continuous decomposition, thus prev

continuous decomposition, thus preventing phases of
humus accumulation and net mineralisation. Morgan et
al. (1992) and Brown (1992) demonstrated higher
mineralizationrates in litter of species mixtures (larch/
pine and pine/spruce, respectively) compared with
pure species, reflecting higher activity among decomposers
in litter mixtures. Other studies, however, contradict
these findings (Chapman et al., 1988).
Depending upon species-specific characteristics,
mixed forests may contribute to ecological stability by
increasing resistance and resilience and additionally
decreasing the potential magnitude of perturbation
owing to mineralization or acidification pushes as
defined by Ulrich ( 1987).
Mixed stands may have greater species diversity in
other compartments of the ecosystem. This might lead
to an increased resistance, especially in relation to better
controls of pests. It must be emphasised, however,
that this higher resistance is mainly due to the complexity
of energy flow developed through coevolution
among functional groups of organisms. Species
mixtures should support existing food web interactions
(Vasechko, 1983). Hence, the artificial creation of
more complex structures by mixing species, without
taking coevolutionary relationships into account, may
therefore not lead per se to higher system resistance
(Roberts and Tregonning, 1980).
Another aspect of system stability is the possibility
of increasing the potential depth of the rooting zone by
introducing species characterized by a deeper rooting
ability (Ulrich, 1987). Such species might work as a
pump of nutrients (mainly base cations) from deeper
soil horizons, thus increasing the weathering potential
and the storage capacity of the system and thereby both
resilience and resistance. Information about speciesspecific
capability to expand the rooting zone in relation
to soil characteristics are still very sparse, however.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สลายตัวต่อเนื่อง จึง ป้องกันขั้นตอนของซากพืชสะสมและสุทธิ mineralisation มอร์แกน etal. (1992) และน้ำตาล (1992) แสดงขึ้นmineralizationrates ในฝูงผสมพันธุ์ (ลาร์ช /สนและสน/โก้ ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับสายพันธุ์บริสุทธิ์ สะท้อนกิจกรรมขึ้นในหมู่ผู้ย่อยสลายในครอกผสม การศึกษาอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ขัดประเด็นเหล่านี้ (แชปแมน et al. 1988)ขึ้นอยู่กับลักษณะสายป่าผสมอาจนำไปสู่เสถียรภาพของระบบนิเวศเพิ่มความต้านทานและความยืดหยุ่น และนอกจากนี้ลดขนาดเกิดของ perturbationเนื่องจากการ mineralization หรือยูดันเป็นกำหนด โดย Ulrich (1987)ยืนแบบผสมอาจมีหลากหลายสายพันธุ์มากขึ้นช่องอื่น ๆ ของระบบนิเวศ นี้อาจนำการต่อต้านการเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ที่ดีกว่าการควบคุมศัตรูพืช มันต้องชัด อย่างไรก็ตามต้านทานสูงนี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความซับซ้อนการไหลของพลังงานพัฒนาผ่าน coevolutionในกลุ่มงานของสิ่งมีชีวิต สายพันธุ์ส่วนผสมควรสนับสนุนการโต้ตอบเว็บอาหารที่มีอยู่(Vasechko, 1983) ด้วยเหตุนี้ การสร้างประดิษฐ์โครงสร้างที่ซับซ้อน โดยการผสมพันธุ์ ไม่มีการความสัมพันธ์ที่ coevolutionary เข้าบัญชี อาจดังนั้นจึง ไม่นำเพิ่มต่อความต้านทานของระบบสูง(โรเบิร์ตและ Tregonning, 1980)อีกด้านของความเสถียรของระบบเป็นไปได้เพิ่มความลึกที่มีศักยภาพของโซนรากโดยแนะนำสายพันธุ์ลักษณะรากลึกความสามารถ (Ulrich, 1987) สายพันธุ์ดังกล่าวอาจทำงานเป็นการปั๊มสารอาหาร (ส่วนใหญ่ฐานแคทไอออน) จากลึกดินฟ้า เพิ่มศักยภาพที่ผุกร่อนและความจุ ของระบบ และผลทั้งสองความยืดหยุ่นและความต้านทาน ข้อมูลเกี่ยวกับ speciesspecificความสามารถในการขยายโซนรากในความสัมพันธ์ดินลักษณะไว้ยังห่างมาก อย่างไรก็ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การย่อยสลายอย่างต่อเนื่องดังนั้นการป้องกันขั้นตอนของ
การสะสมซากพืชและแร่สุทธิ มอร์แกนและ
อัล (1992) และสีน้ำตาล (1992) แสดงให้เห็นถึงสูง
mineralizationrates ในครอกผสมสายพันธุ์ (ต้นสนชนิดหนึ่ง /
สนและไม้สน / โก้ตามลำดับ) เมื่อเทียบกับ
สายพันธุ์บริสุทธิ์สะท้อนให้เห็นถึงกิจกรรมที่สูงในหมู่ย่อยสลาย
ในสารผสมครอก การศึกษาอื่น ๆ แต่ขัดแย้งกับ
การค้นพบนี้ (แชปแมน et al., 1988).
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์เฉพาะลักษณะ
ป่าผสมอาจนำไปสู่ความมั่นคงของระบบนิเวศโดย
การเพิ่มความต้านทานและความยืดหยุ่นและนอกจากนี้
การลดขนาดศักยภาพของการก่อกวน
เนื่องจากแร่หรือกรดดัน เป็น
กำหนดโดยอูล (1987).
ยืนผสมอาจจะมีความหลากหลายของสายพันธุ์มากขึ้นใน
ช่องอื่น ๆ ของระบบนิเวศ ซึ่งอาจนำไป
สู่การเพิ่มความต้านทานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ที่ดีในการ
ควบคุมศัตรูพืช มันจะต้องเน้น แต่
ที่ว่านี้มีความต้านทานสูงขึ้นเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความซับซ้อน
ของการไหลของพลังงานการพัฒนาผ่านวิวัฒนาการร่วม
ระหว่างกลุ่มการทำงานของสิ่งมีชีวิต สายพันธุ์
ผสมที่มีอยู่ควรสนับสนุนเว็บอาหารปฏิสัมพันธ์
(Vasechko, 1983) ดังนั้นการสร้างเทียมของ
โครงสร้างที่ซับซ้อนมากขึ้นโดยการผสมสายพันธุ์โดยไม่ต้อง
สละความสัมพันธ์ coevolutionary เข้าบัญชีอาจ
ดังนั้นจึงไม่นำไปสู่การต่อความต้านทานระบบที่สูงขึ้น
(โรเบิร์ตและ Tregonning, 1980).
ทุกแง่มุมของความเสถียรของระบบก็คือความเป็นไปได้
ของการเพิ่มศักยภาพในการ ความลึกของเขตรากโดย
สายพันธุ์ที่แนะนำโดดเด่นด้วยรากลึก
ความสามารถ (Ulrich, 1987) สายพันธุ์ดังกล่าวอาจทำงานเป็น
ปั๊มของสารอาหาร (ส่วนใหญ่ฐานไพเพอร์) จากลึก
ช่วงชั้นดินซึ่งจะเป็นการเพิ่มสภาพดินฟ้าอากาศที่มีศักยภาพ
และความจุของระบบและจึงทั้ง
ความยืดหยุ่นและความต้านทาน ข้อมูลเกี่ยวกับ speciesspecific
ความสามารถในการขยายเขตรากในความสัมพันธ์
กับลักษณะของดินยังคงเบาบางมาก แต่