- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I backed slowly into the room. The
I backed slowly into the room. The two visitors bored in on me, either side. I tripped over my bag and fell backwards, hit the floor and rolled on my side groaning.
Sunset said casually: "H'ist 'em folks. Pretty now!"
Two heads jerked away from looking down at me and then I had my gun loose, down at my side. I kept on groaning.
There was a silence. I didn't hear any guns fall. The door of the room was still wide open and Sunset was flattened against the wall more or less behind it.
The girl said between her teeth: "Cover the shamus, Rush-and shut the door. Skinny can't shoot here. Nobody can." Then, in a whisper I barely caught, she added: "Slam it!"
Rush Madder waddled backwards across the room keeping the Smith & Wesson pointed my way. His back was to Sunset and the thought of that made his eyes roll. I could have shot him easily enough, but it wasn't the play. Sunset stood with his feet spread and his tongue showing. Something that could have been a smile wrinkled his flat eyes.
He stared at the girl and she stared at him. Their guns stared at each other.
Rush Madder reached the door, grabbed the edge of it and gave it a hard swing. I knew exactly what was going to happen. As the door slammed the .32 was going to go off. It wouldn't be heard if it went off at the right instant. The explosion would be lost in the slamming of the door.
I reached out and took hold of Carol Donovan's ankle and jerked it hard.
The door slammed. Her gun went off and chipped the ceiling.
She whirled on me kicking. Sunset said in his tight but somewhat penetrating drawl: "If this is it, this is it. Let's go!" The hammer clicked back on his Colt.
Something in his voice steadied Carol Donovan. She relaxed, let her automatic fall to her side and stepped away from me with a vicious look back.
Madder turned the key in the door and leaned against the wood, breathing noisily. His hat had tipped over one ear and the ends of two strips of adhesive showed under the brim.
Nobody moved while I had these thoughts. There was no sound of feet outside in the hall, no alarm. I got up on my knees, slid my gun out of sight, rose on my feet and went over to the window. Nobody down on the sidewalk was staring up at the upper floors of the Snoqualmie Hotel.
I sat on the broad old-fashioned sill and looked faintly embarrassed, as though the minister had said a bad word.
The girl snapped at me: "Is this lug your partner?"
I didn't answer. Her face flushed slowly and her eyes burned. Madder put a hand out and fussed: "Now listen, Carol, now listen here. This sort of act ain't the way-"
"Shut up!"
"Yeah," Madder said in a clogged voice. "Sure."
Sunset looked the girl over lazily for the third or fourth time. His gun hand rested easily against his hipbone and his whole attitude was of complete relaxation. Having seen him pull his gun once I hoped the girl wasn't fooled.
He said slowly: "We've heard about you two. What's your offer? I wouldn't listen even, only I can't stand a shooting rap."
The girl said: "There's enough in it for four." Madder nodded his big head vigorously, almost managed a smile.
Sunset glanced at me. I nodded. "Four it is," he sighed.
"But that's the top. We'll go to my place and gargle. I don't like it here."
"We must look simple," the girl said nastily.
"Kill-simple," Sunset drawled. "I've met lots of them. That's why we're going to talk it over. It's not a shooting play."
Carol Donovan slipped a suede bag from under her left arm and tucked her .32 into it. She smiled. She was pretty when she smiled.
"My ante is in," she said quietly. "I'll play. Where is the place?"
"Out Water Street. We'll go in a hack."
"Lead on, sport."
We went out of the room and down in the elevator, four friendly people walking out through a lobby full of antlers and stuffed birds and pressed wildflowers in glass frames. The taxi went out Capitol Way, past the square, past a big red apartment house that was too big for the town except when the Legislature was sitting. Along car tracks past the distant Capitol buildings and the high closed gates of the governor's mansion.
Oak trees bordered the sidewalks. A few largish residences showed behind garden walls. The taxi shot past them and veered on to a road that led towards the tip of the Sound. In a short while a house showed in a narrow clearing between tall trees. Water glistened far back behind the tree trunks. The house had a roofed porch, a small lawn rotten with weeds and overgrown bushes. There was a shed at the end of a dirt driveway and an antique touring car squatted under the shed.
We got out and I paid the taxi. All four of us carefully watched it out of sight. Then Sunset said: "My place is upstairs. There's a schoolteacher lives down below. She ain't home. Let's go up and gargle."
We crossed the lawn to the porch and Sunset threw a door open, pointed up narrow steps.
"Ladies first. Lead on, beautiful. Nobody locks a door in this town."
The girl gave him a cool glance and passed him to go up the stairs. I went next, then Madder, Sunset last.
The single room that made up most of the second floor was dark from the trees, had a dormer window, a wide daybed pushed back under the slope of the roof, a table, some wicker chairs, a small radio and a round black stove in the middle of the floor.
Sunset drifted into a kitchenette and came back with a square bottle and some glasses. He poured drinks, lifted one and left the others on the table.
We helped ourselves and sat down.
Sunset put his drink down in a lump, leaned over to put his glass on the floor and came up with his Colt out.
I heard Madder's gulp in the sudden cold silence. The girl's mouth twitched as if she were going to laugh. Then she leaned forward, holding her glass on top of her bag with her left hand.
Sunset slowly drew his lips into a thin straight line. He said slowly and carefully: "Feet-burners, huh?"
Madder choked, started to spread his fat hands. The Colt flicked at him. He put his hands on his knees and clutched his kneecaps.
"And suckers at that," Sunset went on tiredly. "Burn a guy's feet to make him sing and then walk right into the parlor of one of his pals. You couldn't tie that with Christmas ribbon."
Madder said jerkily: "All r-right. W-what's the p-pay-off?" The girl smiled slightly but she didn't say anything.
Sunset grinned. "Rope," he said softly. "A lot of rope tied in hard knots, with water on it. Then me and my pal trundle off to catch fire-flies-pearls to you-and when we come back-" he stopped, drew his left hand across the front of his throat. "Like the idea?" he glanced at me.
"Yeah, but don't make a song about it," I said. "Where's the rope?"
"Bureau," Sunset answered, and pointed with one ear at the corner.
I started in that direction, by way of the walls. Madder made a sudden thin whimpering noise and his eyes turned up in his head and he fell straight forward off the chair on his face, in a dead faint.
That jarred Sunset. He hadn't expected anything so foolish. His right hand jerked around until the Colt was pointing down at Madder's back.
The girl slipped her hand under her bag. The bag lifted an inch. The gun that was caught there in a trick clip-the gun that Sunset thought was inside the bag-spat and flamed briefly.
Sunset coughed. His Colt boomed and a piece of wood detached itself from the back of the chair Madder had been sitting in. Sunset dropped the Colt and put his chin down on his chest and tried to look at the ceiling. His long legs slid out in front of him and his heels made a rasping sound on the floor. He sat like that limp, his chin on his chest, his eyes looking upward. Dead as a pickled walnut.
I kicked Miss Donovan's chair out from under her and she banged down on her side in a swirl of silken legs. Her hat went crooked on her head. She yelped. I stood on her hand and then shifted suddenly and kicked her gun clear across the attic.
"Get up."
She got up slowly, backed away from me biting her lip, savage-eyed, suddenly a nasty-faced little brat at bay. She kept on backing until the wall stopped her. Her eyes glittered in a ghastly face.
I glanced down at Madder, went over to a closed door. A bathroom was behind it. 1 reversed a key and gestured at the girl.
"In."
