Zoo Conservation ProgrammesOne of L

Zoo Conservation Programmes
One of London Zoo’s recent advertisements caused me some irritation, so patently did it distort reality. Headlined “Without zoos you might as well tell these animals to get stuffed”, it was bordered with illustrations of several endangered species and went on to extol the myth that without zoos like London Zoo these animals “will almost certainly disappear forever”. With the zoo world’s rather mediocre record on conservation, one might be forgiven for being slightly skeptical about such an advertisement.
Zoos were originally created as places of entertainment, and their suggested involvement with conservation didn’t seriously arise until about 30 years ago, when the Zoological Society of London held the first formal international meeting on the subject. Eight years later, a series of world conferences took place, entitled “The Breeding of Endangered Species”, and from this point onwards conservation became the zoo community’s buzzword. This commitment has now been clear defined in The World Zpo Conservation Strategy (WZGS, September 1993), which although an important and welcome document does seem to be based on an unrealistic optimism about the nature of the zoo industry.
The WZCS estimates that there are about 10,000 zoos in the world, of which around 1,000 represent a core of quality collections capable of participating in co-ordinated conservation programmes. This is probably the document’s first failing, as I believe that 10,000 is a serious underestimate of the total number of places masquerading as zoological establishments. Of course it is difficult to get accurate data but, to put the issue into perspective, I have found that, in a year of working in Eastern Europe, I discover fresh zoos on almost a weekly basis.
The second flaw in the reasoning of the WZCS document is the naive faith it places in its 1,000 core zoos. One would assume that the calibre of these institutions would have been carefully examined, but it appears that the criterion for inclusion on this select list might merely be that the zoo is a member of a zoo federation or association. This might be a good starting point, working on the premise that members must meet certain standards, but again the facts don’t support the theory. The greatly respected American Association of Zoological Parks and Aquariums (AAZPA) has had extremely dubious members, and in the UK the Federation of Zoological Gardens of Great Britain and Ireland has

Occasionally had members that have been roundly censured in the national press. These include Robin Hill Adventure Park on the Isle of Wight, which many considered the most notorious collection of animals in the country. This establishment, which for years was protected by the Isle’s local council (which viewed it as a tourist amenity), was finally closed down following a damning report by a veterinary inspector appointed under the terms of the Zoo Licensing Act 1981. As it was always a collection of dubious repute, one is obliged to reflect upon the standards that the Zoo Federation sets when granting membership. The situation is even worse in developing countries where little money is available for redevelopment and it is hard to see a way of incorporating collections into the overall scheme of the WZCS.
Even assuming that the WZCS’s 1,000 core zoos are all of a high standard complete with scientific staff and research facilities, trained and dedicated keepers, accommodation that permits normal or natural behaviour, and a policy of co-operating fully with one another what might be the potential for conservation? Colin Tudge, author of Last Animals at the Zoo (Oxford University Press, 1992), argues that “if the world”s zoos worked together in co-operative breeding programmes, then even without further expansion they could save around 2,000 species of endangered land vertebrates’. This seems an extremely optimistic proposition from a man who must be aware of the failings and weaknesses of the zoo industry the man who, when a member of the council of London Zoo, had to persuade the zoo to devote more of its activities to conservation. Moreover, where are the facts to support such optimism?
Today approximately 16 species might be said to have been “saved” by captive breeding programmes, although a number of these can hardly be looked upon as resounding successes. Beyond that, about a further 20 species are being seriously considered for zoo conservation programmes. Given that the international conference at London Zoo was held 30 years ago, this is pretty slow progress, and a long way off Tudge’s target of 2,000.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการอนุรักษ์สัตว์โฆษณาล่าสุดของสวนสัตว์ลอนดอนหนึ่งเกิดผมบางเกิดการระคายเคือง เหตุดังนั้นก็มันบิดเบือนความเป็นจริง Headlined "โดยหอศิลป์คุณอาจรวมทั้งแจ้งสัตว์เหล่านี้จะได้รับไส้" มันถูกล้อมรอบ ด้วยภาพประกอบของหลายพันธุ์ และไปเพื่อยกย่องตำนานที่ไม่ มีหอศิลป์สวนสัตว์ลอนดอนที่สัตว์เหล่านี้ "จะเกือบแน่นอนหายไปตลอดกาล" กับโลกสวนสัตว์คอร์ดค่อนข้างมาตรฐานบนอนุรักษ์ หนึ่งอาจสามารถจึงสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับการโฆษณาในโรงละครเดิมสร้างเป็นสถานที่ของความบันเทิง และการมีส่วนร่วมแนะนำกับอนุรักษ์ไม่ได้อย่างจริงจังเกิดขึ้นจนถึงประมาณ 30 ปีที่ผ่านมา เมื่อสังคมสัตว์ลอนดอนจัดการประชุมอย่างเป็นทางการระหว่างประเทศครั้งแรกในเรื่อง แปดปีต่อมา ชุดประชุมโลกเกิดขึ้น ได้รับ "เพาะพันธุ์ของพันธุ์" และจากจุดนี้เป็นต้นไป อนุรักษ์กลายเป็น buzzword ของชุมชนสวนสัตว์ ความมุ่งมั่นนี้ขณะนี้ได้ชัดเจนในเดอะเวิลด์ Zpo อนุรักษ์กลยุทธ์ (WZGS, 1993 กันยายน), ซึ่งแม้ว่าเอกสารสำคัญ และยินดีต้อนรับดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับการมองในแง่ดีไม่เกี่ยวกับธรรมชาติของสัตว์WZCS การประเมินว่า มีประมาณ 10000 โรงละครในโลก ที่ 1000 รอบแสดงหลักของคอลเลกชันคุณภาพความสามารถในการเข้าร่วมในโครงการอนุรักษ์โค ordinated นี้เป็นอาจล้มเหลวครั้งแรกของเอกสาร ฉันเชื่อว่า 10000 การประมาทไม่ร้ายแรงของจำนวนรวมของปัญหาเป็นสัตว์ซัก แน่นอนเป็นการยากที่ จะได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง แต่ วางปัญหาในมุมมอง ได้พบว่า ในปีทำงานในยุโรปตะวันออก ฉันค้นพบโรงละครสดบนเกือบสัปดาห์ปัญหาที่สองในการใช้เหตุผลของเอกสาร WZCS เป็นความเชื่อขำน่าจะทำในสถานหลัก 1000 หนึ่งจะสมมติว่า calibre ของสถาบันเหล่านี้จะมีการระมัดระวังตรวจสอบ แต่ดูเหมือนว่า เงื่อนไขในการรวมรายการนี้เลือกเพียงอาจว่าสวนสัตว์ของสวนสัตว์สหพันธ์หรือสมาคม นี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นดี ทำงานเกี่ยวกับที่สมาชิกต้องตรงกับมาตรฐานบางอย่าง แต่อีก ข้อเท็จจริงไม่สนับสนุนทฤษฎี อเมริกันสมาคมของสัตว์สวนมากเคารพและ Aquariums (AAZPA) มีสมาชิกที่น่าสงสัยอย่างมาก และในสหราชอาณาจักร สภาสวนสัตว์ของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์มีบางครั้งมีสมาชิกที่มี censured อย่าง roundly ในชาติแล้ว เหล่านี้รวมถึงโรบินฮิลล์แอดเวนเจอร์ปาร์คบนไอล์ของ Wight ซึ่งหลายคอลเลกชันที่อื้อฉาวที่สุดของสัตว์ในประเทศ ในที่สุดก่อตั้งนี้ ซึ่งในปีที่ได้รับการป้องกัน โดยสภาท้องถิ่นของไอเซิล (ซึ่งดูเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกการท่องเที่ยว), ถูกปิดลงตามรายงาน damning โดยตรวจสอบสัตวแพทย์ที่ตกแต่งภายใต้เงื่อนไขของสวนสัตว์ออกใบอนุญาตตามพระราชบัญญัติ 