The truth of the matter is we don't

The truth of the matter is we don't understand our women; we blame on them and it's all our fault," I said.
"But it isn't as simple as that," warned Dean. "Peace will come suddenly, we won't understand when it does-see, man?" Doggedly, bleakly, he pushed the car through New Jersey; at dawn I drove into Paterson as he slept in the back. We arrived at the house at eight in the morning to find Marylou and Ed Dunkel sitting around smoking butts from the ashtrays; they hadn't eaten since Dean and I left. My aunt bought groceries and cooked up a tremendous breakfast.

4
Now it was time for the Western threesome to find new living quarters in Manhattan proper. Carlo had a pad on York Avenue; they were moving in that evening. We slept all day, Dean and I, and woke up as a great snowstorm ushered in New Year's Eve, 1948. Ed Dunkel was sitting in my easy chair, telling about the previous New Year's. "I was in Chicago. I was broke. I was sitting at the window of my hotel room on North Clark Street and the most delicious smell rose to my nostrils from the bakery downstairs. I didn't have a dime but I went down and talked to the girl. She gave me bread and coffee cakes free. I went back to my room and ate them. I stayed in my room all night. In Farmington, Utah, once, \ here I went to work with Ed Wall-you know Ed Wall, the rancher's son in Denver-I was in my bed and all of a sudden I saw my dead mother standing in the corner with light all around her. I said, 'Mother!' She disappeared. I have visions all the time," said Ed Dunkel, nodding his head.
"What are you going to do about Galatea?"
"Oh, we'll see. When we get to New Orleans. Don't you think so, huh?" He was starting to turn to me as well for advice; one Dean wasn't enough for him. But he was already in love with Galatea, pondering it.
"What are you going to do with yourself, Ed?" I asked.
"I don't know," he said. "I just go along. I dig life." He repeated it, following Dean's line. He had no direction. He sat reminiscing about that night in Chicago and the hot coffee cakes in the lonely room.
The snow whirled outside. A big party was on hand in New York; we were all going. Dean packed his broken trunk, put it in the car, and we all took off for the big night. My aunt was happy with the thought that my brother would be visiting her the following week; she sat with her paper and waited for the midnight New Year's Eve broadcast from Times Square. We roared into New York, swerving on ice. I was never scared when Dean drove; he could handle a car under any circumstances. The radio had been fixed and now he had wild bop to urge us along the night. I didn't know where all this was leading; I didn't care.
Just about that time a strange thing began to haunt me. It was this: I had forgotten something. There was a decision that I was about to make before Dean showed up, and now it was driven clear out of my mind but still hung on the tip of my mind's tongue. I kept snapping my fingers, trying to remember it. I even mentioned it. And I couldn't even tell if it was a real decision or just a thought I had forgotten. It

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงของเรื่องคือเราไม่เข้าใจผู้หญิงของเราเราโทษที่พวกเขาและมันเป็นความผิดของเราทุกคน ". ฉันกล่าวว่า
" แต่ก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่ ". เตือนคณบดี" ความสงบสุขจะมาอย่างกระทันหัน ? เราจะไม่เข้าใจเมื่อมันไม่เห็นคน "เชื่อฟัง, bleakly เขาผลักดันให้รถผ่านเสื้อใหม่ในยามเช้าผมขับรถเข้าไปในแพ็ตเตอร์สันในขณะที่เขานอนหลับอยู่ด้านหลังเรามาถึงที่บ้านที่แปดในตอนเช้าเพื่อหา Marylou และเอ็ด Dunkel นั่งรอบก้นบุหรี่จากที่เขี่ยบุหรี่ที่พวกเขาไม่ได้กินตั้งแต่คณบดีและฉันซ้าย ป้าของฉันซื้อร้านขายของชำและปรุงขึ้นอย่างมากอาหารเช้า.