She walked stiff-legged across the floor and passed in front of me, almost touching me.
"Listen a minute, shamus-"
I pushed her through the door and slammed it and turned the key. It was all right with me if she wanted to jump out of the window. I had seen the windows from below.
I went across to Sunset, felt him, felt the small hard lump of keys on a ring in his pocket, and got them out without quite knocking him off his chair. I didn't look for anything else.
There were car keys on the ring.
I looked at Madder again, noticed that his fingers were as white as snow. I went down the narrow dark stairs to the porch, around to the side of the house and got into the old touring car under the shed. One of the keys on the ring fitted its ignition lock.
The car took a beating before it started up and let me back it down the dirt driveway to the curb. Nothing moved in the house that I saw or heard. The tall pines behind and beside the house stirred their upper branches listlessly and a cold heartless sunlight sneaked through them intermittently as they moved.
I drove back to Capitol Way and downtown again as fast as I dared, past the square and the Snoqualmie Hotel and over the bridge towards the Pacific Ocean and Westport.
NINE
An hour's fast driving through thinned-out timberland, interrupted by three stops for water and punctuated by the cough of a head gasket leak, brought me within sound of surf. The broad white road, striped with yellow down the center, swept around the flank of a hill, a distant cluster of buildings loomed up in front of the shine of the ocean, and the road forked. The left fork was signposted: "Westport-9 Miles," and didn't go towards the buildings. It crossed a rusty cantilever bridge and plunged into a region of wind-
Sunset said casually: "H'ist 'em folks. Pretty now!"
Two heads jerked away from looking down at me and then I had my gun loose, down at my side. I kept on groaning.
There was a silence. I didn't hear any guns fall. The door of the room was still wide open and Sunset was flattened against the wall more or less behind it.
The girl said between her teeth: "Cover the shamus, Rush-and shut the door. Skinny can't shoot here. Nobody can." Then, in a whisper I barely caught, she added: "Slam it!"
Rush Madder waddled backwards across the room keeping the Smith & Wesson pointed my way. His back was to Sunset and the thought of that made his eyes roll. I could have shot him easily enough, but it wasn't the play. Sunset stood with his feet spread and his tongue showing. Something that could have been a smile wrinkled his flat eyes.
He stared at the girl and she stared at him. Their guns stared at each other.
Rush Madder reached the door, grabbed the edge of it and gave it a hard swing. I knew exactly what was going to happen. As the door slammed the .32 was going to go off. It wouldn't be heard if it went off at the right instant. The explosion would be lost in the slamming of the door.
I reached out and took hold of Carol Donovan's ankle and jerked it hard.
The door slammed. Her gun went off and chipped the ceiling.
She whirled on me kicking. Sunset said in his tight but somewhat penetrating drawl: "If this is it, this is it. Let's go!" The hammer clicked back on his Colt.
Something in his voice steadied Carol Donovan. She relaxed, let her automatic fall to her side and stepped away from me with a vicious look back.
Madder turned the key in the door and leaned against the wood, breathing noisily. His hat had tipped over one ear and the ends of two strips of adhesive showed under the brim.
Nobody moved while I had these thoughts. There was no sound of feet outside in the hall, no alarm. I got up on my knees, slid my gun out of sight, rose on my feet and went over to the window. Nobody down on the sidewalk was staring up at the upper floors of the Snoqualmie Hotel.
I sat on the broad old-fashioned sill and looked faintly embarrassed, as though the minister had said a bad word.
The girl snapped at me: "Is this lug your partner?"
I didn't answer. Her face flushed slowly and her eyes burned. Madder put a hand out and fussed: "Now listen, Carol, now listen here. This sort of act ain't the way-"
"Shut up!"
"Yeah," Madder said in a clogged voice. "Sure."
Sunset looked the girl over lazily for the third or fourth time. His gun hand rested easily against his hipbone and his whole attitude was of complete relaxation. Having seen him pull his gun once I hoped the girl wasn't fooled.
He said slowly: "We've heard about you two. What's your offer? I wouldn't listen even, only I can't stand a shooting rap."
The girl said: "There's enough in it for four." Madder nodded his big head vigorously, almost managed a smile.
Sunset glanced at me. I nodded. "Four it is," he sighed.
"But that's the top. We'll go to my place and gargle. I don't like it here."
"We must look simple," the girl said nastily.
"Kill-simple," Sunset drawled. "I've met lots of them. That's why we're going to talk it over. It's not a shooting play."
Carol Donovan slipped a suede bag from under her left arm and tucked her .32 into it. She smiled. She was pretty when she smiled.
"My ante is in," she said quietly. "I'll play. Where is the place?"
"Out Water Street. We'll go in a hack."
"Lead on, sport."
We went out of the room and down in the elevator, four friendly people walking out through a lobby full of antlers and stuffed birds and pressed wildflowers in glass frames. The taxi went out Capitol Way, past the square, past a big red apartment house that was too big for the town except when the Legislature was sitting. Along car tracks past the distant Capitol buildings and the high closed gates of the governor's mansion.
Oak trees bordered the sidewalks. A few largish residences showed behind garden walls. The taxi shot past them and veered on to a road that led towards the tip of the Sound. In a short while a house showed in a narrow clearing between tall trees. Water glistened far back behind the tree trunks. The house had a roofed porch, a small lawn rotten with weeds and overgrown bushes. There was a shed at the end of a dirt driveway and an antique touring car squatted under the shed.
We got out and I paid the taxi. All four of us carefully watched it out of sight. Then Sunset said: "My place is upstairs. There's a schoolteacher lives down below. She ain't home. Let's go up and gargle."
We crossed the lawn to the porch and Sunset threw a door open, pointed up narrow steps.
"Ladies first. Lead on, beautiful. Nobody locks a door in this town."
The girl gave him a cool glance and passed him to go up the stairs. I went next, then Madder, Sunset last.
The single room that made up most of the second floor was dark from the trees, had a dormer window, a wide daybed pushed back under the slope of the roof, a table, some wicker chairs, a small radio and a round black stove in the middle of the floor.
Sunset drifted into a kitchenette and came back with a square bottle and some glasses. He poured drinks, lifted one and left the others on the table.
We helped ourselves and sat down.
Sunset put his drink down in a lump, leaned over to put his glass on the floor and came up with his Colt out.
I heard Madder's gulp in the sudden cold silence. The girl's mouth twitched as if she were going to laugh. Then she leaned forward, holding her glass on top of her bag with her left hand.
Sunset slowly drew his lips into a thin straight line. He said slowly and carefully: "Feet-burners, huh?"
Madder choked, started to spread his fat hands. The Colt flicked at him. He put his hands on his knees and clutched his kneecaps.
"And suckers at that," Sunset went on tiredly. "Burn a guy's feet to make him sing and then walk right into the parlor of one of his pals. You couldn't tie that with Christmas ribbon."
Madder said jerkily: "All r-right. W-what's the p-pay-off?" The girl smiled slightly but she didn't say anything.
Sunset grinned. "Rope," he said softly. "A lot of rope tied in hard knots, with water on it. Then me and my pal trundle off to catch fire-flies-pearls to you-and when we come back-" he stopped, drew his left hand across the front of his throat. "Like the idea?" he glanced at me.
"Yeah, but don't make a song about it," I said. "Where's the rope?"
"Bureau," Sunset answered, and pointed with one ear at the corner.
I started in that direction, by way of the walls. Madder made a sudden thin whimpering noise and his eyes turned up in his head and he fell straight forward off the chair on his face, in a dead faint.
