A Rose from Homer’s GravebyHans Chr

A Rose from Homer’s Grave
by
Hans Christian Andersen
(1842)
LL the songs of the east speak of the love of the nightingale for the rose in the silent starlight night. The winged songster serenades the fragrant flowers.
Not far from Smyrna, where the merchant drives his loaded camels, proudly arching their long necks as they journey beneath the lofty pines over holy ground, I saw a hedge of roses. The turtle-dove flew among the branches of the tall trees, and as the sunbeams fell upon her wings, they glistened as if they were mother-of-pearl. On the rose-bush grew a flower, more beautiful than them all, and to her the nightingale sung of his woes; but the rose remained silent, not even a dewdrop lay like a tear of sympathy on her leaves. At last she bowed her head over a heap of stones, and said, “Here rests the greatest singer in the world; over his tomb will I spread my fragrance, and on it I will let my leaves fall when the storm scatters them. He who sung of Troy became earth, and from that earth I have sprung. I, a rose from the grave of Homer, am too lofty to bloom for a nightingale.” Then the nightingale sung himself to death. A camel-driver came by, with his loaded camels and his black slaves; his little son found the dead bird, and buried the lovely songster in the grave of the great Homer, while the rose trembled in the wind.
The evening came, and the rose wrapped her leaves more closely round her, and dreamed: and this was her dream.
It was a fair sunshiny day; a crowd of strangers drew near who had undertaken a pilgrimage to the grave of Homer. Among the strangers was a minstrel from the north, the home of the clouds and the brilliant lights of the aurora borealis. He plucked the rose and placed it in a book, and carried it away into a distant part of the world, his fatherland. The rose faded with grief, and lay between the leaves of the book, which he opened in his own home, saying, “Here is a rose from the grave of Homer.”
Then the flower awoke from her dream, and trembled in the wind. A drop of dew fell from the leaves upon the singer’s grave. The sun rose, and the flower bloomed more beautiful than ever. The day was hot, and she was still in her own warm Asia. Then footsteps approached, strangers, such as the rose had seen in her dream, came by, and among them was a poet from the north; he plucked the rose, pressed a kiss upon her fresh mouth, and carried her away to the home of the clouds and the northern lights. Like a mummy, the flower now rests in his “Iliad,” and, as in her dream, she hears him say, as he opens the book, “Here is a rose from the grave of Homer.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดอกกุหลาบจากศพของโฮเมอร์โดยฮันส์คริสเตียนแอนเดอร์เซ็น(1842)LL เพลงพูดตะวันออกของความรักของไนติงเกลโรสในคืนเงียบดวง Songster ปีก serenades ดอกไม้หอมไม่ไกลจาก Smyrna ซึ่งผู้ขายไดรฟ์อูฐของเขาโหลด ภูมิใจ arching คอยาวของพวกเขาที่พวกเขาเดินทางใต้ไพน์สูงส่งเหนือดินศักดิ์สิทธิ์ ฉันเห็นป้องกันของกุหลาบ นกพิราบเต่าบินระหว่างสาขาของต้นไม้สูง และเป็น sunbeams ตกตามปีกของเธอ พวกเขา glistened ว่าพวกหอย บนบุโรโตดอกไม้ สวยงามมากขึ้นกว่าที่พวกเขาทั้งหมด และเธอ ไนติงเกลที่สูงของความทุกข์โศกของเขา แต่ส่วนที่เหลือเงียบกุหลาบ dewdrop