4
ตอนนี้มันเป็นเวลาที่คนในตะวันตกที่จะหาที่อยู่อาศัยใหม่ในแมนฮัตตันที่เหมาะสม ติคาร์โลมีแผ่นบน york ถนนที่พวกเขาถูกย้ายไปในเย็นวันนั้นเรานอนหลับทุกวันคณบดีและฉันและตื่นขึ้นมาในขณะที่พายุหิมะที่ดี ushered ในวันปีใหม่ 1948 เอ็ด Dunkel กำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้ง่ายของฉันบอกเกี่ยวกับปีที่ผ่านมาใหม่ "ผมอยู่ใน chicago. ผมยากจน. ฉันนั่งอยู่ที่หน้าต่างของห้องพักของฉันในทิศเหนือถนนคลาร์กและมีกลิ่นหอมที่อร่อยที่สุดลุกขึ้นไปที่จมูกของฉันจากเบเกอรี่ชั้นล่างฉันไม่ได้มีค่าเล็กน้อย แต่ฉันลงไปและพูดคุยกับสาว เธอให้ฉันขนมปังและเค้กกาแฟฟรี ฉันเดินกลับไปที่ห้องของฉันและกินพวกเขา ฉันอยู่ในห้องของฉันทั้งคืน ในฟาร์มิ, ยูทาห์เมื่อ ที่นี่ผมไปทำงานกับเอ็ดผนังคุณผนังเอ็ดรู้แล้วลูกเอางานเอาการในเดนเวอร์ผมอยู่บนเตียงของฉันและทั้งหมดในทันทีที่ฉันเห็นแม่ที่ตายของฉันยืนอยู่ในมุมที่มีแสง ทุกรอบตัวเธอ ฉันกล่าวว่า'แม่' เธอหายไป ฉันมีวิสัยทัศน์ที่ทุกเวลา "เอ็ด Dunkel กล่าวว่าสัปหงกหัวของเขา.
" สิ่งที่คุณจะทำอย่างไรเกี่ยวกับ Galatea "
" โอ้เราจะเห็น เมื่อเราได้รับไปยังนิวออร์ คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ "เขาก็เริ่มที่จะเปิดให้ฉันเป็นอย่างดีสำหรับคำแนะนำหนึ่งคณบดีไม่เพียงพอสำหรับเขา แต่เขามีอยู่แล้วในความรักกับ Galatea ขบคิดมัน
.."? สิ่งที่คุณจะไป ทำอย่างไรกับตัวเอง ed? "ฉันถาม.
"ฉันไม่ทราบ" เขากล่าวว่า "ฉันเพียงแค่ไปพร้อม i. ขุดชีวิต." เขาพูดซ้ำมันตามแนวคณบดี เขามีทิศทางไม่ เขานั่งรำลึกถึงคืนนั้นในชิคาโกและเค้กกาแฟร้อนในห้องเหงา.
หิมะหมุนนอก พรรคใหญ่ก็อยู่ในมือใน york ใหม่ที่เราทุกคนจะ คณบดีบรรจุลำต้นหักของเขาใส่ไว้ในรถและเราทุกคนได้เอาออกสำหรับคืนใหญ่ป้าของฉันมีความสุขกับความคิดที่ว่าพี่ชายของฉันจะได้รับการไปเยือนของเธอในสัปดาห์ต่อไปนี้เธอนั่งด้วยกระดาษของเธอและรอคอยสำหรับการออกอากาศปีใหม่เวลาเที่ยงคืนของวันจากครั้งที่สอง เราคำรามเป็น york ใหม่เลี้ยวบนน้ำแข็ง ฉันก็ไม่เคยกลัวเมื่อคณบดีขับรถเขาสามารถจัดการกับรถภายใต้สถานการณ์ใด ๆ วิทยุได้รับการแก้ไขและตอนนี้เขามีป็อบป่าเพื่อกระตุ้นให้เราพร้อมคืนผมไม่ทราบว่าทั้งหมดนี้นำ; ฉันไม่สนใจ
เพียงแค่เกี่ยวกับเวลาที่สิ่งที่แปลกเริ่มที่จะหลอกหลอนฉัน. มันเป็นนี้ฉันได้ลืมบางสิ่งบางอย่าง มีการตัดสินใจที่ฉันกำลังจะทำก่อนคณบดีปรากฏตัวขึ้นและตอนนี้ก็เป็นแรงผลักดันที่ชัดเจนออกมาจากใจของฉัน แต่ยังคงแขวนอยู่บนปลายลิ้นของใจของฉัน ผมเก็บไว้ snapping มือของฉันพยายามที่จะจำได้ ผมได้พูดถึงเรื่องนี้และฉันไม่สามารถแม้แต่จะบอกได้ว่ามันคือการตัดสินใจจริงหรือเพียงแค่ความคิดที่ฉันได้ลืม มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงของเรื่องคือ เราไม่เข้าใจผู้หญิงของเรา เราตำหนิได้ และเป็นความบกพร่องของเราทั้งหมด ผมพูด
"แต่มันไม่ง่ายเหมือนที่ เตือนคณบดี "สันติภาพจะมาทันใดนั้น เราจะไม่เข้าใจเมื่อมันไม่ดู ชาย? " Doggedly, bleakly เขาผลักรถผ่านนิวเจอร์ซี่ ที่รุ่งอรุณ ไอโดรฟออเป็นทเทอร์เป็นเขานอนในด้านหลัง เรามาถึงที่บ้านที่แปดเช้าหา Marylou และ Ed Dunkel นั่งรอบ butts บุหรี่จากขาย พวกเขาไม่ได้กินเนื่องจากคณบดีและซ้าย ป้าซื้อร้านขายของชำ และอาหารขึ้นเป็นอย่างมากอาหารเช้า

4
ตอนนี้ก็เวลา threesome ตะวันตกหาเฟอร์นิเจอร์ใหม่ในแมนฮัตตันที่เหมาะสม คาร์โลมีแผ่นอเวนิวยอร์ก พวกเขาถูกย้ายในคืนนั้น เรานอนหลับทุกวัน คณบดี และ และตื่นเป็นพายุหิมะดี ushered ในวันใหม่ปี ค.ศ. 1948 Ed Dunkel ได้นั่งในเก้าอี้นั่งสบายของฉัน บอกเกี่ยวกับก่อนหน้านี้ปีใหม่ "ผมอยู่ในชิคาโก ผมยากจน ฉันนั่งอยู่ที่หน้าต่างของห้องโรงแรมในคลาร์กเหนือ และอร่อยที่สุดกลิ่นกุหลาบจมูกของฉันจากร้านชั้นล่าง ไม่มีขนาด แต่ฉันไปลง และพูดคุยกับหญิงสาว เธอให้ฉันขนมปัง และเค้กกาแฟฟรี กลับไปที่ห้องของฉัน และกินพวกเขา ฉันอยู่ในห้องพักทั้งคืน ในฟาร์มิงตัน ยูทาห์ ครั้งเดียว, \ นี่ผมไปทำงานกับผนัง Ed-คุณรู้ Ed ผนัง ลูกชายของฟาร์มในเดนเวอร์-ผมเตียงของผม และจู่ ๆ เห็นแม่ตายยืนในมุมพร้อมทั้งไฟรอบ ๆ เธอ ฉันเคยพูด "แม่' เธอหายไป มีวิสัยทัศน์ตลอดเวลา กล่าวว่า Ed Dunkel, nodding หัวเขา.
