the highest diversity index, and th

the highest diversity index, and the ST121 allelic profile was represented
by a major number of isolates.
A high genetic diversity (D ¼ 84.01%) was observed among
L. monocytogenes isolates (17 different STs out of 106 isolates). This
degree of diversity is common in meat processing environments
(Chasseignaux et al., 2001; Giovannacci et al., 1999; Lund
en et al.,
2003; Th
evenot et al., 2006a). Differences in diversity were
observed among plants. Th
evenot et al. (2006a) obtained higher
diversity in large plants and explained this fact by the heterogeneity
of the raw material and the higher quantity of raw meat used
by these factories.
A wide distribution of some STs, mainly ST9 and ST121, was
observed. Both ST9 and ST121 included isolates from several
different plants that are geographically dispersed throughout
Spain. Moreover, these STs have also been recovered in RTE meat
products from 1994 to 2011, demonstrating its persistence through
the years. ST9 and ST121 strains have also been reported in several
European countries from different environmental, clinical and food
sources (Holch et al., 2013; Parisi et al., 2010; Ragon et al., 2008).
Chenal-Francisque et al. (2011) characterised a collection of 300
isolates (including human, food, animal and environmental isolates)
from 42 countries in 5 continents. The authors reported
clonal complexes CC9 and CC121 as frequent clones in many
countries, especially CC9, which ranked the 4th most common
clone in all world regions (third in Europe) behind CC1, CC2 and
CC3. Our results demonstrate than ST9 and ST121 are clones that
are highly adapted to the meat-processing environment that can
contaminate the final meat product. Such adapted strains have
been reported by other authors (Autio et al., 2002; L
opez et al.,
2008; Meloni et al., 2012; Th
evenot et al., 2006a), and its wide
distribution may facilitate their continuous introduction into processing
plants via raw material (Meloni et al., 2012; Th
evenot et al.,
2006b). Some L. monocytogenes strains can persist for a long time in
a food processing plant (Blatter et al., 2010; L
opez et al., 2008;
Senczek et al., 2000), thus constituting specific niches from which
the pathogen can be spread to food contact surfaces and food
products (Tompkin, 2002). An earlier study suggested the role of an
integrated comk prophage for rapid adaptation to specific niches,
biofilm formation, and L. monocytogenes persistence in food processing
plants (Verghese et al., 2011). Nevertheless, several factors
could contribute to the persistence of a particular subtype such as
the intrinsic strain characteristics (specific genetic and physiological
traits) and an inefficient cleaning and disinfection procedure
(Holch et al., 2013; Wulff et al., 2006). In our study, some isolates
(N ¼ 5) were recovered prior to processing in cleaned and disinfected
food contact surfaces. Other authors have described
moderate levels of L. monocytogenes in food contact surfaces after
cleaning and disinfection (Chasseignaux et al., 2001; L
opez et al.,
2008; Talon et al., 2007; Th
evenot et al., 2006a), indicating that
the efficiency of these procedures must be improved. The isolates
recovered prior to processing were collected in two different processing
plants and demonstrated two different STs: ST155 (plant H)
and ST1 (plant Q). Moreover, both STs were also recovered from the
RTE meat products elaborated in those plants; therefore, these
strains were able to overcome the different hurdles of meat product
processing and were well adapted to the environmental conditions
of the plants. The ability to form biofilms could contribute to strain
adaptation, persistence and resistance to sanitisers (Borucki et al.,
2003; Meloni et al., 2012; Zhao et al., 2004). Biofilm formation is
more likely to occur in sites within the manufacturing environment
that are difficult to reach and clean and that accumulate water and
food residue for long time periods (Chmielewski and Frank, 2003;
Verghese et al., 2011). These harbourage sites act as reservoirs
from which L. monocytogenes contaminate food contact surfaces
and food (Tompkin, 2002). ST1 isolates recovered in plant Q are of
special concern because they were identified as ECI, which have
been responsible for multiple outbreaks worldwide (Kathariou,
2003).
