The term ‘event(s) tourism’ was not

The term ‘event(s) tourism’ was not widely used, if at all, prior to 1987 when The New Zealand Tourist and Publicity Department (1987) reported: “Event tourism is an important and rapidly growing segment of international tourism…”. An article by Getz in 1989 in Tourism Management (‘Special Events: Defining the Product’) developed a framework for planning ‘events tourism’. Prior to this it was normal to speak of special events, hallmark events, mega events and specific types of events. Now ‘event tourism’ is generally recognized as being inclusive of all planned events in an integrated approach to development and marketing.

As with all forms of special-interest travel, event tourism must be viewed from both demand and supply sides. A consumer perspective requires determining who travels for events and why, and also who attends events while traveling. We also want to know what ‘event tourists’ do and spend. Included in this demand-side approach is assessment of the value of events in promoting a positive destination image, place marketing in general, and co-branding with destinations.

On the supply side, destinations develop, facilitate and promote events of all kinds to meet multiple goals: to attract tourists (especially in the off-peak seasons), serve as a catalyst (for urban renewal, and for increasing the infrastructure and tourism capacity of the destination), to foster a positive destination image and contribute to general place marketing (including contributions to fostering a better place in which to live, work and invest), and to animate specific attractions or areas.

There is no real justification for considering event tourism as a separate field of studies. The constraint is that both tourism and event studies are necessary to understand this kind of experience. As well, there are sub-areas like sport and cultural tourism (in which intrinsic motivations prevail) and business travel (mostly extrinsically motivated) that also focus on the event tourism experience. In a similar vein, Deery, Jago, and Fredline (2004) asked if sport tourism and event tourism are the same thing. Their conceptualization showed sport tourism as being at the nexus of event tourism and sport, with both sport tourism and event tourism being sub-sets of tourism in general. Indeed, there is almost limitless potential for sub-dividing tourism studies and management in this manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่า 'ท่องเที่ยวเหตุการณ์' อย่างกว้างขวางใช้ ถ้าเลย ก่อนที่นิวซีแลนด์ท่องเที่ยวและกรมประชาสัมพันธ์ (1987) รายงานเมื่อปีค.ศ. 1987: "กิจกรรมท่องเที่ยวเป็นส่วนสำคัญ และเติบโตอย่างรวดเร็วของการท่องเที่ยวนานาชาติ..." บทความ โดยเก็ตส์ในปี 1989 ในการจัดการท่องเที่ยว (' กิจกรรมพิเศษ: กำหนดผลิตภัณฑ์ ') พัฒนาเป็นกรอบสำหรับการวางแผน 'ท่องเที่ยวเหตุการณ์' ก่อนนี้ มันเป็นปกติพูดกิจกรรมพิเศษ กิจกรรมจุดเด่น ร็อค และระบุชนิดของเหตุการณ์ ตอนนี้ 'ท่องเที่ยวเหตุการณ์' ถูกโดยทั่วไปรู้จักว่าเป็นการรวมกิจกรรมทั้งหมดแผนในวิธีการแบบบูรณาการเพื่อการพัฒนาและการตลาดเช่นเดียวกับทุกรูปแบบดอกเบี้ยพิเศษเดินทาง ท่องเที่ยวเหตุการณ์ต้องดูได้จากอุปสงค์และอุปทานด้าน มุมมองผู้บริโภคต้องการกำหนดผู้เดินทางสำหรับเหตุการณ์ และเหตุ และยังผู้เข้าร่วมกิจกรรมระหว่างการเดินทาง เราอยากรู้ว่า 'เหตุการณ์ ' ทำ และใช้ ในด้านความต้องการนี้วิธีการประเมินมูลค่าของกิจกรรมในการส่งเสริมรูปแบบปลายทางที่เป็นบวก ทำการตลาดโดยทั่วไป และตราสินค้าร่วมกับนักท่องเที่ยวOn the supply side, destinations develop, facilitate and promote events of all kinds to meet multiple goals: to attract tourists (especially in the off-peak seasons), serve as a catalyst (for urban renewal, and for increasing the infrastructure and tourism capacity of the destination), to foster a positive destination image and contribute to general place marketing (including contributions to fostering a better place in which to live, work and invest), and to animate specific attractions or areas.There is no real justification for considering event tourism as a separate field of studies. The constraint is that both tourism and event studies are necessary to understand