The results of the present study de

The results of the present study demonstrated that supplementing
microencapsulated OAB in the diets of L. vannamei substantially improved
their growth performance, nutrient and phosphorus (P) utilization
as well as their resistance to bacterial challenge, with the optimal
concentration of 2% OAB giving the overall best results. Some of the
contributing factors believed to improve the growth of fish fed organic
acid supplemented diets include improved nutrient and minera
digestibility, particularly for P, acidifying effects to the diets, stomach
and gut as well as a reduction to gastrointestinal CFU and/or altered
bacterial composition (Ng et al., 2009). It has been suggested that the
acidifying effects organic acids may chelate minerals and/or dephosphorylate
P from phytate in soybean, thus making minerals more available
(Baruah et al., 2007).
In the present study, P digestibility increased in the dietary OAB
treatments. Similar findings of improved growth with P, dry matter
and/or protein digestibility has been shown with fish when fed
organic acid supplemented diets including Indian major carp, Labeo
rohita (Baruah et al., 2007), red sea bream, Pagrus major (Hossain
et al., 2007), red hybrid tilapia (Koh et al., in press; Ng et al., 2009),
Beluga, Huso huso (Khajepour and Hosseini, 2012), rainbow trout, Oncorhynchus
mykiss(Pandey and Satoh, 2008;Hernández et al., 2012) yellowtail,
Seriola quinqueradiata (Sarker et al., 2012) and Atlantic
salmon (Lückstädt, 2008). Moreover, in the present study, it was also
demonstrated that the total presumptive Vibrio spp. counts from the hepatopancreas
of shrimp fed the OAB supplemented diets decreased (but
not significantly). This has similarly been reported in the gut of the olive
flounder, Paralichthys olivaceus, when fed diets with different types of
OAB supplementations, although the implications to growth were not
reported (Park et al., 2011). While the hepatopancreas of L. vanname can naturally harbor various bacterial species, including Vibrio spp.
(Gomez-Gil et al., 1998), a reduction to these potentially harmful species
in the present study may have contributed to the higher growth.
da Silva et al. (2013) found that, among various organic acids supplemented
in the diets of L. vannamei, propionate and butyrate salts acted
as feed attractants and in a complimentary experiment, revealed that
this led to significantly increased feed intake compared to a control
diet. More recently, it was shown that these organic acid salts at 0.5–
2% in the diets of L. vannamei, significantly improved their growth and
feeding efficiencies after 47 days (da Silva et al., in press). In the present
study, feed intake and feeding efficiencies were not quantified but it was
routinely observed that shrimp fed the OAB supplemented diets were
markedly more active when feed was introduced and appeared to eat
for longer periods than those fed the control diet after about two
weeks onwards.
Based on these findings, it appears likely that the significant
improvement to L. vannamei growth in the present study might be
due to several causes and, after histological examination of the hepatopancreas,
it was observed that shrimp fed the OAB diets appeared to
have a better overall nutritional condition. Several studies have also correlated
a faster growth, due to better diets, with better hepatopancreatic
condition with crustaceans, which may include increased tubule diameter
and/or increased prevalence and lipid storage in R-cells (Johnston
et al., 2003; Simon and James, 2007; Vogt et al., 1985). Interestingly,
while R-cell prevalence was significantly higher for the shrimp fed the
OAB diets, indicating more energy reserves, B-cells were significantly
less prevalent, which are primarily responsible for secreting digestive
enzymes. Hepatopancreatic B-cell prevalence in L. vannamei have
been shown to increase at low salinities and was suggested to be a
response to increase nutrient utilization necessary for higher osmoregulatory
costs (Li et al., 2008a). Therefore, more B-cells for shrimp fed
the control diet may be due to nutrients being less available than those
fed the OAB-added diets, as demonstrated in the digestibility trial, and
subsequently a greater reliance on digestive enzymes. On the other
hand, Khalil et al. (2014) reported that higher dietary sodium lactate
concentrations at 2, 3 or 4% caused hepatopancreatic damage in the
freshwater prawn Macrobrachium rosenbergii, which included degeneration
of the tubules and connective tissue as well as abnormal and swollen
R- and B-cells. Nevertheless, dietary sodium lactate of 1% was
concluded as having the ability to act as a growth promoter (Khalil
et al., 2014), although the growth data were not presented.
