ntroductionMy name is Tommie Davis.

ntroduction
My name is Tommie Davis. I’m a Junior, majoring in Criminal Justice here at The University of Houston- Downtown. The intended purpose of this memo is to give a brief insight of myself.

Background
I grew up in Stafford, Texas which is located in Fort Bend County. I graduated from John Foster Dulles High School in 1992.
I worked full-time at a daycare for four years until I could afford to attend college at which time I enrolled at Houston Community College. I went to school part-time until I decided to attend The Wharton Police Academy in 2000, after graduated from the academy I was unable to find a job in law enforcement so I applied and received a job with Texas Department of Corrections. I worked with inmates for five years and chose to leave in 2005 to help my mother care for my ailing father. During this time I took a job with Coach USA as a driver and that is my employer at the present time. I have two children ages 5 and 15 and as a single parent, I knew I wanted more for my family and decided to go back to college and earn my degree. I transferred to UH-Downtown in the fall of 2009

Interests
I’m passionate about people. I love to examine different cultures and I’m always fascinated to realize the similarities that we sometimes share. In the last couple of years I’ve seen so many kids go astray and just saddened when I hear the news of another child involved in a senseless crime that I have aspirations of opening a help center for at risk youths. I also work with the Mime Ministry at my church.

Achievements
My greatest accomplishment is I haven’t given up on my dreams and that gives me great satisfaction. Graduating from the Police Academy in 2000.
Paying off my first student loans.
Caring for my aging parents and being able to give back what was given to me. Going back to...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ntroduction
Tommie Davis มีชื่อของฉัน ฉันเจ้า majoring ในอาญายุติธรรมที่นี่ที่มหาวิทยาลัยฮุสตัน-ในเมือง วัตถุประสงค์วัตถุประสงค์ของบันทึกนี้คือการ ให้ความเข้าใจโดยสังเขปของตัวเองด้วย

พื้น
ผมโตในสตัฟฟอร์ด เท็กซัสซึ่งอยู่ในเขตป้อมโค้ง จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมจอห์นฟอสเตอร์ดัลเลสในปี 1992
ฉันทำงานแบบเต็มเวลาที่เด็กเป็น 4 ปีจนสามารถข้าพเจ้าเข้าร่วมวิทยาลัยครั้งที่ผมลงทะเบียนที่ฮุสตันวิทยาลัย ผมไปเรียนพิเศษจนกระทั่งฉันตัดสินใจที่จะเข้าโรงเรียนนายตำรวจซีวาร์ตัน 2000 หลังจากจบศึกษาจากสถาบันผมไม่สามารถหางานในกฎหมายดังนั้นฉันใช้ และได้รับงานที่กรมราชทัณฑ์เท็กซัส ทำงานร่วมกับผู้ต้องขัง 5 ปี และเลือกที่จะปล่อยในปี 2005 เพื่อช่วยแม่ดูแลพ่อ ailing ระหว่างนี้ ผมทำงานกับโค้ชประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นโปรแกรมควบคุม และเป็นนายจ้างของฉันในขณะ สองเด็กอายุ 5 ถึง 15 และเป็นหลักเดียว ฉันรู้ว่า ฉันต้องการเพิ่มเติมสำหรับครอบครัว และตัดสินใจกลับไปวิทยาลัย และได้รับปริญญาของฉัน ถ่ายโอน UH-ตัวเมืองในฤดูใบไม้ร่วงของ 2009

สนใจ
ฉันหลงใหลคน ผมชอบที่จะตรวจสอบวัฒนธรรมที่แตกต่าง และผมเสมอตื่นตระหนักความเหมือนที่เราใช้เป็นบางครั้ง ในคู่สุดท้ายของปี ผมเคยเห็นเด็กที่ ไปหลงเพียงโศกเสียใจอีกแล้วเมื่อฉันได้ยินข่าวเด็กอื่นที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมที่หมดสติที่มีแรงบันดาลใจของการเปิดศูนย์ช่วยเหลือสำหรับที่เยาวชนเสี่ยงมาก ผมยังทำงานกับกระทรวง Mime ที่คริสตจักรของฉัน