ไม่ได้วางเช่นน้ำตาเห็นใจบนใบของเธอ ในที่สุดเธอลงศีรษะของเธอผ่านกองหิน และ ว่า "ที่นี่อยู่นักร้องมากที่สุดในโลก เหนือหลุมฝังศพของเขา จะผมกระจายกลิ่นหอมของฉัน และการ คิดของฉันใบไม้ตกเมื่อพายุ scatters นั้น ผู้ที่สูงของ Troy กลายเป็นโลก และจากโลกที่ ฉันได้เปิดเผย ดอกกุหลาบจากศพของโฮเมอร์ ฉันสูงส่งเกินไปเบ่งไนติงเกล" แล้วไนติงเกลที่สูงตัวเองตาย คาเมลโปรแกรมควบคุมมา โดย อูฐของเขาโหลดและทาสของเขาดำ บุตรน้อยพบนกตาย และฝัง songster ดีในบทของโฮเมอร์มาก ขณะโรส trembled ลมตอนเย็นมา และโรสที่ห่อใบไม้ของเธอมากขึ้นรอบเธอ และฝัน: และนี่คือความฝันของเธอมันเป็นวัน sunshiny ธรรม ฝูงชนของคนแปลกหน้าวาดใกล้ที่ได้ดำเนินการไปแสวงบุญไปป่าช้าของโฮเมอร์ ระหว่างคนแปลกหน้ามี minstrel จากเหนือ บ้านของก้อนเมฆและแสงสดใสของแสงเหนือ เขาควักโรสที่วางหนังสือ และดำเนินไปในส่วนที่ห่างไกลของโลก บ้านเกิดเมืองนอนของเขา กุหลาบสีจางลง ด้วยความเศร้าโศก และวางระหว่างใบของหนังสือ ซึ่งเขาเปิดในบ้าน บอกว่า "ที่นี่คือดอกกุหลาบจากศพของโฮเมอร์"แล้วดอกไม้ตื่นขึ้นจากฝันของเธอ และ trembled ในลม วางหยดน้ำค้างตกจากใบไม้เมื่อศพของนักร้อง ดวงอาทิตย์กุหลาบ และดอกไม้บัวบานสวยงามมากขึ้นกว่าเดิม วันร้อน และเธอยังอยู่ในเอเชียที่อบอุ่นของเธอเอง แล้ว เท้าประดับ คนแปลกหน้า เช่นกุหลาบที่เห็นในความฝันของเธอ มาด้วย และในหมู่พวกเขาเป็นกวีเหนือ เขาควักโรส กดจูบตามปากเธอสด และนำเธอไปที่บ้านของก้อนเมฆและแสงเหนือ เช่นมัมมี่ ดอกไม้ตอนนี้อยู่ในเขา "อีเลียด" และ ในฝันของเธอ เธอได้ยินเขาพูด เขาเปิดหนังสือ "ที่นี่เป็นดอกกุหลาบจากศพของโฮเมอร์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรสจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์
โดย
ฮันส์คริสเตียนแอนเดอ
(1842)
เพลงของ LL ตะวันออกพูดถึงความรักของนกไนติงเกสำหรับดอกกุหลาบในคืนแสงดาวเงียบ ปีกนักร้อง serenades ดอกมีกลิ่นหอม.
ไม่ไกลจากเมอร์นาที่ผู้ประกอบการค้าอูฐโหลดไดรฟ์ของเขาภูมิใจโค้งคอยาวของพวกเขาขณะที่พวกเขาเดินทางอยู่ใต้ต้นสนสูงเหนือพื้นดินศักดิ์สิทธิ์ผมเห็นการป้องกันความเสี่ยงของดอกกุหลาบ เต่านกพิราบบินในหมู่กิ่งก้านของต้นไม้สูงและเป็นพระอาทิตย์ตกลดลงเมื่อปีกของพวกเขา glistened ราวกับว่าพวกเขาแม่ของมุก ในกุหลาบพุ่มไม้เติบโตดอกไม้สวยกว่าพวกเขาทั้งหมดและให้เธอไนติงเกลร้องของ woes ของเขา แต่ดอกกุหลาบยังคงเงียบไม่ได้ Dewdrop วางเช่นการฉีกขาดของความเห็นอกเห็นใจบนใบของเธอ ในที่สุดเธอก็ก้มศีรษะของเธอมากกว่ากองหินและกล่าวว่า "ที่นี่อยู่นักร้องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก; เหนือหลุมฝังศพของเขาผมจะกระจายกลิ่นหอมของฉันและมันฉันจะให้ใบของฉันลดลงเมื่อพายุโปรยพวกเขา ใครที่ร้องของทรอยกลายเป็นดินและจากโลกที่ฉันได้เด้งแล้ว ผมดอกกุหลาบจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์, am สูงส่งเกินไปที่จะบานไนติงเกล. "จากนั้นไนติงเกลร้องตัวเองไปสู่ความตาย อูฐขับมาโดยมีอูฐโหลดของเขาและทาสผิวดำของเขา ลูกชายตัวน้อยของเขาพบว่านกตายและฝังนักร้องน่ารักในหลุมฝังศพของโฮเมอร์ที่ดีในขณะที่ดอกกุหลาบสั่นในลม.
ตอนเย็นมาและดอกกุหลาบห่อใบของเธออย่างใกล้ชิดตลอดทั้งเธอและฝัน: และนี่คือ . ความฝันของเธอ
มันเป็นวันที่ Sunshiny ยุติธรรม ฝูงชนของคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้ที่ได้ดำเนินการแสวงบุญไปยังหลุมฝังศพของโฮเมอร์ ท่ามกลางคนแปลกหน้าเป็นนักร้องจากทิศเหนือบ้านของเมฆและไฟที่ยอดเยี่ยมของออโรร่า borealis เขาดึงดอกกุหลาบและวางมันลงในหนังสือและพามันออกไปเป็นส่วนหนึ่งที่ห่างไกลของโลกที่บ้านเกิดของเขา กุหลาบจางหายไปด้วยความโศกเศร้าและอยู่ระหว่างใบของหนังสือเล่มนี้ซึ่งเขาเปิดในบ้านของตัวเองว่า "นี่เป็นดอกกุหลาบจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์เป็น."