Despite not being published in mainstream peer-reviewed journals,
the prophylactic effects of dietary OAB (MERA™Cid) and KDF supplementations
to V. harveyi infections have been demonstrated with
L. vannamei (Kühlmann et al., 2011; Yankomut

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเสริมOAB microencapsulated ใน L. vannamei ที่พัฒนาการเจริญเติบโต สารอาหาร และฟอสฟอรัส (P) การใช้ประโยชน์รวมทั้งการท้าทายแบคทีเรีย มีที่เหมาะสมความเข้มข้น 2% OAB ที่ให้ผลลัพธ์ดีโดยรวม บางปัจจัยที่เชื่อว่าจะช่วยการเจริญเติบโตของปลาเลี้ยงอินทรีย์อาหารเสริมกรดได้แก่สารอาหารดีขึ้นและ mineraย่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ P, acidifying เพื่ออาหาร กระเพาะอาหารและลำไส้เช่นเดียวกันกับการลดการโยงระบบทางเดินอาหาร หรือมีการเปลี่ยนแปลงส่วนประกอบแบคทีเรีย (Ng et al. 2009) ได้รับการแนะนำที่acidifying ผลกรดอินทรีย์อาจ chelate แร่ หรือ dephosphorylateP จาก phytate ถั่วเหลือง จึง ทำให้แร่ธาตุที่มีมากขึ้น(Baruah et al. 2007)ในการศึกษาปัจจุบัน P ย่อยเพิ่มใน OAB อาหารรักษา เรื่องคล้ายผลเติบโตดีขึ้นด้วย P แห้งหรือได้รับการแสดงย่อยโปรตีนปลาเมื่อเลี้ยงกรดอินทรีย์เสริมอาหารรวมถึงอินเดียปลาใหญ่ ปลาrohita (Baruah et al. 2007), หุ่น Pagrus หลัก (Hossainet al. 2007), ปลานิลแดงผสม (เกาะร้อยเอ็ด ในกด Ng et al. 2009),ปลาสเตอร์เจียนขาว huso Huso (Khajepour และ Hosseini, 2012), ปลาเทราท์สายรุ้ง ปลาmykiss (Pandey และ Satoh, 2008 Hernández ร้อยเอ็ด 2012) ปลาSeriola quinqueradiata (Sarker et al. 2012) และมหาสมุทรแอตแลนติกปลาแซลมอน (Lückstädt, 2008) นอกจากนี้ ในการศึกษาปัจจุบัน ก็ยังแสดงให้เห็นว่า ออกซิเจนปริมาณวิบริโอที่ presumptive รวมนับจาก hepatopancreasกุ้งที่เลี้ยง OAB เสริมอาหารลดลง (แต่ไม่มาก) ซึ่งการรายงานในทำนองเดียวกันในลำไส้ของมะกอกบากบั่น Paralichthys olivaceus เมื่อป้อนอาหารกับชนิดของOAB supplementations แม้ว่าผลกระทบการเจริญเติบโตไม่ได้รายงาน (Park et al. 2011) ในขณะที่ hepatopancreas ของ L. vanname ธรรมชาติสามารถเคลื่อนแบคทีเรียชนิดต่าง ๆ รวมทั้งออกซิเจนปริมาณวิบริโอ(Gomez Gil และ al. 1998), การลดพันธุ์เหล่านี้อาจเป็นอันตรายในการศึกษาอาจมีส่วนให้การเจริญเติบโตสูงda Silva et al. (2013) พบที่ ระหว่างกรดอินทรีย์ต่าง ๆ ที่เสริมใน L. vannamei, propionate และบิวทิเรตเกลือทำหน้าที่เป็นฟีด attractants และในทดลองฟรี เผยที่นี้นำไปสู่การกินมากขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับตัวควบคุมอาหาร เมื่อเร็ว ๆ นี้ มันเป็นแสดงที่เหล่านี้เกลือกรดอินทรีย์ที่ 0.5 –2% ใน L. vannamei ช่วยการเจริญเติบโต และประสิทธิภาพการให้อาหารหลังจากวันที่ 47 (da Silva et al. ในกด) ในปัจจุบันการศึกษา การกิน และนมประสิทธิภาพที่วัด แต่มันก็หมั่นสังเกตว่า กุ้งที่เลี้ยงอาหารเสริม OAB ได้ใช้งานมากขึ้นอย่างเด่นชัดเมื่อแนะนำ และจะ กินอาหารนานมากกว่าผู้เลี้ยงควบคุมอาหารหลังประมาณสองสัปดาห์เป็นต้นไปจากการค้นพบเหล่านี้ ปรากฏแนวโน้มที่สำคัญL. vannamei โตศึกษาการปรับปรุงอาจจะเนื่อง จากหลายสาเหตุ และ หลัง จากการตรวจสอบทางเนื้อเยื่อวิทยาของ hepatopancreasพบว่า กุ้งที่เลี้ยงอาหาร OAB ปรากฏให้มีเงื่อนไขทางโภชนาการโดยรวมดีขึ้น หลายการศึกษามีความสัมพันธ์ยังเติบโตเร็ว เนื่องจากอาหารที่ดี กับ hepatopancreatic ดีกว่าเงื่อนไขกับกุ้ง ซึ่งอาจมีเส้นผ่าศูนย์กลางหลอดไตส่วนที่เพิ่มขึ้นหรือเก็บความชุกและไขมันเพิ่มขึ้นใน R-เซลล์ (จอห์นสตันet al. 2003 Simon และ James, 2007 Vogt et al. 1985) น่าสนใจในขณะที่เซลล์ R ชุก ถูกนัยสำหรับกุ้งเลี้ยงอาหาร OAB บ่งชี้พลังงานสำรอง B-เซลล์ได้อย่างมีนัยสำคัญแพร่หลายน้อย ซึ่งมีหน้าที่หลักในการย่อยอาหาร secretingเอนไซม์ มีความชุก Hepatopancreatic B-เซลล์ใน L. vannameiการแสดงเพิ่มที่ salinities ต่ำ และแนะนำเพื่อให้การการเพิ่มสารอาหารจำเป็นสำหรับสูง osmoregulatoryค่าใช้จ่าย (Li et al. 2008a) ดังนั้น B เซลล์เพิ่มเติมกุ้งเลี้ยงควบคุมอาหารอาจเกิดจากสารอาหารที่มีน้อยกว่าเลี้ยงอาหารเพิ่ม OAB ตามที่สาธิตในย่อยทดลอง และต่อมายิ่งพึ่งเอนไซม์ อื่น ๆมือ ลแมคร้อยเอ็ด (2014) รายงานว่า น้ำนมอาหารโซเดียมสูงconcentrations at 2, 3 or 4% caused hepatopancreatic damage in thefreshwater prawn Macrobrachium rosenbergii, which included degenerationof the tubules and connective tissue as well as abnormal and swollenR- and B-cells. Nevertheless, dietary sodium lactate of 1% wasconcluded as having the ability to act as a growth promoter (Khalilet al., 2014), although the growth data were not presented.Despite not being published in mainstream peer-reviewed journals,the prophylactic effects of dietary OAB (MERA™Cid) and KDF supplementationsto V. harveyi infections have been demonstrated withL. vannamei (Kühlmann et al., 2011; Yankomut

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเสริม
OAB แคปซูลเล็กในอาหารของกุ้งขาวปรับตัวดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ต่อการเจริญเติบโตของพวกเขาสารอาหารและฟอสฟอรัส (P) การใช้ประโยชน์
เช่นเดียวกับความต้านทานต่อความท้าทายของแบคทีเรียที่ดีที่สุดที่มี
ความเข้มข้นของ 2% OAB ให้ ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดโดยรวม บางส่วนของ
ปัจจัยที่มีผลเชื่อว่าจะปรับปรุงการเจริญเติบโตของปลาที่เลี้ยงอินทรีย์
อาหารกรดเสริม ได้แก่ การปรับปรุงการสารอาหารและ Minera
ย่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ P, acidifying ผลกระทบกับอาหารในกระเพาะอาหาร
และลำไส้เช่นเดียวกับการลด CFU ระบบทางเดินอาหารและ / หรือการเปลี่ยนแปลง
ของเชื้อแบคทีเรีย องค์ประกอบ (Ng et al., 2009) มันได้รับการแนะนำว่า
acidifying ผลกระทบกรดอินทรีย์อาจคีเลตแร่ธาตุและ / หรือ dephosphorylate
P จากไฟเตทในถั่วเหลืองจึงทำให้แร่ธาตุที่มีมากขึ้น
(Baruah et al., 2007).
