However, thesustainable approach to

However, the
sustainable approach to tourism planning hinges on two key caveats: firstly, an enhanced level of multiple stakeholder participation in the tourism planning process
is required; and secondly, a need for a strategic orientation towards tourism planning
(Simpson, 2001). While Ritchie and Crouch (2000) claim that more destinations are
adopting strategic perspectives towards tourism development, Simpson (2001: 4)
finds that “although the concepts of stakeholder participation and strategic
orientation are widely endorsed as valuable contributors to sustainable development,
there have been no previous attempts to gauge the extent to which such
considerations play their part in real world tourism planning processes”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การวิธีการวางแผนท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนแต่ข้อสองคีย์: ประการแรก การประมวลผลของระดับการเพิ่มขึ้นของหลายมาตรการการมีส่วนร่วมในการวางแผนท่องเที่ยวจำเป็น และประการที่สอง การวางแผนต้องวางกลยุทธ์ทางการท่องเที่ยว(ซิมป์สัน 2001) ในขณะที่ Ritchie และหมอบคลาน (2000) ข้อเรียกร้องที่เพิ่มเติมใช้มุมมองเชิงกลยุทธ์สู่การพัฒนาการท่องเที่ยว ซิมป์สัน (2001:4)พบว่า "แม้ว่าแนวคิด ของการเข้าร่วมมาตรการ และกลยุทธ์อย่างกว้างขวางมีรับรองแนวเป็นผู้ให้การสนับสนุนมีการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้ไม่ก่อนหน้าพยายามวัดขอบเขตการใดเช่นพิจารณาเล่นของพวกเขาในกระบวนการวางแผนท่องเที่ยวโลกจริง".

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามวิธีการที่ยั่งยืนเพื่อการวางแผนการท่องเที่ยวบานพับสองประการสำคัญประการแรกเพิ่มระดับการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของหลายในขั้นตอนการวางแผนการท่องเที่ยวจะต้อง และประการที่สองความจำเป็นในการปฐมนิเทศเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อการวางแผนการท่องเที่ยว( ในขณะที่ริตชี่และเคร้าช์ อ้างว่าสถานที่ท่องเที่ยวมากขึ้นมีการใช้มุมมองเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวซิมป์สัน( พบว่า" พยายามก่อนหน้านี้ไม่มีที่จะวัดขอบเขตที่เช่นการพิจารณาเล่นเป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการวางแผนการท่องเที่ยวโลกแห่งความจริง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม แนวทางการวางแผนการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
บานพับสอง caveats คีย์ : ประการแรก เพิ่มระดับของการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการท่องเที่ยวหลายกระบวนการวางแผน
เป็นสิ่งจำเป็น และประการที่สอง ต้องมียุทธศาสตร์การต่อ
การวางแผนการท่องเที่ยว ( ซิมป์สัน , 2001 ) ในขณะที่ Ritchie และหมอบคลาน ( 2000 ) อ้างว่าสถานที่มากขึ้น
การใช้มุมมองทางยุทธศาสตร์ต่อการพัฒนาการท่องเที่ยว ซิมป์สัน ( 2544 : 4 )
พบว่า " แม้ว่าแนวคิดการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และการวางยุทธศาสตร์
อย่างกว้างขวางรับรองเป็นคุณค่าร่วมสมทบเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ,
ไม่มีความพยายามที่จะวัดขอบเขตที่การพิจารณาดังกล่าว
เล่นกระบวนการ " เป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาในการวางแผนการท่องเที่ยวโลกที่แท้จริง