this kind of experience. As well, there are sub-areas like sport and cultural tourism (in which intrinsic motivations prevail) and business travel (mostly extrinsically motivated) that also focus on the event tourism experience. In a similar vein, Deery, Jago, and Fredline (2004) asked if sport tourism and event tourism are the same thing. Their conceptualization showed sport tourism as being at the nexus of event tourism and sport, with both sport tourism and event tourism being sub-sets of tourism in general. Indeed, there is almost limitless potential for sub-dividing tourism studies and management in this manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่า "เหตุการณ์ (s) การท่องเที่ยว 'ไม่ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายถ้าที่ทั้งหมดก่อนที่จะ 1987 เมื่อการท่องเที่ยวนิวซีแลนด์และกรมประชาสัมพันธ์ (1987) รายงาน" เหตุการณ์การท่องเที่ยวเป็นส่วนที่สำคัญและการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ... " บทความโดยเก็ตซ์ในปี 1989 ในการจัดการการท่องเที่ยว (กิจกรรมพิเศษ: การกำหนดสินค้า) พัฒนากรอบการทำงานสำหรับการวางแผน 'ท่องเที่ยวเหตุการณ์' a ก่อนหน้านี้มันเป็นเรื่องปกติที่จะพูดถึงการจัดกิจกรรมพิเศษ, กิจกรรมจุดเด่นเหตุการณ์เด่นและประเภทที่เฉพาะเจาะจงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้เหตุการณ์การท่องเที่ยว 'ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าเป็นรวมกิจกรรมที่วางแผนไว้ทั้งหมดในวิธีการแบบบูรณาการพัฒนาและการตลาด. เช่นเดียวกับทุกรูปแบบของการเดินทางพิเศษที่น่าสนใจท่องเที่ยวเหตุการณ์ต้องดูจากทั้งอุปสงค์และอุปทานด้าน มุมมองของผู้บริโภคต้องมีการกำหนดที่เดินทางสำหรับการจัดกิจกรรมและทำไมและที่เข้าร่วมเหตุการณ์ในขณะที่เดินทาง นอกจากนี้เรายังต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ทำ 'นักท่องเที่ยวเหตุการณ์' และการใช้จ่าย รวมอยู่ในวิธีการที่ความต้องการด้านนี้คือการประเมินค่าของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการส่งเสริมภาพลักษณ์ที่ปลายทางบวก, การตลาดสถานที่ทั่วไปและร่วมสร้างตราสินค้าที่มีสถานที่ท่องเที่ยว. ด้านอุปทาน, สถานที่ท่องเที่ยวในการพัฒนาและอำนวยความสะดวกและส่งเสริมกิจกรรมทุกชนิดเพื่อตอบสนองความ เป้าหมายหลายเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว (โดยเฉพาะในฤดูกาล off-peak) ที่ทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา (สำหรับฟื้นฟูเมืองและการเพิ่มโครงสร้างพื้นฐานและความสามารถในการท่องเที่ยวของปลายทาง) เพื่อส่งเสริมให้เกิดภาพที่ปลายทางบวกและนำไปสู่การตลาดสถานที่ทั่วไป (รวมถึงการสนับสนุนให้เกิดการมีส่วนร่วมกับสถานที่ที่ดีในการที่จะมีชีวิตอยู่การทำงานและการลงทุน) และสถานที่น่าสนใจในการเคลื่อนไหวที่เฉพาะเจาะจงหรือพื้นที่. ไม่มีเหตุผลที่แท้จริงสำหรับการพิจารณาเหตุการณ์การท่องเที่ยวเป็นเขตข้อมูลที่แยกต่างหากจากการศึกษาคือ ข้อ จำกัด คือทั้งการท่องเที่ยวและการศึกษากรณีที่มีความจำเป็นที่จะเข้าใจชนิดของประสบการณ์นี้ รวมทั้งมีพื้นที่ย่อยเช่นการกีฬาและการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม (ซึ่งแรงจูงใจที่แท้จริงเหนือกว่า) และการเดินทางทางธุรกิจ (ส่วนใหญ่มีแรงจูงใจจากภายนอก) ที่ยังมุ่งเน้นไปที่ประสบการณ์การท่องเที่ยวเหตุการณ์ ในทำนองเดียวกัน Deery, จาโกและ Fredline (2004) ถามว่าการท่องเที่ยวกีฬาและการท่องเที่ยวจัดกิจกรรมที่เป็นสิ่งเดียวกัน แนวความคิดของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าการท่องเที่ยวกีฬาที่เป็นแก่นของการท่องเที่ยวเหตุการณ์และการกีฬาที่มีทั้งการท่องเที่ยวกีฬาและการท่องเที่ยวเหตุการณ์เป็นชุดย่อยของการท่องเที่ยวโดยทั่วไป อันที่จริงมีศักยภาพที่ไร้ขีด จำกัด เกือบย่อยแบ่งการศึกษาการท่องเที่ยวและการจัดการในลักษณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุการณ์ ( s ) คำว่า ' การท่องเที่ยว ' ไม่ได้ถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย , ถ้าที่ทั้งหมด ก่อนปี 2530 เมื่อนิวซีแลนด์ ท่องเที่ยว และ แผนกประชาสัมพันธ์ ( 1987 ) รายงาน : " เหตุการณ์การท่องเที่ยวที่สำคัญและเติบโตอย่างรวดเร็วส่วนของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ . . . . . . . " บทความโดย เก็ตส์ในปี 1989 ในการจัดการการท่องเที่ยว ( 'special เหตุการณ์ : การกำหนดผลิตภัณฑ์ ' ) ที่พัฒนาโดยเหตุการณ์การวางแผนการท่องเที่ยว ' 'ก่อนนี้มันเป็นปกติที่จะพูดถึงเหตุการณ์พิเศษ ถือเป็นเหตุการณ์ , เหตุการณ์เด่นและระบุประเภทของเหตุการณ์ ตอนนี้ ' การท่องเที่ยว ' เหตุการณ์คือการยอมรับโดยทั่วไปเป็น รวมทั้งวางแผนเหตุการณ์ในการบูรณาการการพัฒนาและการตลาด