ในการศึกษาปัจจุบัน P ย่อยที่เพิ่มขึ้นใน OAB อาหาร
การรักษา . ผลการวิจัยที่คล้ายกันของการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นด้วย P, แห้ง
และ / หรือการย่อยโปรตีนได้รับการแสดงที่มีปลาเมื่อเลี้ยง
กรดเสริมอาหารอินทรีย์รวมทั้งปลาคาร์พที่สำคัญอินเดีย Labeo
rohita (Baruah et al., 2007), ทรายแดงทะเลสีแดง, Pagrus สำคัญ (Hossain
. et al, 2007), ปลานิลไฮบริดสีแดง (เกาะ et al, ในการกด.. อึ้ง et al, 2009),
เบลู Huso huso (Khajepour และ Hosseini 2012), เรนโบว์เทราท์, Oncorhynchus
mykiss (Pandey และ Satoh 2008 ; Hernández et al, 2012) yellowtail.
ปลาสำลี quinqueradiata (Sarker et al, 2012) และแอตแลนติก.
ปลาแซลมอน (Lückstädt 2008) นอกจากนี้ในการศึกษาครั้งนี้มันก็
แสดงให้เห็นว่าทั้งหมดสันนิษฐาน spp Vibrio นับจากตับ
กุ้งที่เลี้ยง OAB อาหารเสริมลดลง ( แต่
ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ) นี้ได้รับการรายงานในทำนองเดียวกันในลำไส้ของมะกอก
ดิ้นรน Paralichthys olivaceus เมื่อได้รับอาหารที่มีชนิดที่แตกต่างกันของ
การเสริมอาหาร OAB แม้ว่าผลกระทบต่อการเจริญเติบโตไม่ได้
รายงาน (สวน et al. 2011) ในขณะที่ตับของแอล vanname ธรรมชาติสามารถท่าเรือแบคทีเรียชนิดต่าง ๆ รวมทั้งเชื้อ Vibrio spp.
(โกเมซกิล-et al., 1998) การลดสปีชีส์ที่อาจเป็นอันตรายเหล่านี้
ในการศึกษาครั้งนี้อาจจะทำให้การเจริญเติบโตที่สูงขึ้น.
ดาซิลวา et al, (2013) พบว่าในกลุ่มกรดอินทรีย์ต่างๆเสริม
ในอาหารของกุ้งขาวที่ propionate butyrate และเกลือทำหน้าที่
เป็นอาหารสัตว์และดึงดูดในการทดลองให้บริการฟรีเปิดเผยว่า
นี้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญปริมาณอาหารที่กินเมื่อเทียบกับการควบคุม
อาหาร เมื่อเร็ว ๆ นี้มันแสดงให้เห็นว่าสิ่งเหล่านี้เกลือของกรดอินทรีย์ที่ 0.5
2% ในอาหารของกุ้งขาวที่ปรับตัวดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของพวกเขาเจริญเติบโตและ
การให้อาหารที่มีประสิทธิภาพหลังจาก 47 วัน (da Silva et al., ในการกด) ในปัจจุบัน
การศึกษาปริมาณอาหารที่กินและการให้อาหารที่มีประสิทธิภาพไม่ได้วัด แต่มันก็
เป็นประจำพบว่ากุ้งที่เลี้ยงอาหารได้เพิ่ม OAB ได้
อย่างเด่นชัดใช้งานมากขึ้นเมื่อฟีดได้รับการแนะนำและดูเหมือนจะกิน
ระยะเวลานานกว่าผู้ที่ได้รับอาหารควบคุมหลังจากนั้นประมาณสอง
สัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นต้นไป.
