ครั้งหนึ่งเมื่อประมาณ 2ปีที่แล้ว ผม

ครั้งหนึ่งเมื่อประมาณ 2ปีที่แล้ว ผมได้มีโอกาสไปฝึกงานที่เมืองดูไบกับทีมงานใหม่ของผม ซึ่งเป็นการเดินทางไปประเทศเป็นครั้งแรก และได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ผมรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะเครื่องบินที่ผมได้ขึ้นเป็นเครื่องบินที่ได้ชื่อว่าลำใหญ่ที่สุดและแอร์โฮสเตรสก็เป็นคนอังกฤษ ซึ่งผมเป็นคนที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ในตอนนั้นผมทั้งดีใจ และเสียใจไปพร้อมๆกันเลย จากที่ใช้เวลาในการเดินทาง 6 ชั่วโมงผมได้เดินทางมาถึงเมืองดูไบ ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรต เวลา 15.10 น.ซึ่งเวลาจะแตกต่างจากประเทศไทยโดยช้ากว่าประมาณ 3ชั่วโมง ซึ่งตอนนั้นเป็นฤดูหนาวแต่ตอนที่ผมไปถึงกลับมีฝนตก ซึ่งคนแถวนั้นเรียกว่า วันเรนโบว (ในหนึ่งปีจะมีฝนตกมาที่ทะเลทราย1ครั้ง) มันเป็นวันที่วิเศษมากๆเลย
หลังจากที่ลงเครื่องแล้วพวกเราก็ได้มาถึงที่พัก ในวันนั้นพวกเราเหนื่อยล้าจากการเดินทางอย่างมาก จึงไม่ได้ทำกิจกรรมใดๆต่อเลย
ในวันต่อมา เป็นวันแรกของการไปฝึกงาน พวกเรารู้สึกตื่นเต้นมาก ที่จะได้เจอเพื่อนร่วมงานใหม่ๆและสังคมที่พวกเราไม่เคยเจอ แต่ความตื่นเต้นนั้นก็หายไป เพราะทุกคนในที่ทำงานเป็นมิตรกับเรามากๆ พวกเราจะใช้เวลาในการฝึกงานทั้งหมด 10 สัปดาห์ ซึ่งในแต่ละสัปดาห์จะมีวันหยุดให้พวกเราได้ไปท่องเที่ยวในเมืองดูไบ 2วัน พวกเราเลยใช้วันหยุดให้คุ้มค่า โดยการไปเที่ยวในที่ที่เราอยากไป ไปเที่ยวในที่ที่คนทั่วโลกอยากไป ไปเที่ยวในที่ที่เราไปแล้วมีความสุข ในเวลาทั้งหมด 70 วันพวกเราได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า สนุก และมีความสุขมากๆ กับการได้ท่องโลกใหม่ เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และได้มองโลกแบบใหม่ๆ
พวกเราได้ทำงาน ได้ท่องเที่ยว ได้ฝึกใช้ชีวิตในต่างแดน ได้เรียนรู้ภาษา เรียนรู้วัฒนธรรมของดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าเจริญรุ่งเรืองติดอันดับต้นๆของโลก แค่นี้ก็สุขใจแล้วครับ....