Our work is the first MLST approach to study L. monocytogenes
diversity and distribution in meat processing plants. In conclusion,
the present study highlighted the presence of several well-adapted
clones without EC markers that were widely distributed
throughout processing plants and meat products and were
persistent throughout the years. Although EC strains represented a
low percentage of the isolates studied, they were recovered from
different factories, indicating geographic dissemination. The recovery
of some strains after cleaning and disinfection procedures
that were traced to meat products illustrated the importance of
thorough cleaning and disinfection procedures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดัชนีความหลากหลายสูงสุด และโพ allelic ST121 ถูกแสดงตามหมายเลขที่สำคัญของแยกมีความหลากหลายทางพันธุกรรมสูง (D ¼ 84.01%) ถูกตรวจสอบระหว่างL. monocytogenes แยก (17 อื่น STs จาก 106 แยก) นี้ระดับของความหลากหลายอยู่ทั่วไปในสภาพแวดล้อมการแปรรูปเนื้อสัตว์(Chasseignaux et al., 2001 Giovannacci et al., 1999 ลุนด์ en et al.,2003 Th evenot et al., 2006a) ความแตกต่างในความหลากหลายได้พบในพืช Th evenot et al. (2006a) ได้รับสูงขึ้นความหลากหลายในพืชขนาดใหญ่ และอธิบายความจริง โดย heterogeneityวัตถุดิบและปริมาณสูงขึ้นของเนื้อวัตถุดิบที่ใช้โดยโรงงานเหล่านี้กระจายกว้างของ STs บาง ส่วนใหญ่ ST9 ST121 ไม่สังเกต ST9 และ ST121 รวมแยกจากหลายต้นไม้ที่จะกระจายกันทางภูมิศาสตร์ตลอดสเปน นอกจากนี้ STs นี้มียังการกู้คืนในเนื้อ RTEผลิตภัณฑ์จากปี 1994 2011 เห็นความคงอยู่ผ่านปี นอกจากนี้ยังมีการรายงาน ST9 และ ST121 สายพันธุ์ในหลายประเทศในยุโรปจากต่างสิ่งแวดล้อม คลินิกและอาหารแหล่ง (Holch et al., 2013 Parisi et al., 2010 Ragon et al., 2008)คอลเลกชันของ 300 โรค Chenal Francisque et al. (2011)แยก (รวมทั้งมนุษย์ อาหาร สัตว์ และสิ่งแวดล้อมแยก)จาก 42 ประเทศ 5 ทวีป ผู้เขียนรายงานclonal คอมเพล็กซ์ CC9 และ CC121 เป็นโคลนบ่อยในประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง CC9 ซึ่งอันดับ 4 มากที่สุดclone in all world regions (third in Europe) behind CC1, CC2 andCC3. Our results demonstrate than ST9 and ST121 are clones thatare highly adapted to the meat-processing environment that cancontaminate the final meat product. Such adapted strains havebeen reported by other authors (Autio et al., 2002; L
opez et al.,2008; Meloni et al., 2012; Th
evenot et al., 2006a), and its widedistribution may facilitate their continuous introduction into processingplants via raw material (Meloni et al., 2012; Th
evenot et al.,2006b). Some L. monocytogenes strains can persist for a long time ina food processing plant (Blatter et al., 2010; L