ความสำเร็จ
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือ ฉันไม่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับความฝันของฉัน และที่ทำให้ฉันพอดี จบการศึกษาจากโรงเรียนนายตำรวจใน 2000.
จ่ายออกของฉันแรกนักศึกษายืม
Caring สำหรับพ่ออายุและกำลังจะคืนอะไรให้กับฉัน จะกลับไป...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนํา
ชื่อของฉันคือทอมเดวิส ฉันจูเนียร์เอกในความยุติธรรมทางอาญาที่นี่ที่มหาวิทยาลัยฮุสตันในเมือง วัตถุประสงค์ของบันทึกนี้คือการให้ข้อมูลเชิงลึกที่สั้น ๆ ของตัวเองมาที่ผมเติบโตขึ้นมาใน Stafford, เท็กซัสซึ่งตั้งอยู่ในฟอร์ตพับมณฑล ผมจบการศึกษาจากจอห์นฟอสเตอร์ดัลเลสโรงเรียนมัธยมในปี 1992 ผมทำงานเต็มเวลาที่รับเลี้ยงเด็กเป็นเวลาสี่ปีจนกว่าฉันจะสามารถที่จะเรียนเวลาที่ผมลงทะเบียนเรียนที่ฮุสตันวิทยาลัยชุมชน ฉันไปโรงเรียนส่วนเวลาจนฉันตัดสินใจที่จะเข้าร่วมวอร์ตันโรงเรียนตำรวจในปี 2000 หลังจากจบการศึกษาจากสถาบันการศึกษาผมก็ไม่สามารถที่จะหางานในการบังคับใช้กฎหมายเพื่อให้ฉันนำมาใช้และได้รับงานที่มีเท็กซัสกรมราชทัณฑ์ ผมทำงานกับผู้ต้องขังเป็นเวลาห้าปีและเลือกที่จะออกจากในปี 2005 ที่จะช่วยให้การดูแลแม่ของฉันพ่อของฉันไม่สบาย ในช่วงเวลานี้ผมเอางานกับโค้ชสหรัฐอเมริกาเป็นคนขับรถและที่เป็นนายจ้างของฉันในช่วงเวลาปัจจุบัน ฉันมีลูกสองคนอายุ 5 และ 15 และเป็นผู้ปกครองคนเดียวผมรู้ว่าผมต้องการที่มากขึ้นสำหรับครอบครัวของฉันและตัดสินใจที่จะกลับไปเรียนที่วิทยาลัยและได้รับปริญญาของฉัน ผมย้ายไป UH-เมืองในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2009 ความสนใจฉันหลงใหลเกี่ยวกับผู้คน ฉันรักที่จะตรวจสอบวัฒนธรรมที่แตกต่างและฉันมักจะหลงใหลในการตระหนักถึงความคล้ายคลึงกันที่บางครั้งเราแบ่งปัน ในคู่สุดท้ายของปีที่ผมเคยเห็นเด็ก ๆ จำนวนมากเพื่อไปในทางที่ผิดและเศร้าเพียงเมื่อฉันได้ยินข่าวของเด็กมีส่วนร่วมในการกระทำผิดหมดสติที่ฉันมีแรงบันดาลใจของการเปิดศูนย์ช่วยเหลือสำหรับเยาวชนที่มีความเสี่ยงอื่น ฉันยังทำงานร่วมกับกระทรวง Mime ที่โบสถ์ของความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดความสำเร็จของฉันคือฉันยังไม่ได้กำหนดขึ้นในความฝันของฉันและที่ทำให้ผมพึงพอใจที่ดี จบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจในปี 2000 การจ่ายเงินออกเงินให้กู้ยืมนักเรียนครั้งแรกของฉันดูแลพ่อแม่ผู้สูงอายุของฉันและความสามารถในการให้กลับสิ่งที่ได้รับมาให้ฉัน จะกลับไป ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ntroduction
ฉันชื่อ ทอมมี เดวิส ผมเป็นรุ่นน้องในสาขากระบวนการยุติธรรมมาที่มหาวิทยาลัยฮูสตัน - ตัวเมือง วัตถุประสงค์ของบันทึกนี้คือ เพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกที่สั้น ๆของพื้นหลังเอง


ผมโตใน Stafford , เท็กซัสซึ่งตั้งอยู่ในมณฑลโค้งป้อม . ผมจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมจอห์น ฟอสเตอร์ใน 1992
ผมทำงานเต็มเวลาที่สถานรับเลี้ยงเด็ก เป็นเวลา 4 ปี จนผมสามารถที่จะเข้าร่วมวิทยาลัยในเวลาที่ผมเข้าเรียนที่วิทยาลัยชุมชนฮุสตัน ฉันไปโรงเรียนชั่วคราวจนกว่าฉันตัดสินใจที่จะเข้าร่วม Wharton โรงเรียนตำรวจใน 2000 หลังจากจบจากโรงเรียนฉันก็ไม่สามารถที่จะหางานในการบังคับใช้กฎหมายเพื่อประยุกต์และได้รับงานกับกรมราชทัณฑ์ เท็กซัสผมทำงานกับนักโทษเป็นเวลาห้าปีและเลือกที่จะออกมาในปี 2005 เพื่อช่วยในการดูแลแม่ของฉันไม่สบายพ่อ ในช่วงเวลานี้ผมได้งานกับโค้ชสหรัฐอเมริกา เป็นคนขับและเป็นนายจ้างของฉันในเวลาปัจจุบัน ผมมี 2 เด็กอายุ 5 และ 15 และเป็นผู้ปกครองเดียวที่ผมรู้ว่าผมต้องการมากขึ้นสำหรับครอบครัวของฉันและตัดสินใจที่จะกลับไปยังวิทยาลัยและได้รับการศึกษาระดับปริญญาของฉันผมโอนไปอ่าเมืองในฤดูใบไม้ร่วง 2009


สนใจฉันหลงใหลเกี่ยวกับคน ฉันรักที่จะศึกษาวัฒนธรรมที่แตกต่างกันและฉันมักจะหลงใหลที่จะตระหนักถึงความคล้ายคลึงกันว่าบางครั้งเราแบ่งปันในคู่สุดท้ายของปี ผมเคยเห็นเด็กมากมายที่หลงผิด และเสียใจเมื่อได้ยินข่าวของเด็กอื่นที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมที่ไร้ความรู้สึก ที่ผมได้แรงบันดาลใจในการเปิดศูนย์ช่วยเหลือเยาวชนที่เสี่ยง ฉันยังทำงานกับแฟ้มที่กระทรวงคริสตจักรของฉัน


ผลงานความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือ ฉันยังไม่ได้ให้ขึ้นบนความฝันของฉัน และนั่นก็ทำให้ผมพึงพอใจมากจบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจใน 2000
จ่ายจากเงินกู้นักเรียนของฉันแรก .
ดูแลของฉันอายุพ่อแม่ และสามารถคืนอะไรให้กับผม กลับไป . . . . . . .