- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Initial understanding in biological
Initial understanding in biological systematics
Segregating understanding into three distinct classes when speaking of biological systematics provides a way to indicate the internested relations that exist in systematics research. In other words, there tends to be a three-tier system of inquiry:descriptive understanding, in the form of observation statements, is a consequence of our desire to attain understanding of sense data by way of the existence of objects with particular properties, and that level of understanding naturally leads to sets of questions answerable by proximate causes, given that we routinely observe individuals at different points in their life history, and with observations among groups of organisms there are additional questions to which a variety of ultimate causes can be applied.
Continued understanding in biological systematics
The relations between the classes of understanding presented above tend to be operationally internested from the perspective that our opportunities to test hypotheses that are (1) descriptive, (2) proximate, and (3) ultimate,respectively, tend to be increasingly more restricted and thus less frequent (Fitzhugh 2010a). Compare, for instance, the ability to (1′) test the descriptive hypothesis that I observe a lizard with three toes (I–III, as opposed to II–IV) in contrast to four toes (I–IV), to (2′) the proximate hypothesis explaining by way of ontogeny the presence of toes I–III in this adult, to (3′) an ultimate (phylogenetic) hypothesis explaining the presence of toes I–III in contrast to I–IV among individuals to which several different species hypotheses apply. Assessing the observation statement would minimally require (1″) bservations of the expected skeletal components that comprise I–III (as opposed to II–IV), while testing the ontogenetic hypothesis would require (2″) the commitment of time and resources to observe causal relations among limbs and toes within individuals over some period of time duringtheir life history. Testing the phylogenetic hypothesis would be the most challenging, as it would require (3″) access to test evidence not only regarding the specific causal events associated with origin and fixation of the threetoe condition in an ancestral population, but also evidence of the cause(s) that led to subsequent splitting(s) of the population(s), colloquially referred to as ‘speciation.’
Assessing our causal understanding in biological systematics, whether descriptive, proximate, or ultimate, is determined by the extent to which hypothesis testing, sensu [3], is accomplished. While the act of inferring an explanatory hypothesis provides initial understanding, in that the hypothesis serves as an answer to at least one specifiable question, it is a hallmark of the sciences that engaging in critically evaluating such hypotheses allows us to not only gauge the current status of understanding but to alter or revise that understanding over time. But as noted earlier, the ability to test biological systematics hypotheses becomes progressively more difficult as one proceeds from descriptive, to proximate, to ultimate explanations. A prominent limiting factor for the testing of higher-level ultimate hypotheses is the span of time between those effects that prompt inferences of hypotheses and the causal events themselves. The greater the span of time from a hypothesized cause(s) and observed effects the more likely will be the eradication of relevant evidence required to test those hypotheses (Cleland 2011a). The consequence of the inherent difficulty with testing ultimate explanations is that two of the most prominent classes of evolutionary hypotheses, specific and phylogenetic (cf. Fig. 1), are almost never legitimately tested, such that there is no actual enhancement of understanding via hypothesis revision or replacement on the basis of empirical assessments of causal relations. Rather, once ultimate hypotheses have been inferred, the tendency among systematists is to direct focus back to the inferences of additional or revised descriptive and proximate hypotheses, if at all, in a purported attempt to refine ultimate understanding qua testing (see below). For instance, Hennig (1966: 122, emphasis added) mistakenly considered this maneuver as a process of testing phylogenetic hypotheses
Likewise, the more characters involved in this process the better (Hennig 1966: 132, emphasis added): “For phylogenetic systematics this means that the reliability of its results increases with the number of individual characters that can be fitted into transformation series.” Rindal and Brower (2011: 331; see also Brower 2006, 2010) go so far as to make the claim that character congruence on cladograms is the only means of phylogenetic assessment. Unfortunately, in the nearly 40 years since Hennig’s statements, the emphasis on congruence or acquiring more character data under the guise of testing has grown in prominence, most notably through the peculiar attempts to ally this activity with Karl Popper’s notions of corroboration or falsification (e.g. Wiley 1975; Gaffney 1979; Eldredge & Cracraft 1980; Rieppel 1988; Kluge 1997a, 1997b, 1999, 2001; Siddall & Kluge 1997; Farris et al. 2001; Faith & Trueman 2001; Faith 2004; de Queiroz & Poe 2001; Lee & Camens 2009; Wiens 2009; Faith et al. 2011). As will be outlined in the next section, the result has been the development of a cycle of at best minimizing, and at worst impeding causal understanding as a consequence of conflating the inferences of evolutionary hypotheses with their being tested.
The process of acquiring causal understanding in biological systematics
The previous two sections outlined what is required to proceed from sense data to three general classes of understanding via inferences of explanatory hypotheses. The last section ended with the observation that some authors in biological systematics have developed a protocol that falsely claims to move ultimate understanding forward by actions that are not valid test procedures. The nature of this confusion will be addressed in part in this section. The subsequent section will examine common approaches to evaluating phylogenetic hypotheses, either in the context of testing or stipulating evidential support.
Conclusions
Scientific understanding occurs by way of explanation through the fitting of observations into some broader theoretical framework, not only by offering initial information about possible causes but also through the ability to anticipate and investigate consequences related to those causes as matters of critical evaluation. Understanding is also context dependent in that it is a state of mind contingent on what individuals regard as being sufficient for meeting their standard of understanding. What provides an adequate explanation for one individual might be unsatisfactory to another. As a result, some yardstick by which to judge the adequacy of understanding is required. Surely any modicum of consensus on the adequacy of hypotheses in the sciences should come from the extent to which results from empirical testing are manifested. Therein lay two problems for biological systematics. Ultimate hypotheses, especially specific and phylogenetic, are often devoid of causal details, such that the state of understanding, beyond the initial explanatory notions presented under the rubric of ‘taxa’ or cladograms are neither pursued nor enhanced. Even if these hypotheses are filled out to the point that valid test predictions can be stipulated, it is likely that actual testing will be impractical in nearly all instances, as noted earlier. Instead, critical assessments of hypotheses are stalled, such that there is the tendency to orient back to original character observations, such as interesting correlations among features, or pursuing investigations of the finer structural components of characters (descriptive) or their ontogenetic development (proximate). In other words, the general reaction is to move backward in an epistemic sense to consider the enhancement of descriptive and proximate understanding, rather than actually pursuing ultimate understanding in terms of critical hypothesis assessment. Taken at face value, there is nothing wrong with such a maneuver, but we do need to be cognizant that enhancing descriptive or proximate understanding does nothing to promote continued ultimate understanding as conceived as testing in the sciences. Several of the classes of systematics hypotheses fail to provide substantive growth in causal understanding for the fact that our tendency is to maneuver away from testing those hypotheses.
Segregating understanding into three distinct classes when speaking of biological systematics provides a way to indicate the internested relations that exist in systematics research. In other words, there tends to be a three-tier system of inquiry:descriptive understanding, in the form of observation statements, is a consequence of our desire to attain understanding of sense data by way of the existence of objects with particular properties, and that level of understanding naturally leads to sets of questions answerable by proximate causes, given that we routinely observe individuals at different points in their life history, and with observations among groups of organisms there are additional questions to which a variety of ultimate causes can be applied.