"ที่คุณกำลังจะทำเกี่ยวกับ Galatea "
"โอ้ เราจะเห็น เมื่อเราได้รับการนิวออร์ลีนส์ ไม่คุณนะ ฮะ" เขาเริ่มต้นเปิดให้ฉันด้วยคำแนะนำ คณบดีหนึ่งไม่เพียงพอสำหรับเขา แต่เขาไม่ได้รัก Galatea ขบคิดมัน
"จะต้องทำ ด้วยตัวเอง Ed หรือไม่" ถาม
"ฉันไม่รู้ เขากล่าวว่า "ฉันก็ไปตามนั้น ผมขุดชีวิต" เขาซ้ำ คณบดีบรรทัดต่อไปนี้ เขาไม่มีทิศทาง เขานั่ง reminiscing เกี่ยวกับคืนในชิคาโกและเค้กกาแฟร้อนในโลนลี่ห้อง
หิมะ whirled ภายนอก มีงานเลี้ยงใหญ่ในนิวยอร์ก เราทั้งหมดจะ คณบดีบรรจุลำของเขาหัก ใส่ในรถยนต์ และเราได้เอาออกคืนใหญ่ ป้ามีความสุขกับความคิดที่ว่า น้องจะชมเธอในสัปดาห์ต่อไปนี้ เธอนั่งกับกระดาษของเธอ และรอออกอากาศวันเที่ยงคืนปีใหม่จากไทม์สแควร์ เรา roared ในนิวยอร์ก swerving บนน้ำแข็ง ผมไม่เคยกลัวเมื่อคณบดีขับรถ เขาสามารถจัดการกับรถภายใต้สถานการณ์ใด ๆ วิทยุที่ได้รับการแก้ไข และตอนนี้ เขามีป่า bop เพื่อกระตุ้นให้เราตลอดคืน ไม่ทราบที่ทั้งหมดนี้ถูกนำ ครับดูแล
เพียงเกี่ยวกับเวลาที่เริ่มสิ่งแปลก ๆ หลอกหลอนฉัน มันนี่: ได้ลืมบางสิ่งบางอย่าง มีการตัดสินใจที่ได้ทำก่อนรถไฟคณบดี และตอนนี้ มันถูกขับล้างออกจากใจของฉัน แต่ยัง แขวนบนปลายลิ้นของใจของฉัน ฉันเก็บจัดระยะนิ้ว พยายามจำ ฉันได้กล่าวว่า และฉันจะไม่บอกถ้า มันเป็นการตัดสินใจจริงหรือแค่คิดฉันก็ลืม มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงของเรื่องนี้คือเราไม่เข้าใจผู้หญิงของเราเราจะโทษและมันเป็นความผิดพลาดของเราทั้งหมด"ผมพูดว่า.
"แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่"เตือนผู้มีอาวุโส " สันติภาพ จะกลับมาเราอาจจะไม่เข้าใจเมื่อมันไม่ - ดูชายหรือไม่?"ติดตามความเงียบสงัดเขาดันรถผ่าน New Jersey ที่รุ่งอรุณผมก็ขับรถเข้าไปในเลี่ยมแพทเทอร์สันตอนที่เขานอนอยู่ในตัวที่ด้านหลังเรามาถึงที่บ้านที่แปดในช่วงเช้าเพื่อค้นหา marylou และ ED dunkel นั่งอยู่โดยรอบยันแบบปลอดบุหรี่จากเขี่ยบุหรี่ที่ไม่ได้กินอะไรมานับตั้งแต่ผู้มีอาวุโสและผมไปทางซ้าย คุณป้าของผมซื้อมาจากร้านขายของชำปรุงขึ้นตามสั่งและอาหารเช้ามากมายที่.

4
ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาสำหรับชุดสามคนตะวันตกที่จะหาที่พักใหม่อยู่ใน Manhattan ที่เหมาะสม มอนมีแผ่นที่ New York Avenue ที่มีการเคลื่อนไหวในช่วงเย็นที่เราหลับไปตลอดทั้งวันคณบดีและผมก็ตื่นขึ้นมาและเป็นพายุหิมะที่ดีเยี่ยมในวันก่อนวันรับของปีใหม่ 1948 Ed dunkel นั่งอยู่ในเก้าอี้ของฉันบอกเกี่ยวกับก่อนหน้าปีใหม่' sthe "ผมอยู่ในชิคาโก ผมก็แตก ผมนั่งอยู่ที่หน้าต่างของห้องพักในโรงแรมของเราใน North Clark ถนนมากที่สุดและมีกลิ่นหอมรสชาติแสนอร่อยที่ลุกขึ้นจมูกของผมจากร้านเบเกอรี่ที่อยู่ที่ชั้นล่างผมไม่มีน้ำเน่าแต่ผมก็ลงไปและคุยกับหญิงสาวที่ เธอก็ทำให้ผมทำเค้กขนมปังและกาแฟแบบไม่เสียค่าบริการ ผมก็กลับไปที่ห้องของฉันและกินได้ ผมจะอยู่ในห้องของฉันในยามค่ำคืนทั้งหมด ใน Farmington ยูทาห์อีกครั้ง\ที่นี่ผมก็ไปทำงานกับ Ed ผนัง - คุณรู้ว่า Ed ผนังบุตรชายของเจ้าของวัวใน Denver - ผมนอนอยู่บนเตียงของฉันและทันใดนั้นผมก็เห็นแม่ของเธอที่เสียชีวิตไปแล้วผมยืนอยู่ในบริเวณมุมที่พร้อมด้วยแสงไฟทั้งหมดโดยรอบของเธอ ผมว่า"'แม่!"เธอก็หายตัวไป ผมมีวิสัยทัศน์ทุกครั้งที่"ว่า"เอ๊ด dunkel เอ่ยผงกหัวของเขา
"คุณจะทำอะไรเกี่ยวกับ galatea หรือไม่?"
