Meng Hao didn’t respond. The meat j

Meng Hao didn’t respond. The meat jelly hadn’t stopped talking at all. It seemed it could speak on a single subject for an entire day. It would be one thing if it didn’t repeat itself, but it did, and never seemed to get bored, either.

“What would happen if you hit a little kid….?”

“It’s also bad for the grass and plants….”

“The little fish and other creatures are all innocent….”

It felt like a buzz in Meng Hao’s ears. He tried to ignore it, but the meat jelly hat’s voice seemed to be growing louder. Eventually, it was shouting, its voice so loud that it drifted past the lightning mist shield to the outside. When they heard the voice, the Xiao Clan members all exchanged glances.

“SHUT UP!!” Grinding his teeth, Meng Hao grabbed the hat and threw it onto the ground.

“Eee? I wasn’t finished. Where did I leave off? Oh well, let me change topics. You can’t do that. It’s immoral….” Meng Hao lifted his head up toward the sky, his expression more and more unsightly. After a moment, he stood up and began to trample on the hat.

The old man’s pedantic face suddenly appeared. Even though Meng Hao was fiercely trampling it, it didn’t let out any miserable cries. Instead, it seemed to speak even more earnestly. “You can’t do that, it’s too cruel! It’s too immoral!”

“What do you want?” said Meng Hao, taking a few steps back and clenching his jaw. “You escaped, why are you following me? Go away. Go!”

“Eee? I’ve bonded you as my master. Bonding a master means bonding for life. I would never, ever be so immoral as to leave. I would never do something so lacking in principle, so lacking in….” Meng Hao slowly lifted his head up and stared blankly into the air. Enough time passed for two incense sticks to burn, and he finally looked back at the hat.

“…so lacking in character. I just told you seven hundred and forty-five things that I lack. Do you see how civilized I am? How sincere? In a word, I would never leave you.”

Meng Hao didn’t say anything. He suddenly lifted his hand and summoned a Flame Dragon, which slammed into the hat. This time, a miserable cry rang out, only to be quickly replaced by endless chatter. The hat was undamaged. As Meng Hao stared at it, veins popped out on his forehead. He had always thought of himself as good-tempered, but as of now his temper was exploding. He jumped up and down a few more times on the hat, trampling it.

But… a few moments later he stopped. Continuing to gush words, the hat returned to Meng Hao’s head. This time, however, it changed colors. Now it was green, and its appearance was a bit more exaggerated than before 1.

Meng Hao’s face turned dark.

“Look, child, don’t struggle. I’m a good person. I’m trying to help you. You’re on the path of wickedness, but I’m willing to use my own power to help you. Child, perhaps you are unaware of how many young people take a wrong step in life, and then regret it for an eternity. I’ll help you cast off the bitterness. I’ll help you free yourself from that damned bird. I failed in my last life, and the life before that, and the life before that, too. That damned, despicable bird is the only bird I’ve never converted!” The hat seemed to be grinding its teeth now. “In this life, I will convert it!”

“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.

“You don’t know?” asked the hat, suddenly flying off of Meng Hao’s head. It’s shape suddenly rippled back into the meat jelly. The archaic face appeared, and it looked disbelieving as it gazed at Meng Hao. “Heavens, you really don’t know who that damned, mass-murdering, shameless….” The meat jelly began to quiver as it let off streams of curses. Meng Hao let out a long sigh and looked up into the air. After the time it takes an incense stick to burn, he finally looked back at the meat jelly.

The meat jelly was finally concluding its description: “…should be thrown into a cesspool, damned bird? You really don’t know who it is?”

Meng Hao glared at the meat jelly for a long moment before slowly saying, “I don’t know.”

“You really don’t know?” asked the meat jelly, shocked. “You really, really don’t now? Impossible! You really, really, really don’t know?”

“I. Don’t. Know!” Meng Hao clenched his teeth. It was really frustrating trying to communicate with this meat jelly.

“Heavens! You have its aura on your body, but you don’t know. How is this possible? How can you not know? Heavens, heavens. You really, really, really don’t know?” Its eyes widened and filled with a look of complete disbelief.

Meng Hao didn’t know what to say. He closed his eyes and sat down to meditate. With a bang, the meat jelly transformed back into a bright green hat and flew back onto Meng Hao’s head.

Considering that Meng Hao was wearing scholars’ robes, the hat was extremely conspicuous. Anyone who caught sight of it would surely do a double take.