1981 ก็มักจะสงสัยชื่อชุด หนึ่งมีหน้าที่สะท้อนตามมาตรฐานที่ สภาแห่งสวนสัตว์ตั้งเมื่อให้สิทธิแก่สมาชิก สถานการณ์จะยิ่งแย่ลงในประเทศกำลังพัฒนาที่เงินน้อยได้พัฒนาขื้นใหม่ และก็ยากที่จะเห็นวิธีของคอลเลกชันเป็นโครงร่างโดยรวมของ WZCSแม้แต่สมมติว่ากิจกรรมหลัก 1000 ของ WZCS มีมาตรฐานสูงพร้อมอำนวยความสะดวกสบายและงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ใครที่ได้ผ่านการฝึกอบรม และจัดสรร ที่พักที่อนุญาตให้มีพฤติกรรมปกติ หรือธรรมชาติทั้งหมด และนโยบายของร่วมดำเนินการทั้งหมดด้วยกันอะไรอาจจะเป็นการอนุรักษ์ โคลิน Tudge ผู้เขียนของการล่าสัตว์ที่สวนสัตว์ (ออกซ์ฟอร์ดมหาวิทยาลัยกด 1992), จนที่ "ถ้าโลก" กิจกรรม s ทำงานร่วมกันในโครงการเพาะพันธุ์สหกรณ์ แล้วแม้ไม่ มีการขยายเพิ่มเติม พวกเขาสามารถบันทึกพันธุ์ vertebrates' ที่ดินใกล้สูญพันธุ์ประมาณ 2000 นี้ดูเหมือนว่าข้อเสนอในเชิงบวกอย่างมากจากคนที่ต้องตระหนักถึงความล้มเหลวและจุดอ่อนของอุตสาหกรรมสัตว์คน เมื่อเป็นสมาชิกคณะกรรมการสวนสัตว์ลอนดอน ได้จูงสัตว์จะอุทิศเพิ่มเติมกิจกรรมของการอนุรักษ์ นอกจากนี้ ที่เป็นข้อเท็จจริงเพื่อสนับสนุนเช่นมองในแง่ดีหรือไม่วันนี้ประมาณ 16 ชนิดอาจจะกล่าวกับ "ได้" โดยการผสมพันธุ์ภายในกิจการและโปรแกรม ถึงแม้ว่าตัวเลขเหล่านี้สามารถแทบจะมองเป็นความสำเร็จอย่างดี นอกเหนือจากนั้น เกี่ยวกับ 20 เพิ่มเติมพันธุ์จะถูกพิจารณาอย่างจริงจังสำหรับโครงการอนุรักษ์สัตว์ ระบุว่าการประชุมนานาชาติที่สวนสัตว์ลอนดอนจัดขึ้นเมื่อ 30 ปีที่ผ่านมา นี้เป็นความคืบหน้าช้าสวย และแบบปิดเป้าหมายของ Tudge 2000

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวนสัตว์อนุรักษ์โครงการหนึ่งของการโฆษณาที่ผ่านมาสวนสัตว์ลอนดอนก่อให้เกิดการระคายเคืองฉันบางอย่างเพื่อให้ยะมันบิดเบือนความเป็นจริง พาดหัว "โดยสวนสัตว์คุณได้เช่นกันอาจจะบอกสัตว์เหล่านี้จะได้รับการยัดไส้" มันถูกล้อมรอบด้วยภาพของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์หลายตัวและเดินตรงไปยังยกย่องตำนานที่โดยไม่ต้องสวนสัตว์สวนสัตว์ลอนดอนเหมือนสัตว์เหล่านี้ "เกือบจะแน่นอนจะหายไปตลอดกาล" ที่มีการบันทึกของโลกที่สวนสัตว์ปานกลางค่อนข้างเกี่ยวกับการอนุรักษ์อย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะได้รับการอภัยสำหรับการตั้งข้อสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับการโฆษณาดังกล่าว.
สวนสัตว์ที่ถูกสร้างขึ้นมา แต่เดิมเป็นสถานที่ของความบันเทิงและการมีส่วนร่วมแนะนำของพวกเขาด้วยการอนุรักษ์ไม่ได้อย่างจริงจังเกิดขึ้นจนกว่าจะถึงประมาณ 30 ปีที่ผ่านมาเมื่อ สัตววิทยาสมาคมแห่งกรุงลอนดอนได้จัดให้มีการประชุมระดับนานาชาติครั้งแรกอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับเรื่องนี้ แปดปีต่อมาชุดของการประชุมระดับโลกที่เกิดขึ้นในชื่อ "การปรับปรุงพันธุ์ของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์" และจากจุดนี้เป็นต้นไปการอนุรักษ์กลายเป็นชุมชนสวนสัตว์ buzzword ความมุ่งมั่นนี้ขณะนี้ได้รับการกำหนดไว้ชัดเจนในโลก Zpo กลยุทธ์การอนุรักษ์ (WZGS กันยายน 1993) ซึ่งแม้ว่าจะเป็นเอกสารสำคัญและยินดีต้อนรับไม่ดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับการมองในแง่ที่ไม่สมจริงเกี่ยวกับธรรมชาติของอุตสาหกรรมสวนสัตว์.
