเป็นรัฐเอกราชหลักเมือง. ภาษาอังกฤษเป็นภาษาในการบริหารของรัฐบาลอาณานิคมของอังกฤษและเมื่อสิงคโปร์ได้รับด้วยตนเอง รัฐบาลในปี 1959 และความเป็นอิสระในปี 1965 รัฐบาลสิงคโปร์ตัดสินใจที่จะให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักเพื่อเพิ่มความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ การใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของประเทศทำหน้าที่ในการสร้างสะพานเชื่อมช่องว่างระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ที่หลากหลายในสิงคโปร์ให้บริการเป็นภาษากลางของประเทศ ในฐานะที่เป็นภาษาสากลสำหรับการพาณิชย์เทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์, โปรโมชั่นของอังกฤษนอกจากนี้ยังช่วยในการเร่งการพัฒนาของประเทศสิงคโปร์และบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลก. [18] โรงเรียนมักจะได้รับการสอนในภาษาอังกฤษแม้ว่าเด็กยังเรียนรู้แบบดั้งเดิมภาษาสิงคโปร์จะยังคงแข็งแกร่ง กับวัฒนธรรมและประเพณีของพวกเขา [19] สำเนียงของชาวสิงคโปร์มาตรฐานที่ใช้ในการอย่างเป็นทางการ RP อย่างไรก็ตามในทศวรรษที่ผ่านมา [เมื่อ?] สำเนียงของชาวสิงคโปร์มาตรฐานค่อนข้างเป็นอิสระจากมาตรฐานภายนอกใด ๆ รวมทั้ง RP โผล่ออกมา การศึกษา 2003 โดยสถาบันการศึกษาแห่งชาติในสิงคโปร์แสดงให้เห็นว่าการออกเสียงสิงคโปร์มาตรฐานที่เกิดขึ้นและอยู่ในจุดที่จะถูกมาตรฐาน. [20] สำเนียงสิงคโปร์สามารถกล่าวได้ว่าเป็นส่วนใหญ่ไม่ rhotic. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมาของมาตรฐานภาษาอังกฤษสิงคโปร์
เริ่มต้นรอบ 1891 , ประชากรของสิงคโปร์ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว หลังจากอังกฤษก่อตั้งสถานีการค้าบนเกาะซึ่งดึงดูดผู้อพยพจากหลายจังหวัดและอินเดียจีน . [ 16 ] รากของมาตรฐานภาษาอังกฤษมาจากประเทศ 146 ปี ภายใต้การควบคุมของอังกฤษอักขระท้องถิ่นดูเหมือนจะพัฒนาก่อนในโรงเรียนของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ที่อาจารย์มักจะได้มาจากอินเดีย และ ศรีลังกา รวมทั้งจากส่วนต่างๆของยุโรปและสหรัฐอเมริกา โดย 1900 , eurasians และท้องถิ่นอื่น ๆ ถูกจ้างเป็นครู [ 17 ] สิงคโปร์ยังคงเป็นอาณานิคมของอังกฤษ จนประกาศเอกราชในปี 1965หลังจากได้รับเอกราช พวกเขาเข้าร่วมกับสหพันธรัฐมาเลเซีย แต่นี้เป็นพันธมิตรในช่วงสั้น ๆเนื่องจากความสัมพันธ์ที่เป็นอันตรายระหว่างสิงคโปร์และมาเลเซียในการบริหารรัฐบาลของสิงคโปร์ที่จะออกจากสหพันธรัฐในปี 1965 ตั้งแต่ออกจากสหพันธ์ สิงคโปร์ ยังคงเป็นเมือง - รัฐอิสระ

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาการบริหารของรัฐบาลอาณานิคมของอังกฤษ และเมื่อรัฐบาลสิงคโปร์ได้รับเอกราชในปี 1959 ใน 1965 รัฐบาลสิงคโปร์ตัดสินใจที่จะให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก เพื่อเพิ่มความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ การใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกของประเทศที่ให้บริการเพื่อลดช่องว่างระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ที่หลากหลายในสิงคโปร์ให้บริการเป็นภาษากลางของประเทศ เป็นภาษาสากลพาณิชย์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี การส่งเสริมภาษาอังกฤษนอกจากนี้ยังช่วยในการเร่งของสิงคโปร์การพัฒนาและบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลก [ 18 ] โรงเรียนมักจะสอนภาษาอังกฤษ แต่เด็กยังเรียนภาษาสิงคโปร์แบบดั้งเดิมที่ยังคงแข็งแรง มีวัฒนธรรมและประเพณีของพวกเขา[ 19 ] มาตรฐานสิงคโปร์ สำเนียงใช้ได้อย่างเป็นทางการ RP . อย่างไรก็ตาม ในทศวรรษที่ผ่านมา [ เมื่อ ? ] สำเนียงสิงคโปร์มาตรฐาน ค่อนข้างอิสระของมาตรฐานภายนอกใด ๆรวมทั้ง RP , เกิด การศึกษา 2003 โดยสถาบันแห่งชาติของการศึกษาในสิงคโปร์ พบว่า สิงคโปร์เป็นตลาดเกิดใหม่ และมาตรฐานการออกเสียงอยู่ใน cusp ของมาตรฐาน .[ 20 ] สิงคโปร์สำเนียงที่พูดได้ว่าส่วนใหญ่ไม่ rhotic . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]