แล้วดอกไม้ที่ตื่นขึ้นมาจากความฝันของเธอและตัวสั่นอยู่ในสายลม . หยดน้ำค้างใบลดลงจากเมื่อหลุมฝังศพของนักร้อง ดวงอาทิตย์ขึ้นและดอกไม้ดอกสวยงามมากขึ้นกว่าที่เคย มันเป็นวันที่ร้อนและเธอก็ยังคงอยู่ในที่อบอุ่นของเธอเองเอเชีย จากนั้นรอยเท้าเข้าหาคนแปลกหน้าเช่นกุหลาบได้เห็นในความฝันของเธอมาด้วยและในหมู่พวกเขาเป็นกวีจากทิศเหนือ; เขาดึงดอกกุหลาบกดจูบปิดปากสดของเธอและพาเธอไปที่บ้านของเมฆและแสงเหนือ เช่นเดียวกับแม่ดอกไม้ที่วางอยู่ในขณะนี้ใน "อีเลียด" และในขณะที่ความฝันของเธอเธอได้ยินเขาบอกว่าในขณะที่เขาเปิดหนังสือ "นี่คือดอกกุหลาบจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์เป็น."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กุหลาบจากหลุมศพของโฮเมอร์โดยฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซน



ll ( 1842 ) เพลงของตะวันออก พูดถึงความรักของนกไนติงเกลสำหรับกุหลาบในคืนที่แสงดาวพูด ส่วนนักร้องติดปีก เซเรเนด ดอกไม้หอม
ไม่ไกลจาก Smyrna ที่พ่อค้าไดรฟ์ของเขาโหลดอูฐ ภาคภูมิใจ arching คอยาวของพวกเขาเป็นที่พวกเขาเดินทางใต้ต้นสนสูงตระหง่านเหนือพื้นดินที่ศักดิ์สิทธิ์ ผมเห็นรั้วกุหลาบนกเขาบินระหว่างกิ่งของต้นไม้สูงและเป็น sunbeams ตกอยู่บนปีกของเธอ พวกเขา glistened ราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่ของมุก ในกุหลาบป่าปลูกดอกไม้ที่สวยงามมากกว่าพวกเขาทั้งหมด และนางนกไนติงเกลซองของ woes ของเขา แต่กุหลาบยังคงเงียบ ไม่มีแม้แต่หยดน้ำค้างวางเหมือนน้ำตาของความเห็นอกเห็นใจที่ทิ้งเธอ สุดท้ายเธอก็ยอมก้มหัวให้เหนือกองหินและกล่าวว่า " ที่นี่คือนักร้องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เหนือหลุมฝังศพของเขาจะกระจายกลิ่นของผม และ มัน จะ ให้ ใบของฉันตกเมื่อพายุสหภาพแรงงานนั้น ผู้ที่ซองของทรอยเป็นโลกและจากโลกที่ฉันได้จับ ผม ดอกกุหลาบจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์ เหมือนกันเห่อบานสำหรับนกไนติงเกล " แล้วนกไนติงเกลร้องจนตาย อูฐคนขับมาด้วยกับอูฐของเขาโหลดทาสผิวดำ ; ลูกชายตัวน้อยเจอนก ตาย และฝังไว้ในสุสานของนักร้องน่ารักโฮเมอร์ดี ในขณะที่กุหลาบสั่นสะท้านตามแรงลม
ตอนเย็นมา และกุหลาบห่อใบของเธออย่างใกล้ชิดรอบของเธอและฝัน : และนี่คือความฝันของเธอ
มันคือวันที่มีแสงอาทิตย์สาดส่องสวยงามฝูงชนของคนแปลกหน้ามาใกล้ที่แลกได้จาริกไปยังหลุมศพของโฮเมอร์ ท่ามกลางคนแปลกหน้าเป็นนักร้องจากทิศเหนือบ้านเมฆและไฟยอดเยี่ยมของออโรร่า borealis . เขาดึงกุหลาบไว้ในหนังสือ และนำมันออกไปในส่วนที่ห่างไกลของโลก บ้านเกิดเมืองนอนของเขา กุหลาบจาง ๆ กับความเศร้าโศก และอยู่ระหว่างใบของหนังสือที่เขาเปิดในบ้าน ของตัวเองว่า " ที่นี่มีเพิ่มขึ้นจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์ "
แล้วดอกไม้ตื่นขึ้นจากความฝันของเธอ และสั่นสะท้านตามแรงลม หยดน้ำค้างตกจากใบไม้บนหลุมฝังศพของนักร้อง ดวงอาทิตย์ขึ้น และดอกบานสวยงามมากขึ้นกว่าที่เคย วันร้อน เธอยังอยู่ในเอเชียที่อบอุ่นของเธอเอง แล้วเสียงฝีเท้าเข้าหา , คนแปลกหน้าเช่น กุหลาบ ได้เห็นในความฝัน ของเธอมา และในหมู่พวกเขาเป็นกวีจากทางเหนือ เขาดึงกุหลาบ กดจูบบนปากของเธอที่สดใหม่และนำเธอไปที่บ้านของเมฆและไฟภาคเหนือ เหมือนมัมมี่ ดอกไม้ขึ้นอยู่กับเขา " อีเลียด " และ ในความฝันของเธอ เธอได้ยินที่เขาพูด เขาเปิดหนังสือ " ที่นี่มีเพิ่มขึ้นจากหลุมฝังศพของโฮเมอร์ "