WZCS ประมาณการว่ามี ประมาณ 10,000 สวนสัตว์ในโลกที่ประมาณ 1,000 เป็นตัวแทนหลักของคอลเลกชันที่มีคุณภาพความสามารถในการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ประสาน นี่อาจจะเป็นความล้มเหลวครั้งแรกของเอกสารที่ผมเชื่อว่าเป็น 10,000 ประมาทร้ายแรงของจำนวนเสียงทั้งหมดของสถานที่ปลอมตัวเป็นสถานประกอบการสัตว์ แน่นอนมันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง แต่ที่จะนำปัญหาในมุมมองที่ฉันได้พบว่าในปีของการทำงานในยุโรปตะวันออกที่ผมค้นพบสวนสัตว์สดในเกือบเป็นประจำทุกสัปดาห์.
ข้อบกพร่องที่สองในการให้เหตุผลของ เอกสาร WZCS เป็นความเชื่อที่ไร้เดียงสาวางใน 1000 สวนสัตว์หลัก ใครจะคิดว่าความสามารถของสถาบันเหล่านี้จะได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบ แต่ก็ปรากฏว่าเกณฑ์สำหรับการรวมอยู่ในรายชื่อเลือกนี้อาจจะมีเพียงที่สวนสัตว์เป็นสมาชิกของสหพันธ์สวนสัตว์หรือสมาคม นี้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการทำงานบนสมมติฐานที่ว่าสมาชิกต้องเป็นไปตามมาตรฐานบางอย่างอีกครั้ง แต่ข้อเท็จจริงไม่สนับสนุนทฤษฎี เคารพอย่างมากสมาคมอเมริกันของสวนสาธารณะสวนสัตว์และพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ (AAZPA) ได้มีสมาชิกที่น่าสงสัยมากและในสหราชอาณาจักรสภาสวนสัตว์ของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์มีมีบางครั้งสมาชิกที่ได้รับการติเตียนอย่างรุนแรงในหนังสือพิมพ์แห่งชาติ เหล่านี้รวมถึงโรบินฮิลล์พาร์คผจญภัยบนเกาะไวท์ซึ่งหลายคนถือว่าเป็นคอลเลกชันที่รู้จักมากที่สุดของสัตว์ในประเทศ สถานประกอบการนี้ซึ่งปีที่ผ่านมาได้รับการคุ้มครองโดยสภาท้องถิ่นเกาะ (ซึ่งมองว่ามันเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่ท่องเที่ยว) ถูกปิดลงในที่สุดต่อไปนี้รายงานสาปแช่งโดยผู้ตรวจสอบสัตวแพทย์ได้รับแต่งตั้งตามเงื่อนไขของใบอนุญาตสวนสัตว์พระราชบัญญัติปี 1981 ในขณะที่มันอยู่เสมอ คอลเลกชันของชื่อเสียงที่น่าสงสัยอย่างใดอย่างหนึ่งจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงมาตรฐานที่สวนสัตว์สภากำหนดให้เมื่อสมาชิก สถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งในประเทศกำลังพัฒนาที่มีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอยู่สำหรับการปรับปรุงและมันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นวิธีการผสมผสานคอลเลกชันลงไปในโครงการโดยรวมของ WZCS ได้. แม้สมมติว่าสวนสัตว์หลัก 1,000 WZCS ของทุกคนมีมาตรฐานสูงที่สมบูรณ์แบบด้วย พนักงานวิทยาศาสตร์และสิ่งอำนวยความสะดวกการวิจัยการฝึกอบรมและเสมียนลงเฉพาะที่พักที่อนุญาตให้พฤติกรรมปกติหรือธรรมชาติและนโยบายในการปฏิบัติการร่วมอย่างเต็มที่กับคนอื่นสิ่งที่อาจจะมีศักยภาพในการอนุรักษ์หรือไม่? โคลิน