เช่นเดียวกับทุกรูปแบบของการเดินทาง ดอกเบี้ยพิเศษ การท่องเที่ยว เหตุการณ์ ต้องดูจากทั้งอุปสงค์ ด้านอุปทานมุมมองของผู้บริโภคที่ต้องการเดินทางสำหรับเหตุการณ์ และทำไม นอกจากนี้ ผู้เข้าร่วมกิจกรรมระหว่างการเดินทาง นอกจากนี้เรายังต้องการที่จะทราบว่า ' เหตุการณ์ของนักท่องเที่ยวทำและการใช้จ่าย รวมอยู่ในนี้ ความต้องการด้านแนวทางการประเมินค่าของกิจกรรมในการส่งเสริมภาพลักษณ์ทางการตลาดปลายทาง , สถานที่ทั่วไป และตราสินค้ากับจุดหมายปลายทาง Co .

ด้านอุปทาน ,ี่พัฒนา อำนวยความสะดวก และส่งเสริมกิจกรรมทุกชนิดเพื่อตอบสนองเป้าหมายหลาย : เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว ( โดยเฉพาะในช่วงปิดฤดูท่องเที่ยว ) , ทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการฟื้นฟูเมืองและโครงสร้างพื้นฐานและการท่องเที่ยว เพื่อเพิ่มความจุของปลายทาง )เพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์เชิงบวกและสนับสนุนการตลาดปลายทางสถานที่ทั่วไป ( รวมทั้งผลงานสร้างขึ้นที่อาศัยอยู่ , ทำงานและลงทุน ) และเคลื่อนไหวในสถานที่เฉพาะหรือพื้นที่

ไม่มีจริงที่จะพิจารณาเหตุการณ์การท่องเที่ยวเป็นสาขาที่แยกจากกันของการศึกษาปัญหาคือ ทั้งการท่องเที่ยวและกิจกรรมการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจชนิดของประสบการณ์ เป็นอย่างดี มีซับ พื้นที่ เช่น กีฬา และการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ( ซึ่งในเนื้อแท้แรงจูงใจเหนือกว่า ) และธุรกิจการท่องเที่ยว ( ส่วนใหญ่ extrinsically motivated ) ที่ยังเน้นกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกัน Deery ยาโก , , ,และ fredline ( 2004 ) ถามว่า การท่องเที่ยว กีฬา และการท่องเที่ยว เหตุการณ์จะเหมือนกัน แนวความคิดของพวกเขาพบท่องเที่ยว กีฬา เป็น ที่ Nexus ของกิจกรรมการท่องเที่ยวและกีฬา ทั้งการท่องเที่ยวและกิจกรรมการท่องเที่ยวกีฬาเป็นชุดย่อยของการท่องเที่ยวทั่วไป จริงๆ มีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัดสำหรับย่อยแบ่งการศึกษาการท่องเที่ยวและการจัดการในลักษณะนี้