opez et al., 2008;Senczek et al., 2000), thus constituting specific niches from whichthe pathogen can be spread to food contact surfaces and foodproducts (Tompkin, 2002). An earlier study suggested the role of anintegrated comk prophage for rapid adaptation to specific niches,biofilm formation, and L. monocytogenes persistence in food processingplants (Verghese et al., 2011). Nevertheless, several factorscould contribute to the persistence of a particular subtype such asthe intrinsic strain characteristics (specific genetic and physiologicaltraits) and an inefficient cleaning and disinfection procedure(Holch et al., 2013; Wulff et al., 2006). In our study, some isolates(N ¼ 5) were recovered prior to processing in cleaned and disinfectedfood contact surfaces. Other authors have describedmoderate levels of L. monocytogenes in food contact surfaces aftercleaning and disinfection (Chasseignaux et al., 2001; L
opez et al.,2008; Talon et al., 2007; Th
evenot et al., 2006a), indicating thatthe efficiency of these procedures must be improved. The isolatesrecovered prior to processing were collected in two different processingplants and demonstrated two different STs: ST155 (plant H)and ST1 (plant Q). Moreover, both STs were also recovered from theRTE meat products elaborated in those plants; therefore, thesestrains were able to overcome the different hurdles of meat productprocessing and were well adapted to the environmental conditionsof the plants. The ability to form biofilms could contribute to strainadaptation, persistence and resistance to sanitisers (Borucki et al.,2003; Meloni et al., 2012; Zhao et al., 2004). Biofilm formation ismore likely to occur in sites within the manufacturing environmentthat are difficult to reach and clean and that accumulate water andfood residue for long time periods (Chmielewski and Frank, 2003;Verghese et al., 2011). These harbourage sites act as reservoirsfrom which L. monocytogenes contaminate food contact surfacesand food (Tompkin, 2002). ST1 isolates recovered in plant Q are ofspecial concern because they were identified as ECI, which havebeen responsible for multiple outbreaks worldwide (Kathariou,2003).Our work is the first MLST approach to study L. monocytogenesdiversity and distribution in meat processing plants. In conclusion,the present study highlighted the presence of several well-adaptedclones without EC markers that were widely distributedthroughout processing plants and meat products and werepersistent throughout the years. Although EC strains represented alow percentage of the isolates studied, they were recovered fromdifferent factories, indicating geographic dissemination. The recoveryof some strains after cleaning and disinfection proceduresthat were traced to meat products illustrated the importance ofthorough cleaning and disinfection procedures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดัชนีความหลากหลายสูงสุดและรายละเอียด allelic ST121
เป็นตัวแทนจากหลายๆ ที่สำคัญของเชื้อ.
ความหลากหลายทางพันธุกรรมสูง (D ¼ 84.01%)
พบว่าในหมู่ลิตร monocytogenes ไอโซเลท (17 STs แตกต่างกันออก 106 ไอโซเลท)
นี้ระดับของความหลากหลายเป็นเรื่องธรรมดาในสภาพแวดล้อมที่มีการแปรรูปเนื้อสัตว์