"โอเราจะดูที่ เมื่อเราได้รับไปยัง New Orleans คุณไม่คิดอย่างนั้นแทนหรือไม่?"เขาก็เริ่มที่จะหันไปเป็นอย่างดีสำหรับคำแนะนำหนึ่งคณบดีไม่เพียงพอสำหรับให้เขา แต่เขาอยู่ในความรักกับ galatea ไตร่ตรองเกี่ยวกับมัน.
"คุณจะทำอะไรกับตัวคุณเอง Ed หรือไม่?"ผมถาม.
"ฉันไม่รู้"เขากล่าว "ผมแค่ไปตามเส้นทาง ฉันมาขุดชีวิต"เขาย้ำว่าต่อไปนี้:สายของผู้มีอาวุโส เขาไม่มีทิศทาง เขานั่ง Morinerie ชวนให้ระลึกถึงเกี่ยวกับเวลาในคืนนั้นในชิคาโกและเค้กกาแฟร้อนที่อยู่ในห้องที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง.
หิมะให้หมุนคว้างอยู่ทางด้านนอก พรรคขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือใน New York เราทุกคนก็จะไป Dean มาสายสัญญาณหลักของเขาหักไว้ในรถและเราทั้งหมดก็ปิดให้บริการในคืนขนาดใหญ่คุณป้าของผมก็มีความสุขกับความคิดที่น้องชายของผมจะได้เที่ยวชมของเธอในสัปดาห์ต่อไปนี้ที่เธอนั่งอยู่ด้วยกระดาษของเธอและรอการออกอากาศของเที่ยงคืนวันก่อนวันปีใหม่ที่จาก Times Square เราส่งเสียงดังกึกก้องใน New York จะต้องปลงใจยินยอมบนน้ำแข็ง ผมไม่เคยกลัวว่าเมื่อผู้มีอาวุโสขับเขาไม่สามารถจัดการกับรถในสถานการณ์ใด วิทยุที่ได้รับการกำหนดไว้และตอนนี้เขา Safe ป่าเพื่อเรียกร้องให้เราไปตามคืนได้ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนทั้งหมดนี้เป็นชั้นนำ;ผมไม่สนใจ.
ไม่เกี่ยวกับว่าเวลาที่น่าแปลกก็เริ่มจะมาหลอกหลอนผม. มันเป็นอย่างนี้ผมก็ลืมบางสิ่งบางอย่าง มีการตัดสินใจที่ผมกำลังจะทำให้ก่อนผู้มีอาวุโสแสดงให้เห็นได้และตอนนี้เขาได้ถูกขับออกไปจากใจของฉันแต่ยังคงแขวนไว้บนปลายแผ่นความร้อน Steam Tip นั้นจะมีลิ้นของจิตของฉัน ฉันได้รับการดูแลรักษาให้ดีดนิ้วของผมพยายามจะจำไว้ว่า ผมได้กล่าวถึงมันและผมก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นการตัดสินใจอย่างแท้จริงหรือเพียงคิดว่าฉันลืมได้ มัน