Increasingly, the need for optimized nutrient utilization to address increasing production costs and environmental considerations will necessitate opportunities to improve nutrient synchrony. Historically, attempts at synchronizing nutrient supply in ruminants, particularly in cattle consuming high-forage diets, have met with variable results. The success of nutrient synchrony has been measured primarily in ruminants by increases in microbial yield, microbial efficiency, nutrient utilization, and to a lesser extent, animal performance. Successful synchrony of nutrient supply to cattle consuming forage-based diets faces several challenges. From a feed supply aspect, the challenges to nutrient synchrony include accurately measuring forage intake and consumed forage chemical composition. The issue of forage intake and chemical composition is perhaps the most daunting for producers grazing cattle. Indeed, for forage-fed cattle, the availability of forage protein and carbohydrate can be the most asynchronous aspect of the diet. In most grazed forages, digestion rates of the carbohydrate fractions are much slower than that of the corresponding protein fractions. Additionally, the forage-supplement interaction exerts a large impact on the synchrony of nutrients. The supplemental feedstuffs compose the component of the nutrient synchrony scenario that is most often manipulated to influence synchrony. The supplement type (e.g., starch vs. fiber, dry vs. liquid), nutrient profile, and degradation rates are often prime considerations associated with nutrient synchrony on high forage diets. Other considerations that warrant attention include temporal intake patterns of the forage and supplement, increased use and types of coproduct supplements, and an assessment of the success of nutrient synchrony. Synchronization of nutrient utilization by forage-fed ruminants has and will continue to encounter challenges for successful outcomes. Ultimately it is the improvement in animal performance and optimization of nutrient utilization efficiency that dictates whether nutrient synchrony is a successful strategy.
Increasingly, the need for optimized nutrient utilization to address increasing production costs and environmental considerations will necessitate opportunities to improve nutrient synchrony. Historically, attempts at synchronizing nutrient supply in ruminants, particularly in cattle consuming high-forage diets, have met with variable results.ความสำเร็จของการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันสารอาหารได้รับการวัดที่เป็นหลักในสัตว์เคี้ยวเอื้องจุลินทรีย์โดยเพิ่มผลผลิต ประสิทธิภาพการใช้อาหาร , จุลินทรีย์ , และในระดับน้อย , การแสดงของสัตว์ ความสำเร็จของการจัดหาสารอาหาร synchrony โคการบริโภคอาหารสัตว์ อาหารหลัก เผชิญความท้าทายหลายประการ จากข้อมูลด้านอุปทาน ,ท้าทาย synchrony สารอาหารรวมถึงการวัดการบริโภคอาหารสัตว์อย่างถูกต้องและใช้องค์ประกอบทางเคมีของพืชอาหารสัตว์ ปัญหาของการบริโภคอาหารสัตว์และองค์ประกอบทางเคมีอาจจะ daunting ที่สุดสำหรับผู้ผลิตที่วัวกินหญ้า แท้จริงสำหรับอาหารสัตว์เลี้ยงโค , ความพร้อมของโปรตีนอาหารสัตว์และคาร์โบไฮเดรตสามารถด้านตรงกันมากที่สุดของอาหาร ค้นหาในสุดเฉี่ยว ,การย่อยคาร์โบไฮเดรตอัตราของเศษส่วนจะช้ากว่าที่เศษส่วนของโปรตีนที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ หาอาหารเสริมปฏิสัมพันธ์ exerts ผลกระทบขนาดใหญ่ในการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันของสารอาหาร วัตถุดิบอาหารเสริมที่ประกอบด้วยส่วนประกอบของสารอาหาร synchrony สถานการณ์ที่ส่วนใหญ่มักจะได้รับอิทธิพลการเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน ประเภทเสริม ( เช่น แป้ง กับ ไฟเบอร์ dry vs. liquid), nutrient profile, and degradation rates are often prime considerations associated with nutrient synchrony on high forage diets. Other considerations that warrant attention include temporal intake patterns of the forage and supplement, increased use and types of coproduct supplements, and an assessment of the success of nutrient synchrony.การใช้พืชอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องมีสารอาหารที่ได้รับและจะยังคงเผชิญกับความท้าทายสำหรับผลลัพธ์ที่ประสบความสำเร็จ ในที่สุดก็เป็นสัตว์ในการปรับปรุงประสิทธิภาพและการเพิ่มประสิทธิภาพของประสิทธิภาพการใช้ธาตุอาหารที่ซึ่งไม่ว่า synchrony สารอาหารเป็นกลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จ
การแปล กรุณารอสักครู่..