Tudge, ผู้เขียนของสัตว์ที่ผ่านมาที่สวนสัตว์ (Oxford University Press, 1992) ระบุว่า "ถ้าโลก" สวนสัตว์ s ทำงานร่วมกันในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์สหกรณ์แล้วแม้จะไม่มีการขยายตัวต่อไปที่พวกเขาสามารถประหยัดประมาณ 2,000 สายพันธุ์ของที่ดินที่ใกล้สูญพันธุ์ สัตว์มีกระดูกสันหลัง ' นี้ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องในแง่ดีมากจากผู้ชายคนหนึ่งที่จะต้องตระหนักถึงความล้มเหลวและจุดอ่อนของอุตสาหกรรมสวนสัตว์คนที่เมื่อเป็นสมาชิกของสภาของสวนสัตว์ลอนดอนที่มีการชักชวนให้สวนสัตว์ที่จะอุทิศเพิ่มเติมของกิจกรรมการอนุรักษ์ นอกจากนี้ที่เป็นข้อเท็จจริงในการสนับสนุนการมองในแง่ดีดังกล่าวหรือไม่วันนี้ประมาณ 16 สายพันธุ์อาจจะกล่าวได้รับการ "บันทึก" โดยโปรแกรมนักโทษพันธุ์แม้ว่าจำนวนของเหล่านี้แทบจะไม่สามารถถูกมองว่าเป็นความสำเร็จดังก้อง นอกเหนือจากนั้นประมาณอีก 20 ชนิดที่มีการพิจารณาอย่างจริงจังสำหรับโครงการอนุรักษ์สวนสัตว์ ระบุว่าการประชุมระหว่างประเทศที่สวนสัตว์ลอนดอนถูกจัดขึ้นเมื่อ 30 ปีก่อนนี้เป็นความคืบหน้าช้าสวยและเป็นทางยาวออก Tudge เป้าหมายของ 2000

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการการอนุรักษ์สวนสัตว์
หนึ่งของลอนดอนสวนสัตว์ล่าสุดโฆษณาทำให้ผมระคายเคือง จึงเห็น มันบิดเบือนความจริง พาดหัว " โดยไม่มีสวนสัตว์คุณอาจรวมทั้งบอกสัตว์เหล่านี้ได้รับตุ๊กตา "มันเป็นล้อมรอบด้วยภาพประกอบหลายสัตว์ใกล้สูญพันธุ์และก็ไปชมตำนานที่ไม่มีสวนสัตว์ เช่น สวนสัตว์ลอนดอนสัตว์เหล่านี้ " เกือบแน่นอนจะหายไปตลอดกาล " กับสวนสัตว์โลกค่อนข้างปานกลางบันทึกในการอนุรักษ์ หนึ่งอาจจะได้รับการอภัยสำหรับการเล็กน้อยสงสัยเกี่ยวกับเรื่องโฆษณา
สวนสัตว์ถูกสร้างขึ้นเป็นสถานที่ของความบันเทิงและแนะนำที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์จริงจังไม่ได้เกิดขึ้นไม่ได้ จนกระทั่งเมื่อ 30 ปีก่อน เมื่อสมาคมสัตววิทยาลอนดอนจัดขึ้นอย่างเป็นทางการครั้งแรกของการประชุมระหว่างประเทศในเรื่อง แปดปีต่อมา ชุดของการประชุมโลกเกิดขึ้น เรื่อง " การปรับปรุงพันธุ์ของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ " และจากจุดนี้เป็นต้นไปอนุรักษ์กลายเป็น buzzword สวนสัตว์ชุมชน .ความมุ่งมั่นนี้ ขณะนี้มีความชัดเจนในการอนุรักษ์โลก zpo กลยุทธ์ ( wzgs กันยายน 2536 ) ซึ่งแม้ว่าที่สำคัญและยินดีต้อนรับเอกสารดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับที่สมจริงในแง่ดีเกี่ยวกับธรรมชาติของอุตสาหกรรมสวนสัตว์ .