Continued understanding in biological systematics
The relations between the classes of understanding presented above tend to be operationally internested from the perspective that our opportunities to test hypotheses that are (1) descriptive, (2) proximate, and (3) ultimate,respectively, tend to be increasingly more restricted and thus less frequent (Fitzhugh 2010a). Compare, for instance, the ability to (1′) test the descriptive hypothesis that I observe a lizard with three toes (I–III, as opposed to II–IV) in contrast to four toes (I–IV), to (2′) the proximate hypothesis explaining by way of ontogeny the presence of toes I–III in this adult, to (3′) an ultimate (phylogenetic) hypothesis explaining the presence of toes I–III in contrast to I–IV among individuals to which several different species hypotheses apply. Assessing the observation statement would minimally require (1″) bservations of the expected skeletal components that comprise I–III (as opposed to II–IV), while testing the ontogenetic hypothesis would require (2″) the commitment of time and resources to observe causal relations among limbs and toes within individuals over some period of time duringtheir life history. Testing the phylogenetic hypothesis would be the most challenging, as it would require (3″) access to test evidence not only regarding the specific causal events associated with origin and fixation of the threetoe condition in an ancestral population, but also evidence of the cause(s) that led to subsequent splitting(s) of the population(s), colloquially referred to as ‘speciation.’
Assessing our causal understanding in biological systematics, whether descriptive, proximate, or ultimate, is determined by the extent to which hypothesis testing, sensu [3], is accomplished. While the act of inferring an explanatory hypothesis provides initial understanding, in that the hypothesis serves as an answer to at least one specifiable question, it is a hallmark of the sciences that engaging in critically evaluating such hypotheses allows us to not only gauge the current status of understanding but to alter or revise that understanding over time. But as noted earlier, the ability to test biological systematics hypotheses becomes progressively more difficult as one proceeds from descriptive, to proximate, to ultimate explanations. A prominent limiting factor for the testing of higher-level ultimate hypotheses is the span of time between those effects that prompt inferences of hypotheses and the causal events themselves. The greater the span of time from a hypothesized cause(s) and observed effects the more likely will be the eradication of relevant evidence required to test those hypotheses (Cleland 2011a). The consequence of the inherent difficulty with testing ultimate explanations is that two of the most prominent classes of evolutionary hypotheses, specific and phylogenetic (cf. Fig. 1), are almost never legitimately tested, such that there is no actual enhancement of understanding via hypothesis revision or replacement on the basis of empirical assessments of causal relations. Rather, once ultimate hypotheses have been inferred, the tendency among systematists is to direct focus back to the inferences of additional or revised descriptive and proximate hypotheses, if at all, in a purported attempt to refine ultimate understanding qua testing (see below). For instance, Hennig (1966: 122, emphasis added) mistakenly considered this maneuver as a process of testing phylogenetic hypotheses
Likewise, the more characters involved in this process the better (Hennig 1966: 132, emphasis added): “For phylogenetic systematics this means that the reliability of its results increases with the number of individual characters that can be fitted into transformation series.” Rindal and Brower (2011: 331; see also Brower 2006, 2010) go so far as to make the claim that character congruence on cladograms is the only means of phylogenetic assessment. Unfortunately, in the nearly 40 years since Hennig’s statements, the emphasis on congruence or acquiring more character data under the guise of testing has grown in prominence, most notably through the peculiar attempts to ally this activity with Karl Popper’s notions of corroboration or falsification (e.g. Wiley 1975; Gaffney 1979; Eldredge & Cracraft 1980; Rieppel 1988; Kluge 1997a, 1997b, 1999, 2001; Siddall & Kluge 1997; Farris et al. 2001; Faith & Trueman 2001; Faith 2004; de Queiroz & Poe 2001; Lee & Camens 2009; Wiens 2009; Faith et al. 2011). As will be outlined in the next section, the result has been the development of a cycle of at best minimizing, and at worst impeding causal understanding as a consequence of conflating the inferences of evolutionary hypotheses with their being tested.
The process of acquiring causal understanding in biological systematics
The previous two sections outlined what is required to proceed from sense data to three general classes of understanding via inferences of explanatory hypotheses. The last section ended with the observation that some authors in biological systematics have developed a protocol that falsely claims to move ultimate understanding forward by actions that are not valid test procedures. The nature of this confusion will be addressed in part in this section. The subsequent section will examine common approaches to evaluating phylogenetic hypotheses, either in the context of testing or stipulating evidential support.
Conclusions
Scientific understanding occurs by way of explanation through the fitting of observations into some broader theoretical framework, not only by offering initial information about possible causes but also through the ability to anticipate and investigate consequences related to those causes as matters of critical evaluation. Understanding is also context dependent in that it is a state of mind contingent on what individuals regard as being sufficient for meeting their standard of understanding. What provides an adequate explanation for one individual might be unsatisfactory to another. As a result, some yardstick by which to judge the adequacy of understanding is required. Surely any modicum of consensus on the adequacy of hypotheses in the sciences should come from the extent to which results from empirical testing are manifested. Therein lay two problems for biological systematics. Ultimate hypotheses, especially specific and phylogenetic, are often devoid of causal details, such that the state of understanding, beyond the initial explanatory notions presented under the rubric of ‘taxa’ or cladograms are neither pursued nor enhanced. Even if these hypotheses are filled out to the point that valid test predictions can be stipulated, it is likely that actual testing will be impractical in nearly all instances, as noted earlier. Instead, critical assessments of hypotheses are stalled, such that there is the tendency to orient back to original character observations, such as interesting correlations among features, or pursuing investigations of the finer structural components of characters (descriptive) or their ontogenetic development (proximate). In other words, the general reaction is to move backward in an epistemic sense to consider the enhancement of descriptive and proximate understanding, rather than actually pursuing ultimate understanding in terms of critical hypothesis assessment. Taken at face value, there is nothing wrong with such a maneuver, but we do need to be cognizant that enhancing descriptive or proximate understanding does nothing to promote continued ultimate understanding as conceived as testing in the sciences. Several of the classes of systematics hypotheses fail to provide substantive growth in causal understanding for the fact that our tendency is to maneuver away from testing those hypotheses.