(Chasseignaux et al, 2001;. Giovannacci et al, 1999;. ลุนด์ en et al,?.
2003;?. Th evenot, et al, 2006a)
ความแตกต่างในความหลากหลายที่ถูกตั้งข้อสังเกตในหมู่พืช Th? evenot et al, (2006a) ได้สูงกว่าความหลากหลายในโรงงานขนาดใหญ่และอธิบายความเป็นจริงนี้โดยเซลล์สืบพันธุ์ของวัตถุดิบและปริมาณที่สูงขึ้นของเนื้อดิบที่ใช้โดยโรงงานเหล่านี้. กระจายกว้างของ STs บางส่วนใหญ่ ST9 ST121 และถูกตั้งข้อสังเกต ทั้งสอง ST9 และ ST121 รวมจากหลาย ๆ สายพันธุ์พืชที่แตกต่างกันที่มีการกระจายตัวทางภูมิศาสตร์ทั่วสเปน นอกจากนี้เอสทีเหล่านี้ยังได้รับการกู้คืนได้ใน RTE เนื้อผลิตภัณฑ์1994-2011 แสดงให้เห็นถึงการติดตาผ่านปีที่ผ่านมา ST9 ST121 และสายพันธุ์นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าหลายประเทศในยุโรปที่แตกต่างกันจากสิ่งแวดล้อมทางคลินิกและอาหารแหล่ง. (Holch et al, 2013;. Parisi et al, 2010;.. Ragon et al, 2008) Chenal-Francisque et al, (2011) ลักษณะคอลเลกชันของ 300 ไอโซเลท (รวมทั้งมนุษย์อาหารสัตว์และไอโซเลทสิ่งแวดล้อม) จาก 42 ประเทศใน 5 ทวีป ผู้เขียนรายงานคอมเพล็กซ์ clonal CC9 และ CC121 เป็นโคลนบ่อยในหลายประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งCC9 ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 4 ที่พบมากที่สุดโคลนในทุกภูมิภาคของโลก(ที่สามในยุโรป) ที่อยู่เบื้องหลัง CC1, CC2 และCC3 ผลของเราแสดงให้เห็นถึงกว่า ST9 และ ST121 เป็นโคลนที่มีการปรับสภาพแวดล้อมอย่างมากที่จะแปรรูปเนื้อสัตว์ที่สามารถปนเปื้อนในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์เป็นครั้งสุดท้าย สายพันธุ์ที่ปรับตัวดังกล่าวได้รับรายงานจากผู้เขียนอื่น ๆ (Autio, et al., 2002; L opez et al,?. 2008; Meloni et al, 2012;.. Th evenot, et al, 2006a) และกว้างกระจายอาจอำนวยความสะดวกของพวกเขาแนะนำอย่างต่อเนื่องเข้าสู่การประมวลผลพืชผ่านทางวัตถุดิบ (Meloni et al, 2012;.. Th evenot, et al, 2006b) บางสายพันธุ์ L. monocytogenes สามารถยังคงมีอยู่เป็นเวลานานในโรงงานแปรรูปอาหาร(แบลตเตอร์ et al, 2010;.. L opez et al, 2008;. Senczek, et al, 2000) จึงเป็นการซอกเฉพาะจากการที่เชื้อโรคสามารถจะแพร่กระจายไปยังพื้นผิวที่สัมผัสกับอาหารและอาหารผลิตภัณฑ์ (Tompkin, 2002) ก่อนหน้านี้ผลการศึกษาชี้ให้เห็นบทบาทของที่prophage comk แบบบูรณาการในการปรับตัวที่รวดเร็วซอกเฉพาะการสร้างไบโอฟิล์มและแอลmonocytogenes คงอยู่ในการแปรรูปอาหารพืช(Verghese et al., 2011) อย่างไรก็ตามปัจจัยหลายประการที่อาจนำไปสู่การคงอยู่ของชนิดย่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นลักษณะสายพันธุ์ที่แท้จริง(ทางพันธุกรรมและทางสรีรวิทยาเฉพาะลักษณะ) และทำความสะอาดที่ไม่มีประสิทธิภาพและวิธีการฆ่าเชื้อโรค (Holch et al, 2013;.. วอล์ฟ et al, 2006) ในการศึกษาของเราบางไอโซเลท(ยังไม่มี¼ 5) ถูกกู้คืนก่อนที่จะมีการประมวลผลในการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อพื้นผิวที่สัมผัสกับอาหาร เขียนคนอื่น ๆ ได้อธิบายในระดับปานกลางของL. monocytogenes ในพื้นผิวที่สัมผัสกับอาหารหลังจากการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรค(Chasseignaux et al, 2001;. L opez et al,?. 