จากผลการวิจัยเหล่านี้ก็จะปรากฏขึ้นโอกาสที่สำคัญ
ในการปรับปรุงการเติบโตของกุ้งขาวในการศึกษาครั้งนี้อาจจะ
เนื่องมาจากหลายสาเหตุและหลังจากการตรวจสอบทางเนื้อเยื่อของตับที่
มันถูกตั้งข้อสังเกตว่ากุ้งที่เลี้ยง OAB อาหารที่ดูเหมือนจะ
มี สภาพทางโภชนาการโดยรวมดีขึ้น การศึกษาหลายแห่งนอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์
การเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นเนื่องจากอาหารที่ดีขึ้นด้วยดีกว่า Hepatopancreatic
สภาพกับกุ้งซึ่งอาจรวมถึงการเพิ่มขึ้นขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางท่อเล็ก
และ / หรือความชุกและการจัดเก็บไขมันเพิ่มขึ้นในการวิจัยเซลล์ (จอห์นสตัน
et al, 2003;. ไซมอนและเจมส์ 2007. โฟกท์, et al, 1985) ที่น่าสนใจ
ในขณะที่ R-เซลล์ชุกอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นสำหรับการเลี้ยงกุ้งเลี้ยง
อาหาร OAB แสดงให้เห็นสำรองพลังงานมากขึ้น, B-เซลล์อย่างมีนัยสำคัญ
ที่แพร่หลายน้อยลงซึ่งส่วนใหญ่จะมีความรับผิดชอบในการหลั่งย่อยอาหาร
เอนไซม์ hepatopancreatic B-cell ชุกในกุ้งขาวได้
รับการแสดงที่จะเพิ่มขึ้นในระดับความเค็มต่ำและได้รับการแนะนำให้เป็น
ตอบสนองต่อการเพิ่มการใช้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับการ osmoregulatory สูงกว่า
ค่าใช้จ่าย (Li et al., 2008a) ดังนั้นเพิ่มเติม B-เซลล์กุ้งที่เลี้ยงด้วย
อาหารสูตรควบคุมอาจจะเกิดจากสารอาหารที่ถูกใช้ได้น้อยกว่าผู้ที่
ได้รับอาหาร OAB เสริมที่แสดงให้เห็นในการพิจารณาคดีการย่อยได้และ
ต่อมาความเชื่อมั่นมากขึ้นเกี่ยวกับเอนไซม์ย่อยอาหาร ในอื่น ๆ
มือคาลิลอัลเอต (2014) รายงานว่าโซเดียมแลคเตทอาหารที่สูงกว่า
ความเข้มข้นที่ 2, 3 หรือ 4% ทำให้เกิดความเสียหาย Hepatopancreatic ใน
rosenbergii Macrobrachium น้ำจืดกุ้งซึ่งรวมถึงการเสื่อมสภาพ
ของท่อและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันเช่นเดียวกับความผิดปกติและบวม
R- B-เซลล์ อย่างไรก็ตามการให้น้ำนมโซเดียมในอาหาร 1% ได้รับการ
สรุปว่ามีความสามารถในการทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์การเจริญเติบโต (คาลิล
et al., 2014) แม้ว่าข้อมูลการเจริญเติบโตที่ไม่ได้นำเสนอ.
แม้จะไม่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร peer-reviewed หลัก
ป้องกันโรค ผลกระทบของการบริโภคอาหาร OAB (รา™ CID) และการเสริมอาหาร KDF
วีติดเชื้อ harveyi ได้รับการแสดงให้เห็นถึงกับ
ลิตร กุ้งขาว (Kuhlmann et al, 2011;. Yankomut