That jarred Sunset. He hadn't expected anything so foolish. His right hand jerked around until the Colt was pointing down at Madder's back.
The girl slipped her hand under her bag. The bag lifted an inch. The gun that was caught there in a trick clip-the gun that Sunset thought was inside the bag-spat and flamed briefly.
Sunset coughed. His Colt boomed and a piece of wood detached itself from the back of the chair Madder had been sitting in. Sunset dropped the Colt and put his chin down on his chest and tried to look at the ceiling. His long legs slid out in front of him and his heels made a rasping sound on the floor. He sat like that limp, his chin on his chest, his eyes looking upward. Dead as a pickled walnut.
I kicked Miss Donovan's chair out from under her and she banged down on her side in a swirl of silken legs. Her hat went crooked on her head. She yelped. I stood on her hand and then shifted suddenly and kicked her gun clear across the attic.
"Get up."
She got up slowly, backed away from me biting her lip, savage-eyed, suddenly a nasty-faced little brat at bay. She kept on backing until the wall stopped her. Her eyes glittered in a ghastly face.
I glanced down at Madder, went over to a closed door. A bathroom was behind it. 1 reversed a key and gestured at the girl.
"In."
She walked stiff-legged across the floor and passed in front of me, almost touching me.
"Listen a minute, shamus-"
I pushed her through the door and slammed it and turned the key. It was all right with me if she wanted to jump out of the window. I had seen the windows from below.
I went across to Sunset, felt him, felt the small hard lump of keys on a ring in his pocket, and got them out without quite knocking him off his chair. I didn't look for anything else.
There were car keys on the ring.
I looked at Madder again, noticed that his fingers were as white as snow. I went down the narrow dark stairs to the porch, around to the side of the house and got into the old touring car under the shed. One of the keys on the ring fitted its ignition lock.
The car took a beating before it started up and let me back it down the dirt driveway to the curb. Nothing moved in the house that I saw or heard. The tall pines behind and beside the house stirred their upper branches listlessly and a cold heartless sunlight sneaked through them intermittently as they moved.
I drove back to Capitol Way and downtown again as fast as I dared, past the square and the Snoqualmie Hotel and over the bridge towards the Pacific Ocean and Westport.
NINE
An hour's fast driving through thinned-out timberland, interrupted by three stops for water and punctuated by the cough of a head gasket leak, brought me within sound of surf. The broad white road, striped with yellow down the center, swept around the flank of a hill, a distant cluster of buildings loomed up in front of the shine of the ocean, and the road forked. The left fork was signposted: "Westport-9 Miles," and didn't go towards the buildings. It crossed a rusty cantilever bridge and plunged into a region of wind-
0/5000
ผมสนับสนุนอย่างช้า ๆ เข้าไปในห้อง ผู้เข้าชมสองเบื่อฉัน ข้างใดข้างหนึ่ง ฉัน tripped เหนือกระเป๋าตกย้อนหลัง ตีพื้น และสะสมในด้าน groaning ของฉันอาทิตย์กล่าวว่า ตั้งใจ: " H'ist 'em คน สวยตอนนี้"สองหัว jerked จากการดูลงที่ฉันแล้ว มีปืนของฉันหลวม ลงด้านของฉัน ผมเก็บไว้ใน groaningเงียบได้ ฉันไม่ได้ยินเสียงปืนใด ๆ อยู่ ประตูห้องนั้นยังคงเปิดกว้าง และเซ็ทไม่ flattened กำแพงหลังน้อยเธอกล่าวว่า ระหว่างฟันของเธอ: "ครอบคลุม shamus วิ่ง- และปิดประตู Skinny ไม่สามารถถ่ายภาพที่นี่ ไม่มีใครได้" จากนั้น ใน whisper ฉันแทบไม่จับ เธอเพิ่ม: "สแลมัน"วิ่ง Madder waddled ย้อนหลังในห้องรักษาสมิธ และสินค้าที่ต้องชี้ทางของฉัน เขาให้พระอาทิตย์ตกและคิดว่าทำตาม้วน ผมไม่ได้ยิงเขาง่าย ๆ พอ แต่มันไม่ได้เล่น ซันเซ็ทยืน ด้วยเท้าของเขาแพร่กระจายและลิ้นของเขาแสดง สิ่งที่จะได้รับรอยยิ้ม wrinkled ตาแบนเขาจ้องไปที่เธอ และเธอจ้องไปที่เขา ปืนของพวกเขาจ้องไปที่อื่นMadder วิ่งถึงประตู คว้าขอบของมัน และให้มันแกว่งหนัก รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เป็นประตูที่ถาโถม.32 ถูกไปปิด มันจะไม่ได้ยินถ้ามันออกไปที่ด้านขวาทันที การกระจายจะหลงใน slamming ประตูผมถึงออก และเอาถือของข้อเท้าแครอลโดโนแวน และ jerked ยากประตูที่ถาโถม ปืนออกไป และบิ่นเพดานนาง whirled ฉันเตะ อาทิตย์ว่า เขาแน่น แต่ผิวหนังค่อนข้าง drawl: "ถ้าเป็นมัน นี้เป็นการ ไปกันเหอะ" ค้อนคลิกกลับไปค้นของเขาบางอย่างในเสียงของเขา steadied แครอลโดโนแวน เธอผ่อนคลาย ให้อัตโนมัติของเธออยู่ข้างเธอ และก้าวไปจากฉันกับดูอึมครึมกลับมาMadder เปิดคีย์ในประตู และ leaned กับไม้ หายใจฟ้าลั่นครืน หมวกของเขามีก้นหูและปลายของแถบที่สองของกาวที่พบภายใต้เปี่ยมไม่มีใครย้ายขณะที่มีความคิดเหล่านี้ ไม่มีเสียงฟุตอยู่ในหอ ปลุกไม่ได้ มีค่าบนหัวเข่าของฉัน ฝ่อปืนตา กุหลาบในเท้าของฉัน และไปผ่านหน้าต่าง ไม่มีใครลงในสารพัดถูกจ้องมองขึ้นที่ชั้นบนของโรงแรม Snoqualmieฉันนั่งบนสืบทั้งกว้าง และดูรวย ๆ อาย รัฐมนตรีได้กล่าวว่า คำว่าสาวจัดชิดที่ผม: "คือ lug นี้คู่ของคุณผมไม่ได้ตอบ ล้างใบหน้าของเธออย่างช้า ๆ และเขียนตาของเธอ Madder ใส่มือออก และ fussed: "วันนี้ฟัง แครอล ตอนนี้ฟังที่นี่ ผลกระทำ ain 't วิธี-""หยุดพูด""ใช่ Madder กล่าวในเสียงอุดตัน "แน่ใจ"อาทิตย์มอง เธอผ่านมูมสาม หรือสี่ครั้ง