2008; กรงเล็บ et al, 2007;.. Th evenot, et al, 2006a ) แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของขั้นตอนเหล่านี้จะต้องมีการปรับปรุงให้ดีขึ้น เชื้อกู้คืนก่อนที่จะมีการประมวลผลถูกเก็บไว้ในการประมวลผลที่แตกต่างกันสองพืชและแสดงให้เห็นที่แตกต่างกันสองSTs: ST155 (พืช H) และ ST1 (พืช Q) นอกจากนี้เอสทีทั้งยังได้รับการกู้คืนจากผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ RTE เนื้อหาในพืชเหล่านั้น; ดังนั้นเหล่านี้สายพันธุ์ที่มีความสามารถที่จะเอาชนะอุปสรรคที่แตกต่างกันของเนื้อผลิตภัณฑ์การประมวลผลและปรับตัวได้ดีกับสภาพแวดล้อมของพืช ความสามารถในการที่จะสร้างไบโอฟิล์มอาจนำไปสู่ความเครียดการปรับตัวความคงทนและความต้านทานต่อการ sanitisers (Borucki, et al. 2003; Meloni et al, 2012;.. Zhao, et al, 2004) การสร้างไบโอฟิล์มเป็นแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในเว็บไซต์ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมการผลิตที่ยากต่อการเข้าถึงและการทำความสะอาดและการสะสมของน้ำและเศษอาหารสำหรับระยะเวลานาน(Chmielewski และแฟรงก์, 2003; Verghese et al, 2011). เว็บไซต์เหล่านี้ harbourage ทำหน้าที่เป็นอ่างเก็บน้ำที่monocytogenes แอปนเปื้อนพื้นผิวที่สัมผัสกับอาหารและอาหาร(Tompkin, 2002) ST1 แยกกู้คืนในโรงงาน Q มีความกังวลเป็นพิเศษเพราะพวกเขาถูกระบุว่าเป็นECI ที่ได้รับความรับผิดชอบในการระบาดหลายทั่วโลก(Kathariou, 2003). การทำงานของเราเป็นวิธี MLST แรกที่ศึกษา L. monocytogenes ความหลากหลายและการจัดจำหน่ายในโรงงานแปรรูปเนื้อสัตว์ . สรุปได้ว่าการศึกษาในปัจจุบันที่เน้นการปรากฏตัวของดีเหมาะหลายโคลนโดยไม่มีเครื่องหมายEC ที่ได้รับการกระจายอย่างกว้างขวางทั่วทั้งโรงงานแปรรูปและผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์และถาวรตลอดทั้งปี แม้ว่าสายพันธุ์อีซีเป็นตัวแทนร้อยละต่ำของเชื้อศึกษาที่พวกเขาหายจากโรงงานที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นการเผยแพร่ทางภูมิศาสตร์ การฟื้นตัวของบางสายพันธุ์หลังผ่านขั้นตอนการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรคที่ถูกโยงไปถึงผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์แสดงให้เห็นความสำคัญของการทำความสะอาดอย่างละเอียดและขั้นตอนการฆ่าเชื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดัชนีความหลากหลายสูงสุด และ st121 โปรไฟล์เป็นยาฆ่าแมลงแทน
โดยหมายเลขหลักของความหลากหลายทางพันธุกรรมของเชื้อ
สูง ( D ¼ 84.01 % ) พบว่าระหว่าง
L monocytogenes ไอโซเลต ( 17 จาก 106 สายพันธุ์แตกต่างกัน STS ) ระดับของความหลากหลายนี้
ทั่วไปในเนื้อสัตว์แปรรูปสิ่งแวดล้อม
( chasseignaux et al . , 2001 ; giovannacci et al . , 1999 ; Lund
en et al . ,
2003 ; th
evenot et al . , 2006a )ความแตกต่างในความหลากหลายถูก
สังเกตหมู่พืช th
evenot et al . ( 2006a ) ได้สูงกว่า
ความหลากหลายในโรงงานขนาดใหญ่และอธิบายข้อเท็จจริงนี้โดยสามารถ
ของวัตถุดิบและปริมาณสูงกว่าเนื้อดิบใช้

โดยโรงงานเหล่านี้ มีการกระจายกว้างของระบบและส่วนใหญ่ st9 st121 ,
) ทั้ง st9 st121 รวมและแยกจากหลาย
พืชที่แตกต่างกันทางภูมิศาสตร์กระจายตลอด
สเปน นอกจากนี้ ระบบเหล่านี้ยังถูกค้นพบในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์
RTE จากปี 2011 ถึงการคงอยู่ของตนผ่าน
ปี st9 st121 สายพันธุ์และยังมีรายงานในประเทศยุโรป จากหลาย ๆด้าน

ทางอาหารแหล่ง ( holch et al . , 2013 ; ปาริ et al . , 2010 ; ragon et al . , 2008 ) .