Enough

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้ง Hao ไม่ตอบสนอง เนื้อเจลลี่ไม่เคยหยุดพูดที่ทุกคน มันดูเหมือนว่ามันจะพูดเกี่ยวกับเรื่องเดียวตลอดทั้งวัน มันจะเป็นสิ่งหนึ่งถ้ามันไม่ได้ทำซ้ำตัวเอง แต่มันได้และดูเหมือนจะไม่เคยได้รับเบื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง. "อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคุณตีเด็กน้อย ... .?" "มันยังไม่ดีสำหรับหญ้าและพืช ... . " " ปลาน้อยและสัตว์อื่น ๆ เป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมด ... . " มันรู้สึกเหมือนฉวัดเฉวียนในหูเม้ง Hao ของ เขาพยายามที่จะไม่สนใจมัน แต่เสียงเนื้อวุ้นหมวกดูเหมือนจะเติบโตดัง ในที่สุดมันก็ตะโกนเสียงดังมากว่ามันลอยผ่านมาโล่ฟ้าผ่าหมอกออกไปข้างนอก เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงสมาชิกเสี่ยวแซ่ทั้งหมดสบตา. "หุบปาก !!" บดฟันของเขาเม้งเฮาคว้าหมวกและโยนมันลงบนพื้นดิน. "Eee? ฉันไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้น ฉันไม่ปล่อยให้ออกไปไหน? โอ้ดีให้ฉันเปลี่ยนหัวข้อ คุณไม่สามารถทำเช่นนั้น มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม ... . "เม้งเฮายกหัวของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วการแสดงออกของเขามากขึ้นและน่าเกลียดมากขึ้น หลังจากช่วงเวลาที่เขาลุกขึ้นยืนและเริ่มที่จะเหยียบย่ำหมวก. ใบหน้าอวดความรู้ของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้น แม้ว่าเม้งเฮาถูกเหยียบย่ำอย่างรุนแรงมันก็ไม่ได้ให้ออกจากเสียงร้องที่ไม่มีความสุขใด ๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะพูดมากยิ่งขึ้นอย่างจริงจัง "คุณไม่สามารถทำอย่างนั้นมันโหดร้ายเกินไป! มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมเกินไป! " " คุณต้องการอะไร? "เม้งเฮากล่าวว่าการไม่กี่ขั้นตอนหลังและขากรรไกรของเขากำ "คุณหนีทำไมคุณต่อไปนี้ฉัน? ไปให้พ้น. Go! " " Eee? ผมเคยถูกผูกมัดคุณในฐานะเจ้านายของฉัน พันธะหลักหมายถึงพันธะสำหรับชีวิต ฉันจะไม่เคยจะผิดศีลธรรมเพื่อที่จะออกจาก ฉันจะไม่ทำอะไรบางอย่างเพื่อให้ขาดในหลักการเพื่อให้ขาด ... . "เม้งเฮาช้ายกหัวของเขาขึ้นและจ้อง blankly ไปในอากาศ เวลาพอผ่านไปสองธูปที่จะเผาไหม้และในที่สุดเขาก็มองกลับมาที่หมวก. " ... เพื่อให้ขาดในตัวละคร ผมแค่บอกคุณ 745 สิ่งที่ผมขาด คุณเห็นวิธีอารยะ am I? วิธีจริงใจ? ในคำที่ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณ. " เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไร ทันใดนั้นเขาก็ยกมือของเขาและเรียกเปลวไฟมังกรซึ่งกระแทกเข้ากับหมวก เวลานี้เป็นหนทางอนาถดังออกมาเท่านั้นที่จะถูกแทนที่อย่างรวดเร็วโดยการพูดพล่อยไม่มีที่สิ้นสุด หมวกก็ไม่เสียหาย ในฐานะที่เป็นเม้งเฮาจ้องที่มันหลอดเลือดดำโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาเคยคิดเสมอว่าตัวเองเป็นอารมณ์ดี