มือปืนได้คัดสรรกับ hipbone เขา และทัศนคติของเขาทั้งหมดมีผ่อน มีเห็นเขาดึงปืนของเขาเมื่อฉันหวังว่าเธอไม่ได้ถูกหลอกพูดช้า: "เราเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณสอง ข้อเสนอของคุณคืออะไร ฉันจะไม่ฟังแม้ เดียวไม่สามารถยืนราบยิง"หญิงสาวกล่าวว่า: "มีอยู่เพียงพอในสำหรับสี่" Madder nodded ศีรษะใหญ่ดั่ง เกือบจัดการรอยยิ้มซันเซ็ท glanced ที ผมพยักหน้า "สี่ก็ เขาถอนหายใจ"แต่ที่ด้านบน เราจะไปฉันเพล และ gargle ไม่ชอบมันที่นี่""เราต้องมองเรื่อง เธอกล่าว nastily"ฆ่าง่าย ซันเซ็ท drawled "ฉันได้พบจำนวนมากของพวกเขา คือเหตุผลที่ทำไมเรากำลังจะพูดคุยมากกว่าการ ไม่เล่นยิง"โดโนแวนแครอลเล็ดรอดกระเป๋าหนังนิ่มอย่างแขนซ้าย และห้อง.32 ของเธอลงไป เธอยิ้ม เธอไม่สวยเมื่อเธอยิ้ม"ของฉันอีกเป็น เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ "จะเล่น อยู่ไหน""ออกน้ำถนน เราจะไปในแบบสับ""ทำใน กีฬา"เราออกจากห้อง และลงในลิฟต์ สี่เดินออกผ่านล็อบบี้ของแอนท์เลอร์ และไส้นกและกด wildflowers ในกรอบแก้ว รถแท็กซี่ไปออกทางแคปิตอล สแควร์ บ้านอพาร์ทเมนท์สีแดงขนาดใหญ่ที่มีขนาดใหญ่ในเมืองยกเว้นเมื่อนั่งทูลเกล้าทูลกระหม่อม ในอดีตที่ผ่านมา ไปติดตามรถยนต์ผ่านอาคารแคปิตอลไกลและประตูปิดสูงของแมนชั่นของผู้ว่าราชการต้นโอ๊คล้อมแยะ เรสซิเดนซ์ largish กี่แสดงให้เห็นว่าหลังกำแพงสวน รถแท็กซี่ยิงผ่านมาพวกเขา และ veered ระบบถนนที่ไปทางปลายเสียง ในระยะสั้นในขณะที่บ้านพบในหักแคบระหว่างต้นไม้สูง น้ำ glistened ไกลกลับหลังลำต้นไม้ บ้านมีระเบียงมีหลังคามี สนามหญ้าเล็กเน่ากับพืชและพุ่มไม้ดิบ มีโรงที่สุดของลานดิน และมีรถจักรยานทัวร์ริ่งโบราณ squatted ภายใต้โรงการเราได้ออก และฉันจ่ายรถแท็กซี่ 4 ทั้งหมดของเราอย่างรอบคอบดูว่าตา แล้วซันกล่าวว่า: "ฉันเพลอยู่ชั้นบน มี schoolteacher ที่ลงอยู่ด้านล่าง เธอ ain't หน้าแรก ลองขึ้นไป และ gargle"เราเดินข้ามสนามหญ้าไประเบียง และพระอาทิตย์ตกดินโยนประตูเปิด ชี้ขึ้นตอนแคบ"ฝ่ายแรก นำบน สวยงาม ไม่มีใครล็อคประตูนี้"สาวให้เขารวดเร็วเย็น และผ่านเขาขึ้นบันไดไป ฉันไปต่อ ไป แล้ว Madder ซันเซ็ทล่าสุดห้องเดี่ยวที่ทำส่วนใหญ่ของชั้นสองเป็นสีเข้มจากต้นไม้ มีหน้าต่างหน้าต่างหลังคา นอนกลางวันกว้างผลักกลับภายใต้ความลาดชันของหลังคา ตาราง เก้าอี้หวายบาง วิทยุขนาดเล็กและดำรอบเตากลางพื้นพระอาทิตย์ตกลอยเข้ามาในห้องครัว และกลับมาพร้อมขวดสี่เหลี่ยมบางแก้ว เขา poured เครื่องดื่ม ยกหนึ่ง และอื่น ๆ ทิ้งตารางเราช่วยตัวเอง และนั่งลงซันเซ็ท วางเครื่องดื่มของเขาลงในก้อนเองใส่แก้วของเขาบนชั้น และมากับเขาค้นหาผมได้ยิน gulp ของ Madder ในความเงียบเย็นฉับพลัน ปากของเด็กหญิง twitched ว่าเธอจะหัวเราะ แล้ว เธอก็เอนไปข้างหน้า กดแก้วของเธอบนกระเป๋าของเธอกับมือซ้ายของเธอพระอาทิตย์ตกช้าดึงริมฝีปากของเขาเข้าเส้นบาง เขากล่าวว่า ไต่: "เท้าเครื่องเขียน ฮะ? "Madder อุด เริ่มละเลงมือไขมัน ค้น flicked ที่เขา เขาใส่มือของเขาหัวเข่าของเขา และคลัตช์ของ kneecaps"และ suckers ว่า พระอาทิตย์ตกดินไป tiredly "เขียนเท้าของผู้ชายเพื่อให้เขาร้องเพลงแล้ว เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นของ pals ของเขาขวา คุณไม่สามารถผูกที่ มีริบบิ้นคริสต์มาส"Madder กล่าวว่า jerkily: "ทั้งหมด r-ขวา W-อะไรของ p-ค่าจ้างปิด" หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย แต่เธอไม่พูดอะไรอาทิตย์ grinned "เชือก เขากล่าวเบา ๆ "ของเชือกผูกใน knots ยาก น้ำมัน จากนั้น ผมและเพื่อนของฉัน trundle ปิดให้ไฟติดแมลงวันไข่มุกคุณ -และเมื่อเรากลับมา- "เขาหยุด วาดมือซ้ายผ่านด้านหน้าของลำคอของเขา "เช่นความคิด" เขา glanced ที"ใช่ แต่ไม่ทำเพลงเกี่ยวกับมัน ผมพูด ความที่คือเชือก", " อาทิตย์ตอบ และชี้กับหูที่มุมผมเริ่มต้นในทิศ ผ่านผนัง Madder ทำแบบฉับพลันบางเสียง whimpering และตาเปิดขึ้นในหัวของเขา และเขาตกตรงหน้าออกจากเก้าอี้หน้า ในสลบที่คล้ายตายที่ jarred ซันเซ็ท เขาไม่ได้คาดหวังอะไรโง่ดังนั้น มือขวาของเขา jerked รอบจนกว่าจะค้นได้ชี้ลงที่หลังของ Madderหญิงสาวเล็ดรอดมือของเธอภายใต้กระเป๋าของเธอ กระเป๋ายกนิ้ว ปืนที่ถูกจับมีในปืนคลิปหลอกลวงที่คิดว่า พระอาทิตย์ตกดิน ภายในถุง-spat และทอดราดสั้น ๆไอซัน เขาค้น boomed และชิ้นส่วนของไม้เดี่ยวตัวเองจากด้านหลังของเก้าอี้ Madder มีการนั่งใน อาทิตย์หลุดค้น และวางชิ้นของเขาลงบนหน้าอกของเขา และพยายามที่จะมองไปที่เพดาน ขายาวฝ่อออกหน้าเขาและส้นเท้าของเขากลายเป็น rasping เสียงบนชั้น เขานั่งเช่นนั้น limp ชิ้นของเขาบนหน้าอกของเขา ตาของเขามองขึ้น ตายเป็นวอลนัทดองผมเตะเก้าอี้นางสาวโดโนแวนออกอย่างเธอ และเธอตีลงด้านในหมุนของซิลค์เค่นขาของเธอ หมวกไปคดในหัวของเธอ นาง yelped แล้วฉันยืนอยู่บนมือของเธอเปลี่ยนทันที และเตะปืนล้างในถังห้องใต้หลังคา"ลุกขึ้น"เธอมีค่าช้า ห่างเหินไปจากฉันเสียดสีเธอลิ savage ตา ทันทีที่ประสบน่ารังเกียจน้อย brat เบย์ เธอคงเก็บสำรองจนกว่าผนังหยุดเธอ Glittered ดวงตาของเธอในใบหน้าส่วนผม glanced ลงที่ Madder ไปเหนือประตูปิด ห้องน้ำด้านหลังได้ 1 กลับแป้น และ gestured ที่สาว"ใน"เธอเดินขาแข็งทั่วพื้น และผ่านหน้าฉัน เกือบสัมผัสฉัน"ฟังนาที shamus แบบ"ผมผลักเธอผ่านประตู และถาโถมมัน และเปิดใช้งานคีย์ ได้ทั้งขวากับฉันถ้าเธออยากจะกระโดดออกจากหน้าต่าง ฉันได้เห็นหน้าต่างจากด้านล่างผมไปข้ามอาทิตย์ รู้สึกเขา รู้สึกก้อนแข็งเล็ก ๆ ของแป้นบนแหวนในกระเป๋าของเขา และได้ออกมาไม่มากทุบออกจากเก้าอี้ของเขา ผมไม่ได้มองหาอะไรยังมีกุญแจรถยนต์บนแหวนผมมองที่ Madder อีก สังเกตว่า นิ้วมือของเขามีสีขาวที่หิมะ ฉันไปลงบันไดที่มืดแคบไประเบียง รอบข้างบ้าน และได้เป็นรถจักรยานทัวร์ริ่งเก่าภายใต้โรงการ แป้นบนแหวนหนึ่งติดตั้งล็อกการจุดระเบิดของรถการพ่ายแพ้ก่อนที่จะเริ่มต้นขึ้น และผมกลับลงทางดินไปนุ่ง ไม่ย้ายบ้านที่ฉันได้เห็น หรือได้ยิน ไพน์สูงด้านหลัง และด้าน ข้างบ้านกวนสาขาของพวกเขาบนคว้าง และแสงแดด heartless เย็น sneaked ผ่านเขาเป็นระยะ ๆ ขณะที่ย้ายผมขับรถกลับไปยังวิธีแคปิตอลและเมืองอีกเป็นอย่างที่ฉันกล้า อดีตสแควร์และเดอะ Snoqualmie และ ผ่านสะพานไปทางมหาสมุทรแปซิฟิกและถนนเวสต์พอร์ท เก้าหนึ่งชั่วโมงได้อย่างรวดเร็วขับรถผ่านออก thinned ทิมเบอร์แลนด์ ขัดจังหวะ โดยหยุดสามน้ำ และ punctuated โดยไอของการรั่วไหลปะเก็นหัว นำฉันภายในเสียงของคลื่น ถนนสีขาวกว้าง ลาย ด้วยสีเหลืองลงตัว กวาดสถาน flank เขา คลัสเตอร์ไกลอาคาร loomed ค่าหน้าขัดของมหาสมุทร และถนน forked ทางแยกซ้ายมีป้ายบอก: "ถนนเวสต์พอร์ท-9 ไมล์ และไม่ได้ไปต่อในอาคาร ข้ามสะพาน cantilever สนิม และลดลงในภูมิภาคของลม-