chenal francisque et al . ( 2011 ) ลักษณะเป็นคอลเลกชัน 300
ไอโซเลท ( รวมทั้งมนุษย์ อาหาร สัตว์ สิ่งแวดล้อม ไอโซเลท )
จาก 42 ประเทศใน 5 ทวีปทั่วโลก ผู้เขียนรายงาน
งาน cc9 เชิงซ้อนและเป็นบ่อยมาก
cc121 โคลนในประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง cc9 ซึ่งอยู่อันดับ 4 ที่พบมากที่สุดในทุกภูมิภาคของโลก
โคลน ( ที่สามในยุโรปหลัง cc1 ) , และ cc2
cc3 .ผลของเราแสดงให้เห็นถึง กว่า และเป็นพันธุ์ที่ st9 st121
ปรับตัวสูงเนื้อแปรรูป สภาพแวดล้อมที่สามารถปนเปื้อนในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์
สุดท้าย เช่นปรับปรุงสายพันธุ์ได้
ถูกรายงานโดยผู้เขียนคนอื่น ๆ ( autio et al . , 2002 ; L
opez et al . ,
2008 ; เมะโล่ะนิ่ et al . , 2012 ; th
evenot et al . , 2006a ) และการแพร่กระจายกว้างของพวกเขาอาจจะช่วยแนะนำ

ต่อเนื่องในการประมวลผลพืชผ่านวัตถุดิบ ( เมะโล่ะนิ่ et al . , 2012 ; th
evenot et al . ,
2006b ) บางสายพันธุ์ . monocytogenes สามารถคงอยู่ได้นานใน
โรงงานแปรรูปอาหาร ( Blatter et al . , 2010 ; L
opez et al . , 2008 ;
senczek et al . , 2000 ) จึงประกอบเฉพาะ niches ที่เชื้อโรคสามารถแพร่กระจายได้

อาหาร พื้นผิวสัมผัสอาหารและผลิตภัณฑ์ ( tompkin , 2002 ) การศึกษาก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นบทบาทของ
prophage comk บูรณาการเพื่อการปรับตัวอย่างรวดเร็วเพื่อ niches เฉพาะ , การสร้างไบโอฟิล์มและ L .
,
monocytogenes คงอยู่ในโรงงานแปรรูปอาหาร ( เวอร์กีซ et al . , 2011 ) อย่างไรก็ตามมีหลายปัจจัยที่
อาจนำไปสู่เก็บรักษาของกลุ่มโดยเฉพาะ เช่น ลักษณะสายพันธุ์ที่แท้จริง

( พันธุศาสตร์และสรีรวิทยาที่เฉพาะเจาะจงลักษณะ ) และไม่มีประสิทธิภาพและการทำความสะอาดขั้นตอน
( holch et al . , 2013 ; ดารา et al . , 2006 ) ในการศึกษาของเรา บางสายพันธุ์
( N ¼ 5 ) ถูกกู้ก่อนที่จะประมวลผลในการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ
พื้นผิวสัมผัสอาหาร ผู้เขียนได้อธิบาย
ปานกลางระดับ monocytogenes ลิตรในพื้นผิวสัมผัสอาหารหลังจากทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ (
chasseignaux et al . , 2001 ; L
opez et al . ,
) ;ทาลอน et al . , 2007 ; th
evenot et al . , 2006a ) แสดงว่า
ประสิทธิภาพของขั้นตอนเหล่านี้ต้องได้รับการปรับปรุง แยกได้
กู้ก่อนการประมวลผลเชิงสองโรงงานแปรรูป
แตกต่างกันและแสดงสอง STS ที่แตกต่างกัน : st155 ( พืช H )
st1 ( พืชและ Q ) อีกทั้งระบบยังหายจาก
RTE ผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ elaborated ในพืชเหล่านั้น ดังนั้น เหล่านี้
สายพันธุ์ที่สามารถเอาชนะอุปสรรคต่าง ๆ ของกระบวนการแปรรูปผลิตภัณฑ์เนื้อ และยังดัดแปลงได้ดี

สภาพสิ่งแวดล้อมของโรงงาน ความสามารถในการสร้างไบโอฟิล์มอาจนำไปสู่การปรับตัวความเครียด
, เก็บรักษา และความต้านทานต่อ sanitisers ( บอรุคกี et al . ,
2003 ; เมะโล่ะนิ่ et al . , 2012 ; Zhao et al . , 2004 ) การสร้างไบโอฟิล์มคือ
มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในเว็บไซต์ภายในสภาพแวดล้อมการผลิต
ที่ยากจะเข้าถึง และสะอาด และน้ำที่สะสมและ
กากอาหารสําหรับรอบระยะเวลาที่ยาวนาน ( chmielewski และแฟรงค์ , 2003 ;
เวอร์กีซ et al . , 2011 ) เว็บไซต์เหล่านี้ harbourage เป็นแหล่งที่ monocytogenes ปนเปื้อน
L
พื้นผิวสัมผัสอาหาร และอาหาร ( tompkin , 2002 ) st1 สายพันธุ์พบในพืชมี
Q