0/5000
เริ่มต้นทำความเข้าใจในอนุกรมวิธานของชีวภาพเอ็กซ์ปอร์ตเข้าใจเป็นสามชั้นเรียนแตกต่างกันเมื่อพูดของอนุกรมวิธานของชีวภาพมีวิธีการระบุความสัมพันธ์ใน internested ที่มีอยู่ในอนุกรมวิธานของวิจัย ในคำอื่น ๆ มีมีแนวโน้มที่ระบบสามสอบถาม: เข้าใจคำอธิบาย ในรูปแบบของคำสั่งเก็บข้อมูล เป็นผลมาจากความปรารถนาของเราบรรลุความเข้าใจข้อมูลความรู้สึกโดยวิธีการมีอยู่ของวัตถุที่มีคุณสมบัติเฉพาะ และที่ระดับความเข้าใจธรรมชาตินำไปสู่ชุดของคำถามที่ answerable เคียงสาเหตุ ที่เราอยู่เสมอพิจารณาถึงบุคคลที่สามในประวัติชีวิตของพวกเขา และ มีข้อสังเกตุระหว่างกลุ่มของสิ่งมีชีวิต มีคำถามเพิ่มเติมซึ่งสามารถนำไปใช้หลากหลายสาเหตุที่ดีที่สุดความเข้าใจอย่างต่อเนื่องในอนุกรมวิธานของชีวภาพความสัมพันธ์ระหว่างระดับชั้นของความเข้าใจที่นำเสนอข้างต้นมีแนวโน้มที่จะ internested operationally จากมุมมองที่โอกาสของเราเพื่อทดสอบสมมุติฐานที่อธิบาย (1), (2) เคียง และ (3) ที่ดีที่ สุด ตามลำดับ มักจะ ถูกจำกัดมากขึ้น ดังนั้นจึงพบได้น้อย (Fitzhugh 2010a) เปรียบเทียบ เช่น สามารถ (1′) ทดสอบสมมติฐานอธิบายที่ว่า ฉันสังเกตจิ้งจก ด้วยสามนิ้ว (I – III ตรงข้ามกับ II-IV) ตรงข้ามสี่เท้า (I – IV), เพื่อ (2′) สมมติฐานเคียงที่อธิบายโดยใช้ ontogeny ของเท้าฉัน – III ในผู้ใหญ่นี้ การ (3′) สมมติฐาน (phylogenetic) ที่ดีที่สุดของเท้าฉัน – III ตรงข้ามฉัน – IV ระหว่างบุคคลซึ่งหลายสายพันธุ์ต่าง ๆ สมมุติฐานใช้อธิบาย ประเมินยอดจากการสังเกตจะผ่าต้องมี bservations (1″) ส่วนประกอบอีกคาดประกอบด้วยฉัน – III (ตรงข้ามกับ II-IV), ขณะที่การทดสอบสมมติฐาน ontogenetic ต้อง (2 ″) ความมุ่งมั่นของเวลาและทรัพยากรเพื่อสังเกตความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างแขนขาและเท้าภายในบุคคลบางช่วงเวลา duringtheir ประวัติชีวิต ทดสอบสมมติฐาน phylogenetic จะถูกที่สุดท้าทาย ตามมันจะต้องเข้าทดสอบหลักฐานไม่เพียงแต่เกี่ยวกับเหตุการณ์สาเหตุเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดและเบีเงื่อนไข threetoe ในประชากรการโบราณ แต่หลักฐานของ cause(s) ที่นำไปต่อมาแบ่ง (s) population(s) (3 ″) colloquially เรียกว่า 'เกิดสปีชีส์ใหม่ 'Assessing our causal understanding in biological systematics, whether descriptive, proximate, or ultimate, is determined by the extent to which hypothesis testing, sensu [3], is accomplished. While the act of inferring an explanatory hypothesis provides initial understanding, in that the hypothesis serves as an answer to at least one specifiable question, it is a hallmark of the sciences that engaging in critically evaluating such hypotheses allows us to not only gauge the current status of understanding but to alter or revise that understanding over time. But as noted earlier, the ability to test biological systematics hypotheses becomes progressively more difficult as one proceeds from descriptive, to proximate, to ultimate explanations. A prominent limiting factor for the testing of higher-level ultimate hypotheses is the span of time between those effects that prompt inferences of hypotheses and the causal events themselves. The greater the span of time from a hypothesized cause(s) and observed effects the more likely will be the eradication of relevant evidence required to test those hypotheses (Cleland 2011a). The consequence of the inherent difficulty with testing ultimate explanations is that two of the most prominent classes of evolutionary hypotheses, specific and phylogenetic (cf. Fig. 1), are almost never legitimately tested, such that there is no actual enhancement of understanding via hypothesis revision or replacement on the basis of empirical assessments of causal relations. Rather, once ultimate hypotheses have been inferred, the tendency among systematists is to direct focus back to the inferences of additional or revised descriptive and proximate hypotheses, if at all, in a purported attempt to refine ultimate understanding qua testing (see below). For instance, Hennig (1966: 122, emphasis added) mistakenly considered this maneuver as a process of testing phylogenetic hypotheses Likewise, the more characters involved in this process the better (Hennig 1966: 132, emphasis added): “For phylogenetic systematics this means that the reliability of its results increases with the number of individual characters that can be fitted into transformation series.” Rindal and Brower (2011: 331; see also Brower 2006, 2010) go so far as to make the claim that character congruence on cladograms is the only means of phylogenetic assessment. Unfortunately, in the nearly 40 years since Hennig’s statements, the emphasis on congruence or acquiring more character data under the guise of testing has grown in prominence, most notably through the peculiar attempts to ally this activity with Karl Popper’s notions of corroboration or falsification (e.g. Wiley 1975; Gaffney 1979; Eldredge & Cracraft 1980; Rieppel 1988; Kluge 1997a, 1997b, 1999, 2001; Siddall & Kluge 1997; Farris et al. 