การแปล กรุณารอสักครู่..
I backed slowly into the room. The two visitors bored in on me, either side. I tripped over my bag and fell backwards, hit the floor and rolled on my side groaning.
Sunset said casually: "H'ist 'em folks. Pretty now!"
Two heads jerked away from looking down at me and then I had my gun loose, down at my side. I kept on groaning.
There was a silence. I didn't hear any guns fall. The door of the room was still wide open and Sunset was flattened against the wall more or less behind it.
The girl said between her teeth: "Cover the shamus, Rush-and shut the door. Skinny can't shoot here. Nobody can." Then, in a whisper I barely caught, she added: "Slam it!"
Rush Madder waddled backwards across the room keeping the Smith & Wesson pointed my way. His back was to Sunset and the thought of that made his eyes roll. I could have shot him easily enough, but it wasn't the play. Sunset stood with his feet spread and his tongue showing. Something that could have been a smile wrinkled his flat eyes.
He stared at the girl and she stared at him. Their guns stared at each other.
Rush Madder reached the door, grabbed the edge of it and gave it a hard swing. I knew exactly what was going to happen. As the door slammed the .32 was going to go off. It wouldn't be heard if it went off at the right instant. The explosion would be lost in the slamming of the door.
I reached out and took hold of Carol Donovan's ankle and jerked it hard.
The door slammed. Her gun went off and chipped the ceiling.
She whirled on me kicking. Sunset said in his tight but somewhat penetrating drawl: "If this is it, this is it. Let's go!" The hammer clicked back on his Colt.
Something in his voice steadied Carol Donovan. She relaxed, let her automatic fall to her side and stepped away from me with a vicious look back.
Madder turned the key in the door and leaned against the wood, breathing noisily. His hat had tipped over one ear and the ends of two strips of adhesive showed under the brim.
Nobody moved while I had these thoughts. There was no sound of feet outside in the hall, no alarm. I got up on my knees, slid my gun out of sight, rose on my feet and went over to the window. Nobody down on the sidewalk was staring up at the upper floors of the Snoqualmie Hotel.
I sat on the broad old-fashioned sill and looked faintly embarrassed, as though the minister had said a bad word.
The girl snapped at me: "Is this lug your partner?"
I didn't answer. Her face flushed slowly and her eyes burned. Madder put a hand out and fussed: "Now listen, Carol, now listen here. This sort of act ain't the way-"
"Shut up!"
"Yeah," Madder said in a clogged voice. "Sure."
Sunset looked the girl over lazily for the third or fourth time. His gun hand rested easily against his hipbone and his whole attitude was of complete relaxation. Having seen him pull his gun once I hoped the girl wasn't fooled.
He said slowly: "We've heard about you two. What's your offer? I wouldn't listen even, only I can't stand a shooting rap."
The girl said: "There's enough in it for four." Madder nodded his big head vigorously, almost managed a smile.
Sunset glanced at me. I nodded. "Four it is," he sighed.
"But that's the top. We'll go to my place and gargle. I don't like it here."
"We must look simple," the girl said nastily.
"Kill-simple," Sunset drawled. "I've met lots of them. That's why we're going to talk it over. It's not a shooting play."
Carol Donovan slipped a suede bag from under her left arm and tucked her .32 into it. She smiled. She was pretty when she smiled.
"My ante is in," she said quietly. "I'll play. Where is the place?"
"Out Water Street. We'll go in a hack."
"Lead on, sport."
We went out of the room and down in the elevator, four friendly people walking out through a lobby full of antlers and stuffed birds and pressed wildflowers in glass frames. The taxi went out Capitol Way, past the square, past a big red apartment house that was too big for the town except when the Legislature was sitting. Along car tracks past the distant Capitol buildings and the high closed gates of the governor's mansion.
Oak trees bordered the sidewalks. A few largish residences showed behind garden walls. The taxi shot past them and veered on to a road that led towards the tip of the Sound. In a short while a house showed in a narrow clearing between tall trees. Water glistened far back behind the tree trunks. The house had a roofed porch, a small lawn rotten with weeds and overgrown bushes. There was a shed at the end of a dirt driveway and an antique touring car squatted under the shed.