wzcs ประมาณการว่ามีประมาณ 10 , 000 สวนสัตว์ในโลก ซึ่งรอบ 1000 เป็นตัวแทนหลักของคอลเลกชันที่มีคุณภาพสามารถเข้าร่วมในโครงการโรงเรียนสิ่งแวดล้อม นี้น่าจะเป็นเอกสาร ล้มเหลว อย่างแรก ผมเชื่อว่า 10 , 000 เป็นประมาทร้ายแรงของจํานวนของสถานที่ masquerading เป็นสถานประกอบการใน . แน่นอนมันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง แต่เอาปัญหาในมุมมอง ผมได้พบว่าในหนึ่งปีของการทำงานในยุโรปตะวันออก , ฉันพบสวนสัตว์สดเกือบรายสัปดาห์
ข้อบกพร่องที่สองในเหตุผลของ wzcs เอกสารเป็นหน่อมแน้มความเชื่อมันที่ 1000 หลักของสวนสัตว์ หนึ่งจะคิดว่าความสามารถของสถาบันเหล่านี้จะได้รับการตรวจแต่ปรากฏว่า เกณฑ์ในการเลือกรายการนี้อาจจะแค่เป็นสวนสัตว์ที่เป็นสมาชิกของสมาพันธ์ หรือสมาคมสวนสัตว์ . นี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ทำงานในสถานที่ที่สมาชิกต้องเป็นไปตามมาตรฐานที่แน่นอน แต่อีก ข้อเท็จจริงที่ไม่สนับสนุนทฤษฎีการนับหน้าถือตาสมาคมอเมริกันของสวนสาธารณะสวนสัตว์และพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ( aazpa ) ที่มีสมาชิกมากที่ไม่แน่นอนและใน UK ของสหพันธ์ Zoological Gardens บริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ได้

บางครั้งมีสมาชิกที่ได้รับการตำหนิอย่างรุนแรงในสื่อระดับชาติ เหล่านี้รวมถึงโรบินฮิลล์สวนผจญภัยบนเกาะแห่งไวท์ ,ซึ่งหลายคนถือว่าฉาวโฉ่ที่สุดคอลเลกชันของสัตว์ในประเทศ สถานประกอบการนี้ ซึ่งเป็นเวลาหลายปีได้รับการคุ้มครองโดยสภาท้องถิ่นของเกาะ ( ซึ่งดูเป็นการท่องเที่ยวเพื่อความสวยงาม ) ก็ปิดลงตามรายงาน damning โดยสัตวแพทย์ตรวจสอบการแต่งตั้งภายใต้เงื่อนไขของใบอนุญาตสวนสัตว์ Act 1981 มันเป็นคอลเลกชันของชื่อเสียงที่น่าสงสัยหนึ่งจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงมาตรฐานที่สภาชุดสวนสัตว์เมื่อให้สมาชิก สถานการณ์เลวร้ายยิ่งในการพัฒนาประเทศที่เงินน้อยสามารถใช้ได้สำหรับการพัฒนา และมันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นวิธีการผสมผสานคอลเลกชันในรูปแบบโดยรวมของ wzcs .
แม้สมมติว่า wzcs 1000 แกนสวนสัตว์ทั้งหมดของมาตรฐานสูง พร้อมด้วยเจ้าหน้าที่วิทยาศาสตร์และสิ่งอำนวยความสะดวกการวิจัย การฝึกอบรม และทุ่มเทลงบัญชี , ที่พักที่ให้ปกติ หรือธรรมชาติ พฤติกรรม และนโยบายร่วมปฏิบัติการอย่างเต็มที่กับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นอีก สำหรับการอนุรักษ์ ? โคลิน tudge , ผู้เขียนของสัตว์ที่สวนสัตว์ ( กด Oxford University 1992 )แย้งว่า " ถ้าโลก " ของสวนสัตว์ทำงานร่วมกันในโครงการสหกรณ์ผสมพันธุ์แล้วได้โดยไม่ต้องขยายเพิ่มเติม พวกเขาสามารถบันทึกประมาณ 2 , 000 ชนิด สัตว์ที่ดิน ' ใกล้สูญพันธุ์ นี้ดูเหมือนจะเป็นข้อเสนอในแง่ดีอย่างมากจากผู้ชายที่ต้องตระหนักถึงข้อบกพร่องและจุดอ่อนของอุตสาหกรรมสวนสัตว์คน เมื่อสมาชิกของคณะกรรมการของสวนสัตว์ลอนดอนต้องเกลี้ยกล่อมสวนสัตว์เพื่ออุทิศมากของกิจกรรมเพื่อการอนุรักษ์ นอกจากนี้ที่เป็นข้อเท็จจริงเพื่อสนับสนุนการมองโลกในแง่ดีแบบนี้
วันนี้ประมาณ 16 ชนิด อาจจะกล่าวได้ว่าเป็น " ช่วย " โดยโครงการเพาะเลี้ยงและขยายพันธุ์ แม้ว่าจำนวนของเหล่านี้แทบจะไม่ต้องมองว่าความสำเร็จดังก้อง นอกเหนือจากนั้นประมาณอีก 20 ชนิด มีการพิจารณาอย่างจริงจังสำหรับโครงการอนุรักษ์สัตว์ ระบุว่าการประชุมนานาชาติที่สวนสัตว์ลอนดอนจัดขึ้นเมื่อ 30 ปีก่อน ซึ่งมีความคืบหน้าค่อนข้างช้า และไกลออกไป tudge เป้าหมาย 2000