2001; Faith & Trueman 2001; Faith 2004; de Queiroz & Poe 2001; Lee & Camens 2009; Wiens 2009; Faith et al. 2011). As will be outlined in the next section, the result has been the development of a cycle of at best minimizing, and at worst impeding causal understanding as a consequence of conflating the inferences of evolutionary hypotheses with their being tested.The process of acquiring causal understanding in biological systematicsThe previous two sections outlined what is required to proceed from sense data to three general classes of understanding via inferences of explanatory hypotheses. The last section ended with the observation that some authors in biological systematics have developed a protocol that falsely claims to move ultimate understanding forward by actions that are not valid test procedures. The nature of this confusion will be addressed in part in this section. The subsequent section will examine common approaches to evaluating phylogenetic hypotheses, either in the context of testing or stipulating evidential support.ConclusionsScientific understanding occurs by way of explanation through the fitting of observations into some broader theoretical framework, not only by offering initial information about possible causes but also through the ability to anticipate and investigate consequences related to those causes as matters of critical evaluation. Understanding is also context dependent in that it is a state of mind contingent on what individuals regard as being sufficient for meeting their standard of understanding. What provides an adequate explanation for one individual might be unsatisfactory to another. As a result, some yardstick by which to judge the adequacy of understanding is required. Surely any modicum of consensus on the adequacy of hypotheses in the sciences should come from the extent to which results from empirical testing are manifested. Therein lay two problems for biological systematics. Ultimate hypotheses, especially specific and phylogenetic, are often devoid of causal details, such that the state of understanding, beyond the initial explanatory notions presented under the rubric of ‘taxa’ or cladograms are neither pursued nor enhanced. Even if these hypotheses are filled out to the point that valid test predictions can be stipulated, it is likely that actual testing will be impractical in nearly all instances, as noted earlier. Instead, critical assessments of hypotheses are stalled, such that there is the tendency to orient back to original character observations, such as interesting correlations among features, or pursuing investigations of the finer structural components of characters (descriptive) or their ontogenetic development (proximate). In other words, the general reaction is to move backward in an epistemic sense to consider the enhancement of descriptive and proximate understanding, rather than actually pursuing ultimate understanding in terms of critical hypothesis assessment. Taken at face value, there is nothing wrong with such a maneuver, but we do need to be cognizant that enhancing descriptive or proximate understanding does nothing to promote continued ultimate understanding as conceived as testing in the sciences. Several of the classes of systematics hypotheses fail to provide substantive growth in causal understanding for the fact that our tendency is to maneuver away from testing those hypotheses.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความเข้าใจเบื้องต้นในระบบชีวภาพแยกความเข้าใจเป็นสามชั้นเรียนที่แตกต่างกันเมื่อพูดถึงระบบทางชีวภาพมีวิธีการแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ internested ที่มีอยู่ในการวิจัยระบบ
ในคำอื่น ๆ ที่มีแนวโน้มที่จะเป็นระบบสามชั้นของการสอบสวนความเข้าใจที่อธิบายในรูปแบบของงบสังเกตเป็นผลมาจากความปรารถนาของเราที่จะบรรลุความเข้าใจในข้อมูลความรู้สึกโดยวิธีการของการดำรงอยู่ของวัตถุที่มีคุณสมบัติเฉพาะและ ระดับของความเข้าใจที่เป็นธรรมชาติจะนำไปสู่ชุดของคำถามที่ตอบโดยสาเหตุใกล้เคียงที่ได้รับว่าเราเป็นประจำสังเกตบุคคลที่มีจุดที่แตกต่างกันในประวัติศาสตร์ชีวิตของพวกเขาและมีข้อสังเกตในกลุ่มของสิ่งมีชีวิตมีคำถามเพิ่มเติมที่ความหลากหลายของสาเหตุที่ดีที่สุดสามารถนำมาใช้ .
ความเข้าใจอย่างต่อเนื่องในระบบชีวภาพความสัมพันธ์ระหว่างเรียนของความเข้าใจที่นำเสนอข้างต้นมีแนวโน้มที่จะ internested การดำเนินงานจากมุมมองว่าโอกาสของเราที่จะทดสอบสมมติฐานที่ (1) บรรยาย (2) ใกล้เคียงและ (3) ที่ดีที่สุดตามลำดับมีแนวโน้มที่ ที่จะเป็นมากขึ้นที่ จำกัด มากขึ้นและทำให้บ่อยน้อย (Fitzhugh 2010a)