We got out and I paid the taxi. All four of us carefully watched it out of sight. Then Sunset said: "My place is upstairs. There's a schoolteacher lives down below. She ain't home. Let's go up and gargle."
We crossed the lawn to the porch and Sunset threw a door open, pointed up narrow steps.
"Ladies first. Lead on, beautiful. Nobody locks a door in this town."
The girl gave him a cool glance and passed him to go up the stairs. I went next, then Madder, Sunset last.
The single room that made up most of the second floor was dark from the trees, had a dormer window, a wide daybed pushed back under the slope of the roof, a table, some wicker chairs, a small radio and a round black stove in the middle of the floor.
Sunset drifted into a kitchenette and came back with a square bottle and some glasses. He poured drinks, lifted one and left the others on the table.
We helped ourselves and sat down.
Sunset put his drink down in a lump, leaned over to put his glass on the floor and came up with his Colt out.
I heard Madder's gulp in the sudden cold silence. The girl's mouth twitched as if she were going to laugh. Then she leaned forward, holding her glass on top of her bag with her left hand.
Sunset slowly drew his lips into a thin straight line. He said slowly and carefully: "Feet-burners, huh?"
Madder choked, started to spread his fat hands. The Colt flicked at him. He put his hands on his knees and clutched his kneecaps.
"And suckers at that," Sunset went on tiredly. "Burn a guy's feet to make him sing and then walk right into the parlor of one of his pals. You couldn't tie that with Christmas ribbon."
Madder said jerkily: "All r-right. W-what's the p-pay-off?" The girl smiled slightly but she didn't say anything.
Sunset grinned. "Rope," he said softly. "A lot of rope tied in hard knots, with water on it. Then me and my pal trundle off to catch fire-flies-pearls to you-and when we come back-" he stopped, drew his left hand across the front of his throat. "Like the idea?" he glanced at me.
"Yeah, but don't make a song about it," I said. "Where's the rope?"
"Bureau," Sunset answered, and pointed with one ear at the corner.
I started in that direction, by way of the walls. Madder made a sudden thin whimpering noise and his eyes turned up in his head and he fell straight forward off the chair on his face, in a dead faint.
That jarred Sunset. He hadn't expected anything so foolish. His right hand jerked around until the Colt was pointing down at Madder's back.
The girl slipped her hand under her bag. The bag lifted an inch. The gun that was caught there in a trick clip-the gun that Sunset thought was inside the bag-spat and flamed briefly.
Sunset coughed. His Colt boomed and a piece of wood detached itself from the back of the chair Madder had been sitting in. Sunset dropped the Colt and put his chin down on his chest and tried to look at the ceiling. His long legs slid out in front of him and his heels made a rasping sound on the floor. He sat like that limp, his chin on his chest, his eyes looking upward. Dead as a pickled walnut.
I kicked Miss Donovan's chair out from under her and she banged down on her side in a swirl of silken legs. Her hat went crooked on her head. She yelped. I stood on her hand and then shifted suddenly and kicked her gun clear across the attic.
"Get up."
She got up slowly, backed away from me biting her lip, savage-eyed, suddenly a nasty-faced little brat at bay. She kept on backing until the wall stopped her. Her eyes glittered in a ghastly face.
I glanced down at Madder, went over to a closed door. A bathroom was behind it. 1 reversed a key and gestured at the girl.
"In."
She walked stiff-legged across the floor and passed in front of me, almost touching me.
"Listen a minute, shamus-"
I pushed her through the door and slammed it and turned the key. It was all right with me if she wanted to jump out of the window. I had seen the windows from below.
I went across to Sunset, felt him, felt the small hard lump of keys on a ring in his pocket, and got them out without quite knocking him off his chair. I didn't look for anything else.
There were car keys on the ring.
I looked at Madder again, noticed that his fingers were as white as snow. I went down the narrow dark stairs to the porch, around to the side of the house and got into the old touring car under the shed. One of the keys on the ring fitted its ignition lock.
The car took a beating before it started up and let me back it down the dirt driveway to the curb. Nothing moved in the house that I saw or heard. The tall pines behind and beside the house stirred their upper branches listlessly and a cold heartless sunlight sneaked through them intermittently as they moved.
I drove back to Capitol Way and downtown again as fast as I dared, past the square and the Snoqualmie Hotel and over the bridge towards the Pacific Ocean and Westport.
NINE
An hour's fast driving through thinned-out timberland, interrupted by three stops for water and punctuated by the cough of a head gasket leak, brought me within sound of surf. The broad white road, striped with yellow down the center, swept around the flank of a hill, a distant cluster of buildings loomed up in front of the shine of the ocean, and the road forked. The left fork was signposted: "Westport-9 Miles," and didn't go towards the buildings. It crossed a rusty cantilever bridge and plunged into a region of wind-
Sunset said casually: "H'ist 'em folks. Pretty now!"
Two heads jerked away from looking down at me and then I had my gun loose, down at my side. I kept on groaning.
There was a silence. I didn't hear any guns fall. The door of the room was still wide open and Sunset was flattened against the wall more or less behind it.
The girl said between her teeth: "Cover the shamus, Rush-and shut the door. Skinny can't shoot here. Nobody can." Then, in a whisper I barely caught, she added: "Slam it!"
Rush Madder waddled backwards across the room keeping the Smith & Wesson pointed my way. His back was to Sunset and the thought of that made his eyes roll. I could have shot him easily enough, but it wasn't the play. Sunset stood with his feet spread and his tongue showing. Something that could have been a smile wrinkled his flat eyes.
He stared at the girl and she stared at him. Their guns stared at each other.
Rush Madder reached the door, grabbed the edge of it and gave it a hard swing. I knew exactly what was going to happen. As the door slammed the .32 was going to go off. It wouldn't be heard if it went off at the right instant. The explosion would be lost in the slamming of the door.
I reached out and took hold of Carol Donovan's ankle and jerked it hard.
The door slammed. Her gun went off and chipped the ceiling.
She whirled on me kicking. Sunset said in his tight but somewhat penetrating drawl: "If this is it, this is it. Let's go!" The hammer clicked back on his Colt.
Something in his voice steadied Carol Donovan. She relaxed, let her automatic fall to her side and stepped away from me with a vicious look back.
Madder turned the key in the door and leaned against the wood, breathing noisily. His hat had tipped over one ear and the ends of two strips of adhesive showed under the brim.
Nobody moved while I had these thoughts. There was no sound of feet outside in the hall, no alarm. I got up on my knees, slid my gun out of sight, rose on my feet and went over to the window. Nobody down on the sidewalk was staring up at the upper floors of the Snoqualmie Hotel.
I sat on the broad old-fashioned sill and looked faintly embarrassed, as though the minister had said a bad word.
The girl snapped at me: "Is this lug your partner?"
I didn't answer. Her face flushed slowly and her eyes burned. Madder put a hand out and fussed: "Now listen, Carol, now listen here. This sort of act ain't the way-"
"Shut up!"
"Yeah," Madder said in a clogged voice. "Sure."
Sunset looked the girl over lazily for the third or fourth time. His gun hand rested easily against his hipbone and his whole attitude was of complete relaxation. Having seen him pull his gun once I hoped the girl wasn't fooled.
He said slowly: "We've heard about you two. What's your offer? I wouldn't listen even, only I can't stand a shooting rap."
The girl said: "There's enough in it for four." Madder nodded his big head vigorously, almost managed a smile.