แต่ ณ ขณะนี้อารมณ์ของเขาได้รับการระเบิด เขากระโดดขึ้นและลงอีกสองสามครั้งในหมวกเหยียบย่ำมัน. แต่ ... สักครู่ต่อมาเขาหยุด อย่างต่อเนื่องเพื่อคำพรั่งพรูหมวกกลับไปที่หัวเม้งเฮาส์ เวลานี้ แต่มันก็เปลี่ยนสี ตอนนี้มันเป็นสีเขียวและลักษณะของมันเป็นบิตที่พูดเกินจริงมากขึ้นกว่าก่อน 1. ใบหน้าเม้งเฮาหันมืด. "ดูเด็กไม่ต่อสู้ ฉันเป็นคนดี ฉันพยายามที่จะช่วยให้คุณ คุณกำลังอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันยินดีที่จะใช้อำนาจของตัวเองเพื่อช่วยให้คุณ เด็กบางทีคุณอาจไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการที่คนหนุ่มสาวจำนวนมากจะใช้ขั้นตอนที่ไม่ถูกต้องในชีวิตแล้วเสียใจไปนิรันดร์ ฉันจะช่วยให้คุณทิ้งความขมขื่น ฉันจะช่วยให้คุณปลดปล่อยตัวเองจากการที่นกเคราะห์ร้าย ฉันล้มเหลวในชีวิตที่ผ่านมาของฉันและชีวิตก่อนหน้านั้นและชีวิตก่อนที่มากเกินไป ว่าไอ้นกน่ารังเกียจคือนกเดียวที่ฉันไม่เคยแปลง! "หมวกดูเหมือนจะบดฟันในขณะนี้ "ในชีวิตนี้ผมจะแปลงมัน!" "ใครเป็นนกตัวนี้ให้คุณพูดคุยเกี่ยวกับ ?!" เม้งเฮาใบหน้าของเขากล่าวว่าที่น่ากลัว ความรู้สึกแปลกได้ลุกขึ้นภายในของเขา หมวกนี้อาจไม่ถูกฆ่าและไม่สามารถโยนทิ้งไป จริงๆมันเป็นที่น่ารำคาญมาก. "คุณไม่ทราบ?" ถามหมวกก็บินออกจากหัวของเม้งเฮาส์ มันเป็นรูปร่างอย่างกระทันหันกลับเข้ามาเป็นระลอกคลื่นวุ้นเนื้อ ใบหน้าโบราณปรากฏและเชื่อว่ามันดูเป็นมันจ้องมองเม้งเฮา "สวรรค์คุณจริงๆไม่ทราบว่าใครว่าไอ้มวลฆ่า, ไร้ยางอาย ... ." วุ้นเนื้อเริ่มสั่นในขณะที่มันให้ปิดการไหลของคำสาปแช่ง เม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาวและมองขึ้นไปในอากาศ . หลังจากเวลาที่ใช้ติดที่จะเผาไหม้ธูปในที่สุดเขาก็มองกลับมาที่วุ้นเนื้อวุ้นเนื้อในที่สุดก็สรุปคำอธิบาย: " ... ควรจะโยนลงไปในบ่อนกเคราะห์ร้าย? คุณจริงๆไม่ทราบว่าเป็นใคร? " เม้งเฮาจ้องที่เนื้อวุ้นสำหรับช่วงเวลานานก่อนที่จะค่อย ๆ ว่า" ผมไม่ทราบว่า. " " คุณจริงๆไม่ทราบ? "ถามวุ้นเนื้อตกใจ "คุณจริงๆทำไม่ได้ตอนนี้? ไปไม่ได้! คุณจริงๆจริงๆจริงๆไม่ทราบ? " " ครั้งที่หนึ่ง อย่า ทราบ! "เม้งเฮา clenched ฟันของเขา มันเป็นที่น่าผิดหวังจริงๆพยายามที่จะสื่อสารกับเจลลี่เนื้อนี้. "สวรรค์! คุณมีกลิ่นอายของมันในร่างกายของคุณ แต่คุณไม่ทราบว่า วิธีนี้เป็นไปได้? วิธีการที่คุณไม่สามารถรู้หรือไม่? สวรรค์ชั้นฟ้าทั้งหลาย คุณจริงๆจริงๆจริงๆไม่ทราบ? "ดวงตาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยรูปลักษณ์ของการปฏิเสธศรัทธาสมบูรณ์. เม้ง Hao ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด เขาปิดตาของเขาและนั่งลงที่จะนั่งสมาธิ โครมครามเนื้อวุ้นเปลี่ยนกลับเข้ามาในหมวกสีเขียวสดใสและบินกลับไปยังหัวเม้งเฮาส์. พิจารณาว่าเม้งเฮาสวมเสื้อคลุมนักวิชาการ 'หมวกเป็นที่เห็นได้ชัดเจนมาก ทุกคนที่จับสายตาของมันก็จะทำใช้เวลาสอง. พอ