เปรียบเทียบเช่นความสามารถในการ (1) การทดสอบสมมติฐานที่เป็นคำอธิบายที่ผมสังเกตเห็นจิ้งจกที่มีสามนิ้วเท้า (I-III, เมื่อเทียบกับ II-IV) ในทางตรงกันข้ามกับสี่เท้า (I-IV) เพื่อ (2 ') สมมติฐานใกล้เคียงอธิบายโดยวิธีการ ontogeny การปรากฏตัวของเท้า I-III ในผู้ใหญ่ที่จะ (3) สุดยอด (phylogenetic) สมมติฐานที่อธิบายการปรากฏตัวของเท้า I-III ในทางตรงกันข้ามกับ I-IV ในกลุ่มบุคคลที่ สมมติฐานหลายสายพันธุ์ที่แตกต่างกันใช้ การประเมินคำสั่งการสังเกตอย่างน้อยที่สุดจะต้องมี (1 ") bservations ของชิ้นส่วนโครงกระดูกที่คาดหวังที่ประกอบด้วย I-III (เมื่อเทียบกับครั้งที่สอง-IV) ในขณะที่การทดสอบสมมติฐาน ontogenetic จะต้อง (2") ความมุ่งมั่นของเวลาและทรัพยากรที่จะสังเกตเห็น ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุหมู่แขนขาและนิ้วเท้าภายในบุคคลในช่วงเวลาประวัติชีวิต duringtheir บาง การทดสอบสมมติฐานวิวัฒนาการจะเป็นที่ท้าทายมากที่สุดเท่าที่มันจะต้องมี (3 ") การเข้าถึงการทดสอบหลักฐานไม่เพียง แต่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสาเหตุเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการกำเนิดและการตรึงสภาพ threetoe ในประชากรของบรรพบุรุษ แต่ยังมีหลักฐานของสาเหตุ ( s) ที่นำไปสู่การแยกตามมา (s) ของประชากร (s), เรียกขานว่า 'speciation.
ประเมินความเข้าใจสาเหตุของเราในระบบชีวภาพไม่ว่าจะพรรณนาใกล้เคียงหรือดีที่สุดจะถูกกำหนดโดยขอบเขตที่สมมติฐานการทดสอบ , sensu [3] จะประสบความสำเร็จ ในขณะที่การกระทำของการอนุมานสมมติฐานอธิบายให้เข้าใจเบื้องต้นในการที่สมมติฐานที่ทำหน้าที่เป็นคำตอบอย่างน้อยหนึ่งคำถาม specifiable ก็คือจุดเด่นของวิทยาศาสตร์ที่มีส่วนร่วมในวิกฤตการประเมินสมมติฐานดังกล่าวจะช่วยให้เราไม่เพียง แต่วัดสถานะปัจจุบัน แต่ความเข้าใจในการเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขความเข้าใจในช่วงเวลาที่ แต่เท่าที่สังเกตเห็นก่อนหน้านี้ความสามารถในการทดสอบสมมติฐานระบบชีวภาพกลายเป็นความก้าวหน้าที่ยากขึ้นเป็นหนึ่งในรายได้จากการบรรยายที่จะใกล้เคียงเพื่อให้คำอธิบายที่ดีที่สุด ปัจจัย จำกัด ที่โดดเด่นสำหรับการทดสอบระดับที่สูงกว่าสมมติฐานที่ดีที่สุดคือช่วงเวลาระหว่างผลกระทบเหล่านั้นล้วนพร้อมรับคำสมมติฐานและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสาเหตุตัวเอง ยิ่งช่วงเวลาจากสาเหตุสมมติฐาน (s) และผลกระทบที่สังเกตมีแนวโน้มที่จะได้รับการกำจัดของหลักฐานที่เกี่ยวข้องที่จำเป็นในการทดสอบสมมติฐานเหล่านั้น (คลี 2011a) ผลที่ตามมาของความยากลำบากโดยธรรมชาติที่มีคำอธิบายที่ดีที่สุดในการทดสอบที่เป็นที่สองของการเรียนโดดเด่นที่สุดของสมมติฐานวิวัฒนาการที่เฉพาะเจาะจงและสายวิวัฒนาการ (cf รูปที่ 1). มีแทบจะไม่เคยผ่านการทดสอบถูกต้องตามกฎหมายเช่นว่าไม่มีการเพิ่มประสิทธิภาพที่แท้จริงของความเข้าใจสมมติฐานผ่าน แก้ไขหรือเปลี่ยนบนพื้นฐานของการประเมินเชิงประจักษ์ของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ แต่เมื่อสมมติฐานที่ดีที่สุดได้รับการสรุปแนวโน้มในหมู่ systematists คือการมุ่งเน้นตรงกลับไปหาข้อสรุปในการแก้ไขเพิ่มเติมหรือสมมติฐานบรรยายและใกล้เคียงในกรณีที่ที่ทุกคนในความพยายามอ้างว่าการปรับแต่งความเข้าใจที่ดีที่สุดในการทดสอบใฐานะ (ดูด้านล่าง) ยกตัวอย่างเช่นหนิก (1966: 122 เน้นเพิ่ม)
ถือว่าผิดพลาดการซ้อมรบนี้เป็นกระบวนการของการทดสอบสมมติฐานวิวัฒนาการเช่นเดียวกับตัวละครอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องในขั้นตอนนี้ที่ดีกว่า (หนิก 1966: 132 เน้นเพิ่ม): "สำหรับระบบสายวิวัฒนาการที่นี้หมายถึง ที่ความน่าเชื่อถือของผลการดำเนินงานเพิ่มขึ้นกับจำนวนของตัวบุคคลที่สามารถติดตั้งลงในชุดการเปลี่ยนแปลง "Rindal และ Brower. (2011: 331; เห็น Brower 2006, 2010) ไปไกลที่สุดเท่าที่จะทำให้การเรียกร้องที่สอดคล้องกันตัวอักษรบน cladograms เป็นเพียงวิธีการประเมินสายวิวัฒนาการ แต่น่าเสียดายที่ในเกือบ 40 ปีนับตั้งแต่งบหนิก, การให้ความสำคัญกับความสอดคล้องกันหรือการซื้อข้อมูลตัวอักษรมากขึ้นภายใต้หน้ากากของการทดสอบที่มีการเติบโตในความโดดเด่นสะดุดตาที่สุดผ่านความพยายามแปลกที่จะเป็นพันธมิตรกิจกรรมนี้มีความคิดคาร์ลตกใจของการยืนยันหรือการทำผิด (เช่น ไวลีย์ 1975; Gaffney 1979; Eldredge และ Cracraft 1980; Rieppel 1988; Kluge 1997a, 1997b, 1999, 2001; Siddall & Kluge 1997; Farris et al, 2001;. ศรัทธาและ Trueman 2001; ศรัทธา 2004; เดอ Queiroz และโป 2001; Lee & Camens 2009; 2009 ซึ่งชน. ศรัทธา et al, 2011) ขณะที่จะมีการระบุไว้ในส่วนถัดไปผลที่ได้รับการพัฒนาวงจรของการที่ดีที่สุดลดและที่เลวร้ายที่สุดขัดขวางความเข้าใจสาเหตุเป็นผลมาจากมหันต์ข้อสรุปสมมติฐานวิวัฒนาการกับการทดสอบของพวกเขา. กระบวนการของการแสวงหาความเข้าใจสาเหตุ ในระบบชีวภาพก่อนหน้านี้สองส่วนที่ระบุสิ่งที่จะต้องดำเนินการต่อจากข้อมูลความรู้สึกที่จะสามชั้นทั่วไปของความเข้าใจผ่านการหาข้อสรุปสมมติฐานอธิบาย ส่วนสุดท้ายจบลงด้วยการสังเกตว่าผู้เขียนบางอย่างในระบบชีวภาพได้มีการพัฒนาโปรโตคอลที่ตู่อ้างว่าจะย้ายไปข้างหน้าความเข้าใจที่ดีที่สุดโดยการกระทำที่มีขั้นตอนการทดสอบไม่ถูกต้อง ธรรมชาติของความสับสนนี้จะได้รับการแก้ไขในส่วนของในส่วนนี้ ส่วนที่ตามมาจะตรวจสอบวิธีการทั่วไปในการประเมินสมมติฐานวิวัฒนาการทั้งในบริบทของการทดสอบหรือการกำหนดสนับสนุนพยานหลักฐาน. the สรุปความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดขึ้นโดยวิธีการอธิบายผ่านที่เหมาะสมของการสังเกตในบางส่วนกรอบทฤษฎีที่กว้างขึ้นโดยไม่เพียง แต่นำเสนอข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับการที่เป็นไปได้ ทำให้เกิด แต่ยังผ่านความสามารถในการคาดการณ์และตรวจสอบผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่เป็นเรื่องของการประเมินผลที่สำคัญ ความเข้าใจนอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับบริบทในการที่จะเป็นรัฐของจิตใจขึ้นอยู่กับสิ่งที่ถือว่าเป็นบุคคลที่เป็นที่เพียงพอสำหรับการประชุมมาตรฐานความเข้าใจ สิ่งที่ให้คำอธิบายที่เพียงพอสำหรับบุคคลที่หนึ่งอาจจะเป็นที่น่าพอใจไปยังอีก เป็นผลให้ปทัฏฐานบางที่จะตัดสินความเพียงพอของความเข้าใจเป็นสิ่งจำเป็น แน่นอนจำนวนเล็กน้อยของฉันทามติเกี่ยวกับความเพียงพอของสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ใด ๆ ควรมาจากขอบเขตที่เป็นผลมาจากการทดสอบเชิงประจักษ์จะประจักษ์ นั้นวางสองปัญหาสำหรับระบบชีวภาพ สมมติฐานที่ดีที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เฉพาะเจาะจงและสายวิวัฒนาการมักจะขาดรายละเอียดของสาเหตุดังกล่าวว่าสถานะของความเข้าใจในการอธิบายความคิดเกินกว่าครั้งแรกที่นำเสนอภายใต้เกณฑ์ของ 'แท็กซ่า' หรือ cladograms จะไล่มิได้เพิ่มขึ้น แม้ว่าสมมติฐานเหล่านี้จะเต็มไปออกไปยังจุดที่คาดการณ์การทดสอบที่ถูกต้องสามารถตามที่กำหนดไว้ก็เป็นไปได้ว่าการทดสอบที่เกิดขึ้นจริงจะทำไม่ได้ในกรณีเกือบทั้งหมดตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ แต่การประเมินผลที่สำคัญของสมมติฐานที่กำลังจนตรอกดังกล่าวว่ามีแนวโน้มที่จะปรับทิศทางกลับไปสังเกตตัวอักษรเดิมเช่นความสัมพันธ์ที่น่าสนใจในคุณสมบัติหรือการใฝ่หาการสืบสวนของส่วนประกอบโครงสร้างปลีกย่อยของตัวละคร (บรรยาย) หรือการพัฒนา ontogenetic ของพวกเขา (ใกล้เคียง) . ในคำอื่น ๆ ปฏิกิริยาทั่วไปคือการย้ายย้อนกลับไปในความรู้สึก epistemic ที่จะต้องพิจารณาการเพิ่มประสิทธิภาพของการทำความเข้าใจบรรยายและใกล้เคียงมากกว่าจริงใฝ่ความเข้าใจที่ดีที่สุดในแง่ของการประเมินสมมติฐานที่สำคัญ การดำเนินการที่มูลค่ามีอะไรผิดปกติกับการซ้อมรบดังกล่าว แต่เราไม่จำเป็นต้องมีความรู้ว่าการเสริมสร้างความเข้าใจในการบรรยายหรือใกล้เคียงไม่ทำอะไรเลยเพื่อส่งเสริมความเข้าใจที่ดีที่สุดอย่างต่อเนื่องในขณะที่คิดว่าการทดสอบในวิทยาศาสตร์ หลายชั้นเรียนของสมมติฐานระบบล้มเหลวที่จะให้การเจริญเติบโตที่สำคัญในการทำความเข้าใจสาเหตุความจริงที่ว่าแนวโน้มของเราคือการซ้อมรบอยู่ห่างจากผู้ทดสอบสมมติฐาน
ในคำอื่น ๆ ที่มีแนวโน้มที่จะเป็นระบบสามชั้นของการสอบสวนความเข้าใจที่อธิบายในรูปแบบของงบสังเกตเป็นผลมาจากความปรารถนาของเราที่จะบรรลุความเข้าใจในข้อมูลความรู้สึกโดยวิธีการของการดำรงอยู่ของวัตถุที่มีคุณสมบัติเฉพาะและ ระดับของความเข้าใจที่เป็นธรรมชาติจะนำไปสู่ชุดของคำถามที่ตอบโดยสาเหตุใกล้เคียงที่ได้รับว่าเราเป็นประจำสังเกตบุคคลที่มีจุดที่แตกต่างกันในประวัติศาสตร์ชีวิตของพวกเขาและมีข้อสังเกตในกลุ่มของสิ่งมีชีวิตมีคำถามเพิ่มเติมที่ความหลากหลายของสาเหตุที่ดีที่สุดสามารถนำมาใช้ .
ความเข้าใจอย่างต่อเนื่องในระบบชีวภาพความสัมพันธ์ระหว่างเรียนของความเข้าใจที่นำเสนอข้างต้นมีแนวโน้มที่จะ internested การดำเนินงานจากมุมมองว่าโอกาสของเราที่จะทดสอบสมมติฐานที่ (1) บรรยาย (2) ใกล้เคียงและ (3) ที่ดีที่สุดตามลำดับมีแนวโน้มที่ ที่จะเป็นมากขึ้นที่ จำกัด มากขึ้นและทำให้บ่อยน้อย (Fitzhugh 2010a)
เปรียบเทียบเช่นความสามารถในการ (1) การทดสอบสมมติฐานที่เป็นคำอธิบายที่ผมสังเกตเห็นจิ้งจกที่มีสามนิ้วเท้า (I-III, เมื่อเทียบกับ II-IV) ในทางตรงกันข้ามกับสี่เท้า (I-IV) เพื่อ (2 ') สมมติฐานใกล้เคียงอธิบายโดยวิธีการ ontogeny การปรากฏตัวของเท้า I-III ในผู้ใหญ่ที่จะ (3) สุดยอด (phylogenetic) สมมติฐานที่อธิบายการปรากฏตัวของเท้า I-III ในทางตรงกันข้ามกับ I-IV ในกลุ่มบุคคลที่ สมมติฐานหลายสายพันธุ์ที่แตกต่างกันใช้ การประเมินคำสั่งการสังเกตอย่างน้อยที่สุดจะต้องมี (1 ") bservations ของชิ้นส่วนโครงกระดูกที่คาดหวังที่ประกอบด้วย I-III (เมื่อเทียบกับครั้งที่สอง-IV) ในขณะที่การทดสอบสมมติฐาน ontogenetic จะต้อง (2") ความมุ่งมั่นของเวลาและทรัพยากรที่จะสังเกตเห็น ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุหมู่แขนขาและนิ้วเท้าภายในบุคคลในช่วงเวลาประวัติชีวิต duringtheir บาง การทดสอบสมมติฐานวิวัฒนาการจะเป็นที่ท้าทายมากที่สุดเท่าที่มันจะต้องมี (3 ") การเข้าถึงการทดสอบหลักฐานไม่เพียง แต่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสาเหตุเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการกำเนิดและการตรึงสภาพ threetoe ในประชากรของบรรพบุรุษ แต่ยังมีหลักฐานของสาเหตุ ( s) ที่นำไปสู่การแยกตามมา (s) ของประชากร (s), เรียกขานว่า 'speciation.
ประเมินความเข้าใจสาเหตุของเราในระบบชีวภาพไม่ว่าจะพรรณนาใกล้เคียงหรือดีที่สุดจะถูกกำหนดโดยขอบเขตที่สมมติฐานการทดสอบ , sensu [3] จะประสบความสำเร็จ ในขณะที่การกระทำของการอนุมานสมมติฐานอธิบายให้เข้าใจเบื้องต้นในการที่สมมติฐานที่ทำหน้าที่เป็นคำตอบอย่างน้อยหนึ่งคำถาม specifiable ก็คือจุดเด่นของวิทยาศาสตร์ที่มีส่วนร่วมในวิกฤตการประเมินสมมติฐานดังกล่าวจะช่วยให้เราไม่เพียง แต่วัดสถานะปัจจุบัน แต่ความเข้าใจในการเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขความเข้าใจในช่วงเวลาที่ แต่เท่าที่สังเกตเห็นก่อนหน้านี้ความสามารถในการทดสอบสมมติฐานระบบชีวภาพกลายเป็นความก้าวหน้าที่ยากขึ้นเป็นหนึ่งในรายได้จากการบรรยายที่จะใกล้เคียงเพื่อให้คำอธิบายที่ดีที่สุด ปัจจัย จำกัด ที่โดดเด่นสำหรับการทดสอบระดับที่สูงกว่าสมมติฐานที่ดีที่สุดคือช่วงเวลาระหว่างผลกระทบเหล่านั้นล้วนพร้อมรับคำสมมติฐานและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสาเหตุตัวเอง ยิ่งช่วงเวลาจากสาเหตุสมมติฐาน (s) และผลกระทบที่สังเกตมีแนวโน้มที่จะได้รับการกำจัดของหลักฐานที่เกี่ยวข้องที่จำเป็นในการทดสอบสมมติฐานเหล่านั้น (คลี 2011a) ผลที่ตามมาของความยากลำบากโดยธรรมชาติที่มีคำอธิบายที่ดีที่สุดในการทดสอบที่เป็นที่สองของการเรียนโดดเด่นที่สุดของสมมติฐานวิวัฒนาการที่เฉพาะเจาะจงและสายวิวัฒนาการ (cf รูปที่ 1). มีแทบจะไม่เคยผ่านการทดสอบถูกต้องตามกฎหมายเช่นว่าไม่มีการเพิ่มประสิทธิภาพที่แท้จริงของความเข้าใจสมมติฐานผ่าน แก้ไขหรือเปลี่ยนบนพื้นฐานของการประเมินเชิงประจักษ์ของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ แต่เมื่อสมมติฐานที่ดีที่สุดได้รับการสรุปแนวโน้มในหมู่ systematists คือการมุ่งเน้นตรงกลับไปหาข้อสรุปในการแก้ไขเพิ่มเติมหรือสมมติฐานบรรยายและใกล้เคียงในกรณีที่ที่ทุกคนในความพยายามอ้างว่าการปรับแต่งความเข้าใจที่ดีที่สุดในการทดสอบใฐานะ (ดูด้านล่าง) ยกตัวอย่างเช่นหนิก (1966: 122 เน้นเพิ่ม)
ถือว่าผิดพลาดการซ้อมรบนี้เป็นกระบวนการของการทดสอบสมมติฐานวิวัฒนาการเช่นเดียวกับตัวละครอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องในขั้นตอนนี้ที่ดีกว่า (หนิก 1966: 132 เน้นเพิ่ม): "สำหรับระบบสายวิวัฒนาการที่นี้หมายถึง ที่ความน่าเชื่อถือของผลการดำเนินงานเพิ่มขึ้นกับจำนวนของตัวบุคคลที่สามารถติดตั้งลงในชุดการเปลี่ยนแปลง "Rindal และ Brower. (2011: 331; เห็น Brower 2006, 2010) ไปไกลที่สุดเท่าที่จะทำให้การเรียกร้องที่สอดคล้องกันตัวอักษรบน cladograms เป็นเพียงวิธีการประเมินสายวิวัฒนาการ แต่น่าเสียดายที่ในเกือบ 40 ปีนับตั้งแต่งบหนิก, การให้ความสำคัญกับความสอดคล้องกันหรือการซื้อข้อมูลตัวอักษรมากขึ้นภายใต้หน้ากากของการทดสอบที่มีการเติบโตในความโดดเด่นสะดุดตาที่สุดผ่านความพยายามแปลกที่จะเป็นพันธมิตรกิจกรรมนี้มีความคิดคาร์ลตกใจของการยืนยันหรือการทำผิด (เช่น ไวลีย์ 1975; Gaffney 1979; Eldredge และ Cracraft 1980; Rieppel 1988; Kluge 1997a, 1997b, 1999, 2001; Siddall & Kluge 1997; Farris et al, 2001;. ศรัทธาและ Trueman 2001; ศรัทธา 2004; เดอ Queiroz และโป 2001; Lee & Camens 2009; 2009 ซึ่งชน. ศรัทธา et al, 2011) ขณะที่จะมีการระบุไว้ในส่วนถัดไปผลที่ได้รับการพัฒนาวงจรของการที่ดีที่สุดลดและที่เลวร้ายที่สุดขัดขวางความเข้าใจสาเหตุเป็นผลมาจากมหันต์ข้อสรุปสมมติฐานวิวัฒนาการกับการทดสอบของพวกเขา. กระบวนการของการแสวงหาความเข้าใจสาเหตุ ในระบบชีวภาพก่อนหน้านี้สองส่วนที่ระบุสิ่งที่จะต้องดำเนินการต่อจากข้อมูลความรู้สึกที่จะสามชั้นทั่วไปของความเข้าใจผ่านการหาข้อสรุปสมมติฐานอธิบาย ส่วนสุดท้ายจบลงด้วยการสังเกตว่าผู้เขียนบางอย่างในระบบชีวภาพได้มีการพัฒนาโปรโตคอลที่ตู่อ้างว่าจะย้ายไปข้างหน้าความเข้าใจที่ดีที่สุดโดยการกระทำที่มีขั้นตอนการทดสอบไม่ถูกต้อง ธรรมชาติของความสับสนนี้จะได้รับการแก้ไขในส่วนของในส่วนนี้ ส่วนที่ตามมาจะตรวจสอบวิธีการทั่วไปในการประเมินสมมติฐานวิวัฒนาการทั้งในบริบทของการทดสอบหรือการกำหนดสนับสนุนพยานหลักฐาน. the สรุปความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดขึ้นโดยวิธีการอธิบายผ่านที่เหมาะสมของการสังเกตในบางส่วนกรอบทฤษฎีที่กว้างขึ้นโดยไม่เพียง แต่นำเสนอข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับการที่เป็นไปได้ ทำให้เกิด แต่ยังผ่านความสามารถในการคาดการณ์และตรวจสอบผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่เป็นเรื่องของการประเมินผลที่สำคัญ ความเข้าใจนอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับบริบทในการที่จะเป็นรัฐของจิตใจขึ้นอยู่กับสิ่งที่ถือว่าเป็นบุคคลที่เป็นที่เพียงพอสำหรับการประชุมมาตรฐานความเข้าใจ สิ่งที่ให้คำอธิบายที่เพียงพอสำหรับบุคคลที่หนึ่งอาจจะเป็นที่น่าพอใจไปยังอีก เป็นผลให้ปทัฏฐานบางที่จะตัดสินความเพียงพอของความเข้าใจเป็นสิ่งจำเป็น แน่นอนจำนวนเล็กน้อยของฉันทามติเกี่ยวกับความเพียงพอของสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ใด ๆ ควรมาจากขอบเขตที่เป็นผลมาจากการทดสอบเชิงประจักษ์จะประจักษ์ นั้นวางสองปัญหาสำหรับระบบชีวภาพ สมมติฐานที่ดีที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เฉพาะเจาะจงและสายวิวัฒนาการมักจะขาดรายละเอียดของสาเหตุดังกล่าวว่าสถานะของความเข้าใจในการอธิบายความคิดเกินกว่าครั้งแรกที่นำเสนอภายใต้เกณฑ์ของ 'แท็กซ่า' หรือ cladograms จะไล่มิได้เพิ่มขึ้น แม้ว่าสมมติฐานเหล่านี้จะเต็มไปออกไปยังจุดที่คาดการณ์การทดสอบที่ถูกต้องสามารถตามที่กำหนดไว้ก็เป็นไปได้ว่าการทดสอบที่เกิดขึ้นจริงจะทำไม่ได้ในกรณีเกือบทั้งหมดตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ แต่การประเมินผลที่สำคัญของสมมติฐานที่กำลังจนตรอกดังกล่าวว่ามีแนวโน้มที่จะปรับทิศทางกลับไปสังเกตตัวอักษรเดิมเช่นความสัมพันธ์ที่น่าสนใจในคุณสมบัติหรือการใฝ่หาการสืบสวนของส่วนประกอบโครงสร้างปลีกย่อยของตัวละคร (บรรยาย) หรือการพัฒนา ontogenetic ของพวกเขา (ใกล้เคียง) . ในคำอื่น ๆ ปฏิกิริยาทั่วไปคือการย้ายย้อนกลับไปในความรู้สึก epistemic ที่จะต้องพิจารณาการเพิ่มประสิทธิภาพของการทำความเข้าใจบรรยายและใกล้เคียงมากกว่าจริงใฝ่ความเข้าใจที่ดีที่สุดในแง่ของการประเมินสมมติฐานที่สำคัญ การดำเนินการที่มูลค่ามีอะไรผิดปกติกับการซ้อมรบดังกล่าว แต่เราไม่จำเป็นต้องมีความรู้ว่าการเสริมสร้างความเข้าใจในการบรรยายหรือใกล้เคียงไม่ทำอะไรเลยเพื่อส่งเสริมความเข้าใจที่ดีที่สุดอย่างต่อเนื่องในขณะที่คิดว่าการทดสอบในวิทยาศาสตร์ หลายชั้นเรียนของสมมติฐานระบบล้มเหลวที่จะให้การเจริญเติบโตที่สำคัญในการทำความเข้าใจสาเหตุความจริงที่ว่าแนวโน้มของเราคือการซ้อมรบอยู่ห่างจากผู้ทดสอบสมมติฐาน
การแปล กรุณารอสักครู่..