Sunset glanced at me. I nodded. "Four it is," he sighed.
"But that's the top. We'll go to my place and gargle. I don't like it here."
"We must look simple," the girl said nastily.
"Kill-simple," Sunset drawled. "I've met lots of them. That's why we're going to talk it over. It's not a shooting play."
Carol Donovan slipped a suede bag from under her left arm and tucked her .32 into it. She smiled. She was pretty when she smiled.
"My ante is in," she said quietly. "I'll play. Where is the place?"
"Out Water Street. We'll go in a hack."
"Lead on, sport."
We went out of the room and down in the elevator, four friendly people walking out through a lobby full of antlers and stuffed birds and pressed wildflowers in glass frames. The taxi went out Capitol Way, past the square, past a big red apartment house that was too big for the town except when the Legislature was sitting. Along car tracks past the distant Capitol buildings and the high closed gates of the governor's mansion.
Oak trees bordered the sidewalks. A few largish residences showed behind garden walls. The taxi shot past them and veered on to a road that led towards the tip of the Sound. In a short while a house showed in a narrow clearing between tall trees. Water glistened far back behind the tree trunks. The house had a roofed porch, a small lawn rotten with weeds and overgrown bushes. There was a shed at the end of a dirt driveway and an antique touring car squatted under the shed.
We got out and I paid the taxi. All four of us carefully watched it out of sight. Then Sunset said: "My place is upstairs. There's a schoolteacher lives down below. She ain't home. Let's go up and gargle."
We crossed the lawn to the porch and Sunset threw a door open, pointed up narrow steps.
"Ladies first. Lead on, beautiful. Nobody locks a door in this town."
The girl gave him a cool glance and passed him to go up the stairs. I went next, then Madder, Sunset last.
The single room that made up most of the second floor was dark from the trees, had a dormer window, a wide daybed pushed back under the slope of the roof, a table, some wicker chairs, a small radio and a round black stove in the middle of the floor.
Sunset drifted into a kitchenette and came back with a square bottle and some glasses. He poured drinks, lifted one and left the others on the table.
We helped ourselves and sat down.
Sunset put his drink down in a lump, leaned over to put his glass on the floor and came up with his Colt out.
I heard Madder's gulp in the sudden cold silence. The girl's mouth twitched as if she were going to laugh. Then she leaned forward, holding her glass on top of her bag with her left hand.
Sunset slowly drew his lips into a thin straight line. He said slowly and carefully: "Feet-burners, huh?"
Madder choked, started to spread his fat hands. The Colt flicked at him. He put his hands on his knees and clutched his kneecaps.
"And suckers at that," Sunset went on tiredly. "Burn a guy's feet to make him sing and then walk right into the parlor of one of his pals. You couldn't tie that with Christmas ribbon."
Madder said jerkily: "All r-right. W-what's the p-pay-off?" The girl smiled slightly but she didn't say anything.
Sunset grinned. "Rope," he said softly. "A lot of rope tied in hard knots, with water on it. Then me and my pal trundle off to catch fire-flies-pearls to you-and when we come back-" he stopped, drew his left hand across the front of his throat. "Like the idea?" he glanced at me.
"Yeah, but don't make a song about it," I said. "Where's the rope?"
"Bureau," Sunset answered, and pointed with one ear at the corner.
I started in that direction, by way of the walls. Madder made a sudden thin whimpering noise and his eyes turned up in his head and he fell straight forward off the chair on his face, in a dead faint.
That jarred Sunset. He hadn't expected anything so foolish. His right hand jerked around until the Colt was pointing down at Madder's back.
The girl slipped her hand under her bag. The bag lifted an inch. The gun that was caught there in a trick clip-the gun that Sunset thought was inside the bag-spat and flamed briefly.
Sunset coughed. His Colt boomed and a piece of wood detached itself from the back of the chair Madder had been sitting in. Sunset dropped the Colt and put his chin down on his chest and tried to look at the ceiling. His long legs slid out in front of him and his heels made a rasping sound on the floor. He sat like that limp, his chin on his chest, his eyes looking upward. Dead as a pickled walnut.
I kicked Miss Donovan's chair out from under her and she banged down on her side in a swirl of silken legs. Her hat went crooked on her head. She yelped. I stood on her hand and then shifted suddenly and kicked her gun clear across the attic.
"Get up."
She got up slowly, backed away from me biting her lip, savage-eyed, suddenly a nasty-faced little brat at bay. She kept on backing until the wall stopped her. Her eyes glittered in a ghastly face.
I glanced down at Madder, went over to a closed door. A bathroom was behind it. 1 reversed a key and gestured at the girl.
"In."
She walked stiff-legged across the floor and passed in front of me, almost touching me.
"Listen a minute, shamus-"
I pushed her through the door and slammed it and turned the key. It was all right with me if she wanted to jump out of the window. I had seen the windows from below.
I went across to Sunset, felt him, felt the small hard lump of keys on a ring in his pocket, and got them out without quite knocking him off his chair. I didn't look for anything else.
There were car keys on the ring.
I looked at Madder again, noticed that his fingers were as white as snow. I went down the narrow dark stairs to the porch, around to the side of the house and got into the old touring car under the shed. One of the keys on the ring fitted its ignition lock.
The car took a beating before it started up and let me back it down the dirt driveway to the curb. Nothing moved in the house that I saw or heard. The tall pines behind and beside the house stirred their upper branches listlessly and a cold heartless sunlight sneaked through them intermittently as they moved.
I drove back to Capitol Way and downtown again as fast as I dared, past the square and the Snoqualmie Hotel and over the bridge towards the Pacific Ocean and Westport.
NINE
An hour's fast driving through thinned-out timberland, interrupted by three stops for water and punctuated by the cough of a head gasket leak, brought me within sound of surf. The broad white road, striped with yellow down the center, swept around the flank of a hill, a distant cluster of buildings loomed up in front of the shine of the ocean, and the road forked. The left fork was signposted: "Westport-9 Miles," and didn't go towards the buildings. It crossed a rusty cantilever bridge and plunged into a region of wind-
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันถอยช้าๆเข้ามาในห้อง สองผู้เบื่อฉันขึ้นทั้งสองข้าง ฉันสะดุดกระเป๋าของฉันและล้มหลังฟาดพื้น และกลิ้งอยู่ข้างๆ . .
พระอาทิตย์ตกพูดเรียบๆ " h'ist มัน folks สวยแล้ว !
สองหัวสะบัดไปมองมาที่ฉันและฉันได้ปืนหลวมลงข้างๆ แต่ . .
มีความเงียบ ผมไม่ได้ยินเสียงปืนที่ตกอยู่ประตูของห้องก็ยังคงเปิดกว้างและตกถูกแบนกับผนังมากขึ้นหรือน้อยลงหลังมัน .
สาวน้อยพูดระหว่างฟันของเธอ : " ครอบคลุมนักสืบ รัช และ ปิดประตู ผอมไม่ยิงที่นี่ ไม่มีใคร " แล้วกระซิบผมแทบจะจับเธอเพิ่ม : " ชัยชนะ "
รีบๆ มาเดินป้วนเปี้ยนไปทั่วห้องทำให้สมิธ&เวสสันชี้วิธีของฉันด้านหลังของเขาคือพระอาทิตย์ตกและ ความคิดที่ทำให้ตาม้วน ฉันอาจจะยิงมันได้ แต่มันไม่เล่น พระอาทิตย์ตกที่ยืนด้วยเท้าของเขาแพร่กระจายและลิ้นของเขาแสดง สิ่งที่จะได้รับรอยยิ้มเหี่ยว ตาแบนของเขา
เขาจ้องเธอ และ เธอมองไปที่เขา ปืนของพวกเขาจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ .
