Nascent Profound Realm, to Yun Che

Nascent Profound Realm, to Yun Che of three years ago, was an elusive realm which he could only look up to with envy. However, in the current Yun Che’s eyes, it was no different from child’s play. Facing Xiao Yang’s face which disgusted him, Yun Che smiled coldly. Without moving his upper body, he kicked out his right leg.

How could a mere Xiao Yang have the ability the react to the current speed which Yun Che was currently capable of demonstrating? Just when he could see his own hand grabbing onto Yun Che’s neck and picking Yun Che up like a little chick, suddenly, at his waist area, he felt… as though he was ruthlessly struck by a gigantic mountain.

Boom!!

“Guaah!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Realm ลึกซึ้งก่อ การ Che ยัน 3 ปีที่ผ่านมา เป็นดินแดนเข้าใจยากซึ่งเขาสามารถเพียงดูถึงกับอิจฉา อย่างไรก็ตาม ใน Yun Che ปัจจุบันตา มันก็ไม่แตกต่างจากของเล่นเด็ก หันหน้าไปทางหน้าเซียวหยางซึ่งเบื่อหน่ายเขา Che ยืนยิ้มจ้างงาน โดยไม่ต้องย้ายบนร่างกายของเขา เขาเตะออกขาขวาของเขาวิธีอาจเพียงเซียวหยางมีความสามารถตอบสนองความเร็วปัจจุบันซึ่งในปัจจุบันสามารถเห็น Che ยุน เพียงเมื่อเขาสามารถเห็นโลภมือของเขาเองลงบนคอ Yun Che และรับของ Che ยุนเหมือนเจี๊ยบน้อย ทันที ที่บริเวณเอวของเขา เขารู้สึกว่าเขาโหดเหี้ยมหลง โดยเขาใหญ่บูม!!"Guaah !"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งไข่ Realm ลึกซึ้งเพื่อ Yun เจ๊สามปีที่ผ่านมาเป็นดินแดนที่เข้าใจยากที่เขาจะสามารถมองขึ้นไปด้วยความอิจฉา อย่างไรก็ตามในสายตาปัจจุบัน Yun เจ๊มันก็ไม่แตกต่างจากการเล่นของเด็ก หันหน้าไปทางใบหน้าเสี่ยวหยางซึ่งรังเกียจเขา Yun เจ๊ยิ้มอย่างเย็นชา โดยไม่ต้องย้ายบนร่างกายของเขาเขาเตะออกจากขาขวาของเขา.

วิธีเพียงเสี่ยวหยางอาจจะมีความสามารถในการตอบสนองต่อความเร็วในปัจจุบันซึ่ง Yun Che คือความสามารถในการแสดงให้เห็นในปัจจุบัน? เพียงเมื่อเขาจะได้เห็นมือของเขาเองโลภบนคอ Yun เจ๊และเก็บ Yun Che ขึ้นเช่นเจี๊ยบเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างกระทันหันที่บริเวณเอวของเขาเขารู้สึกว่า ... ราวกับว่าเขาหลงโหดเหี้ยมโดยภูเขาขนาดยักษ์.

บูม !!

"Guaah! ! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งไข่ที่ลึกซึ้ง อาณาจักร ยุนเช เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เป็นดินแดนที่เขาอาจจะดูเข้าใจยากขึ้นด้วยอิจฉา อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน ยุนเช ตา มันก็ไม่แตกต่างจากการเล่นของเด็ก ซึ่งเป็น เสี่ยว หน้ายางที่รังเกียจเขา ยุนเชยิ้มอย่างเย็นชา โดยไม่ต้องย้ายร่างกายส่วนบนของเขา เขาเตะออกมาขาขวาของเขาทำไมเพียงเสี่ยวหยาง มีความสามารถในการตอบสนองต่อความเร็วปัจจุบันที่ยุนเชก็ในปัจจุบันสามารถแสดง ? เมื่อเขาเห็นมือของเขาจับลงบนของยุนเช คอ และเลือกยุนเชขึ้นเหมือนเด็กน้อย จู่ๆ บริเวณเอวของเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาอย่างไร้ความปราณีหลงโดยภูเขาขนาดมหึมาบูม ! !" guaah ! ! "