เริ่มต้นที่ความเข้าใจในทางชีววิทยาระบบ
แยกความเข้าใจใน 3 ชั้นที่แตกต่างกันเมื่อพูดถึงระบบชีวภาพมีวิธีการแสดง internested ความสัมพันธ์ที่มีอยู่ในการวิจัยระบบ . ในคำอื่น ๆมีแนวโน้มที่จะเป็นสามชั้นของระบบสอบถามความเข้าใจเชิงพรรณนาในรูปแบบข้อความการ consequence ของ desire our เมื่อแก๊ส . understanding ผิว data รอบีอุลเอาวัลเหมือนเดิมของราวของคดีสอบสวน particular , ( that level ของ understanding naturally leads to ครับ questions answerable by causes ต่อสภาพแวดล้อม , given that we routinely observe บ่อยครั้งเราเอา in history ช่วง ,และมีข้อสังเกตในกลุ่มของสิ่งมีชีวิตมีคำถามเพิ่มเติมที่หลากหลายสาเหตุที่ดีที่สุดสามารถใช้ความเข้าใจในระบบชีวภาพ
ต่อความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้นของความเข้าใจที่นำเสนอข้างต้นมีแนวโน้มที่จะถ่วงดุล internested จากมุมมองที่เป็นโอกาสของเราที่จะทดสอบสมมติฐานที่ ( 1 ) และ ( 2 ) โดยประมาณและ ( 3 ) ตามลำดับ , สุดยอด , มีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด มากขึ้นและดังนั้นจึงน้อยบ่อย ( ฟิทซ์ฮิวจ์ 2010a ) เปรียบเทียบ เช่น ความสามารถในการ ( 1 ได้รับการทดสอบสมมติฐานเชิง ) ที่ผมสังเกตกิ้งก่าสามนิ้ว ( ผม– III , เป็นนอกคอก 2 – 4 ) ในทางตรงกันข้ามกับ 4 นิ้ว ( ผม ( 4 )( ได้รับ 2 ) วิเคราะห์สมมติฐานอธิบายโดยวิธี ontogeny สถานะของนิ้วเท้าฉัน– 3 ในผู้ใหญ่ นี้ ( 3 นั้น ) สุดท้าย ( วิวัฒนาการ ) สมมติฐานอธิบายการปรากฏตัวของนิ้วเท้าฉัน– 3 ในทางตรงกันข้ามกับฉัน– IV ระหว่างบุคคลซึ่งหลายสปีชีส์ที่แตกต่างกันและใช้
แยกความเข้าใจใน 3 ชั้นที่แตกต่างกันเมื่อพูดถึงระบบชีวภาพมีวิธีการแสดง internested ความสัมพันธ์ที่มีอยู่ในการวิจัยระบบ . ในคำอื่น ๆมีแนวโน้มที่จะเป็นสามชั้นของระบบสอบถามความเข้าใจเชิงพรรณนาในรูปแบบข้อความการ consequence ของ desire our เมื่อแก๊ส . understanding ผิว data รอบีอุลเอาวัลเหมือนเดิมของราวของคดีสอบสวน particular , ( that level ของ understanding naturally leads to ครับ questions answerable by causes ต่อสภาพแวดล้อม , given that we routinely observe บ่อยครั้งเราเอา in history ช่วง ,และมีข้อสังเกตในกลุ่มของสิ่งมีชีวิตมีคำถามเพิ่มเติมที่หลากหลายสาเหตุที่ดีที่สุดสามารถใช้ความเข้าใจในระบบชีวภาพ
ต่อความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้นของความเข้าใจที่นำเสนอข้างต้นมีแนวโน้มที่จะถ่วงดุล internested จากมุมมองที่เป็นโอกาสของเราที่จะทดสอบสมมติฐานที่ ( 1 ) และ ( 2 ) โดยประมาณและ ( 3 ) ตามลำดับ , สุดยอด , มีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด มากขึ้นและดังนั้นจึงน้อยบ่อย ( ฟิทซ์ฮิวจ์ 2010a ) เปรียบเทียบ เช่น ความสามารถในการ ( 1 ได้รับการทดสอบสมมติฐานเชิง ) ที่ผมสังเกตกิ้งก่าสามนิ้ว ( ผม– III , เป็นนอกคอก 2 – 4 ) ในทางตรงกันข้ามกับ 4 นิ้ว ( ผม ( 4 )( ได้รับ 2 ) วิเคราะห์สมมติฐานอธิบายโดยวิธี ontogeny สถานะของนิ้วเท้าฉัน– 3 ในผู้ใหญ่ นี้ ( 3 นั้น ) สุดท้าย ( วิวัฒนาการ ) สมมติฐานอธิบายการปรากฏตัวของนิ้วเท้าฉัน– 3 ในทางตรงกันข้ามกับฉัน– IV ระหว่างบุคคลซึ่งหลายสปีชีส์ที่แตกต่างกันและใช้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฟังเพลง
- hot sale women quilted long wallet crown
- More than a decade has passed since the
- natural
- ฉันปวดท้ายทอยมาก
- ใส่หน้ากาก
- In my free time I like reading books, wr
- จะหนีไปไหน!!
- Hemicelluloses (also called polyoses) ar
- Test case
- คุณอยากไปเที่ยวประเทศไหนในโลกใบนี้
- ข้าวมันไก่ที่นี่อร่อยมาก
- held
- ฉันจะทักไป
- คุณเบื่อฉันไหม
- ขอบเขต
- คุณรักฉันใช่ไหม
- Delayed differentiation
- คุณเบื่อฉันไหม
- ฉันไม่ง่วงนอน
- Hot Sale PU Leather Women Wallet 5 Color
- ระบบจะแสดงว่า"Need 1 AP
- ฉันคิดถึงบางสิ่งที่หายไป
- ฝัน