รีบๆไปถึงประตูจับขอบมันและให้มันแกว่งมาก ผมรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ขณะที่ประตู slammed 32 จะไปปิด มันคงไม่ได้ยิน ถ้ามันออกไปทันทีเลย การระเบิดจะหายไปในประตูดังลั่น .
ฉันเอื้อมมือออกไปจับ Carol โดโนแวนข้อเท้าและกระชากมันอย่างแรง
ประตูกระแทก . ปืนของเธอออกไปและแตก เพดาน
เธอ Whirled ฉันเตะ พระอาทิตย์ตกที่บอกว่าเขานะคับ แต่ค่อนข้างแหลมทอดเสียง : " ถ้ามันเป็นแบบนี้ นี่มัน ไปกันเถอะ ! " ค้อนคลิกกลับม้าของเขา
บางอย่างในเสียงของเขา steadied แครอล โดโนแวน เธอผ่อนคลาย ให้ล้มโดยอัตโนมัติเธอเคียงข้างและก้าวไปจากฉันด้วยสายตาชั่วร้ายกลับ .
บ้าบิดกุญแจหน้าประตูแล้วพิงกับไม้ หายใจเสียงดัง .หมวกของเขาสะดุดหูข้างหนึ่งและปลายสองแถบกาวให้ใต้ขอบ .
ไม่มีใครย้ายในขณะที่ฉันมีความคิดเหล่านี้ ไม่มีเสียงเท้าข้างนอกห้อง ไม่ปลุก ฉันลุกขึ้นบนเข่าของฉัน กระชากปืนออกมา กุหลาบบนเท้าของฉันและไปที่หน้าต่าง ไม่มีใครลงบนทางเท้ามองขึ้นไปที่ชั้นบนของ
สโนว์ความี่โรงแรมฉันนั่งบนหลังกว้างและดูเชยๆอาย แม้ว่ารัฐมนตรีได้พูดคำหยาบ
สาวขึ้นเสียงกับผม : " นี่เจ้าคู่หูของคุณ ? "
ผมไม่ตอบ ใบหน้าของเธออย่างช้าๆ ดวงตาแดงและไหม้ บ้าใส่มือและวิตกกังวล : " ฟังนะ แครอล ตอนนี้ฟังที่นี่ แบบนี้ทำไม่ทาง "
" หุบปาก ! "
" ใช่ " บ้ากล่าวในอุดเสียง” ว่า "
.
พระอาทิตย์ตกพูดเรียบๆ " h'ist มัน folks สวยแล้ว !
สองหัวสะบัดไปมองมาที่ฉันและฉันได้ปืนหลวมลงข้างๆ แต่ . .
มีความเงียบ ผมไม่ได้ยินเสียงปืนที่ตกอยู่ประตูของห้องก็ยังคงเปิดกว้างและตกถูกแบนกับผนังมากขึ้นหรือน้อยลงหลังมัน .
สาวน้อยพูดระหว่างฟันของเธอ : " ครอบคลุมนักสืบ รัช และ ปิดประตู ผอมไม่ยิงที่นี่ ไม่มีใคร " แล้วกระซิบผมแทบจะจับเธอเพิ่ม : " ชัยชนะ "
รีบๆ มาเดินป้วนเปี้ยนไปทั่วห้องทำให้สมิธ&เวสสันชี้วิธีของฉันด้านหลังของเขาคือพระอาทิตย์ตกและ ความคิดที่ทำให้ตาม้วน ฉันอาจจะยิงมันได้ แต่มันไม่เล่น พระอาทิตย์ตกที่ยืนด้วยเท้าของเขาแพร่กระจายและลิ้นของเขาแสดง สิ่งที่จะได้รับรอยยิ้มเหี่ยว ตาแบนของเขา
เขาจ้องเธอ และ เธอมองไปที่เขา ปืนของพวกเขาจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ .
รีบๆไปถึงประตูจับขอบมันและให้มันแกว่งมาก ผมรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ขณะที่ประตู slammed 32 จะไปปิด มันคงไม่ได้ยิน ถ้ามันออกไปทันทีเลย การระเบิดจะหายไปในประตูดังลั่น .
ฉันเอื้อมมือออกไปจับ Carol โดโนแวนข้อเท้าและกระชากมันอย่างแรง
ประตูกระแทก . ปืนของเธอออกไปและแตก เพดาน
เธอ Whirled ฉันเตะ พระอาทิตย์ตกที่บอกว่าเขานะคับ แต่ค่อนข้างแหลมทอดเสียง : " ถ้ามันเป็นแบบนี้ นี่มัน ไปกันเถอะ ! " ค้อนคลิกกลับม้าของเขา
บางอย่างในเสียงของเขา steadied แครอล โดโนแวน เธอผ่อนคลาย ให้ล้มโดยอัตโนมัติเธอเคียงข้างและก้าวไปจากฉันด้วยสายตาชั่วร้ายกลับ .
บ้าบิดกุญแจหน้าประตูแล้วพิงกับไม้ หายใจเสียงดัง .หมวกของเขาสะดุดหูข้างหนึ่งและปลายสองแถบกาวให้ใต้ขอบ .
ไม่มีใครย้ายในขณะที่ฉันมีความคิดเหล่านี้ ไม่มีเสียงเท้าข้างนอกห้อง ไม่ปลุก ฉันลุกขึ้นบนเข่าของฉัน กระชากปืนออกมา กุหลาบบนเท้าของฉันและไปที่หน้าต่าง ไม่มีใครลงบนทางเท้ามองขึ้นไปที่ชั้นบนของ
สโนว์ความี่โรงแรมฉันนั่งบนหลังกว้างและดูเชยๆอาย แม้ว่ารัฐมนตรีได้พูดคำหยาบ
สาวขึ้นเสียงกับผม : " นี่เจ้าคู่หูของคุณ ? "
ผมไม่ตอบ ใบหน้าของเธออย่างช้าๆ ดวงตาแดงและไหม้ บ้าใส่มือและวิตกกังวล : " ฟังนะ แครอล ตอนนี้ฟังที่นี่ แบบนี้ทำไม่ทาง "
" หุบปาก ! "
" ใช่ " บ้ากล่าวในอุดเสียง” ว่า "
.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เมื่อถึงฤดูหนาวทีไรขอเดาว่าหลายคนคงเดินท
- ฝรั่งดอง
- ไม่เจ็บก็ไม่เข้มแข็ง
- ไม่แคร์
- Rural communities also have a natural en
- อยากให้เธอใส่ใจฉันให้มากกว่านี้
- More specifically the TRA has been emplo
- คนมันเก่ง
- The main cause is located in the very pl
- เหมือนไม่มีวันหยุด
- This waste contains, in addition to sulp
- this word has 2 meanings:"stock (shares)
- ฉันต้องการจะเริ่มใหม่
- 침낭
- Created (mth/year)
- spaghetti and meatballs...the spaghetti
- Dàn xe tải
- The main reason it is located in a prime
- ทำให้
- ได้เรียนรู้ภาษาต่างชาติ
- Because i trying be really nice ><[4:53:
- Minerals
- 4. What are the main Zara’s business str
- とだなそばにねこかありますへやのなか。
